Μια νεαρη συκιά στο Θραψανό... Από τις βόλτες μας με τη Στασούλα και τη Μαλάμω στα χωράφια. Τώρα οι συκιές έχουν αρχίσει να δίνουν καρπό. Κρίμα να μην κάνει να φάω αρκετά...

Τ' ακούω στις ειδήσεις, αλλά το νιώθω και γω. Κάνει πολύ ζέστη αυτό το Σαββατοκύριακο. Μάλλον θα κάνουμε στην επιστροφή, μια στάση στο Ναύπλιο, για μπάνιο. Εκεί, στην Αρβανιτιά, είναι υπέροχα...

Ευτυχώς, στα 800 μέτρα υψόμετρο, έχει μια φυσική δροσιά, άλλο πράγμα. Για να φανταστείτε, δεν πήρα τις κάλτσες, μόνο πέδιλα, τόση ζέστη ένοιωθα στην Αθήνα την Παρασκευή το βράδυ που φύγαμε και το Σάββατο βράδυ χρειάστηκε να... δανειστώ κάλτσες του Λάμπρου για να τις φορέσω. Κρύωναν τα πόδια μου. Αν είναι δυνατόν...

Στο χωριό έχει μαζευτεί κόσμος. Οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν μαγαζιά στην Αθήνα κι αυτή την εποχή τα κλείνουν όλοι ενόψει Δεκαπενταύγουστου και κατεβαίνουν στη γενέτειρα. Θα καθίσουν εδώ ως το τέλος του μήνα, στις 29 έχουν πανηγύρι, του Άι Γιαννιού και θέλουν να είναι παρόντες.

Το βλέπεις στους γεμάτους καφενέδες, στα καφέ και τις ταβέρνες. Η αυλή του παλιού σχολειού στην πλατεία είναι γεμάτη παιδιά που παίζουν, ανέμελα. Η επαρχία ζει στιγμές δόξας.

Αυτό είναι που αρέσει στο Λάμπρο. Κι εδώ που τα λέμε, είναι υγιές. Αντί να κάθεται από το πρωί μέχρι το βράδυ μέσα σε ένα διαμέρισμα και να παίζει στο πλέι στέισον, εδώ έχει παρέες, βγαίνουν το απόγευμα και μετά, και κάθονται ώς αργά το βράδυ συζητώντας. Είναι και σε μια φάση τώρα που του αρέσει αυτό το αλισβερίσι...

Αλλά, εδώ η δροσιά “μεταφράζεται” σε κρύο. Και δεν είναι μόνο δική μου ιδέα. Από πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους το ακούω, οπότε... Το βράδυ η πλατεία ήθελε μακριμάνικο. Όσοι το έπαιζαν τολμηροί και επέμεναν στο κοντό, δεινοπάθησαν...