Καλώς μας ήρθες Φλεβάρη!
Με μπόλικο κρύο μας μπήκε ο Φλεβάρης. Άστες να λένε οι παροιμίες: “Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει” Πουθενά στον ορίζοντα δεν φαίνεται καλοκαίρι. Και καλά κάνω εγώ που άφησα να συνεχίσουν να πέφτουν χιόνια στη σελίδα μου... Εδώ θα τα αφήσω μέχρι να ζεστάνει στ' αλήθεια ο καιρός και να το νοιώσουμε...
Ήρθε όμως ο Φλεβάρης με την καλή του είδηση: Επιτέλους ξεμπλοκαρίστηκαν τα δύο περιοδικά και το ημερολόγιο και έφυγαν από το ταχυδρομείο για τα σπίτια των συναδέλφων! Ταλαιπωρία για την ταλαιπωρία μόνο.
Στους δρόμους το αδιαχώρητο, καθώς αυτή η εβδομάδα θα είναι των παθών για τις συγκοινωνίες. Απεργίες 24ωρες στα ΜΜΕ και... καπάκι οι αυξήσεις. Σου λέει, θα τελειώσουν κάποτε και ο Αθηναίος θα χρειαστεί να πάρει το λεωφορείο ή το τρένο, να πάει στη δουλειά του. Εδώ είμαστε εμείς, με 1,40 ευρώ παρακαλώ το απλό εισιτήριο από σήμερα... Να μου ζήσουν τα παλικάρια με τις πολιτικές που θα σώσουν την Ελλάδα.
Τέτοιες ώρες κάνω εθελοντικά τον... ταξιτζή με τη μηχανή. Το πρωί, τουλάχιστον. Κάπως πρέπει να πάει στη δουλειά η Ειρήνη. Και το Κολονάκι μπορεί να φαντάζει κοντά, στο κέντρο, αλλά μ' αυτή την υπερβολική κίνηση, θέλει το χρόνο του για να φτάσεις.
Είχαμε λίγο χρόνο με την Ειρήνη το πρωί και κουβεντιάσαμε. Χθες το μεσημέρι ήρθε, λέει, ασθενοφόρο και πήρε τον Γιώργο, το γείτονά τους. Είναι σε προχωρημένο στάδιο η ασθένεια του. Κι είναι που έρχεται το γαμώτο: Στεναχωριέσαι καμιά φορά για τη στάση των ανθρώπων, για τη συμπεριφορά τους, πικραίνεσαι και μετά, κάποια στιγμή, ξαφνικά, έρχεται το τέλος. Πού ζούμε Θεέ μου! Ζούγκλα καταντήσαμε....
“Ειδήσεις” από το μικρόκοσμό μας, στο έμπα ενός καινούριου μήνα...
Σχόλια (0)