Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Κυκλοφορεί και το ΜΗΝΥΜΑ μας!

Posted in Δημοσιογραφικά

Κυκλοφορούσε καμιά δεκαπενταριά μέρες τώρα. Το ήξερα, δεν την έχω πιάσει ακόμα στα χέρια μου, αλλά μου το είπε ο Δημήτρης. Έγραψα στη Γιώτα να μου τη στείλει σε αρχείο PDF για να μπορέσουμε να τη φυλλομετρήσουμε από εδώ.

Άργησε λίγο και αισθάνθηκε άσχημα γι' αυτό, μου το έγραψε στο e-mail, αλλά δεν θα έπρεπε. Δεν είναι η μόνη που έχει γίνει λάστιχο αυτόν τον καιρό, ανάμεσα στη δουλειά, το σπίτι, τους αγώνες. Πώς να τα φέρεις όλα βόλτα στην εντέλεια; Μήπως το ίδιο θέμα δεν αντιμετωπίζουμε όλοι; Όπως μπορούμε το παλεύουμε...

Να λοιπόν το ΜΗΝΥΜΑ, μια αξιόλογη δημοσιογραφική παρουσία στη γειτονιά μας. Δείτε τη με προσοχή. Κάπου θα συμφωνήσετε με το περιεχόμενο, κάπου μπορεί να διαφωνήσετε, για ένα όμως είμαστε σίγουροι: Πως θα αναγνωρίσετε το αποτέλεσμα της συλλογικής δουλειάς...

Εβλεπα από το παράθυρο μου το χιόνι

Posted in Επικαιρότητα

Το χιόνι σταμάτησε να πέφτει στην Αθήνα. Αλλά το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου είναι πάντα πανέμορφο ακόμα κι όταν είναι μόνο μουσική από ακορντεόν...

Τρίτη 8/3, ώρα 18.00. Πυκνό χιόνι πέφτει στο Φάληρο. Το χαζεύω από το παράθυρό μου. Υπέροχο θέαμα...

Τρελό χορό κάνουν οι νιφάδες. Αν συνεχίσει έτσι όλο το βράδυ θα το στρώσει σίγουρα.

Πάντα μου άρεσε όταν χιόνιζε. Στην Κρήτη βέβαια το χιόνι είναι σπάνιο. Και θυμάμαι σαν τώρα, παιδί εγώ, να μας λέει η μάνα μου: «Μη λέτε ώωω..., μη θαυμάζετε, γιατί θα σταματήσει να πέφτει χιόνι».

Και μεις, σα χαζά, το πιστεύαμε. Και δε λέγαμε τίποτα φωναχτά. Κι όταν κάποια στιγμή το' στρωνε θαρρούσαμε πως αυτό ήταν η αιτία.

Πάντα μου άρεσε το χιόνι! Κι αυτή εικόνα από το παράθυρό μου είναι μαγική.

Έτοιμη και η εφημερίδα της ΕΚΑΠ

Posted in Δημοσιογραφικά

Πήρε το δρόμο της για το τυπογραφείο το πέμπτο φύλλο της εφημερίδας της ΕΚΑΠ. Πέρασα το πρωί από το σπίτι της Ματίνας και πήρα το PDF για να το πάω για φιλμ κι από το μεσημέρι ο Άγγελος μπορεί να βγάλει τσίγκους και να το τυπώσει.

Ο στόχος επιτεύχθηκε. Η εφημερίδα μας θα είναι έτοιμη να μοιραστεί την Κυριακή στη διαδικασία που θα έχουμε στο 4ο Διαμέρισμα του Δήμου Αθηναίων (θα μου πάρει καιρό να το συνηθίσω Κοινότητα...) με τη συζήτηση πάνω στα μεγάλα ζητήματα που αφορούν την περιοχή μας.

Όλα καλά λοιπόν και μάλλον άμα είμαστε αποφασισμένοι δεν μας σταματά τίποτα. Ούτε οι τεχνικές δυσκολίες, ούτε προβλήματα που δεν έχουν τελειωμό... Να δούμε πότε θα βρούμε μια μόνιμη λύση... Ούτε οι δυσκολίες των ανθρώπων που τη φτιάχνουν. Ούτε φυσικά ο χιονιάς, αυτό δα έλλειπε, να κωλώσουμε στην πρώτη παγωνιά στην Αθήνα...

Ξεφυλλίστε τη πρώτοι πατώντας ΕΔΩ. Κάθε σελίδα της είναι ξεχωριστή. Όλη η εφημερίδα αυτή είναι ξεχωριστή. Δεν είναι μόνο τα κείμενα, δεν είναι ο σχεδιασμός, δεν είναι η υλοποίηση... Είναι το πάθος και η αγάπη για το τόπο που ζούμε και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας που αποτυπώνεται στις σελίδες της. Και φαίνεται στην πορεία του χρόνου... Γιατί μ' αυτό μ' αυτό το φύλλο που σε λίγο θα πάρετε στα χέρια σας κλείνουμε ένα χρόνο ζωής σαν εφημερίδα. Ο Μιχάλης, πρωτοπόρος στην υλοποίηση της και ψυχή στην εξέλιξή της έχει γράψει ένα λιγόλογο αφιέρωμα γι' αυτό και δημοσιεύει το σχέδιο που μας έδειξε για να μας πείσει να προχωρήσουμε στην έκδοσή της.

Πρωινές εικόνες χιονιού στα Σεπόλια

Posted in Επικαιρότητα

Οι πρώτες και μοναδικές απ' ότι φαίνεται, ο καιρός φτιάχνει, από τα χιονισμένα Σεπόλια. Τις τράβηξα σήμερα το πρωί, ώρα 8,10 καθώς πήγαινε τον Λάμπρο σχολείο. Που, παρεπιπτώντως γκρινίαζε που το σπίτι μας είναι στον Κολωνό, ενώ από το Χαλάνδρι και πάνω προς τα βόρεια λόγω του χιονιά, δεν έχουν σχολείο σήμερα. Κι εδώ, θα κάνουν κανονικά. Γαμώ της ατυχία μου...

Σιδηροδρομικές γραμμές στην Κωνσταντινουπόλεως... Νομίζεις πως ένας ζωγράφος έριξε απαλά με το πενάκι του ένα άσπρο. Λεπτό, με προσοχή μη διαταράξει την ισορροπία του τοπίου... Λίγο αργότερα όλα αυτά θα είναι παρελθόν. Το μόνο που μένει μόλις βγαίνει ο πρώτος ήλιος είναι η παγωνιά των 2 βαθμών Κελσίου που παγώνει τις μύτες και τα χέρια ακόμα και μέσα από τα μάλλινα γάντια...

Κλαδεμένες μουριές έξω από το γήπεδο μπάσκετ του “Τρίτωνα” με χιόνια, ελάχιστα, αλλά τα είδα και τα φωτογράφησα. Εκεί δίπλα, Γράμμου και Καλαμά υπάρχου πέντε – έξι σχολεία, δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια. Όλα τα αυτοκίνητα είναι “γδαρμένα” από το χιόνι που “κουβαλάνε” πάνω τους παρκαρισμένα στην άκρη του δρόμου. Τα πιτσιρίκια κάνουν τρελό πάρτι. Δε χάνουν την ευκαιρία να φτιάξουν χιονόμπαλες για να πετάξουν ο ένας στον άλλον. Μερικοί έχουν και φαντασία. Ας είναι, λίγο το χιόνι στο κέντρο της Αθήνας, στον δρόμο όμως είδα έναν... υποτυπώδη χιονάνθρωπο στο καπό ενός αυτοκινήτου!...

  • Ο Κώστας Κίτσιος ανέβασε αυτή την ανάρτηση στο Blog του. Υπέροχες φωτογραφίες από τη χιονισμένη Αθήνα, τραβηγμένες από το μπαλκόνι του σπιτιού του και μια ευχή για μένα. Η ευχή σου έπιασε Κώστα. Εύχομαι με τη σειρά μου να πραγματοποιηθεί και η δική σου ευχή: Να πιάσεις στα χέρια σου πολλά λεφτά και να ζήσεις αυτό που εσύ λες ροκ ζωή, όπως την επιθυμείς πραγματικά . Ευχαριστώ!
  • Δείτε ΕΔΩ πραγματικό χιόνι από την Εύβοια που είχε πάει ο Κώστα για Κούλουμα.

Εικόνες χιονιά από την Εύβοια

Posted in Επικαιρότητα

"Ζεστό" βίντεο από τις χιονοπτώσεις, του Κώστα Κίτσιου. Πήγε το τριήμερο στη Βόρεια Εύβοια για να ζήσει το καρναβάλι. Ο καιρός όμως δεν τους βοήθησε... Αυτό έγινε αφορμή να καταγράψει με την κάμερα του εκπληκτικές εικόνες χιονιού. Ας τις απολαύσουμε....

Ο Κώστα Κίτσιος πήγε το τριήμερο στην Αγία Άννα όπου γίνεται το βωμολοχικό καρναβάλι. Το περιμέναμε πως και πως να δούμε εικόνες από την κάμερα – πειραχτήρι του Κώστα.

Όμως η κακοκαιρία δεν βοήθησε να γίνει το καρναβάλι. Αλλά ο Κώστας, ανήσυχο πνεύμα ελεύθερου ρεπόρτερ, δεν κάθισε με σταυρωμένα τα χέρια. Κατέγραψε εικόνες χιονιά, ένα φανταστικό οδοιπορικό, ντυμένο με πολύ ωραία μουσική.

Και μεις, που δεν πήγαμε πουθενά Κώστα, ζηλέψαμε. Με την καλή έννοια του όρου. Ζηλέψαμε την ομορφιά της άγριας φύσης, τη δυσκολία του χιονιά μέσα στο αυτοκίνητο στην επιστροφή.

Ο Κώστας κατέγραψε με την κάμερα του, για 10 λεπτά, φαναταστικές εικόνες. Κρίμα που το You Tube δεν δίνει παραπάνω χρόνο. Στον Κώστα έπρεπε να κάνει μια εξαίρεση... Το φάγαμε που το φάγαμε το κρύο, όσοι μείναμε στην Αθήνα, τι ωραία που θα ήταν να είχαμε τη δυνατότητα να παίζαμε λίγο χιονοπόλεμο...

Ας είναι. Μπορεί να είμαστε πιο τυχεροί τις επόμενες ώρες. Μεσημέρι έριχνε νιφάδες χιονιού στην Ομόνοια... Και κατά πως λένε, τα καιρικά φαινόμενα θα κρατήσουν...

  • Η κακοκαιρία είχε και τα κακά της. Δείτε ΕΔΩ.

Εκατό χρόνια ψάχνουμε την ισότητα

Posted in Επικαιρότητα

Η εκατοστή επέτειος είναι η σημερινή για την Παγκόσμια Ημέρα της γυναίκας, αλλά δεν έχουν βρει ακόμα τη θέση που τους ανήκει στην κοινωνία.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ε.Ε. το 2009 οι γυναίκες ευρωβουλευτές, ας πούμε – όχι πως είναι ασφαλής δείκτης- ήταν το 35%, διπλάσιο από αυτό που κατέχουν στα εθνικά κοινοβούλια.

Το πιο σημαντικό είναι ότι οι Ελληνίδες που εργάζονται χωρίς παιδιά είναι 64,8% με ένα παιδί, σε ποσοστό 61,3% με δύο παιδιά, σε ποσοστό 59,9% και με τρία παιδιά σε ποσοστό 54,5%

Στις εφημερίδες σήμερα υπάρχουν μικρά αφιερώματα. Αν ήμασταν έτσι και στη ζωή... Αν την προσέχαμε περισσότερο, όλα θα ήταν αλλιώς...

  • Χρόνια πολλά λοιπόν. Δείτε ΕΔΩ συμβουλές για την αρμονική συμβίωση με μια... δόση χιούμορ. Κι ΕΔΩ πορτρέτα γυναικών απόλη την Ελλάδα. Εδώ θα δείτε μια άλλη άποψη για τη γυναίκα. Το θέμα αφορά γυναίκες και άνδρες που ζουν στο λεκανοπέδιο της Αττικής. Για δείτε ΕΔΩ.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA