Στο τυπογραφείο ύλη για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ. Ξεκινάμε!

ilektrikos177

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευ΄ή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από σήμερα βάζουμε μπροστά για το επόμενο... Στέλνω στο τυπογραφείο ύλη για να "στήνεται"

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Μεσημεριάτικα στα βόρεια προάστια

Posted in Επικαιρότητα

Υπάρχουν μέρες που δεν είναι εύκολο να προσαρμόσεις το πρόγραμμά σου στην καθημερινότητα, Οι ανατροπές είναι μέρος της ζωής και μερικές φορές, χωρίς τη θέληση μας αποτελούν προτεραιότητα...

Ξαφνικά, λοιπόν στα βόρεια της Αθήνας. Διότι έτσι έπρεπε να γίνει. Δεν είχαμε πολλές επιλογές. Και, πάντως, δεν πήγαμε ως τουρίστες.

Η Πέμπτη είναι μια από τις πιο δύσκολες, επαγγελματικά, μέρες. Οι άλλες «κύλησαν κάπως διαφορετικά. Χρειαζόταν όμως. Και ανταποκριθήκαμε. Όπως θα έκαναν και μας άνθρωποι που μας νοιάζονται.

Κοιτάζω γύρω μου. Δεκάδες άνθρωποι κινούνται. Κουβεντιάζουν χαμηλόφωνα στους δημόσιους χώρους. Η παρουσία τους δηλώνει συμπαράσταση. Και η συντροφιά «μαζεύει» κάπως το χρόνο.

Η εικόνα από τον 4ο όροφο είναι η κλασική μιας Αθήνας που κινείται κάτω από τρελούς ρυθμούς, χωρίς να παίρνει μια ανάσα. Μέχρι που το «κόκκινο» θα σημάνει συναγερμό. Και τότε δεν υπάρχει χώρος για αρνήσεις, όχι και μη.

Ύστερα φεύγει, απομακρύνεται ο εφιάλτης και νομίζεις πως ότι έζησες ήταν ένα όνειρο, δύσκολο, μιας μεγάλης χειμωνιάτικης νύχτας.

Πιο κει μπαλόνια ροζ και μπλε, φουσκωμένα με όζον για να κρατιούνται όρθια και λουλούδια στους διαδρόμους που υποδηλώνουν τη χαρά ενός νέου ερχομού. Τι σου είμαστε... Κάτι μικρά ανθρωπάκια που βλέπουμε τη σκιά μας και... φοβόμαστε.

Από ψηλά, όλα είναι διαφορετικά. Κι άμα βρεις τελικά, με τη θέλησή σου ή όχι χρόνο, η διάθεση για φιλοσοφικές σκέψεις είναι διάχυτη. Τόσο που μάλλον χρειάζεται να... μαζέψεις τη φαντασία σου, μην αφεθεί ελεύθερη και... οργιάσει.

Μεσημέρι. Ύστερα από φαγητό, η υπνηλία έρχεται φυσιολογικά. Τη διώχνεις, το προσπαθείς τουλάχιστον. Πού να απολαύσεις το χουζούρισμα και πώς;

Ανέλαβαν την ευθύνη των εμπρησμών

Posted in Επικαιρότητα

Ενα από τα ολοσχερώς καμένα αυτοκίνητα του ΟΤΕ στην Αγ. Παρασκευή...

Τώρα αυτό δεν είναι και πολύ συνηθισμένο, αλλά συνέβη. Το προηγούμενο Σάββατο, άγνωστοι, έβαλαν φωτιά σε οκτώ σταθμευμένα αυτοκίνητα τεχνικών του ΟΤΕ στον προαύλιο χώρο της Αγίας Παρασκευής. Λίγο πριν ανοίξουν τις κάλπες.

Σ' αυτό το Site δημοσίευσα δυο φωτογραφίες από τα καμένα αυτοκίνητα. Και προχθές είχαμε ανάληψη της ευθύνης με δημοσίευση της προκήρυξης στο Indymedia.

Ιδού το κείμενο:

Ανάληψη Ευθύνης για τον εμπρησμό 10 οχηματων του ΟΤΕ στην Αγία Παρασκευή.

"...Το να αποδρά κανείς με οποιονδήποτε τρόπο από την ακατανίκητη κτηνωδία ενός λαού που έχει καταστεί άγριος και κτηνώδης εξαιτίας καννιβαλιστικών προκαταλήψεων και τρομακτικής άγνοιας ή από τον σαδιστικό εκφυλισμό της σάπιας κοινωνίας η οποία πιστεύει ότι έχει το δικαίωμα να κρίνει και να καταδικάζει ένα άτομο γιατί έφτασε σε μια πράξη που η προαναφερθείσα κοινωνία δεν είναι ποτέ σε θέση να την καταλάβει, ει ναι μια ενέργεια άκρως επαναστατική..."
Ρέντσο Νοβατόρε
Σε περίοδο που οι αγελαίοι εκπληρώνουν τα δημοκρατικά τους καθήκοντα,εμείς πραγματώνουμε τα συνειδησιακά μας προτάγματα.Στον οχετό της κάλπικης διεκδίκησης δικαιωμάτων κρατάμε τις ατομικότητές μας ακέραιες και ενεργές. Αρνούμενοι την θυματοποίηση, θέτουμε τον εαυτό μας στην θέση του επιτιθέμενου,του κυνηγού. Δε αποδεχόμαστε καμία συνδιαλλαγή με οποιονδήποτε για την βελτίωση των συνθηκών. Πρωτοβουλιακά παρεμβαίνουμε δημιουργώντας τις εξεγερσιακές,χαοτικές μας εστίες.
Στην γελοία δημοκρατική διαδικασία της ψηφοφορίας,αποκρυσταλλώνεται η ουσία της υπάρχουσας κοινωνικής συνθήκης. Τα προσωπεία της κοινωνίας φανερώνονται.
Από την μια η δουλοπρέπεια και η υποτακτικότητα και από την άλλη η εξουσιαστική διαστροφή και αλαζονεία.
Οι ψηφοφόροι πίσω από την βιτρίνα της διεκδίκησης και της παρέμβασης στα κοινά που τους παρέχει η δημοκρατία κρύβουν τις φοβίες τους,την παθητικότητα,την μετριοπάθεια και την διάθεσή τους για μια βολεμένη ζωή που ποτέ δεν θα έχουν ευθύνες για ότι τους συμβεί. Έτσι η μικροαστική κουλτούρα της υποταγής συντηρείται και διαιωνίζεται μαζί της και η σαπίλα αυτού του κόσμου.
Από την άλλη βρίσκονται οι εκπρόσωποι της κυριαρχίας.Αυτά τα φαντάσματα που ο ρόλος τους είναι να εξουσιάζουν,να συντηρούν και να θωρακίζουν το σαθρό οικοδόμημα του καπιταλισμού. Τα φλύαρα αρχίδια με την λαϊκίζουσα φυσιογνωμία,που σκοπό έχουν να κινούν τον πάντα εύπλαστο όχλο με ληγμένες ρητορείες και υποσχέσεις ρουσφετολογικού χαρακτήρα.
Από το μενού της δημοκρατίας βέβαια δεν θα μπορούσαν να λείψουν και οι μουχλιασμένες ψευτοεπαναστατικές ιδεολογίες περί ανυπακοής και αμφισβήτησης του καθεστώτος,η πρακτική εφαρμογή των οποίων ποτέ δεν ξεφεύγει από τα πλαίσια της νομιμότητας. Ο πιό απεχθής ρόλος της αριστεράς όμως είναι αυτός του εκδημοκρατιστή. Σε περιόδους εξεγέρσεων προσπαθεί να "σπάσει" τον καταστροφικό αρνητισμό των εξεγερμένων προς όλες τις κοινωνικές δομές,με σκοπό να τους βάλει σε ένα απολογιστικό - απολογητικό διάλογο με την εξουσία, παίζωντας τον θεσμικό ρόλο του διαμεσολαβητή ως βαλβίδα αποσυμπίεσης που θέσπισε το ίδιο το σύστημα. Γι αυτό της τον συστημικό ρόλο πρέπει να αποτελεί στόχο των επαναστατικών δυνάμεων, σπάζωντας την άτυπη ασυλία του παρελθόντος.
Έξω απ' όλα αυτά βρίσκονται οι επαναστάτες που οργανώνονται στο νέο αντάρτικο πόλης. Πολλοί σύντροφοι όπως κι εμείς επιλέξαμε να περάσουμε πρώτοι στην επίθεση. Τα ξημερώματα του Σαββάτου 6 Νοεμβρίου παραδώσαμε στις φλόγες 10 οχήματα του ΟΤΕ σε υπαίθριο πάρκινγκ της οδού Σχολείου 9 στην μπατσοκρατούμενη Αγία Παρασκευή ακριβώς πίσω από το άντρο των ρουφίανων της ΕΡΤ.Η ενέργεια μας αυτή έγινε σε ένδειξη αλληλεγγύης στους αιχμαλώτους αντάρτες πόλης Παναγιώτη Αργυρού και Γεράσιμου Τσάκαλου. Δεν υπάρχει πιο όμορφος τρόπος επίδειξης της αλληλεγγύης και διαπλάτυνση της επαναστατικής συνείδησης από την συνέχιση και την όξυνση της αντάρτικης δράσης. Η δημιουργία εστιών αντιεξουσίας,η συνέχιση της καταστροφικής μανίας προς κάθε πτυχή του κράτους και του καπιταλισμού είναι για εμάς ο ιδανικότερος τρόπος στήριξης των αιχμαλώτων συντρόφων.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΠΟΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΡΓΥΡΟΥ ΚΑΙ ΓΕΡΑΣΙΜΟ ΤΣΑΚΑΛΟ
Υ.Γ. Στέλνουμε εμπρηστικά σινιάλα στους φυγόδικους συντρόφους...
ΣΥΝΑΥΤΟΥΡΓΙΑ ΤΕΡΡΟΡΙΣΤΩΝ-ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ

Να πω τώρα την αλήθεια μου, τι νόημα έχει που έκαψαν οκτώ και όχι δέκα, όπως γράφουν, σταθμευμένα οχήματα του ΟΤΕ; Προχωρεί καλύτερα η επανάσταση έτσι; Στο τέλος - τέλος τα αυτοκίνητα του ΟΤΕ που κάηκαν ήταν ασφαλισμένα και θα αποζημιωθούν για την αξία τους. Σε ποιον λοιπόν έκαναν ζημιά με τους εμπρησμούς;

Ας είναι, εμείς θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε και να καταγράφουμε την επικαιρότητα...

Αχ, αυτό το «κολοβιούτι» (Call of Duty)

Posted in Επικαιρότητα

Νάτο, ένα διαφημιστικό του νέου παιχνιδιού στο You Tube... "Γαμάτο", λένε οι πιτσιρικάδες...

Να μη σας τα πολυλογώ, «συμπάσχω» με τον γιο μου, Λάμπρο, που σαν... φαντάρος στο στρατό μετρά τις μέρες και τις ώρες μια - μια, μέχρι να 'ρθει εκείνη που θα του φέρει το παιχνίδι Call of Duty7 που περιμένει τόσον καιρό για το πλέι στέισον.

Φοβερό, υπόσχονται οι κατσκευαστές του, που φρόντισαν έγκαιρα να... ρίξουν στο You Tube τα βιντεάκια τους με το περιεχόμενο του νέου «κολοβιούτι». Έτσι το λέω και γελά η Ειρήνη. Προφανώς δεν έχει καμιά σχέση η προσφορά μου με την πραγματική ονομασία του παιχνιδιού Call of Duty Black Ops που έχει ξετρελάνει τους πιτσιρικάδες σε όλο τον κόσμο.

Στο e-shop όμως που πήρα για να το παραγγείλω τηλεφωνικά πριν τρεις εβδομάδες μια χαρά το κατάλαβαν. Όπως και χθες που τους πήρα να τους ρωτήσω αν ήρθε στην Ελλάδα το παιχνίδι.

Εντάξει, μου είχαν πει ότι θα μου έστελναν SMS στο κινητό μου, να με ενημερώσουν ότι ήρθε για να περάσω από τη Στουρνάρη στο Πολυτεχνείο, το υποκατάστημα του e-shop και να το πάρω. Αλλά η μέρα περνούσε, ο μικρός έκανε κιόλας πέντε τηλέφωνα από το κινητό του και από το e-shop με ενημέρωνα ότι ακόμα δεν ήρθε. Αν είναι δυνατόν, ο Θοδωρής το πήρε χθες από το ΜΑΧ στα Σεπόλια...

Τρέλα κι αυτή!... Τόση αγωνία για ένα παιχνίδι... Αν κι εδώ που τα λέμε τον καταλαβαίνω τον μικρό και δεν τον κοροϊδεύω. Κι εγώ στην ηλικία του είχα την τέχνη να... μεγαλοποιώ μικρά, δικά μου πράγματα σε... τεράστια.

Εξάλλου, φυσιολογικό είναι. Καλύτερα σ' αυτή την τρυφερή ηλικία να μην έχουν άλλα προβλήματα και να λαχταρούν μόνο για το πότε θα 'ρθει το παιχνίδι τους.

Θα μεγαλώσουν και θα γελούν μ' αυτά, αλλά αξίζει πραγματικά να τα ζήσουν στο έπακρο ρουφώντας την κάθε στιγμή σαν να είναι μοναδική. Αυτά σκέφτονται και είμαι δίπλα του. «Συμπάσχω» λοιπόν κι εγώ μαζί του. Και βέβαια θα τρέξω να... ακουμπήσω τα 58 ευρώ για το παιχνίδι και αν είναι τυχερός θα του πάρω και την μπλούζα που δίνουν μαζί του δώρο.

Καταλαβαίνετε τώρα γιατί ζω ένα δράμα αυτές τις μέρες. Ποιες επαναληπτικές δημοτικές και περιφερειακές εκλογές... Δεν πιάνου μία, μπροστά στο «κολοβιούτι»...

Αλλο ένα βίντεο από το νέο παιχνίδι...

Κλίμα “Χριστουγέννων” στην αγορά

Posted in Επικαιρότητα

Η φωτογραφία είναι περσινή. Μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε ώς την Κυριακή να δούμε ποιος εκ των Κακλαμάνη ή Καμίνη θα στολίσει το φετινό χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Αθήνα.

Οι βιτρίνες στην αγορά αλλάζουν. Ήδη τα μαγαζιά που πουλάνε εποχιακά έχουν “στολίσει” τα χριστουγεννιάτικα τους. Και στους φούρνους μπορείς να βρεις μελομακάρουνα πια...

Νωρίς; Δε νομίζω. Η αγορά κάνει ότι μπορεί για να κινηθεί. “Αισθάνεται” όλη αυτή την έλλειψη ρευστού και κάνει αγωνιώδης προσπάθειες να “σταθεί” στα πόδια της. Ξέρει ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση, άλλα δεν το βάζει κάτω...

Όσοι εργάζονται και έχουν ένα ισχνό μισθό προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα αλλάζοντας προτεραιότητες. Το άλλο μεγάλο δράμα αυτές τις μέρες το ζουν όσοι έχουν μαγαζιά και πρέπει να πληρώσουν ενοίκια, ΦΠΑ, μισθούς, ασφαλιστικές καταβολές στα ταμείο τους και να πάνε και κάτι στο σπίτι τους να ζήσουν την οικογένεια τους. Ρωτήστε έναν από αυτούς και θα δείτε πόσο δύσκολα τα βγάζουν πέρα....

Ναι, η αγορά αλλάζει, φοράει τα γιορτινά της και προσπαθεί να “ανασάνει” και να πορευτεί με μια συγκρατημένη αισιοδοξία για το αύριο.

Άντε τώρα να ακούς τις πιο “χαζές” και ηλίθιες αναλύσεις για τις αυτοδιοικητικές εκλογές ψύχραιμος, την ώρα που ο κόσμος ζει τέτοια σοβαρά προβλήματα.

Κι όμως όλα θα τελειώσουν την Κυριακή και μέχρι τότε πρέπει να αντέξουμε... Τώρα τι θα “τελειώσει” είναι ένα άλλο ζητούμενο που πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά, αν έχουμε στοιχειώδη αξιοπρέπεια σαν άνθρωποι...

Και ο μήνας έχει εννιά... Κυριολεκτικά. Δείτε το ημερολόγιο σας...

Πινγκ πονγκ ύστερα από χρόνια...

Posted in Επικαιρότητα

Περιμένοντας με... στιλ τη μπαλιά της Ειρήνης. Η πρώτη επαφή με το σπορ ήταν καλή...

Ούτε κι εγώ ξέρω πόσα χρόνια είχα να παίξω πινγκ πονγκ. Αλλά, φαίνεται, ότι είναι σαν το ποδήλατο. Άμα το μάθεις δεν το ξεχνάς εύκολα.

Την Κυριακή το απόγευμα, την ώρα που έκλειναν οι κάλπες και κάποιοι υποψήφιοι αγωνιούσαν για την έκβαση των αποτελεσμάτων πήγαμε με τον Χριστόφορο, την Ειρήνη και τον Λάμπρο στο μπόουλινγκ, απέναντι από τα πολυσινεμά στου Ρέντη, να παίξουμε.

Η αλήθεια είναι ότι δε με... έπαιρναν στα σοβαρά για το παιχνίδι. Σου λέει, «τι δουλειά έχει ο γέρος τώρα με τα πιτσιρίκια»...

Ωστόσο το πάλεψα. Στάθηκα για τις 2.30 ώρες που μείναμε εκεί, όρθιος με αξιοπρέπεια. Και παίξαμε όλη την ώρα, μέχρι που ιδρώσαμε...

Νομίζω πως ο Χριστόφορος βρήκε έναν καλό αντίπαλο στο πρόσωπό μου. Κι εγώ το χάρηκα παίζοντας παρέα με τα παιδιά μου.

Η επόμενη μέρα ήταν λίγο πιο δύσκολη. Οι μυς των ποδιών μου... δοκιμάστηκαν. Θα χρειαστεί λίγος χρόνος για να συνέλθω.

Η αλήθεια είναι πως έτσι αγύμναστος όπως είμαι, μάλλον δεν είναι είναι για μένα τέτοια αθλήματα...
Ωστόσο αν είναι να το ξανακάνουμε, έτσι όλοι μαζί, μέσα θα είμαι... Στιγμές φανταστικές που αξίζει να τις ζεις παρέα με τους ανθρώπους σου.

Η Ειρήνη αντιμετωπίζει θετικά τις... επιθέσεις μου. Ο Λάμπρος, ως φωτογράφος, καταγράφει τις στιγμές...

  • Δείτε πατώντας ΕΔΩ ένα εκπληκτικό pps με πολλαπλά μηνύματα...

Ο τύπος που μας «τρέλανε» στις εκλογές

Posted in Επικαιρότητα

Αυτή τη φωτογραφία του βρήκα στο Google αναζητώντας τον Γιώργο Αμυρά.

Να πεις ότι ήταν αναγνωρίσιμος και για αυτό κέρδισε τις εκλογές; Μπορεί. Αλλά αποκλείεται να ήταν μόνο αυτό που έδωσε στον Γιώργο Αμυρά, συμπαρουσιαστή της εκπομπής «Μένουμε Ελλάδα» που παρουσιάζεται από τη συχνότητα της ΕΤ1, το τεράστιο ποσοστό των 7%.

Ο τύπος μας «τρέλανε» με τις δηλώσεις του προ των εκλογών ότι αυτός και οι άνθρωποι που συμμετείχαν στο συνδυασμό του του «Επιμένουμε Αθήνα» δεν επρόκειτο να χαλούσαν ούτε «ένα ευρώ» στην εκστρατεία τους.

Όλα τα έκαναν από το internet. Απλά, διακριτικά, χωρίς φυλλάδια, κάρτες και χιλιάδες σταυρωμένα ψηφοδέλτια... Πού κινήθηκαν και πώς, ούτε που τους πήρα είδηση σε όλη την προεκλογική περίοδο.

Μετά την καταμέτρηση των ψηφοδελτίων, το βράδυ της Κυριακής, ο νεαρός αυτός άρχισε να τραβά πάνω του τους προβολείς της δημοσιότητας.

Το ποσοστό που κατέγραψε τεράστιο για πρωτοεμφανιζόμενο και μάλλον πρέπει να μας προβληματίσει όλους. Είτε είμαστε απλοί πολίτες που συμμετέχουμε σε δράσεις στη γειτονιά, είτε πρόκειται για κομματικούς μηχανισμούς.

Υπάρχει κι αυτός ο δρόμος του αγώνα. Με χαμηλούς τόνους , αλλά με υπομονή και υπομονή, μπορείς να πείσεις για το διαφορετικό που εκπροσωπείς.

Εκτιμώ ακόμα πως πρόκειται για ένα πολύ ενθαρρυντικό φαινόμενο κι ας μην ξέρω κανέναν από τα παιδιά που κινούνται εκεί, το γεγονός ότι ξέφυγαν από τις κομματικές γραμμές και τις ιδεολογικοπολιτικές περιχαρακώσεις και εξέφρασαν με έναν πολύ απλό τρόπο που έπεισε τους ψηφοφόρους, ότι μας αξίζει μια άλλη, καλύτερη Αθήνα.

Εύχομαι και ελπίζω η ομάδα τους να διαχειριστεί με φρόνηση και περίσκεψη όλη αυτή τη λάμψη και να είναι η παρουσία τους στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας πραγματικά χρήσιμη. Η φωνή τους να ΄ναι κοντά στα αιτήματα των κατοίκων που αποζητούν μια πιο ποιοτική ζωή στην πρωτεύουσα και να μην συνδιαλλαγή με κανέναν από τους ισχυρούς της επόμενης Κυριακής που είναι βέβαιο ότι θα τους «τάξουν» πολλά για τους προσεταιρισθούν.

Τέτοιες νίκες τονώνουν όσους επιλέγουν συνειδητά να κινούνται εκτός κομματικών σχηματισμών, αφού αναδεικνύεται η δύναμη της ψήφου που μπορεί, επιτέλους, να κινηθεί και σε άλλα επίπεδα, πέρα από τα συνηθισμένα.

Σιδεροκέφαλοι στο νέο τους ρόλο!

Έτσι έκλεισε την προεκλογική του εκστρατεία ο Γ. Αμυράς. Το βίντεο το βρήκαμε στο You Tube εκ των υστέρων...

Μετά τις εκλογές, τα σχόλια...

Posted in Επικαιρότητα

Πρωί – πρωί στο γραφείο μαζί με τις εφημερίδες μου. Τις θεωρώ πάντα πολύ καλύτερη συντροφιά από την τηλεόραση και το ράδιο. Έχουν πιο συμπυκνωμένες ειδήσεις, πιο σοβαρές αναλύσεις και είναι κι αυτή η αίσθηση του χαρτιού που μπορείς να το δεις και να το ξαναδείς, όποτε εσύ επιθυμείς.

Η πρώτη εκτίμηση είναι ότι πέρα από τα τοπικά ψηφοδέλτια ψηφοδέλτια με τις ιδιαιτερότητές τους, οι ψηφοφόροι έστειλαν χθες διπλή προειδοποίηση με τη μεγάλη αποχή (πάνω από 40%) και τη μείωση της διαφοράς από τη Ν. Δ. Τα μικρά κέρδη του ΚΚΕ θα πρέπει μάλλον να τα εντάξουμε στο λεγόμενο “μήνυμα”.

Τώρα ο Γιώργος συνεχίζει “λαβωμένος” κατά την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ χωρίς να... πηγαίνει σε εκλογές στις 12 Δεκέμβρη όπως απειλούσε, ενώ ο Δημαράς εισέπραξε, άδικα κατά τη γνώμη μου, το αποτέλεσμα του διλήμματος και που παραιτείται από βουλευτής.

Εμείς, εδώ στην Αθήνα θα βρεθούμε στις κάλπες και την επόμενη Κυριακή. Τόσο σε επίπεδο Δήμου, όσο και σε επίπεδο Περιφέρειας. Με πιο ξεκαθαρισμένα χαρτιά: Κακλαμάνης ή Καμίνης για δήμαρχος, Σγουρός ή Κικίλιας για την Περιφέρεια Αττικής.

Και τώρα ετοιμαστείτε για τις... αναλύσεις. Θα είναι και πολλές και ποικίλες. Αντοχή να έχετε...

Όσο για τους φίλους μας, θα τους παρακολουθούμε μέσω της σελίδας του ΥΠΕΣ. Μακάρι να πήγαν καλά. Δεν το ξέρω ακόμα. Για την ώρα το ευρύτερο ενδιαφέρον είναι στους συνδυασμούς. Η σταυροδοσία σε λίγο.

  • Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ δεν έβγαλε έκτακτη δευτεριάτικη έκδοση για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Δεν θεώρησε το γεγονός σαν κάτι πολύ ουσιαστικό. Το ίδιο έκαναν και όλες οι πρωινές εφημερίδες πλην του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ που έπρεπε με κάποιο τρόπο να πανηγυρίσει τη μικρή νίκη του κόμματος.
  • Δείτε ΕΔΩ τα αποτελέσματα στο νέο δήμο του χωριού μου κι ΕΔΩ δείτε τι σταυρούς έχουν πάρει οι υποψήφιοι. Την επόμενη Κυριακή έχει κι εδώ ξανά κάλπες...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA