"Δουλεύεται" στο τυπογραφείο η η ύλη για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ!

ilektrikos177

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από την περασμένη Παρασκευή βάλαμε μπροστά για το επόμενο... Στείλαμε στο τυπογραφείο ύλη για να "στήνεται". Και η Μάχη, ανασκουμπώθηκε...

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε στο στήσιμο της. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη. Εξαιρετικοί και απόλυτα συνενοήσιμοι.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Η αγγειοπλαστική «βασιλεύει» στο Θραψανό

Posted in Κρήτη

Μία από τις αρχαιότερες τέχνες, η αγγειοπλαστική, εξακολουθεί να "βασιλεύει" στο χωριό Θραψανό του νομού Ηρακλείου Κρήτης. Οι περισσότεροι κάτοικοι του οικισμού, πιστοί σε μια παράδοση που έχει τις ρίζες της στην εποχή των Μινωιτών, τιθασεύουν με τα χέρια τους τον πηλό, δημιουργώντας μικρά "θαύματα". Τα πιθάρια τους είναι ξακουστά σε όλο τον κόσμο και παραγγελίες για την απόκτηση τους έχουν γίνει από την Αμερική, ακόμη και από το Ισραήλ.

Στο Θραψανό λειτουργούν, σήμερα, περίπου 15 εργαστήρια, με πρωτοστάτες 50 τεχνίτες της παλιάς "φουρνιάς", που παραμένουν πιστοί στην τέχνη, μεταλαμπαδεύοντας την τεχνική τους στους νέους. Τα μεγάλα πιθάρια είναι το σήμα κατατεθέν του χωριού και αρκετές αυλές σπιτιών είναι γεμάτες μ' αυτά, καθώς τα πήλινα χρειάζονται τον καυτό ήλιο για να στεγνώνουν.

Οι βασικές αρχές της κατασκευής των πήλινων αντικειμένων είναι περίπου οι ίδιες. Αυτό, όμως, που κάνει τη διαφορά είναι η φαντασία και το μεράκι των μαστόρων του Θραψανού. Οι κατασκευαστές επιλέγουν αρχικά το χώμα, καθώς δεν αγοράζουν τυποποιημένο πηλό. Ανακατεύουν δύο-τρία είδη χώματος, το κοσκινίζουν, ρίχνουν το νερό και αφού φτιάχνεται ο πηλός, στη συνέχεια όλα γίνονται με τον παραδοσιακό τρόπο: με ποδοκίνητο ή χειροκίνητο τροχό.

Τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται είναι ελάχιστα. Συνήθως, κάποια ξύλινη γλυφίδα, το σφουγγάρι και στο τέλος το χτένι ή κάποιο ξυλάκι, που κάνει διακοσμητικά σχέδια. Τα μεγαλύτερα αγγεία χτίζονται κομμάτι-κομμάτι και απαιτούνται τουλάχιστον δύο άτομα για την κατασκευή τους.

Οι πρώτοι μάστορες πιάνουν δουλειά τα ξημερώματα και συνεχίζουν για αρκετές ώρες, με διάθεση και έμπνευση, την κατασκευή των πήλινων δημιουργιών τους. Εκτός από τα ξακουστά πιθάρια του Θραψανού, στα εργαστήρια του χωριού κατασκευάζονται περίπου 130 είδη αγγειοπλαστικής, συνήθως πιστά αντίγραφα (κατά 90%) των αντικειμένων που έχουν βρεθεί σε αρχαιολογικούς χώρους.

Μέσω του αγγειοπλαστικού συνεταιρισμού «Μίνως» τα πήλινα αντικείμενα μπορούν να βρεθούν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Ενδιαφερόμενοι από την Αμερική, την Αγγλία, τη Γερμανία, τη Δανία και το Ισραήλ έχουν κάνει παραγγελίες, κατά το παρελθόν, για να αποκτήσουν πιθάρια, γλάστρες ή κάποιο από τα διακοσμητικά, με τη "σφραγίδα" που αποδεικνύει ότι όλα είναι φτιαγμένα στο χέρι.

"Δεχόμαστε παραγγελίες από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Τελευταία, όμως, έχουμε μία μείωση στις εσωτερικές παραγγελίες λόγω και της οικονομικής κρίσης. Η δουλειά μας είναι παραδοσιακή και δύσκολη. Συνεχίζουμε την παράδοση όπως οι Μινωίτες", δήλωσε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο πρόεδρος του συνεταιρισμού, Μανώλης Πεχινάκης.

  • Ένα θέμα από το ΑΠΕ

Όλα ίδια, όλα διαφορετικά...

Posted in Μαρτυρίες

Η πρώτη φετινή φωτογραφία από το σχολείο του γιου μου, το 54 Γυμνάσιο Αθηνών, στον αγιασμό.

Το σχολείο άνοιξε τις πόρτες του με τον καθιερωμένο αγιασμό. Κι ήμασταν εκεί με ανάμεικτα συναισθήματα. Ο μικρός με την παρέα του που βρήκε γρήγορα κι εύκολο, τριτάκια πια φέτος κι εγώ μόνος κι έρημος κάπου πίσω, στις βρύσες, να παρακολουθώ όλη τη διαδικασία.

Έχει ψυχρούλα. Η χθεσινή νυχτερινή βροχή έφερε το φθινόπωρο και μαζί την ανάγκη να φορέσουμε κάτι πάνω μας, να ετοιμαζόμαστε ψυχολογικά για το χειμώνα που έρχεται...

Είχε αρκετούς γονείς εκεί πίσω, δίπλα μου. Δεν γνώρισα κανέναν. Μάλλον είναι γονείς παιδιών της πρώτης. Έχουμε την λάθος αντίληψη ότι αυτά μας χρειάζονται και πάμε. Ύστερα, καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά μας απομακρυνόμαστε από το σχολικό περιβάλλον. Μα, ούτε ένας γονιός από τα παιδιά της τρίτης που να γνωρίζω, κανείς από το πάλαι ποτέ 146 δημοτικό;

Κάθισα μελαγχολικός μέχρι που έγινε ο αγιασμός. Η διευθύντρια του 54 πάντα με καλή διάθεση καλωσόρισε τα παιδιά. Τους είπε να... λύσουν του ζυγούς χωρίς να απομακρυνθούν και σε λίγο θα φέρουν καταστάσεις να τα χωρίσουν σε τμήματα. Και μετά θα δούμε για τα βιβλία.

Έφυγα. Είχε πάει πια 10 παρά. Και έπρεπε να πάω στη δουλειά. Δεν είχα άλλο περιθώριο χρόνου. Υποθέτω ότι ανάλογα προβλήματα θα είχαν και οι γονείς που δεν ήρθαν. Αδυνατώ να το δω διαφορετικά...

Τα σχολεία ανοίγουν αύριο!

Posted in Μαρτυρίες

Αύριο το πρωί ο αγιασμός στις 9.30. Τα σχολεία ανοίγουν και το άγχος των παιδιών για την πρώτη μέρα, κορυφώνεται! Με ποιον τρόπο θα αποφύγετε τα “δράματα”;
Η Ψυχολόγος - Σύμβουλος Μελέτης,
Ιφιγένεια Λαμπροπούλου προτείνει:
- Το προηγούμενο βράδυ βεβαιωθείτε ότι
το παιδί θα κοιμηθεί νωρίς (8.00 μμ - 9.00 μμ). Θα είναι αρκετά ανυπόμονο και ανήσυχο, οπότε θα προλάβετε έτσι το “ξενύχτι”.
- Την πρώτη ημέρα για να αποφύγετε
το γνωστό πανικό της τελευταίας στιγμής, σηκωθείτε πολύ νωρίτερα από ότι συνήθως.
-
Με ηρεμία, καλή διάθεση και χωρίς άγχος, βοηθήστε το παιδί σας να ετοιμαστεί.
- Ετοιμάστε ένα
πλούσιο και θρεπτικό πρωινό, ή τουλάχιστον φροντίστε να έχετε τα αγαπημένα δημητριακά του παιδιού σας, ώστε να αποφύγετε διαμαρτυρίες, γκρίνιες και αρνήσεις για το πρωινό.
- Αφήστε το μικρό σας
να διαλέξει μόνο του τα ρούχα του (όσο αταίριαστα κι αν είναι). Το να φοράει τα ρούχα που το κάνουν να νιώθει άνετα και ωραία, θα ενισχύσει την αυτοπεποίθησή του και θα μειώσει την αμηχανία του πώς θα φανεί στα άλλα παιδιά.
- Η αγαπημένη του τσάντα -εκτός από τα απαραίτητα σχολικά είδη-, καλό είναι
να περιέχει και κάποιο σνακ για κάποιο από τα διαλείμματα των επόμενων ωρών στο προαύλιο.
- Εάν κάποιος συμμαθητής ή συμμαθήτρια του παιδιού σας μένει κοντά,
μπορείτε να έχετε κανονίσει να συναντηθείτε όλοι μαζί για να πάτε στο σχολείο. Έτσι, θα μειωθεί η αμηχανία του αφού δεν θα περάσει την πόρτα του σχολείου νιώθοντας μόνο του.
- Εάν είστε εργαζόμενη μαμά και
εργαζόμενος μπαμπάς, φροντίστε ώστε κατά την πρωινή άφιξη στο σχολείο να έχετε αρκετή ώρα στη διάθεσή σας. Έτσι, αφενός θα έχετε χρόνο να “αποχαιρετήσετε” για τις λίγες ώρες το παιδί σας σωστά και όχι απλά να το αφήσετε και να φύγετε, και αφετέρου σε περίπτωση που νιώσει άβολα, αμήχανα και δεν αποφύγετε τα κλάματα θα είστε κοντά του για να του δώσετε την αγκαλιά σας, για να το ησυχάσετε.
- Επισημάνετε εκ των προτέρων στο παιδί σας
ποιο θα είναι το ακριβές σημείο που θα βρίσκεστε έξω από το σχολείο, όταν σχολάσει. Το ιδανικότερο είναι να είστε λίγο νωρίτερα από την ώρα που θα τελειώσει, καθώς ακόμα και 5 λεπτά καθυστέρησης σας είναι αρκετά για να δημιουργήσουν ένα δυσάρεστο συναίσθημα φόβου και εγκατάλειψης στο παιδί.
Καλή σχολική χρονιά!

Ολοταχώς για τις 70.000 επισκέψεις

Posted in Τα δικά μου

Τα "ευχαριστώ μου" μ' ένα κλαρί βασιλικού να μυρίζει όμορφα...

Αυξάνονται οι επισκέψεις σ' αυτό το Site. Σε λίγο, καλώς εχόντων των πραγμάτων το κοντέρ με τις μετρήσεις στη μπάρα δεξιά θα “χτυπήσει” τις 70.000. Δεν είναι καθόλου λίγες για το διάστημα ενός χρόνου ζωντανής λειτουργίας του Site και μάλιστα χωρίς καμιά διαφήμιση πουθενά.

Ήρθατε από κάπου, κάποτε και μείνατε να το παρακολουθείτε σχεδόν καθημερινά. Το βλέπω ότι ανεβήκαμε πάλι τις 200 καθημερινές επισκέψεις. Ελπίζω να βρίσκετε ενδιαφέροντα πράγματα για να μείνετε.

Το βέβαιο είναι ότι δεν με απασχολεί καμιά πρωτιά και δεν χαϊδεύω χαμηλά ένστικτα για να το πετύχω. Ούτε με ενδιαφέρει να κάθομαι σαν “καμένος” συνεχώς πάνω από το κομπιούτερ μου με ενημερώσεις άνευ σημασίας, απλά για να... τραβήξω την προσοχή σας.

Το κέφι μου κάνω. Κι αν “κοστίζει” μερικές φορές, καθώς μερικοί δεν αντέχουν αλήθειες και ενοχλούνται όταν το google τους δείχνει ότι κάτι έχω γράψει γι' αυτούς, λυπάμαι. Δεν είμαι εδώ, εκλιπαρώντας την επιείκεια κανενός για να γίνω αρεστός και επιπλέον πιστεύω σ' αυτό που λένε “ελευθερία του εκφράζεσθαι”. Όταν νιώσω ότι αυτό δεν είναι εφικτό, τότε ίσως αυτός ο χώρος έκφρασης να μην υπάρχει πια. Ένα “κλικ” είναι αρκετό να θέσει αλλιώς τις προτεραιότητες.

Οφείλω, ωστόσο, ένα μεγάλο “ευχαριστώ” σε όλους εσάς τους γνωστούς - “αγνώστους” που μου κάνετε την τιμή να μοιράζεστε καθημερινά μαζί μου τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς μου. Μου δίνετε κουράγιο και δύναμη να συνεχίσω. Και, τελικά, σημασία δεν έχει η ποσότητα, το ότι πλησιάζουμε τις 1.000 εγγραφές, όσο η ποιότητα, όσων γράφονται και η σχέση τους με την πραγματικότητα και την αλήθεια...

Αρχίσαν τα όργανα με... παπούτσια

Posted in Επικαιρότητα

Συνέβη στη Θεσσαλονίκη σήμερα στο περιθώριο της ΔΕΘ. Τα κανάλια έδειξαν κάποιες εικόνες. Αγανακτισμένος πολίτης πέταξε το παπούτσι του στον πρωθυπουργό. Δεν τον πέτυχε, βέβαια, αλλά έδωσε ιδέες...

Ρίχνει “καρεκλοπόδαρα”

Posted in Επικαιρότητα

Τελικά μάλλον πρέπει να την εμπιστευόμαστε την ΕΜΥ. Από χθες μίλαγε και προειδοποιούσε για ακραία καιρικά φαινόμενα. Και να, που σήμερα το μεσημέρι, απόγευμα κατά τις 4 ξεκίνησε η μεγάλη βροχή.

Μαύρισε ο τόπος. Και η βροχή ήταν πολύ δυνατή. Δεν έβλεπες μπροστά σου. Και τα αστραπόβροντα ήταν τόσο δυνατά που πραγματικά φοβόσουν.

Για δες πώς εξελίχθηκε το Σάββατο. Ούτε που περίμενα μια τέτοια κατάσταση. Όλη μέρα ο καιρός ήταν ζεστός. Χρειάστηκε να περπατήσουμε στο κέντρο της Αθήνας, να κάνουμε τα τελευταία ψώνια για το γάμο και δεινοπαθήσαμε. Τρεις ώρες στο κέντρο, κουράστηκα.

Γύρισα πριν δύο ώρες περίπου στο σπίτι. Αλλά, ειλικρινά, με τίποτα δεν περίμενα μια τέτοια εξέλιξη στον καιρό. Τόσο γρήγορα, τόσο δραματική αλλαγή...

Ακούω τη δυνατή βροχή από το μπαλκόνι μου. Χτυπούν οι μεγάλες σταγόνες της βροχής πάνω στην τέντα και ο θόρυβος είναι πολύ έντονος. Οι δρόμοι έχουν γίνει ποτάμια. Ο ουρανός έχει μαυρίσει επικίνδυνα κι εγώ βρίσκω την ευκαιρία να μπω λίγο στον υπολογιστή μου. Ο πόλεμος στις Φυλετικές Μάχες άρχισε. Έχασα ήδη ένα χωριό μου...

Να θυμόμαστε, να μην ξεχνάμε...

Posted in Επικαιρότητα

11/9 μια ημερομηνία σταθμός. Η μέρα που άλλαξε τον κόσμο. Μέσα από τις τηλεοράσεις, παρακολουθούμε έντρομοι δύο αεροσκάφη να πέφτουν πάνω στους Δίδυμους Πύργους στη Νέα Υόρκη και να φέρνουν την καταστροφή.

Ήμουν στο γραφείο μου, στη Μενάνδρου, εκείνη τη μέρα. Είχα πάει να ξεκουραστώ λίγο από την ΠΕΤ ΟΤΕ, πριν πάω στην εφημερίδα, που ήταν τότε στη Σωκράτους. Ακόμα θυμάμαι την έκπληξη λίγο αργότερα στην “Κ” σε σχέση με όσα συνέβησαν.

Άλλαξε ο κόσμος μέσα σε μια μέρα. Κι όλοι θυμόμαστε τι ακολούθησε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA