Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευ΄ή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από σήμερα βάζουμε μπροστά για το επόμενο...
Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.
Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176. Και παρότι ήταν μια περίοδος γιορτών με πολλές ενδιάμεσες αργίες, όλα πήγαν καλά και χθες το μεσιμέρι, ώρα 13:00 πήγαμε εκεί και την "κλείσαμε" δίνοντας τις τελευταίες πινελιές ώστε να φύγει για το πιεστήριο...
Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.
Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.
Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά.
Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.
Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.
Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.
Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.
Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.
Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.
Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.
Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.
Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!
Μα γιατί το τραγούδι να' ναι λυπητερό; Είναι που έφυγες εσύ Νίκο... κι εμείς είμαστε φτωχότεροι...
Εγώ δεν είμαι ποιητής... Κι .όμως τα τραγούδια του μας άλλαξαν τον τρόπο σκέψης...
Εδώ στη ρωγμή του χρόνου... Καλό ταξίδι φίλε...
Ο Γιώργος μαζεύει σπαράγγια. Κάναμε μια στάση στο δρόμο για τα Πάνω Καλυβάκια βρήκε ένα καλό μάτσο...
Νοτισμένο τοπίο στα Καλυβάκια. Σε ένα διάλειμμα βροχής. Άξιζε τον κόπο αυτή η βόλτα με αφορμή μια δουλειά που είχε να κάνει με το μικρό σπιτάκι.
Το σπίτι της Πότας εγκαταλειμμένο στην τύχη του. Απίστευτος αυτός που το αγόρασε. Η πρώτη σκέψη του ήταν να... ξεπατώσει το αμπέλι στην αυλή. Πόνεσε η ψυχή μου...
Χειμωνιάτικο. Έτσι τον βρήκαμε και σήμερα, βροχερό τον καιρό. Χειμωνιάτικο τοπίο... Και την ψυχρούλα του την έχει όπως και να τον κάνεις. Άσε πια αυτός ο αέρας... Λυσομανά έξω από την πόρτα μας. Ούτε ο Δεκέμβρης δεν ήταν έτσι. Δες σκέρτσα του Απρίλη καθώς ετοιμάζεται να υποδεχθεί το Πάσχα...
Στο χωριό μ' αυτόν τον καιρό είναι “άγρια” ωραία. Λιγοστός κόσμος κυκλοφορεί και τα πέτρινα σπίτια με τις κεραμιδένιες στέγες μοιάζουν σαν από κινηματογραφικό τοπίο βγαλμένα.
Τελικά μ' αρέσει κι έτσι. Είναι όμορφο να απολαμβάνεις το πρωινό σου καφεδάκι μέσα σ' ένα τέτοιο τοπίο. Κι αυτή η ηρεμία, αυτή η ησυχία... Μόνο ο αέρας που φυσά, καθώς περνά ανάμεσα από τις φυλλωσιές των δέντρων, ακούγεται...
Κάποτε – κάποτε το χρειαζόμαστε κι αυτό σαν αλλαγή. Δε νομίζετε;
Το μικρό σπιτάκι του Γιώργου, κληρονομιά από την Πότα. Αποθήκη το είχε εκείνη όσο ζούσε και στάβλο για τα ζώα. Ο Γιώργος το χρησιμοποίησε, όπως έχει σκέψεις να χρησιμοποιήσει και το χωράφι μπροστά του.
Είδα πριν λίγες μέρες ξανά στην τηλεόραση το "Έχετε μήνυμα στον υπολογιστή σας" και το θυμήθηκα τώρα που επιχειρούσα από το χωριό να μπω στο internet με μια απλή τηλεφωνική σύνδεση PSTN. Ίδια η κατάσταση. Σα να μην πέρασε μια μέρα... Το ίδιο “βράσιμο” της σύνδεσης, οι ίδιες “υψηλές” ταχύτητες που κάνουν μόνο ια e-mail. Κι άντε να κάνεις ανάρτηση...
Κώστας Χατζής, μια μοναδική ερμηνεία στο "Σε ανάμνηση". Όσες φορές και να το ακούσω αυτό το τραγούδι θα μου αρέσει... Θα μπορούσα να τον ακούω για ώρες, όπως τότε που πηγαίναμε στις μπουάτ της Πλάκας τη δεκαετία του '70 ή στο REX πιο πρόσφατα, στη συνεργασία του με την Χάρης Αλεξίου...
Η Στασούλα μας με ενημερώνει κάθε χρόνο. Το φετινό μήνυμα έχει ως εξής: Νίκο, θέλω να ξέρεις πως η γιορτή της Ανάμνησης του Χριστού θα γίνει στις 17 Απριλίου, ημέρα Κυριακή. Αν σε καλέσουν και μπορείς να πας, πήγαινε. Θα είναι βράδυ. Αλλιώς παρατήρησε τον έναστρο ουρανό, δες την πανσέληνο και άκουσε την καρδιά σου. Σε ευχαριστώ.
Αυτή είναι η Στασούλα, μια ευαίσθητη ψυχή που πάντα, τις μεγάλες ώρες, με θυμάται...
Θα είμαι σε ταξίδι την Κυριακή, αλλά θα κρατήσω την τελευταία της κουβέντα. Ελπίζω να είναι καθαρός ο ουρανός, γεμάτος αστέρια... Θα δω το πιο φωτεινό και θα θυμάμαι...
...Τότε που είχα καταφέρει να παραβρεθώ σε ανάλογες τελετές και ομολογώ ότι μου άρεσε η όλη διαδικασία. Σεμνά, απλά με αναφορά στο Μυστικό Δείπνο και στο κάλεσμα να πάει όποιος νομίζει ότι είναι ικανός να λάβει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Και δεν βρέθηκε ούτε ένας να πάει, όταν κάποιοι από εμάς τους... ορθόδοξους συνωστίζονται μπροστά στον παπά την Ενορίας για να λάβουν τη Θεία κοινωνία.
Μεγαλοβδομάδα από Δευτέρα κι όλα θα 'ναι λίγο διαφορετικά.. Πιο γλυκά, πιο όμορφα... Στο χωριό ήταν αλλιώς... Εδώ, στο χάος της Αθήνας δεν καταλαβαίνεις και πολλά πράγματα. Χονευτήρι πολυπολιτισμικό είναι τούτος ο τόπος.
Να 'σαι καλά μωρέ Στασούλα! Μου θύμισες όμορφα πράγματα με το μήνυμά σου... Και τα έχουμε τόσο ανάγκη... Σ' ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.
Να κι ένα τραγούδι του Κώστα Χατζή με την Χάρης Αλεξίου που πάντα μου άρεσε...
Το άκουγα όλη την προηγούμενη εβδομάδα από τα κυβερνητικά παπαγαλάκια που εκτελούν εντολές μήπως και... ξεφουσκώσει το κίνημα του “δεν πληρώνω”. Μέχρι το Πάσχα θα μειωθούν έως και το 30% τα διόδια. Και το Πάσχα έρχεται σε μια εβδομάδα, αλλά στο ταξίδι που έκανα για να κατέβω στο Ελληνικό Γορτυνίας όλα λειτουργούσαν κανονικά χωρίς, καμιά απολύτως μείωση. 10 ευρώ και, θέλεις στους 4 σταθμούς διοδίων. Ο πιο φτηνός 1.90, ο πιο ακριβός 3.10 ευρώ.
Χαλαρά παιδιά, με την άνεσή σας, όταν πρόκειται για μέτρα υπέρ του λαού... Όταν πρόκειται για φοροεισπραχτικά μέτρα είναι άμεσα εκτελεστέα...
Ναι, το Πάσχα θα μειωθούν, αλλά “ξεχάσατε” να μας πείτε ποιου έτους; Γιατί του 2011,με τους ρυθμούς που πάτε, μάλλον δεν προλαβαίνετε.
Αλλά πού να το αντιληφθείτε εσείς, κλεισμένοι στα γραφεία σας και με τους κολαούζους να σας μεταφέρουν το κλίμα που επικρατεί στον κόσμο. Μακριά και ξεκομμένοι από τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών, λογιστές του Δ.Ν.Τ. και της Ε.Ε., δεν έχετε καμιά επαφή με την πραγματικότητα.
Πώς να είναι περίεργο που ακόμα κι ένας τυπικός έλεγχος της τροχαίας στο δρόμο μπορεί να είναι εκνευριστικός. Ευγενικοί ήταν οι άνθρωποι, φυσιολογικά έκαναν τη δουλειά τους, σε τίποτα δεν φταίνε.
Χειμώνας καιρός με διαλείμματα ήλιου στη διαδρομή. Εκεί, στην Κακιά Σκάλα, μας έπιασε βροχή που συνέχισε μέχρι και μετά την Κόρινθο. Ύστερα ο καιρός έφτιαξε. Στο Αρτεμίσιο, στη ΣΕΑ που σταματήσαμε δεν έριχνε σταγόνα πια και στη Μεγαλόπολη είδαμε ήλιο.
Σε μια τέτοια κατάσταση βρήκαμε και το Ελληνικό. Μετά ήρθαν τα σύννεφα, η καταχνιά, η βροχή και το κρύο... Αλλά η στόφα καίει. Και η σούπα είναι βάλσαμο.
Καθόμαστε στη βεράντα παρέα μ' ένα λευκό “Απέλια”. Αυτή τη χαρά έχει η επαρχία. Απλά πράγματα γίνονται σπουδαία και σε γεμίζουν ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει και να ξεφύγουμε από τη μιζέρια της καθημερινότητας που θέλουν να μας σπρώξουν οι κυβερνώντες. Ε, δεν θα τους περάσει...
Ας χαλαρώσουμε λίγο... Η επαρχία έχει αυτό το προνόμιο. Μην απεμπολίσουμε αυτό το δικαίωμα.
Ένα υπέροχο τραγούδι που μ' έχει σημαδέψει στη ζωή, από την πρώτη στιγμή που το άκουσα...
Η Ιαπωνία στο κόκκινο... Φοβερό το βίντεο που μου έστειλε η Μαριέττα Μουρούτη, με διαφορά ημερών μου το έστειλε και ο καλός φίλος Δημήτρης Ασημακόπουλος. Δείτε το προσεκτικά...
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 16/04/2011
Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν βαν Ρομπέι είναι ένας συμπαθητικός ανθρωπάκος. Αν μάλιστα τον έβλεπες στο δρόμο τυχαία, ούτε που θα σου περνούσε από το μυαλό ότι πρόκειται για ένα πολιτικό που κατέχει ένα πολύ σημαντικό πόστο στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Γεννήθηκε στις 31 Οκτωβρίου του 1947 στις Βρυξέλλες και σπούδασε φιλοσοφία και εφαρμοσμένη οικονομία στο καθολικό πανεπιστήμιο της Λουβαίνης. Αρχικά εργάστηκε στη Εθνική Τράπεζα του Βελγίου και από το 1975 μέχρι το 1978 ήταν σύμβουλος του φλαμανδόφωνου χριστιανοδημοκράτη πρωθυπουργό του Βελγίου, Λεο Τίντεμανς. Το 1988 έγινε πρόεδρος του φλαμανδόφωνου χριαστιανοδημοκρατικού κόμματος και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ενώ την περίοδο 1993 - 1980 ανέλαβε το πόστο του υπουργού Προϋπολογισμού του Βελγίου.
Το Δεκέμβρη του 2008 ανέλαβε πρωθυπουργός, μέχρι το Νοέμβρη του 2009, οπότε και εκλέχθηκε πρώτος πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Από την αρχή της θητείας του βρέθηκε αντιμέτωπος με την κρίση του δημοσίου χρέους της Ευρωζώνης και υπό την προεδρίας του ολοκληρώθηκε, τον προηγούμενο μήνα, η πλέον δύσκολη διαπραγμάτευση στην ιστορία της. Όσοι τον γνωρίζουν από κοντά λένε ότι διαθέτει δύο σπάνια χαρίσματα για πολιτικό: Δεν αυτοπροβάλλεται και έχει χιούμορ.
Αυτός ο άνθρωπος ήρθε στη χώρα μας την περασμένη εβδομάδα. Ο ερχομός του «έπεσε» πάνω στην 4ήμερη απεργία των ΜΜΕ και δεν καλύφθηκαν όσο θα έπρεπε οι επαφές του και οι συναντήσεις που είχε στη χώρα μας.
Ωστόσο έχει μεγάλο ενδιαφέρον όταν ένα στέλεχος τέτοιου βεληνεκούς της Ε. Ε. έρχεται στην Ελλάδα, ιδιαίτερα όταν δηλώνει ότι «υπάρχει πολιτική βούληση να βοηθήσουμε αλλήλους». Δεν ξέρω πώς θα βοηθήσουμε εμείς την Ε. Ε. την ώρα που ζητούμε επιτακτικά τη στήριξή μας μαζί με το Δ. Ν. Τ. αλλά είναι κι αυτό «χάρισμα» των ανθρώπων της πολιτικής για να περνάνε «ανώδυνα» τις θέσεις τους.
Ο κ. Χέρμαν βαν Ρομπόι λέει τα αυτονόητα, αυτά δηλαδή που θα ήθελαν να ακούσουν οι Έλληνες που δοκιμάζονται σκληρά. «Είναι αναγκαίο να προσφέρουμε στους ανθρώπους κάποια ελπίδα και να δείχνουμε ότι οι θυσίες που τους ζητάμε να κάνουν σήμερα είναι απαραίτητες για να υπάρξει ένα καλύτερο αύριο».
Στην αποκλειστική συνέντευξή που έδωσε στον Κώστα Καρκαγιάννη για την «Καθημερινή» καλεί τους Έλληνες να δείξουν υπευθυνότητα και την κυβέρνηση να κατανήμει τα βάρη ισότιμα και δίκαια. Μας ζητά μάλιστα να θυμηθούμε πώς ως έθνος βγήκαμε ισχυρότεροι από προηγούμενες κρίσεις. Τονίζει ότι «είναι πεπεισμένος πως ο ελληνικός λαός θα ξεπεράσει τις παρούσες δυσκολίες και θα ανακάμψει».
Χωρίς να έχει ιδιαίτερο πρόβλημα που παρεμβαίνει στα εσωτερικά της χώρας μας (αν υπάρχουν ακόμα τέτοια...) εκτιμά ότι τα επόμενα χρόνια οι ελληνικές κυβερνήσεις πρέπει να εξακολουθήσουν να εφαρμόζουν πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής, να δώσουν προσοχή στην παροχή υψηλής ποιότητας παιδείας και πρόνοιας, να βελτιώσουν τις υποδομές και το σύστημα απονομής δικαιοσύνης και να τονώσουν την επιχειρηματικότητα που θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας.
Όποιος μπορεί να «διαβάζει» πίσω από τις γραμμές ενός ευπρεπούς κειμένου, είναι εύκολο να αντιληφθεί ότι οι Ευρωπαίοι μας... κουνάνε το δάκτυλο, δείχνοντας αποφασισμένοι να εφαρμόσουν τις πολιτικές και τις μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνει το πρόγραμμα λιτότητας που εφαρμόζει η κυβέρνηση, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του μνημονίου.
Ο καλοσυνάτος κύριος των Βρυξελλών μάλλον δεν ήρθε για καλό στη χώρα μας.
Πώς θα πάτε στο «πολύτροπο Τέχνης» αν έρχεστε από το κέντρο; Κατεβαίνετε με το ΜΕΤΡΟ στην πλατεία Μεταξουργείου κι από κει παίρνετε το Α13 ή το τρόλεϊ με αριθμό 12 και κατεβαίνετε στη στάση «Αρμονία» ακριβώς μπροστά στο ανθοπωλείο. Αριστερά του είναι η είσοδος για το «Πολύτροπο Τέχνης»...
Ελπίζω να μη βιαστήκατε να πάρετε λαμπάδες για το βράδυ της Ανάστασης... Γιατί τώρα μπορείτε να κάνετε τις αγορές σας, αφού πρώτα δείτε από κοντά την έκθεση που οργανώνουν στο «Πολύτροπο Τέχνης», Λένορμαν 172, στον Κολωνό, δέκα καλλιτέχνες με πρωτοπόρο την Αθηνά Ρουμπέν.
Η έκθεση άνοιξε σήμερα τις πόρτες της και θα διαρκέσει ώς τη Μεγάλη Τετάρτη 20 Απριλίου, από τις 10.00 ώς τις 22.00 καθημερινά.
Από εμπειρία σας λέω πως η Αθηνά έχει τα καλύτερα πράγματα, φοβερές και πρωτότυπες δημιουργίες στην καλύτερη τιμή. Υπάρχει καλύτερο στις δύσκολες μέρες που περνάμε; Πέρσι και πρόπερσι από εκείνη ψώνισα τις λαμπάδες για το βράδυ της Ανάστασης. Το ίδιο θα κάνω και φέτος...
Και φέτος τα πράγματα θα είναι ακόμα καλύτερα καθώς οι νέοι εικαστικοί καλλιτέχνες που συμμετέχουν φέτος στην έκθεση εκφράζουν την αγάπη τους για την τέχνη και παρουσιάζουν εντυπωσιακές δημιουργίες σε εικαστικά, χειροποίητο κόσμημα, ρούχο, φωτογραφία, δέρμα, κερί και πολλά άλλα υλικά που θα κάνουν ξεχωριστή την κάθε στιγμή μας. Το αποτέλεσμα είναι φανταστικό!
Συμμετέχουν:
Πρόκειται για νέους ανθρώπους που αξίζουν τη στήριξή μας... Όπως και να 'χει το πράγμα. Άσε που, αντί για το βιομηχανοποιημένο κι απρόσωπο, από δω θα πάρετε πρωτότυπες και μοναδικές κατασκευές χειροποίητες που δεν έχουν... αντίγραφο.
Αυτό είναι που κάνει εντελώς ξεχωριστή τη δουλειά των παιδιών. Και επειδή το να δουλεύεις ομαδικά είναι ωραίο, μαζεύτηκαν και οργάνωσαν αυτή έκθεση ενόψει και του Πάσχα... Το ωραίο είναι ότι φέτος κρατάει μερικές μέρες κι έτσι δεν χρειάζεται να πάτε απροετοίμαστοι. Μπορείτε να το οργανώσετε καλύτερα το πράγμα...
Εύχομαι στην Αθηνά και τους άλλους καλλιτέχνες που εκθέτουν τα έργα τους στο «Πολύτροπο Τέχνης» να έχουν την καλύτερη τύχη, από πλευράς πωλήσεων. Χρειαζόμαστε ανθρώπους που έχουν κέφι και διάθεση για δημιουργία, χρειαζόμαστε έργα γεμάτα φαντασία, χρειαζόμαστε -στον καιρό της ισοπέδωσης των πάντων- να πιαστούμε από κάπου. Και η Τέχνη είναι σωσίβιο!
Αυτοί είναι σοσιαλιστές, όχι παίξε - γέλασε... Αφήνουν τον κόσμο να κάνει Πάσχα και αμέσως μετά θα του στείλουν την απανταχούσα. Ή μήπως παραέγιναν πολλοί αυτοί που θέλουν να τους ρίξουν γιούρτι, τώρα που οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος θα εκδράμουν στους τόπους εκλογής τους και θα αντικρύσουν τους ψηφοφόρους τους. Λέμε τώρα... Δείτε την είδηση που βγήκε πριν από λίγο, όπως την κατέγραψε ο pathfinder new:
Μετά το Πάσχα θα εξειδικευτούν και θα παρουσιαστούν τα μέτρα με χρονοδιαγράμματα ανά υπουργείο, ενώ πάνω από 77 δισ. αναμένεται να είναι το συνολικό πακέτο.
Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Σταθερότητας 2012-2015 θα ολοκληρωθεί μέσα στις επόμενες εβδομάδες και στη συνέχεια θα κατατεθεί στη Βουλή.
Ο κ. Παπανδρέου δήλωσε μεταξύ άλλων ότι στόχος είναι να μειωθούν οι κρατικές δαπάνες στο 44% του ΑΕΠ μέχρι το 2015 και να αυξηθούν τα έσοδα στο 43% του ΑΕΠ, ενώ τόνισε πως το πρόβλημα χρέους της Ελλάδας θα λυθεί σε βάθος όχι μέσω της αναδιάρθρωσης του χρέους, αλλά μέσω της αναδιάρθρωσης της χώρας.
Σε ότι αφορά τις αποκρατικοποιήσεις, ο κ. Παπανδρέου τόνισε ότι το δημόσιο θα κρατήσει τον στρατηγικό έλεγχο σε στρατηγικούς τομείς με τρόπο που να επιτρέπει τη διατήρηση της αναπτυξιακής δομής. «Τους στόχους μας θα τους πετύχουμε με μεγάλες αλλαγές, όπως η ριζική αλλαγή του αναπτυξιακού σχεδιασμού της χώρας. Σε αυτό το σχεδιασμό εντάσσεται και η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και οι μετοχοποιήσεις. Επιδιώκουμε την προσέλκυση επενδύσεων, οι οποίες δημιουργούν ισχυρές οικονομικές συμμαχίες σε διεθνές επίπεδο. Όλα αυτά θα γίνουν με βάση την πραγματική αποτίμηση της αξίας της δημόσιας περιουσίας» είπε ο κ. Παπανδρέου, ενώ ξεκαθάρισε ότι οι στρατηγικοί τομείς θα ελέγχονται από το δημόσιο, με τρόπο που θα επιτρέπει να γίνεται ο συνολικός αναπτυξιακός σχεδιασμός.
Ο κ. Παπανδρέου, σημειώνοντας ότι «σεβόμαστε τις θυσίες του ελληνικού λαού», δήλωσε επίσης ότι θα υπάρξει ενίσχυση των χαμηλών συντάξεων. Τόνισε ακόμα ότι: «παίρνουμε την απόφαση να ενοποιήσουμε όλες τις κοινωνικές παροχές κάτω από έναν ενιαίο φορέα. Άμεσα πάμε σε εφαρμογή του Καλλικράτη στην κοινωνική διοίκηση. Κάνουμε ριζικές αλλαγές στην κοινωνική δικαιοσύνη».
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.
Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!