Η Στασούλα και ο Αγησίλαος μας φιλοξένησαν ένα μήνα φέτος σπίτι τους και τώρα βοηθούν όσο κανένας άλλος να φτιαχτεί το πατρικό μου... Εδώ μια μέρα που πήγαμε μαζί στον κήπο τους...

Όταν το φετινό καλοκαίρι κουβέντιασα με τον Μηνά, το μάστορα που θα το φτιάξει, για την έναρξη των εργασιών στο πατρικό μου σπίτι, δεν φανταζόμουν ότι όλα θα γινότανε με τόσο γρήγορους ρυθμούς. Η αλήθεια είναι πως από μόνο του ήταν τόσο μεγάλο που όσο κι αν το 'χα συμφωνήσει και είχα κάνει την απαιτούμενη προεργασία, μέσα μου δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ένα τεράστιο βήμα...

Όμως οι εργασίες σχεδόν ξεκίνησαν. Το ζευγάρι, οι Ρουμάνοι νοικάρηδες έφυγαν και η Στασούλα με τον Αγησίλαο καθάρισαν το σπίτι.

Ο Γιάννης, ο ηλεκτρολόγος, που θα επιμεληθεί και τα νέα ηλεκτρικά, πήγε στη ΔΕΗ με την εξουσιοδότηση μου και έκανε όλες τις απαραίτητες ενέργειες. Ήδη το ρολόι της ΔΕΗ, ένα πιο σύγχρονο από αυτό που υπήρχε, έχει μεταφερθεί στην εξωτερική αυλή. Και το σπίτι συνδέθηκε ξανά με ρεύμα.

Ο Μηνάς αυτό περίμενε για να αρχίσει να κατεδαφίζει τις στέγες προκειμένου να τη φτιάξει κεραμιδένια και ενιαία. Ρυθμίστηκε και το θέμα με το ΙΚΑ και τώρα, μάλλον αυτή την εβδομάδα που μας έρχεται, ξεκινάει... Θα τα πούμε στο τηλέφωνο από Δευτέρα. Έτσι κι αλλιώς μιλάμε πολύ συχνά και θα ενημερώνομαι για την πρόοδο των εργασιών.

Η Στασούλα όμως πήγε σήμερα, είδε το ρολόι στη νέα του θέση και με πήρε χαρούμενη τηλέφωνο να μου το πει. Ας την έχει καλά ο Θεός! Χωρίς αυτήν, δεν ξέρω αν έμπαινα στη διαδικασία να το φτιάξω...

Και ο Αγησίλαος βοηθάει όσο κανένας άλλος. Μετά το καθάρισμα του σπιτιού από τα αντικείμενα που είχε μέσα για να είναι έτοιμο να μπουν τα συνεργεία, προχθές πήγε και καθάρισε την αυλή για την είσοδο του σπιτιού της Μαλάμως. Τι να πω μ' αυτούς τους ανθρώπους. Με σκλαβώνουν με τη συμπεριφορά τους. Δεν ξέρω πώς να τους ξεπληρώσω...

Μια εικόνα από τα Θώκνια, ένα προάστιο έξω από τη Μεγαλόπολη που πήγαμε την προηγούμενη φορά με τον Γιώργο...

Παρασκευή απόγευμα κατά τις οκτώ ξεκινάμε. Ώρα για ένα διήμερο ταξιδάκι στο Ελληνικό Γορτυνίας. Τον “πονέσαμε” τον Λαμπρούκο. Δεκαπέντε ολόκληρες μέρες πάνε από τότε που τον αφήσαμε εκεί. Όχι πως τα περνά άσχημα... Κοινωνικό παιδί όπως είναι μπόρεσε και εγκλιματίστηκε γρήγορα. Βρήκε τα παιδιά, τις παρέες του και... μεγαλώνει πιστεύοντας ότι αυτό συμβαίνει αν ξενυχτά μέχρι τις 2 το πρωί κάθε βράδυ...

Την ίδια ώρα η Ειρηνούλα έφευγε, με τη Δώρα, την αδερφή του Χριστόφορου, για τη Χίο προκειμένου να περάσει εκεί μια εβδομάδα καλοκαιρινή στη θάλασσα.

Έτσι είναι τα Σαββατοκύριακα του Αυγούστου. Άλλος εδώ, άλλος εκεί... Αναζητώντας λίγη φυσική δροσιά. Και πάντως μακριά από τα... καταραμένα αιρκοντίσιον που χρησιμοποιούμε στους χώρους δουλειάς.

Έχω κι εγώ μια μικρή καταρροή που με ταλαιπωρεί από το καλοκαιρινό κρυολόγημα. Δεν υπάρχει χειρότερο από αυτό... τέτοια εποχή. Ευτυχώς με το Claridin D κάτι γίνεται και... σταματά, τουλάχιστον η καταρροή.

Πινακίδες, ανάμεσα στα πεύκα, που οδηγούν τους περιπατητές στο ξανοδοχείο...

Η γνωριμίας μας έγινε από το internet. Ξαφνικά, πριν δέκα μέρες πήρα ένα e-mail με μια προσφορά για 5 νύχτες δύο άτομα στα 150 ευρώ. Μου φάνηκε καλή καθώς η Αγιά Μαρίνα της Αίγινας είναι μόλις μιάμιση ώρα από τον Πειραιά. Και ο Αργοσαρωνικός είναι πάντα όμορφος, δίπλα μας.

Είχε ένα κινητό τηλέφωνο για επικοινωνία. Μίλησα μαζί τους και επιβεβαίωσα το ποσό. Ρώτησα επίσης πόσο είχε για δύο διανυκτερεύσεις, να πάμε να το δούμε και μου είπε 40. Εννούσαν τη νύχτα, όπως μου είπαν την ώρα της πληρωμής.

Βρήκα το καραβάκι «Αλέξανδρος» επίσης στο internet. Μικρό και παλιό, αλλά πήγαινε απευθείας στην Αγία Μαρίνα με μια στάση στη Σουβάλα. Και το καλό είναι ότι παίρνει και μηχανές...

Σάββατο πρωί ξεκινήσαμε. 8.15 φύγαμε από τον Πειραιά, 10 παρά ήμασταν ήδη εκεί. Ρωτώντας, το βρήκαμε το KAVOS BAY. Δεν ήταν εύκολο. Ένας στενός τσιμεντένιος δρόμος οδηγεί μέχρι εκεί.

Ειδυλλιακά απομονωμένο, αφημένο λίγο στην τύχη του, σε μια άλλη εποχή. Στα φυλλάδια του προβάλει ότι είναι για φυσιολάτρες. Και ως προς αυτό έχουν δίκιο. Κυριολεκτικά μέσα στη φύση. Με θέα εκπληκτική προς τη θάλασσα από όλα τα δωμάτια.

Ωστόσο διαθέτει WiFi. Οι πελάτες τους ξένοι κυρίως, Γερμανοί στην πλειοψηφία. Το δωμάτιο μας λιτό, χωρίς ιδιαίτερες ανέσεις. Μια μικρή τηλεόραση και αιρκοντίσιον που το χρέωναν πέντε ευρώ την ημέρα εξτρά, η τουαλέτα, ένας καθρέφτης, μια ντουλάπα. Ιδανικό για ηλικιωμένους που θα ήθελαν να περάσουν ένα ήσυχο καλοκαίρι απομονωμένοι...

Η πρόσβαση στην Αγιά Μαρίνα γίνεται με ένα βανάκι του ξενοδοχείου σε κάποια προκαθορισμένα δρομολόγια μέσα στη μέρα και ώς αργά τη νύχτα.

Το πρωινό ανεκτό. Δεν είναι πάντως ο τόπος που θα ξετρέλαινε τον Λάμπρο. Παιδί είναι και θέλει παρέες, παιχνίδια, κόσμο. Ευγενικές και χαμογελαστές οι δύο κυρίες που το δουλεύουν. Με ένα φαγητό την ημέρα για όσους θα ήθελαν να φάνε εκεί. Το KAVOS BAY έγινε το σημείο εκκίνησης για να ψάξουμε λίγο το νησί και όχι μόνο. Πήραμε τιμές από διάφορα ξενοδοχεία που μας άρεσαν στην Αγία Μαρίνα. Ανάλογα με το επίπεδο των προσφερόμενων υπηρεσιών αλλάζουν. Είδαμε δωμάτια δίκλινα σε πολύ ωραίο μέρος με 40 ή 50 ευρώ τη μέρα και πρωινό, έως 70 στο APOLLO ένα μεγάλο ξενοδοχείο με πισίνα.

Μας δόθηκε όμως η ευκαιρία να... πεταχτούμε ώς το Αγκίστρι την Κυριακή και εκεί τα πράγματα ήταν ακόμα καλύτερα...

Η θάλασσα της Αίγινας, με εξαίρεση την κεντρική πλαζ της Αγίας Μαρίνας που έχει άμμο είναι παραλίες με βράχια και βότσαλα.

Ωραία ήταν η εκδρομή του Σαββατοκύριακου. Με όλες τις μικρές περιπέτειες της.

Και μια από τις θάλασσες που μπορούσες να κάνεις μπάνιο κοντά στο ξενοδοχείο. Εγώ πάντως έκανα το περασμένο Σάββατο και ήταν υπέροχα...

65 χρόνια από την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα

Η Ιαπωνία τίμησε την 65η επέτειο του βομβαρδισμού της Χιροσίμα, με τις Ηνωμένες Πολιτείες να εκπροσωπούνται στην τελετή για πρώτη φορά.

Η καμπάνα της ειρήνης χτύπησε στις 8.15 το πρωί, την ώρα που στις 6 Αυγούστου 1945 το βομβαρδιστικό Enola Gay έριξε τη βόμβα. Ο βομβαρδισμός άφησε πίσω του 140.000 νεκροί, έναντι συνολικού πληθυσμού 350.000 κατοίκων της πόλης. Αρκετές χιλιάδες πέθαναν αργότερα από διάφορες αρρώστιες και τραύματα. Σήμερα, ο επίσημος απολογισμός έχει φτάσει τους 269.446 νεκρούς.

Τρεις ημέρες μετά την επίθεση στη Χιροσίμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες έριξαν και δεύτερη ατομική βόμβα στο Ναγκασάκι. Εξι ημέρες αργότερα, η Ιαπωνία παραδόθηκε.

«Αυτό που διαπερνά τη συνείδηση της παγκόσμιας γνώμης είναι η επείγουσα ανάγκη να καταργηθούν τα πυρηνικά όπλα», δήλωσε ο δήμαρχος της Χιροσίμα Ταντατόσι Ακίμπα.

• Από ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 07/08/2010

Το είδαμε τις προηγούμενες μέρες στις εφημερίδες. Όχι πως μας έκανε έκπληξη, τώρα όλα πια τα περιμένουμε, αλλά ψυχραιμία ρε συνάδελφοι, ευγενικό το ΔΝΤ; Και όμως τον τίτλο αυτό είχαν ΤΑ ΝΕΑ στο σχετικό δημοσίευμά τους την περασμένη Τετάρτη:

Σε... ορθοπεταλιά 70 ημερών υποχρεώνεται η κυβέρνηση και ειδικά τα οικονομικό επιτελείο, μετά το ελάχιστα συγκεκαλυμμένο τελεσίγραφο που εμπεριέχεται στην πρώτη επίσημη έκθεση της τρόικας μετά την υπαγωγή της Ελλάδας στο καθεστώς της επιτήρησης από το ΔΝΤ, την Κομισιόν και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Έτσι, ή η Αθήνα θα τρέξει να καλύψει τις καθυστερήσεις της και τις ολιγωρίες της σε σχέση με τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει με το περίφημο Μνημόνιο μέχρι την επόμενη επιθεώρηση, στα μέσα Οκτωβρίου, ή διαφορετικά θα θεωρηθεί πως αδυνατεί να ανταποκριθεί στους στόχους που έχουν τεθεί και η δόση του Δεκεμβρίου δεν θα δοθεί με τη «γενναιοδωρία» που ενεκρίθη αυτή του Σεπτεμβρίου.

Φυσικά, το ευγενικό τελεσίγραφο της τρόικας και το χρονοδιάγραμμα των 70 ημερών θα συνυπάρχουν με τα συνήθη λόγια ενθάρρυνσης, τους επαίνους για τις προσπάθειες που καταβάλλει η κυβέρνηση και την πρόοδο που έχει επιτευχθεί σε ουκ ολίγους τομείς.

Και αυτό δεν γίνεται μόνο διότι πράγματι υπάρχουν τομείς στους οποίους έχει συντελεστεί πρόοδος. Ούτε διότι η τρόικα έχει κατανόηση για τις πιέσεις που υφίσταται η κυβέρνηση Παπανδρέου σε πολιτικό επίπεδο. Αλλά, κυρίως, διότι δεν επιθυμεί μια αναταραχή στην ευρωζώνη προτού καν επαληθευτούν οι φόβοι της για εκτροχιασμό του ελληνικού προγράμματος.

Αν κάποιος ήθελε να αντιμετωπίσει την έκθεση των ελεγκτών πολιτικά, θα ξεχώριζε τρεις κορυφαίους τομείς ανησυχίαςπου υπαγορεύουν και τα αντίστοιχα μέτρα τα οποία οφείλει να λάβει η κυβέρνηση. Ο ένας είναι η ανεξέλεγκτη άνοδος των τιμών και ο πληθωρισμός που δεν δίνει ενδείξεις αποκλιμάκωσης. Ο δεύτερος είναι τα χρέη των νοσοκομείων, τα οποία ασχέτως του πόσα δισ. τελικά είναι, αν συνυπολογιστούν στο έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης «πετάνε έξω» τον στόχο για μείωση του ελλείμματος στο 8,1% στα τέλη του 2010. Και ο τρίτος είναι οι ελλειμματικές ΔΕΚΟ, κυρίως στον τομέα των μεταφορών, που επίσης απειλούν τον προϋπολογισμό.

Όσον αφορά τον πληθωρισμό, η τρόικα δεν κρύβει την ανησυχία της καθώς υπονομεύει την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και τις μεσοπρόθεσμες προοπτικές ανάκαμψής της- μολονότι οι ελεγκτές επί του παρόντος αποφεύγουν να αναθεωρήσουν τις προβλέψεις για την ύφεση (επισήμως,-4,0%) θεωρώντας ότι δεν είναι της αρμοδιότητάς τους. Προειδοποιούν ωστόσο πως αν άλλα μέτρα- απελευθέρωση υπηρεσιών και κλειστών επαγγελμάτων, απελευθέρωση της ενέργειας, μείωση της ζήτησης- δεν φέρουν αποτέλεσμα, τότε η κυβέρνηση θα πρέπει να φροντίσει η ίδια να τιθασεύσει το «τέρας» (σ.σ. υπονοώντας την παρέμβαση στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα).

Τώρα αρχίζουν να λένε τη γλώσσα της αλήθειας.  Τιθασεύοντας τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα θα «λυθούν» μαγικά όλα τα προβλήματα της οικονομίας. Μα πιο πανεπιστήμιο έβγαλαν αυτοί οι οικονομολόγοι, πού σπούδασαν αυτά τα φυντανάκια που μπορούν να βγάζουν τόσο εύκολα συμπεράσματα;

Ειλικρινά, αδυνατούμε να καταλάβουμε το σκεπτικό τους. Ίσως με την εμπειρία του νέου Ιταλού συμβούλου του πρωθυπουργού, για οικονομικά θέματα, κ. Τ. Πάντοα Σιόπα, που διετέλεσε και υπουργός του κ. Π. Πρόντι, αλλά και με εμπειρία ως ανώτατο στέλεχος σε διεθνείς οργανισμούς μπορεί να τα καταφέρουν να βρουν λύσεις πιο κοντά στη λογική. Τι να πούμε; Για μια ελπίδα ζούμε.

Δείτε ένα διαφωτιστικό βίντεο σε σχέση με τη δουλειά που γίνεται στα ορυχεία για να καταλάβετε καλύτερα τις εικόνες του προηγούμενου δημοσιεύματος και αυτού εδώ.

Η Άνια τα χαρακτηρίζει πρανέ και πρόκειται για όλο το ύψος του ορυχείου. Εδώ γίνεται η εξόρυξη του λιγνίτη. Υπάρχουν διάφορα επίπεδα με ορυκτά. Αυτό που φαίνεται σαν κοκκινόχωμα είναι άλλο ορυκτό και επειδή είναι βρεγμένο σκουραίνει... Υπάρχουν έξι τέτοιοι «ορόφοι». Χαμηλά, στον τελευταίο, είναι ο λιγνίτης.

Χώμα και ορυκτά μαζί. Κατεβαίνοντας πιο χαμηλά θα φτάσουν και στον λιγνίτη. Από δω θα βγάλουν το πολύτιμο καύσιμο ορυκτό για τους υδροηλεκτρικούς σταθμούς παραγωγής ρεύματος που δουλεύουν 24 ώρες το 24ωρο σε κείνα τα τεράστια καζάνια που ο καπνός τους δεν σταματά ποτέ…

Ακόμα μια φωτογραφία από το πάνω μέρος ενός ορυχείου στο Αμύνταιο…