Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Καλώς μας ήρθες Φλεβάρη!

Posted in Επικαιρότητα

Με μπόλικο κρύο μας μπήκε ο Φλεβάρης. Άστες να λένε οι παροιμίες: “Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει” Πουθενά στον ορίζοντα δεν φαίνεται καλοκαίρι. Και καλά κάνω εγώ που άφησα να συνεχίσουν να πέφτουν χιόνια στη σελίδα μου... Εδώ θα τα αφήσω μέχρι να ζεστάνει στ' αλήθεια ο καιρός και να το νοιώσουμε...

Ήρθε όμως ο Φλεβάρης με την καλή του είδηση: Επιτέλους ξεμπλοκαρίστηκαν τα δύο περιοδικά και το ημερολόγιο και έφυγαν από το ταχυδρομείο για τα σπίτια των συναδέλφων! Ταλαιπωρία για την ταλαιπωρία μόνο.

Στους δρόμους το αδιαχώρητο, καθώς αυτή η εβδομάδα θα είναι των παθών για τις συγκοινωνίες. Απεργίες 24ωρες στα ΜΜΕ και... καπάκι οι αυξήσεις. Σου λέει, θα τελειώσουν κάποτε και ο Αθηναίος θα χρειαστεί να πάρει το λεωφορείο ή το τρένο, να πάει στη δουλειά του. Εδώ είμαστε εμείς, με 1,40 ευρώ παρακαλώ το απλό εισιτήριο από σήμερα... Να μου ζήσουν τα παλικάρια με τις πολιτικές που θα σώσουν την Ελλάδα.

Τέτοιες ώρες κάνω εθελοντικά τον... ταξιτζή με τη μηχανή. Το πρωί, τουλάχιστον. Κάπως πρέπει να πάει στη δουλειά η Ειρήνη. Και το Κολονάκι μπορεί να φαντάζει κοντά, στο κέντρο, αλλά μ' αυτή την υπερβολική κίνηση, θέλει το χρόνο του για να φτάσεις.

Είχαμε λίγο χρόνο με την Ειρήνη το πρωί και κουβεντιάσαμε. Χθες το μεσημέρι ήρθε, λέει, ασθενοφόρο και πήρε τον Γιώργο, το γείτονά τους. Είναι σε προχωρημένο στάδιο η ασθένεια του. Κι είναι που έρχεται το γαμώτο: Στεναχωριέσαι καμιά φορά για τη στάση των ανθρώπων, για τη συμπεριφορά τους, πικραίνεσαι και μετά, κάποια στιγμή, ξαφνικά, έρχεται το τέλος. Πού ζούμε Θεέ μου! Ζούγκλα καταντήσαμε....

Ειδήσεις” από το μικρόκοσμό μας, στο έμπα ενός καινούριου μήνα...

  • Να είμαστε κοντά ο ένας στον άλλο γιατί μας έρχονται και τα χειρότερα. Δείτε ΕΔΩ. Δηλαδή τι, φοβούνται κι εκεί στο ΔΝΤ; Ε, δεν το πιστεύω... Δείτε ΕΔΩ.

ΕΠΕΙΓΟΝ... Ζητείται Ανθρωπιά

Posted in Επικαιρότητα

Μήνυμα προς όλους:

Οποιος μπορεί καλό θα ήταν και σήμερα και αύριο στο συνεργατικό καφενείο (Μοναστηρίου και Τηλεφάνους) στην Ακαδημία Πλάτωνος, να φέρει:
ΚΟΥΒΕΡΤΕΣ
ΤΡΟΦΗΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΨΥΓΕΙΟ
ΚΑΙ ΡΟΥΧΑ ΖΕΣΤΑ

Θα τα πάμε στους μετανάστες. Ο καιρός είναι πολύ κρύος και οι συνθήκες δύσκολες.

Ας μην χάσουμε και την ανθρωπιά μας ολοι αυτοί οι άνθρωποι είναι τα θύματα... Aς μη το ξεχνάμε αυτό...

Ο Φλεβάρης “χτυπά” την πόρτα μας

Posted in Επικαιρότητα

Το καλωσόρισμα του μήνα δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από ένα τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού από το κλασικό του δίσκο “Καλεντάρι”, για τον Φλεβάρη.

Για πότε έφυγε ο Γενάρης, ούτε που το καταλάβαμε. Ας είναι... Έτσι φεύγει ο χρόνος, γι' αυτό “χρωστάμε” στον εαυτό μας να ζούμε την κάθε στιγμή, να μην αφήνουμε πράγματα για αργότερα και, κυρίως να λέμε στους ανθρώπους μας πόσο σπάνιοι είναι, πόσο τους αγαπάμε και πόσο τυχεροί είμαστε που βρέθηκαν στο δρόμο μας. Αλλά είμαστε εγωιστές... Σιγά που θα μπούμε τώρα σ' αυτή τη διαδικασία.

Αφού, όταν είμαστε καλά στην υγεία μας και ασκούμε κάποια μορφής εξουσίας νοιώθουμε δυνατοί και νομίζουμε ότι θα είμαστε “για πάντα” έτσι. Πόσο μικρό είναι το ανθρώπινο “για πάντα” το βλέπεις όταν διαπιστώνεις ότι μπορείς να χάσεις, από τη μια στιγμή στην άλλη, αγαπημένα πρόσωπα ή να “φύγεις” κι εσύ ο ίδιος.

Το έχετε ακούσει: “όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια ο Θεός γελάει;” Αλήθεια είναι. Δεν αναφέρομαι σε πολύ μεγάλα και μακρινά σχέδια. Για τα δικά μας, τα μικρά, λέω. Να μπορέσουμε, κάποια στιγμή να ζήσουμε ήρεμοι χωρίς την πίεση και το άγχος της δουλειάς. Χωρίς τα γραμμάτια από τα οικονομικά ανοίγματα. Λιτά. Με τους ανθρώπους μας. Να μοιραζόμαστε απλά πράγματα, αυτά δεν είναι που λένε πως φέρνουν την ευτυχία και τα χαμόγελα;

Σκέψεις στο φευγιό ενός μήνα και τον ερχομό ενός νέου. Με εκλάμψεις ερωτικές, ένεκα του ξενόφερτου Άγιου Βαλεντίνο και με άρωμα αποκριάς, αφού ανοίγει το Τριώδιο και θα 'χουμε την ευκαιρία να φορέσουμε τη γελαστή μας μάσκα και να βγούμε στους δρόμους να διασκεδάσουμε. Όσο είναι εφικτό αυτό να γίνει, γιατί ο κόσμος φοβάται, δεν έχει εμπιστοσύνη στο θεσμό, τον ανησυχεί που δεν ξέρει ποιος κρύβετε κάτω από τη μάσκα.

Έχει όμως και τα καλά του. Κουτσός καθώς είναι ολοκληρώνει το βίο του στις 28 μέρες. Τρεις μέρες λιγότερες από τον Γενάρη, κάτι είναι κι αυτό...

Ας φύγει μακριά, ας τον ξορκίσουμε κι ας μην ξανάρθει ο Γενάρης του 11. “Έφυγε” από κοντά μας η Γιωργία και νοιώθουμε ήδη μικρότερη σαν οικογένεια. Ευτυχώς που είναι τα παιδιά της, οι κόρες της, οι γαμπροί της που γεμίζουν το κενό, αν και η απουσία της είναι αισθητή...

Τέλειωσε το Big Brother. Νικητής ο Γιάννης

Posted in Επικαιρότητα

Επιτέλους τέλειωσε η σαχλαμάρα του Big Brother που έκανε όμως πιο πλούσιο τον Κρητικό Γιάννη Φουκάκη κατά 170.000 ευρώ. Ένα σχόλιο μόνο: Ο μικρός από τους Βαρβάρους μου άρεσε για την αυθεντικότητά του. Δεν προσπαθούσε να βγει επιτηδευμένα, ήξερε ότι πήγε σ' ένα παιχνίδι και έπαιξε με τους όρους που αυτός έβαλε. Δεν είναι τυχαίο που ο Big Brother, όπως θα δείτε στο βίντεο, τον αποχαιρετά με τη λέξη “κρι κρι”. Το κρι κρι στην Κρήτη είναι το αγριοκάτσικο που δεν προσαρμόζεται εύκολα σε καταστάσεις.

Απόπειρα για επίσκεψη στο Μουσείο Σοκολάτας

Posted in Επικαιρότητα

Η ουρά έξω από τη σοκολατοποιία Παυλίδη στις 12.30 το μεσημέρι, απογοητευτική. Χιλιάδες κόσμου περιμένει μέσα στο κρύο υπομονετικά να έρθει η σειρά του για να μπεί...

Νομίσαμε πως ίσα που το προλάβαμε... Εδώ που τα λέμε, είναι δυνατόν ένα μουσείο να λειτουργεί μονάχα για δύο ημέρες; Και τι μέρες... Με κρύο και παγωνιά... Ποιος να πρωτοπρολάβει να πάει και πώς να πάει με τέτοιον καιρό;

Είπαμε όμως σήμερα κυριακάτικα να το κάνουμε. Δεν θα είχαμε κι άλλη ευκαιρία, αν το χάναμε. Αύριο δεν θα λειτουργεί.

Λεπτομέριες γι' αυτή την έκθεση είχα βάλει και στο δικό μου Site, στο κίτρινο ειδησεογραφικό πλαίσιο, στην μπάρα δεξιά. Ήταν μια σπάνια ευκαιρία να δούμε από κοντά πώς φτιάχνεται η σοκολάτα υγείας. Μέχρι τώρα ότι ξέραμε για τη σοκολάτα ήταν από τον κινηματογράφο. Ξέρετε, εκείνη τη γεμάτη φαντασία και τις ωραίες εικόνες που βρήκα στο You Tube και έβαλα εδώ. Θυμάμαι είχα πάει με τον Λάμπρο να τη δω στον κινηματογράφο...

Πήγαμε στην Πειραιώς. Μου κάνει εντύπωση. Μα, είναι δυνατόν τόσος κόσμος να περιμένει στην ουρά για να μπει στο Μουσείο Σοκολάτας; Κι όμως είναι. Δεν μπήκαμε στη διαδικασία της αναμονής. Κάναμε στροφή στη μηχανή και κατεβήκαμε στο Γκάζι.

Γύρω από το ΜΕΤΡΟ του Κεραμεικού έχει στηθεί μια ολόκληρη βιομηχανία γύρω από τη διασκέδαση. Cafe, εστιατόρια, μαγαζιά με έξυπνους τίτλους. Καθίσαμε σε μια σουβλακερί και... χτυπήσαμε μερικά σουβλάκια με πίτα. Έχει ωραία μουσική και το περιβάλλον ξεχωρίζει. Και οι τιμές κοντά στην πραγματικότητα.

Πολλοί Αθηναίοι το συνδυάζουν στην κυριακάτικη βόλτα τους. Είτε αυτή ξεκινάει από το Θησείο και συνεχίζει με το παζάρι στον πεζόδρομο, είτε μέσα στην καλλιτεχνούπολη του Δήμου Αθηναίων που πάντα κάποια έκθεση θα έχει...

  • Δείτε ΕΔΩ πώς παρουσίασαν το θέμα και σε άλλα Blog

Η γιορτή των τριών Ιεραρχών

Posted in Μαρτυρίες

Υπό άλλες συνθήκες δεν θα ασχολούμουν με τη γιορτή των Τριών Ιεραρχών. Αχνά τη μνήμη μου έχει καταγραφεί ως μια ημέρα αργίας, μια σχολική γιορτή αμέσως μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων. Περισσότερα πράγματα γι' αυτό δεν ήξερα. Ποιος να ασχοληθεί και να μας πει...

Και να, που ένα σχόλιο σε μια δημοσίευση του Δημήτρη Καραβασίλη, στο Facebook, έγινε η αφορμή να ανοίξει μια ολόκληρη κουβέντα. Όταν τα social media παίζουν πραγματικά ένα θετικό ρόλο.

Έγραψε ο Δημήτρης: Ξημέρωσε η γιορτή των τριών Ιεραρχών. Μια ερώτηση πρέπει να μας απασχολήσει: Άραγε, τι σχολεία θέλουμε σήμερα;

Κι εγώ του απάντησα: Νομίζω Δημήτρη ότι θα έπρεπε να είναι το κυρίαρχο θέμα, αλλά φοβάμαι πως είναι τόσα πολλά τα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει ο κόσμος που, δυστυχώς, η ποιότητα της Παιδεία μπαίνει σε δεύτερο επίπεδο...

Ο Δημήτρης έσπευσε να συμπληρώσει: Καλημέρα Νίκο, δεν αμφιβάλλω για την ύπαρξη αυτών των προβλημάτων. Το ξέρεις κι εσύ καλά, ότι τα πάντα είναι θέμα Παιδείας. Και ίσως μερικά από αυτά τα προβλήματα να είχαν άλλη μοίρα, αν ήταν η παιδεία διαφορετική αν όχι παντελώς απούσα.

Η απάντηση μου άμεση: Μακάρι να μπορούσαμε να το δούμε όλοι έτσι. Πραγματικά έχεις δίκιο...

Κι αμέσως μετά το σημείωμα κατακλύστηκε από μηνύματα φίλων:

Dimitri Tabaoglou ‎...
Σχολεῖο , δίχως κανένα σχόλιο ἐλέγχου !!! Δυστυχῶς . Καλημέρα στην ομήγυρι .

Maria Maistrelli σχολείο για παιδεία η σχολείο για πτυχία ;

Dimitri Tabaoglou Τό εἶναι μέ τό ἔχειν , ἄν κάι τούς ἔπρεπε ἀγαστή σύμπνοια, ἀντιμέτωπα . Σημειώσατε 2 .

Gianna Douma Σχολείο για παιδιά η σχολή γονέων για...γονείς και εκπαιδευτικούς???

Δημήτρης Καραβασίλης Αυτές είναι οι ερωτήσεις που πρέπει να γίνουν. Καλημέρα!

ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ ΧΡΗΣΤΟΥ Μόρφωση δεν σημαίνει εκπαίδευση και εκπαίδευση δεν σημαίνει επίδοση. Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι χυδαίο γιατί περιορίζει τον νου στα στενά όρια του εκπαιδευτή. Η πληροφορία οφείλει να δίδεται ισάξια, χωρίς εκπαιδευτές και να αποκτά υπόσταση, να γίνεται σώμα στην αντίληψή μας με την ανταλλαγή απόψεων περί αυτής.

Anna Nikolaidou ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟ ΣΑΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ

Aleksie Poulen Bayer σχολεία μακρυά από τους τρεις ''ιεράρχες''
σχολεία μέσα στην ελληνική φιλοσοφία της αρχαίας πολύτιμης γνώσης
μακρυά από τον σκοταδισμό...

Δημήτης Καραβασίλης Ένα σχόλιο για τον "εκπαιδευτή". Εννοείται ότι διαφωνώ ριζικά με αυτόν τον όρο. Ο δάσκαλος είναι εμπνευστής, είναι καθοδηγητής, είναι συμμέτοχος στην διαδικασία της γνώσης. Έργο του είναι την σπίθα των παιδιών να την μεταμορφώσει σε φωτιά. Συμπαραστάτης είναι. @Βαλεντίνος

Δημήτρης Καραβασίλης ‎@αννα. Άραγε από που ξεκινά η αρρώστια. Ποιο επηρεάζει ποιο;

Δημήτρης Καραβασίλης ‎@Aleksie Poulen Bayer Το σχολείο οφείλει να είναι μακριά από όλα και μέσα σε όλα. Μέρος της κοινωνίας και παρατηρητής της. Διαμορφωτής της και παράλληλα δέκτης των μηνυμάτων της. Ο όποιος σκοταδισμός δεν συνάδει με του σχολείου τον ρόλο.

Antonis Xatzhnikolas

Κρυφό σχολείο
Στο 2010 μαζί με χίλια μύρια,
που χάζεψαν το δικό μας το μυαλό,
αμφισβητήθηκε και το κρυφό σχολείο,
...αναρωτηση στα τωρινά χαμπέρια,
εγώ, εμείς, Ελληνας, εμείς για το καλό,
να φτιάξουμε στο σπίτι το σχολείο,
τι θα πει της Ιστορίας μας δευτεριά...
Μίλα γιαγιά, μίλα παππού, μίλα...
Για το παιδί,της Ελλάδος το παιδί...

Smaragda Tsokataridou Εκπαιδευτικούς με μεράκι για το επάγγελμα τους όχι τόσο σε επίπεδο γνώσεων άλλα παιδείας, τυγχάνει να 'χω φίλο μου έναν συνταξιούχο δάσκαλο του λείπουν τα παιδιά τόσο που μακάρι λέει να του πρότειναν να πάει να διδάξει αφιλοκερδώς αρκεί να ναι κοντά στα παιδιά που λάτρευε και τον λάτρευαν επίσης..!!

Panagiotis Vlachos Πολύ φοβάμαι ότι το σχολείο είναι σαν την έμπνευση ή τον ερωτά, καθε επέμβαση τα σκοτώνει.
Ο Αϊνστάιν αναρωτιόνταν πως τα σχολεία δεν έχουν “ξεκάνει την επιστημονικοί καινοτομία”.
Είμαστε όμως καταδικασμένοι να 'προσπαθούμε' για το καλύτερο...

Karaoglani Anastasia

δεν ήξερα ΄΄ότι θα θέτατε αυτό το ερώτημα, να σταχυολογούσα μερικά απ αυτά που έγραψαν οι έφηβοι μαθητές μου στα αγγλικά..
Τι θα θέλατε να αλλάξει στο σχολείο..Πήραν όλοι, ακόμη και οι αδύναμοι γλωσσικά σχεδόν άριστα..
Θα έλεγα λοιπόν¨: να... ρωτήσουμε τα παιδιά..αυτά ξέρουν.

Panagiotis Vlachos Η νομίζουν ότι ξέρουν. Θα μάθουν όταν θα συσσωρεύσουν ματαιώσεις, μοιραία, χρόνια μετά. Αυτά βέβαια είναι ακατάλληλα αυστηρώς για ανηλίκους.

ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ ΧΡΗΣΤΟΥ

Ίσως δεν έχετε ξεκαθαρίσει στην σκέψη σας τις έννοιες παιδεία, εκπαίδευση, εκπαιδευτής, σχολείο... Σας γράφω απόσπασμα ενός συγγράμματός μου: "Μόρφωση δεν είναι η εκπαίδευση, δεν είναι η στείρα συγκέντρωση πληροφοριών. Είναι η ώθηση που δίν...ει ο κάθε άνθρωπος με την δική του προσωπικότητα στην μορφή, στο σώμα. Σώμα δεν είναι μόνο το ανθρώπινο αλλά οτιδήποτε έχει δημιουργήσει η φύση και ο άνθρωπος. Σώμα έχει και ένα κείμενο, ένας διάλογος. Η παρατήρηση και ανάλυση όλων των φαινομένων και όλων των χαρακτήρων της φύσης και των ανθρώπων είναι μόρφωση. Αφετηρία της μόρφωσης είναι η γνώση και οδηγός της γνώσης η έρευνα. Βασικός παράγοντας είναι και η αντίληψη. Αυτή ζωντανεύει την παρατηρητικότητα και εμβαθύνει στην ανάλυσή μας. Με λίγα λόγια, ένας άνθρωπος που διαθέτει αντίληψη, παρατηρητικότητα και διάθεση για έρευνα για μένα θεωρείται μορφωμένος και ας μην ξέρει την ημερομηνία της τάδε επανάστασης και την ατάκα του τάδε φιλοσόφου!"

Μαρια Σκουφου Καλύτερα να αρχίσουμε ερωτήσεις με τα πιο βασικά....τι γιορτάζουμε σήμερα,πιστεύουμε πραγματικά σε αυτό?Πήγαμε εκκλησία να τους τιμήσουμε; Μιλήσαμε στα παιδιά για το τι γιορτάζουμε ως συγγενείς-γονείς-αδέρφια?Τα παιδιά μιμούνται κι εμείς είμαστε πρότυπα.

Karaoglani Anastasia

Αναφερόμενη στο σχόλιο του κου Βλάχου"η νομίζουν ότι ξέρουν", απαντώ με σιγουριά ότι ξέρουν τι σχολείο θέλουν γιατί ξέρουν τι τους λείπει..
Όπως επίσης ξέρουν ποιου εκπαιδευτικού τη γνώμη ν' ακούσουν, γιατί ξέρουν ποιος νοιάζεται γι αυτά και ...ποιος όχι.

Elen Chara Όταν νοσεί η κοινωνία, έχει νοσήσει πρώτα η παιδεία ενός τόπου. Η παιδεία πρέπει να είναι για την ''γνώση''την συνειδητοποίησα και όχι μόνο για γνώσεις που εθιμοτυπικά ξεχνιούνται με το πέρασμα της χρονιάς.

Και η συζήτηση με άλλες τοποθετήσεις στο θέμα συνεχίζεται...

Αυτά, για το λεμόνι, τα ξέρατε;

Posted in Επικαιρότητα

Εγώ τώρα γιατρός δεν είμαι, αλλά από εμπειρία μερικά πράγματα μου είναι γνωστά. Ίσως να έχετε κι εσείς πάρει αυτό το e-mail στο ηλεκτρονικό σας ταχυδρομείο, αλλά για να κάνει όλη αυτή τη διαδρομή, χρόνια τώρα κάπου θα στηρίζεται. Το λεμόνι, είναι ένα θαυματουργό προϊόν στο να σκοτώνει τα καρκινογόνα κύτταρα.

Είναι 10000 φορές ισχυρότερο από τη χημειοθεραπεία. Γιατί δεν το αποδεχόμαστε αυτό;

Διότι υπάρχουν οργανισμοί που ενδιαφέρονται να ανακαλύψουν μια συνθετική ουσία, που να τους επιτρέπει να αποκτήσουν κέρδη φανταστικά! Γι' αυτό και από τώρα μπορείς προκαταβολικά να βοηθήσεις έναν φίλο που το χρειάζεται, επιτρέποντας του να πληροφορηθεί ότι του είναι χρήσιμο να πιει χυμό λεμονιού για την πρόληψη της ασθένειας. Η γεύση του είναι ευχάριστη. Εφόσον έχεις τη δυνατότητα να το πράξεις, φύτεψε μια λεμονιά στον κήπο σου.

Όλα τα μέρη του είναι ωφέλημα. Την επόμενη φορά που επιθυμείς να πιεις χυμό, ζήτα φυσικό χυμό λεμονιού χωρίς συντηρητικά. Πόσα άτομα πεθαίνουν ενώ το μυστικό αυτό παραμένει φυλαγμένο, με καχυποψία, ώστε να μη θέσει σε κίνδυνο τα κέρδη εκατομμυρίων των μεγάλων φαρμακευτικών επιχειρήσεων;

Η πηγή αυτής της πληροφορίας είναι εντυπωσιακή: Προέρχεται από έναν εκ των μεγαλύτερων φαρμακευτικών εταιρειών στον κόσμο που διαβεβαιώνει ότι μετά από 20 χρόνια εργαστηριακών μελετών, που πραγματοποιήθηκαν από το 1970 και μετά.

Τα συμπεράσματα ήσαν: Καταστρέφει τα καρκινογόνα κύτταρα 12 τύπων καρκίνων, συμπεριλαμβανομένων, του εντέρου κόλον, του στήθους, του προστάτη, των πνευμόνων και του παγκρέατος... Τα χημικά συστατικά του δένδρου κατέδειξαν ότι δρα 10000 καλύτερα στην επιβράδυνση ανάπτυξης των καρκινογόνων κυττάρων από το φαρμακευτικό προϊόν ADRIAMYCIN, ένα χημειοθεραπευτικό φαρμακευτικό προϊόν, που χρησιμοποιείται συνήθως σε όλο τον κόσμο.

Το πλέον εντυπωσιακό της θεραπείας είναι ότι με τον εξαγόμενο χυμό λεμονιού καταστρέφονται μόνο τα καρκινογόνα κύτταρα και δεν επιδρά στα υγιή.
ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΥΓΕΙΑΣ, LLC 819N, CHARLES STREET, ΒΑΛΤΙΜΟΡΗ, MD 1201

Έτσι κι αλλιώς το λεμόνι δεν κάνει κακό. Κι αν είναι να κάνει τόσο καλό γιατί να μην το δοκιμάσουμε;

Όμορφες εικόνες κυριακάτικα, συνοδεία απαλής μουσικής...

  • Αλλάξτε τους τα φώτα... Δείτε αυτό το κινούμενο σχέδιο... Ωραία η νέα δουλειά της Rascal για την ανακύκλωση λαμπτήρων.
  • Ασχετο, αλλά δείτε ΕΔΩ και μια άλλη άποψη για την οικονομία.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA