Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!Στα... νύχια του τροχονόμου
Έχω κάνει τη διαδρομή Κολωνός – Μεταμόρφωση άπειρες φορές με τη μηχανή. Πού να το φανταστώ ότι, μεσημέρι του Σαββάτου, στο ύψος της Ρενώ, στη Νέα Φιλαδέλφεια, θα την είχε “στίσει” μεσημεριάτικα μπλόκο με... αποστολή να φέρει ζεστό χρήμα στα κρατικά ταμεία.
Ο νεαρός τροχαίος μου χαμογέλασε ευγενικά μόλις έστριψα δεξιά και βγήκα από την εθνική οδό και με το χέρι του μου έδωσε εντολή να παρκάρω δεξιά στο δρόμο. Μου ζήτησε άδεια, δίπλωμα, ασφάλεια. Τα είχα όλα και του τα έδωσα, αλλά ήξερα πως ήμουν... παράνομος. Δεν φορούσα κράνος.
Τα πήρε τα χαρτιά και πήγε στο περιπολικό που είχε παρκάρει απέναντι σε μια απόσταση 20 μέτρων. Αργούσε. Λέω, απλά θα σημείωνε κάτι στο βιβλίο ελέγχου. Λάθος. Σε λίγο με φώναξε να πάω κοντά. Μου είπε ότι η παράβαση για το κράνος έχει, σύμφωνα με τον ΚΟΚ, 350 ευρώ. Το συζητήσαμε. Είδε κι αυτός, αν και πιτσιρικάς, πως είναι μεγάλο το κόστος. Του πήρε πολύ χρόνο να ψάχνει στο βιβλίο του ΚΟΚ για μια... άλλη πιο φθηνή παράβαση. Έπρεπε να με γράψει οπωσδήποτε.
Τη βρήκε, έκοψε την κλήση, μου την έδωσε μαζί με τα χαρτιά μου, τον ευχαρίστησα κι έφυγα. Αυτά είναι ευγένειες, όχι παίξε – γέλασε... Έχουν αλλάξει κάποια πράγματα ή μου φαίνεται; Οι άνθρωποι αυτοί ζουν ανάμεσά μας, δίπλα μας, δυσκολεύονται κι αυτοί να τα βγάλουν πέρα και προσπαθούν να τηρήσουν του υφιστάμενους νόμους με το λιγότερο δυνατό κόστος.
Αν μου το διηγούνταν άλλος, αυτό που μου συνέβη το Σάββατο το μεσημέρι λίγο πριν το άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας, έξω από το ΕΠΑΛ, θα δυσκολευόμουν να το πιστέψω. Αλλά το έζησα. Κι αυτό αλλάζει πολύ τα πράγματα.
Στο εξής θα κοιτάξω να φοράω το κράνος. Όχι για το πρόστιμο, για την ασφάλεια μου, ως οδηγού...
Ήθελα πολύ να την δω αυτή την ταινία 
αφήνουν τα φυλλάδια ή τις κάρτες τους και φεύγουν.
Τον θυμάμαι πάντα δυνατό και ακμαίο, μπροστάρη παντού, να τολμά να ανοίγει νέους δρόμους, ακόμα κι όταν έρχεται “κόντρα” με το κατεστημένο. Για τον παπά-Αντρέα Κεφαλογιάννη λέω που έχω πια χρόνια να δω. Έπαψα να κατεβαίνω συχνά στην Κρήτη, στα Ανώγεια, στο Ρέθυμνο, στον Πλακιά...
Ανάμεσα στους επώνυμους που φιλοξενούνται στις σελίδες του ΚΡΕΟΝΤΑ είναι και ο φίλος μου Χρήστος Σιαμέτης, αλλά και ο πρόεδρος της ΠΕΤ ΟΤΕ, Βασίλης Λάμπρου. Σε αντίπαλα “στρατόπεδα”, αλλά στην ίδια εφημερίδα. Ο Χρήστος με τον Δημαρά, ο Βασίλης με τον Κικίλια. Ο Χρήστος ήρθε χθες στη δουλειά και τον βοήθησαν να φτιάξουμε το υλικό για το φυλλάδιο του. Τολμηρός όπως πάντα και απρόβλεπτος κατεβαίνει Νομαρχιακός Σύμβουλος στον κεντρικό τομέα της Αθήνας. Στο απόλυτο χάος, δηλαδή...
Τα έλεγα εγώ ότι ο Οκτώβρης μας ήρθε “φορτωμένος” με χαρές... Μετά από μένα και την Ειρήνη, ο Λαμπρούκος έχει σήμερα τα γενέθλιά του... Και θέλει να τα γιορτάσει με το δικό του τρόπο. Πάει ο καιρός που του τα οργανώναμε εμείς και καλούσαμε όλη την τάξη του σχολείου.
