Το δημοσίευμα στο “Πράσινο ΠΟΝΤΙΚΙ” που αφορά άμεσα την περιοχή μας και λέει μεγάλες αλήθειες...

Το “Πράσινο ΠΟΝΤΙΚΙ” μια φορά το μήνα μέσα στο... κανονικό ΠΟΝΤΙΚΙ έχει τον τρόπο του να μας ξαφνιάζει θετικά σε κάθε έκδοσή του. Αυτή τη φορά ασχολείται μ' ένα θέμα για το οποίο έχει τοποθετηθεί η ΕΚΑΠ και το έχω γράψει κι εγώ σ' αυτό το Site.

Άλλη όμως η βαρύτητα του ΠΟΝΤΙΚΙΟΥ. Γι' αυτό και αναδημοσιεύω το θέμα πιστεύοντας πως έχει λεπτομέρειες που δεν γνωρίζαμε ώς τώρα.

Η ξεπερασμένη λογική της ανάπτυξης μέσω της κατασκευής mall όπου γης θυσίασε και το συγκρότημα κτηρίων της παλιά κλωστοϋφαντουργίας Μουζάκη επί της λεωφόρου Κηφισού.

Αν και αρχικά το βιομηχανικό συγκρότημα προοριζόταν για “βιοτεχνικό πάρκο” μέσα από το χαρακτηρισμό των περισσότερων κτηρίων ως διατηρητέων μνημείων,τελικά επικράτησε η “fast food” στρατηγική που προβλέπει την οικοδόμηση ακόμα ενός mall στον ιστό της πόλης,με την ανέγερση σε έκταση 22 στρεμμάτων συγκροτήματος καταστημάτων και γραφείων επιφανείας 53.000 τετραγωνικών μέτρων.

Το πρώτο βήμα έγινε πριν από ένα περίπου μήνα, με την κατεδάφιση του βασικού πυρήνα του συγκροτήματος, δημιουργώντας έτσι τετελεσμένα που δύσκολα θα μπορέσουν να ανατραπούν από φορείς και κατοίκους της περιοχής.

Το άκρως σημαντικό σε αυτή την περίπτωση είναι ότι όσοι προσπαθούν για τη σωτηρία του συγκροτήματος δεν κινούνται με βάση τη λογική της στείρας διατήρησης των κτηρίων, αλλά επιμένουν στις δυνατότητες επαναχρησιμοποιησής τους.

Το ιστορικό

Όπως καταγγέλλουν η οργάνωση “MonuMENTA” και οι Οικολόγοι Πράσινοι, στις αρχές Απριλίου οι ιδιοκτήτες του συγκροτήματος άρχισαν την κατεδάφιση του ύστερα από “ένα απλό διαβιβαστικό έγγραφο υπογεγραμμένο από τον αναπληρωτή υπουργό του ΥΠΕΚΑ Νίκο Σηφουνάκη και παρά την αιτιολογική έκθεση του Τμήματος Παραδοσιακών Οικισμών του ΥΠΕΚΑ που είχε ταχθεί υπέρ του χαρακτηρισμού του μεγαλύτερου μέρους των κτηρίων ως διατηρητέων μνημείων”.

Η εξέλιξη αυτή επιβεβαιώνει όσους εδώ και 5 χρόνια έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου και υπογράμμιζαν την κωλυσιεργία όλων των εμπλεκομένων φορέων που οδήγησε στην απώλεια μιας μεγάλης έκτασης σε μια άκρως υποβαθμισμένη περιοχή.

Του λόγου το αληθές επιβεβαιώνει το ιστορικό ακόμα μιας χαμένης ευκαιρίας:

-Το 2006 το συγκρότημα αγοράζεται από επενδυτική εταιρία, η οποία σχεδιάζει την κατεδάφιση του για την ανέγερση συγκροτήματος καταστημάτων και γραφείων 53.000 τμ.,με 2.500 θέσεις υπόγειου πάρκινγκ, σε έκταση 22 στρεμμάτων.

-Το 2009, ο Δήμος Αθηναίων δημοσιεύει μελέτη για την αστική ανάπλαση της ευρύτερης περιοχής του Αρχαιολογικού Χώρου της Ακαδημίας Πλάτωνα, στο πλαίσιο της οποίας προτείνει τη διατήρηση του συγκροτήματος Κλωστηρίων Λαναρά – Κύρτση, ως “ιδιαίτερα αξιόλογων με παράλληλο προσδιορισμό ζώνης προστασίας.

-Τον Ιανουάριο του 2010 η Οργάνωση Προστασίας της Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς “MonuMENTA” αιτεί από το ΥΠΕΚΑ και το ΥΠ.ΠΟ. Τον χαρακτηρισμό του ως”διατηρητέου μνημείου”. Αμφότερα τα υπουργεία δεν απαντούν.

-Το Σεπτέμβριο 2010, έκθεση του Τμήματος Παραδοσιακών Οικισμών του ΥΠΕΚΑ προτείνει τον χαρακτηρισμό του μεγαλύτερου μέρους του συγκροτήματος ως “διατηρητέων μνημείων” και συμβουλεύει την αποκατάσταση και την καλύτερη δυνατή επαναχρησιμοποίηση, λόγω του ρόλου τους στη διατήρηση του παραδοσιακού, βιομηχανικού χαρακτήρα της περιοχής. Την κοινοποίηση της έκθεσης ακολουθεί ένσταση του ιδιοκτήτη.

-Το Φεβρουάριο του 2011 οι υπηρεσίες του ΥΠΕΚΑ υιοθετούν έμμεσα την ένσταση του ιδιοκτήτη και εισηγούνται εξαίρεση του συγκροτήματος από τα μέτρα προστασίας και την εξαίρεση του χώρους τους από την πρόταση αστικής ανάπλασης της ευρύτερης περιοχής του Αρχαιολογικού Χώρου της Ακαδημίας Πλάτωνα.

-Στις 15 Μαρτίου 2011, η πολεοδομία του Δήμου Αθηναίων χορηγεί άδεια κατεδάφισης του συγκροτήματος μετά τη λήψη διαβιβαστικού εγγράφου από τον αναπληρωτή υπουργό ΥΠΕΚΑ Ν. Σηφουνάκη.

-Στις 11 Απριλίου διακόπτεται η κατεδάφιση με προσφυγή της οργάνωσης “MonuMENTA” στην Εφορία Νεότερων Μνημείων του ΥΠ.ΠΟ.

Η συνέχεια στο έντυπο ΠΟΝΤΙΚΙ...

Εδώ, έξω από το λιμάνι του Περάματος δώσαμε ραντεβού με την Πόπη...

Η έκδοση μηνιαίας εφημερίδας μου αρέσει ιδιαίτερα διότι, όπως και να το κάνουμε έχει σχέση με την επικαιρότητα. Πραγματικά, πέρα από τα ζητήματα του κλάδου και τις δράσεις της ΟΣΣΕ έχει μεγάλο ενδιαφέρον να καταγράφω όλη αυτή την καθημερινότητα. Μου θυμίζει τα νιάτα μου και τα πρώτα, όμορφα, βήματα στη δημοσιογραφία...

Είναι εντυπωσιακό το κουράγιο και τη δύναμη που παίρνει κανείς δουλεύοντας κάθε νέο φύλλο. Χθες πήρα ύλη και μέσα σε μια μέρα την ετοίμασα. Έστησα τις σελίδες μου και σήμερα το μεσημέρι δώσαμε με την Πόπη ραντεβού στο Πέραμα και πήρε το υλικό να το δουλέψει.

Η συνεννόηση είναι καλή. Εξίσου καλό και το αποτέλεσμα που θα προκύψει. Είμαι βέβαιος γι' αυτό. Θα φανεί, άλλωστε, και πολύ σύντομα όταν θα έχουμε στα χέρια μας τις σελίδες. Λίγη υπομονή χρειάζεται...

Αυτή είναι η σελίδα της ΠΕΤ ΟΤΕ στο νέο φύλο της Ομοσπονδίας εργαζομένων του ΟΤΕ που ετοιμάσαμε.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 0705/2011

Χθες συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την υπερψήφιση στην ελληνική Βουλή του Μνημονίου που συνομολόγησε η κυβέρνηση με το ΔΝΤ και την ΕΕ. Πώς περνάει ο καιρός... Ένας χρόνος από την έναρξη της οικειοθελούς «επιτήρησης» από την Τρόικα, παρά την αντίθεση της πλειοψηφίας των εργαζόμενων, όπως αυτή εκφράστηκε στις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις της 5 και 6 Μάη.

Ένα χρόνο μετά, όλοι και όλες έχουν πλέον καταλάβει ότι τα αλλεπάλληλα Μνημόνια έχουν ένα και μόνο στόχο: την ευημερία των πιστωτών και των διεθνών τοκογλύφων εις βάρος των εργαζομένων, των συνταξιούχων και της νεολαίας. Αυτή δυστυχώς είναι η μεγάλη αλήθεια...

Κάνοντας ένα μικρό απολογισμός, ένα χρόνο μετά η κατάσταση είναι ήδη τραγική:
Η ανεργία καλπάζει, με περισσότερους από 1 εκατομμύριο ανέργους στη χώρα.

Η εργοδοτική αυθαιρεσία έχει χτυπήσει «κόκκινο», με καταχρηστικές απολύσεις, αυθαίρετες αλλαγές στους όρους εργασίας, ατομικές συμβάσεις, μαύρη και ανασφάλιστη εργασία να αποτελούν καθημερινότητα στους χώρους δουλειάς, με τις ευλογίες της κυβέρνησης και της Τρόικας.

Το εργατικό εισόδημα καθημερινά συρρικνώνεται, όχι μόνο από τις μειώσεις των μισθών αλλά και από τις καλπάζουσες τιμές των προϊόντων βασικής κατανάλωσης, της ασυδοσίας των τραπεζών και των πολυεθνικών ομίλων.

Διαλύεται κάθε έννοια κοινωνικού κράτους με τις συγχωνεύσεις σχολείων, πανεπιστημίων, νοσοκομείων, την διάλυση των ασφαλιστικών Ταμείων και κάθε κοινωνικής πρόνοιας.

Ξεπουλιούνται κοψοχρονιά τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ο ΟΣΕ, η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, η ΑΤΕ, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και κάθε δημόσια επιχείρηση, ενώ ετοιμάζονται να βγουν στο σφυρί με φαστ-τρακ διαδικασίες ακόμη και δημόσιες εκτάσεις, όπως το Ελληνικό.

Ένα χρόνο μετά, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να φέρει για ψήφιση το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Σταθερότητας, που θα γυρίσει την ελληνική κοινωνία στη βαρβαρότητα, ενώ:

Οι Τράπεζες έχουν ήδη «πριμοδοτηθεί» με περισσότερα από 100 δις ευρώ (όσα δηλαδή μας «χάρισαν» το ΔΝΤ και η ΕΕ!). Μειώθηκε κι άλλο η φορολογία των επιχειρήσεων (20%) και η εργασιακή νομοθεσία αλλάζει σταδιακά σε βάρος των εργαζομένων, προς το συμφέρον των εργοδοτών.

Οι «εθνικοί» μας εργολάβοι συνεχίζουν απρόσκοπτα να εκμεταλλεύονται τις ληστρικές συμβάσεις με το δημόσιο, αυξάνοντας τα χαράτσια των διοδίων ή επιβάλλοντας να χτιστούν ΧΥΤΑ σε αρχαιολογικές ζώνες, για να συνεχίσουν να πλουτίζουν απρόσκοπτα.
Το χρέος και το έλλειμμα αυξάνονται με τέτοια ταχύτητα ώστε είναι σίγουρο ότι, αν δεν ανατραπεί αυτή η πολιτική, η χώρα θα παραμείνει στον γύψο της «επιτήρησης» για δεκαετίες.

Η «μαύρη επέτειος» της 5-6 Μάη, που σημαδεύτηκε ακόμη και με το αίμα των νεκρών της εργοδοτικής αυθαιρεσίας της Marfin (που ακόμη μένει ατιμώρητη…), δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη από κανένα νοήμονα Έλληνα... Ένα χρόνο μετά είναι καιρός να δώσουμε τα παπούτσια στο χέρι σ' αυτούς που μας παραπλάνησαν με ψέματα τάζοντάς μας καλύτερες μέρες την ώρα που κουβέντιαζαν με το ΔΝΤ και την Ε.Ε. πως να ξεθεμελιώσου.

• Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην στήλη μου ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ.
  

Υποθέτω ότι αφορά συγκεκριμένους ανθρώπους. Αυτούς που είναι ταγμένοι να υπηρετούν την Τέχνη από τη μεριά της εκπαίδευσης. Είναι αυτοί που βάζουν τη σφραγίδα τους πάνω στα παιδιά μας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και ειλικρινά, θεωρώ ότι επιτελούν σπουδαίο έργο.

Το e-mail που ακολουθεί έφτασε σε μένα, όπως και σε άλλους αποδέκτες κάνοντας γνωστή τη δράση τους. Το γεγονός ότι η έκθεση θα είναι ανοιχτή για το πλατύ κοινό δημιουργεί το ερέθισμα να το βάλουμε στο πρόγραμμά μας και να το παρακολουθήσουμε.

Η Ένωση Καθηγητών Καλλιτεχνικών Μαθημάτων, λοιπόν, διοργανώνει την 3^η πανελλήνια έκθεση ζωγραφικής-γλυπτικής των μελών της από 4-31 Μαΐου στον Πολυχώρο «ΑΠΟΛΛΩΝ», ο οποίος παραχωρείται στην Ένωση από την Περιφερειακή Ενότητα Πειραιά, για δεύτερη συνεχή χρονιά.

Η έκθεση πραγματοποιείται σε συνθήκες έντασης της κρίσης και όξυνσης των προβλημάτων στην εκπαίδευση και σε όλη την κοινωνία, σε συνθήκες γενικής επιδείνωσης ειδικά των προβλημάτων της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης. Αποτελεί έκφραση ενεργητικής παρέμβασης των καλλιτεχνών, δυναμώνοντας τη συλλογικότητα σαν ένα ισχυρό «αντίβαρο» στη σκληρή πραγματικότητα που όλοι βιώνουμε.

Οι 86 εικαστικοί (ζωγράφοι, γλύπτες, χαράκτες) που συμμετέχουν σ’ αυτήν την έκθεση, ασκούν εκπαιδευτικό έργο, διδάσκοντας μαθήματα τέχνης στα Δημόσια Σχολεία διαφόρων βαθμίδων της εκπαίδευσης.

Οι γενικές συνθήκες και προϋποθέσεις άσκησης της καλλιτεχνικής διδασκαλίας στα σχολεία, είναι πασίγνωστο, πως, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, απέχουν παρασάγγες όχι μόνο από τις επιθυμητές, αλλά και από εκείνες που θα διασφάλιζαν το στοιχειώδες.

Στην πραγματικότητα η διδασκαλία Τέχνης επιβιώνει στο Δημόσιο Σχολείο αποκλειστικά χάρη στις ασίγαστες, ατομικές και συλλογικές, πολύμορφες και αφιερωματικές προσπάθειες των εικαστικών.

Προσπάθειες που πηγάζουν και αντλούνται όχι από την ιδιότητα του ύστερου προσδιορισμού τους ως εκπαιδευτικών λειτουργών, αλλά πριν απ’ όλα και πάνω απ’ όλα από την πρωτογενή ιδιότητά τους ως εικαστικών καλλιτεχνών. Έξω από (ή χωρίς) την ιδιότητα αυτή, δεν υπάρχει και δεν νοείται εξάλλου διδασκαλία Τέχνης.

Τα έργα που παρουσιάζονται εδώ, επιλέχτηκαν από τους ίδιους τους εικαστικούς που συμμετέχουν, χωρίς δέσμευση κοινής θεματικής αναφοράς και χωρίς περιορισμό (π.χ. στην επιλογή υλικών, λάδια, ακρυλικά, τέμπερες κλπ) πλην του αυτονόητου για την περίπτωση, σχετικού περιορισμού, στις διαστάσεις των έργων.

Η έκθεση συνοψίζει τις εικαστικές αναζητήσεις πολυάριθμων εργατών τέχνης, αποφοίτων των Ανώτατων Σχολών Καλών Τεχνών, που δουλεύουν όχι μόνο στην εκπαίδευση αλλά και στο εργαστήρι, αθόρυβα και συνήθως μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και τους αγοραίους κανόνες.

Με τίτλο: “ΠΟΛΙΣ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΣ”, αποτελεί συνέχεια -όχι στη θεματική αλλά στην ουσία της δράσης- της αντίστοιχης έκθεσης του 2010 με τίτλο “ΠΑΙΔΕΙΑ -ΤΕΧΝΗ - ΠΟΛΙΣ”. Όπου η Πόλις, ως ιδέα, ως οργάνωση και ως οικιστικός ιστός, στέκει στο πλάι στην παράταξη της μάχης του μαθητή, του καλλιτέχνη, του πολίτη ενάντια στη γενικευμένη επίθεση της βαρβαρότητας.

Δυστυχώς επιτρέψαμε και οι βάρβαροι εγκαταστάθηκαν ανάμεσά μας και το “κατονομάζειν” αυτούς και τα βαρβαρικά τους ήθη ως και η οικοδόμηση ισχυρών θεσμών συνιστά στους καιρούς μας ύψιστη υπηρεσία της Τέχνης και των διακονούντων αυτήν...

...“και αν οι αίθουσες του πολυχώρου “Απόλλων” αποδειχθούν μικρές, υπάρχουν μέγαρα, δρόμοι και πλατείες να φωτίσουμε με τα μηνύματά της ...”

Γενικότερα ότι φέτος θα έχουμε απογραφή υποθέτω το γνωρίζατε. Ίσως να σας διέφευγε το πότε θα γινόταν. Ε. λοιπόν πάρτε τα μέτρα σας γιατί η γενική απογραφή πληθυσμού και κατοικιών θα πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα από τις 10 έως τις 24 Μαΐου.

Στη διαδικασία θα συμμετέχουν 55.000 απογραφείς και 13.000 τομεάρχες, με σκοπό να συγκεντρωθούν στοιχεία για τα δημογραφικά, οικονομικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά του πληθυσμού της χώρας, τα οποία είναι απαραίτητα για τη λήψη αποφάσεων και τον σχεδιασμό της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής του κράτους.

Τι πρέπει να ξέρουμε εμείς; Τίποτα το σημαντικό, πρόκειται για μία διαδικασία που δεν θα ξεπερνά τα 25 λεπτά και θα πρέπει να απαντήσουμε σε απλές ερωτήσεις για την κατοικία μας, τα άτομα που μένουν σε αυτή, την ηλικία, το επάγγελμα, το επίπεδο της εκπαίδευσής τους και την κατάσταση της απασχόλησής μας. Τα στοιχεία που θα συλλέξει η ΕΛΣΤΑΤ είναι εμπιστευτικά και προφυλάσσονται από το στατιστικό απόρρητο που προβλέπεται από την ελληνική και τη διεθνή νομοθεσία, ενώ κατά την παρουσίασή τους θα δημοσιοποιηθούν ανωνυμοποιημένοι στατιστικοί πίνακες και δείκτες, καθώς «η εμπιστευτικότητα εξασφαλίζει την ανεξαρτησία της ΕΛΣΤΑΤ», όπως είπε ο κ. Γεωργίου.

Για την κατοικία, οι πολίτες θα πρέπει να γνωρίζουν το έτος κατασκευής και το εμβαδόν, ενώ ερωτήσεις θα γίνουν σχετικά με την ύδρευση, τη θέρμανση, τη μόνωση, την κύρια πηγή ενέργειας, την διαχείριση των απορριμμάτων, την προσβασιμότητα στο διαδίκτυο, καθώς και τον αριθμό των αυτοκινήτων και τους χώρους στάθμευσης που διαθέτει. Όπως ξεκαθάρισαν οι επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, δεν θα ζητηθεί κανένα πιστοποιητικό νομιμότητας και δεν θα τεθεί κανένα ερώτημα σχετικά με τη νομιμότητα του ακινήτου.

Για πρώτη φορά, δεν θα χρειαστεί να παραβρίσκονται όλα τα μέλη της οικογένειας στο σπίτι την ημέρα της απογραφής, καθώς πληροφορίες σχετικά με την ημερομηνία γέννησης, την δημοτικότητα, την εκπαίδευση και την εργασία, μπορούν να δοθούν από ένα μέλος.

Σχετικά με τον φόβο και την καχυποψία που επικρατεί σε μία μερίδα του πληθυσμού, όσον αφορά την απογραφή, ο κ. Γεωργίου, πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, δήλωσε: «Είναι πολύ σημαντικό για την Ελλάδα να γίνει σωστά η απογραφή και να λάβουν όλοι μέρος. Τα στοιχεία για την εικόνα της χώρας πρέπει να είναι ακριβή και αξιόπιστα και αυτό εξαρτάται από τον καθένα. Μόνο έτσι μπορούμε να σχεδιάσουμε ένα καλύτερο μέλλον».

Η γενική απογραφή πληθυσμού έχει θεσπιστεί από τον ΟΗΕ, γίνεται κάθε 10 χρόνια και είναι υποχρεωτική. Εάν οι κάτοικοι δεν είναι παρόντες κατά την πρώτη επίσκεψη του απογραφέα, προβλέπεται νέα επίσκεψη κατόπιν τηλεφωνικής συνεννόησης. Τα πρώτα στοιχεία της απογραφής θα παρουσιαστούν τον Ιούνιο του 2011, ενώ τα αναλυτικά σε διάστημα ενάμιση έτους.

• Στοιχεία από τον Pathfinder News

Τελευταίο αντίο στο Θανάση Βέγγο μ' ένα στιγμιότυπο από “Το βλέμμα του Οδυσσέα”.

Χαµηλότεροι µισθοί, χαµηλότερες συντάξεις, υψηλότερη ανεργία, βαθιά ύφεση και βαρύτερη φορολογία είναι ο συνοπτικός µαύρος απολογισµός ενός χρόνου Μνηµονίου.

Θα µπορούσε να ήταν χειρότερα.

Θα µπορούσε να µην υπήρχε Μνηµόνιο, να µην υπήρχε διεθνής βοήθεια και διεθνής έλεγχος και να κήρυσσε το Δηµόσιο στάση πληρωµών, περιλαµβανοµένων των µισθών και των συντάξεων.

Θα µπορούσε να ήταν καικαλύτερα. Θα µπορούσαν να είχαν πετύχει οι στόχοι του Μνηµονίου στο 100% και να βλέπαµε ήδη ξεκάθαρα φως στην άκρη του τούνελ: δηλαδή µια ελπίδα ανάκαµψης προς το τέλος του χρόνου και επιστροφής στις αγορές στις αρχές του επόµενου.

Αυτός ήταν ο αρχικός σχεδιασµός.

Προέβλεπε µεν ότι θα περνούσαµε µια φάση «αποπληθωρισµού»,δηλαδή µείωσης µισθών αλλά και τιµών, δεχότανµια βραχυπρόθεσµη προοπτική ύφεσης και αύξησης της ανεργίας, αλλά τοποθετούσε τη χώρα από το 2012 ξανά σε σταθερά ανοδική τροχιά.

Εναν χρόνο µετά την υιοθέτηση του Μνηµονίου, η προοπτική αυτή δείχνει αµφίβολη –αν και ο κ.Γιώργος Παπακωνσταντίνουεπιµένει.

Κι αυτό γιατί: Οι στόχοι του Μνηµονίου δεν επετεύχθησαν στο σύνολό τους. Το έλλειµµα έπεσε, αλλά τελικά – για διάφορους λόγους – όχι τόσο χαµηλά όσο είχε σχεδιαστεί. Οι διαρθρωτικές αλλαγές ξεκίνησαν, αλλά προχωρούν πολύ αργάκαι µε πολλές αντιδράσεις. Κιαυτά ενώ ηχώρα χρειαζόταν µικρές επαναστάσεις σε κάθε τοµέα.
*Οι αγορές δεν πείστηκαν τελικά ότι η χώρα θα µπορέσεινα εξυπηρετήσει µόνη της τα δάνειά της, είτε γιατί διαπιστώνουν ότι ηύφεση είναι βαθιά και η εφαρµογή του Μνηµονίου δενείναι εφικτήείτε γιατί έχουν παιχθεί µεγάλα στοιχήµατα στην προοπτική τής χρεοκοπίας της είτε – τέλος – γιατί δεν εµπιστεύονται την Ευρώπη.
Ετσι, έναν χρόνοµετά το Μνηµόνιο η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από την αναδιάρθρωση ως προοπτική σωτηρίας ή καταστροφής.

Στην πραγµατικότητα, ακόµη κι αν η αναδιάρθρωση γίνει οργανωµένα, όπως συζητείται (αν και τίποτα δεν µπορεί να εγγυηθεί την «τάξη» σε µια τέτοια απόφαση), η χώρα δεν θα µπορέσει να δει ξανά άσπρη µέρα αν δεν συνεχίσει να εφαρµόζει το Μνηµόνιο, αυτό ή κάποιο άλλο παρόµοιο. Γιατί, σε τελευταία ανάλυση, το Μνηµόνιο δεν είναι τίποτε άλλο από τη συνταγή εξόδου από την κρίση που επέλεξε η ίδια η κυβέρνηση µαζί µε την τρόικα, θέτοντας δύο βασικούς στόχους: τη δηµοσιονοµική εξυγίανση και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της χώρας. Αν δεν πετύχει αυτούς τους δύο στόχους, η Ελλάδα θα είναι καταδικασµένη να ζει σε µεγάλη φτώχεια και άρα δεν έχει την πολυτέλεια ούτε καν να συζητά µέτρα κοινωνικής πολιτικής.

Ενα νέο Μνηµόνιο εποµένως, θα συνοδεύει την όποια αναδιάρθρωση προκειµένου οι πιστωτές µας – δηλαδή η τρόικα που θα αυξήσει το µερίδιό της στο δηµόσιο χρέος µας – να εξασφαλίσουν ότι η χώρα θα ορθοποδήσει και οι ίδιοιθα πάρουν τα χρήµατά τους πίσω, έστω και µε καθυστέρηση.

Με άλλα λόγια,το Μνηµόνιο δεν ήταν ένας εφιάλτης που θα περάσει όπου να ‘ναι, αλλά ο οδηγός της οικονοµικής πολιτικής µας για πολλά χρόνια ακόµη.

• Από ΤΑ ΝΕΑ

• Τελικά φαίνεται ότι όλα ήταν προσχεδιασμένα. Δείτε ΕΔΩ ένα άρθρο του Πιτσιρίκου και ένα βίντεο του Λάκη Λαζόπουλου...