Λίγο πιο χαλαρά, πηγαίνοντας προς τις κάλπες της ΕΣΗΕΑ... Η επιλογή του βίντεο είναι της ποιήτριας Παυλίνας Παμπούδη ανεβασμένο πριν από λίγο στο Facebook.

Ολοκληρώνεται απόψε η προεκλογική εκστρατεία των υποψήφιων για τις εκλογές της Ένωσης Συντακτών. Αρκετά νέα πρόσωπα επικοινωνούν μαζί μου, να μου πουν γι' αυτούς και για το τόλμημα τους να είναι υποψήφιοι.

Όπως η Ματίνα Παπαχριστούδη, ένας δικός μας άνθρωπος που θα πάρει και την ψήφο μου γιατί είναι καταπληκτικό παιδί.

Με χιούμορ πάντα, η Ματίνα κάνει γνωστό ότι κατεβαίνει υποψήφια ως εξής:

Μας λένε καταρρέουν τα ΜΜΕ, δεν μας λένε ότι αυτοί καταρρέουν

Ανατροπή και όχι διαχείριση

Της Ματίνας Παπαχριστούδη, υποψήφια για ΕΣΗΕΑ, ΠΟΕΣΥ με την "Πρωτοβουλία για την Ανατροπή" (Financial Crimes, Αριστερό Ριζοσπαστικό ΜΜΕτωπο, Σπάρτακος, Ανένταχτοι).

Καταρρέουν τα ΜΜΕ, κραυγάζουν. Οι περισσότεροι εξ' αυτών μετείχαν με ποικίλους τρόπους στο πάρτυ των προηγουμένων ετών.
Έρχονται λουκέτα στον Τύπο, φωνάζουν. Οι περισσότεροι εξ΄αυτών, μανατζαρέοι, διαχειριστές με το εύκολο χρήμα φίλων τους, στελέχη στις δημοσιογραφικές ελίτ, όχι μόνο συμμετείχαν στη διαπλοκή αλλά την πολυέπλεξαν ακόμη περισσότερο. Την επέβαλλαν από τα βασικά άρθρα των εφημερίδων τους ως και το μικρά μονόστηλα.
Και εξαφάνισαν όσους τόλμησαν να φωνάξουν κάπως περισσότερο για δημοσιογραφία, δεοντολογία, αξιοπρέπεια...Όσους τόλμησαν εδώ και δυο χρόνια΄-ήδη από το λουκέτο στον Ελεύθερο Τύπο- να απαιτήσουν την ανατροπή στη συνδικαλιστική εκπροσώπηση.
Θα αντέξουν μόνο λίγοι, λένε. Οι περισσότεροι εξ΄αυτών ενδιαφέρονται μόνο για τη δική τους επόμενη μέρα, να διατηρήσουν τα προνόμια τους. Του χρήματος και της εξουσίας νομής και διαχείρισης. Και είναι ικανοί να κάνουν τα πάντα για αυτό.
Και επειδή στις παλιές εποχές των παχιών αγελάδων, της εύκολης ροής χρήματος και διαπλοκής, αυτοί αποφάσιζαν, αυτοί επέβαλλαν, τώρα αντί να αποδείξουν πως είναι ικανοί, απλώς επιτίθενται σε αυτούς που δεν αποφάσιζαν, στους πολλούς που έπαιρναν και συνεχίζουν να παίρνουν λίγα.
Τα Μέσα θα κλείσουν, εκφοβίζουν. Και δεν λένε πως είναι ικανοί να τα κλείσουν πράγματι, αρκεί να μη χάσουν αυτοί τα προνόμια τους. Για αυτό ως αυθεντίες διαχείρισης απαιτούν, λοιδωρούν, υπακούουν, επιτίθενται σε όποιον αμφισβητεί, ρωτά, δημοσιογραφεί. Εκφοβίζουν, τρομοκρατούν, απολύουν, καταδικάζουν.
Βιάζονται από θέσης ισχύος-για να μη χάσουν αυτοί τα προνόμια τους- να επιβάλλουν μειώσεις μισθών, απολύσεις, εκ περιτροπής εργασία.
Αυτή είναι η πολιτική διαχείρισης που προτείνουν σε δύσκολες εποχές. Δεν έχουν τίποτε καινούργιο, καμία ιδέα να εμφανίσουν.
Σε ειδικές περιπτώσεις, σαν αυτές των εκλογών στην ΕΣΗΕΑ αύριο και μεθαύριο, ενεργοποιούν και το σύστημα εκλογικής αντιπροσώπευσης. (Εγώ είμαι εδώ για εσένα, ψήφισε με και θα σε θυμηθώ. Προς άγραν πελατών και όχι ψηφοφόρων).
Και θυμούνται: Τη δημοσιογραφία (που κατέστρεψαν), τη δεοντολογία(που καταπάτησαν), την κρίση( που διαχειρίστηκαν), την κοινωνία (που συκοφάντησαν), τις εργασιακές σχέσεις(που κατέστρεψαν).
Από τη θέση του συνδικαλιστή ή από τη θέση υποβολέα στο αυτί του συνδικαλιστή, τρέχουν τις τελευταίες μέρες να μαζέψουν ψηφουλάκια. Για να παραμείνουν σε θέση ισχύος και να κάνουν τα ίδια και χειρότερα. Έχοντας ήδη φροντίσει για το χρίσμα από τους εργοδότες που επιδιώκουν τη μεταρρύθμιση, αναδιοργάνωση, αναρρύθμιση του συστήματος διαπλοκής.
Κανείς δεν τους είπε ότι η πρόταση τους για γαλέρες ΜΜΕ, με σκλάβους εργάτες της πληροφόρησης αντί για δημοσιογράφους είναι μια ακόμη αποτυχία τους;
ΜΜΕ υπήρχαν και θα υπάρχουν. Με άλλη μορφή, άλλη οργάνωση, άλλους τρόπους. Και αυτά τα Μέσα χρειάζονται δημοσιογράφους. Οι θέσεις εργασίας με 300 και 500 ευρώ επίσης θα υπάρχουν. Τα δικά τους Μέσα όμως είναι βέβαιο πως θα εξαφανιστούν χωρίς τους πολλούς, αυτούς που πάντα, ακόμα, ξέρουν τι είναι δημοσιογραφία, αξιοπρέπεια, δεοντολογία.
Σε αυτές τις εκλογές δεν διακυβεύεται απλώς η αξιοπρέπεια μας. Κρίνονται οι όροι της διαμόρφωσης στη δημοσιογραφία την επόμενη μέρα των ΜΜΕ.
Για αυτό λοιπόν Ανατροπή και όχι διαχείριση.

Σημειώστε και ένα ακόμα που μου έκανε εντύπωση για την ευθύτητα του:

Για πρώτη φορά στα 27 χρόνια της δημοσιογραφικής μου καριέρας, αποφάσισα να ασχοληθώ ενεργά με τα προβλήματα που βασανίζουν τον κλάδο μας. Ειδικά μετά την προσωπική μου περιπέτεια, 9 μήνες άνεργος χωρίς ταμείο ανεργίας και χωρίς ασφάλιση, νιώθω δυνατός και είμαι έτοιμος να παλέψω με κάθε τρόπο για ένα καλύτερο αύριο.

Γιώργος Φρίμης - Δημοσιογραφική Ενότητα.

Στα μαγαζιά άνθρωποι της “Συσπείρωσης” πέρασαν και μοίρασαν φυλλάδια με τη διακήρυξη της. Σεμνός. Δεν είπε ούτε το όνομά του. Να 'ταν έτσι η πλειοψηφία των ανθρώπων του κλάδου, όλα θα ήταν διαφορετικά, αλλά...

Είναι ώρα αποφάσεων πάντως. Η ΕΣΗΕΑ πρέπει να αλλάξει ρώτα, να γίνει πιο μαχητική, πιο διεκδικητική, πιο υπερασπιστική απέναντι στους δημοσιογράφους που καλύπτει και εκπροσωπεί... Θα είναι αυτή που ελπίζω να τα καταφέρει να υπογράψει μια σύμβαση ικανοποιητική για τον κλάδο και να σταματήσει τους εργοδότες που σκέφτονται πώς θα βρουν τρόπους να μειώσουν τους μισθούς των δημοσιογράφων για να αυξήσουν τα εκδοτικά τους κέρδη.

• Αυτό ΕΔΩ είναι το Blog της Ματίνας για τα Media.

Ο κόσμος αλλάζει Κωστή, εμείς; Αυτό είναι το ζητούμενο. Από μέσα μας πρέπει να ξεκινήσει η αλλαγή.

Ολοκληρώνεται σήμερα η απογραφή του πληθυσμού και των κατοικιών χωρίς να προκύψει κανένα πρόβλημα στην όλη διαδικασία. Στη συντριπτική του πλειοψηφία οι πολίτες συνεργάστηκαν με προθυμία με τους απογραφείς.

Το ωραίο είναι ότι πολλοί επεδίωξαν να απογραφούν στον τόπο που γεννήθηκαν πιστεύοντας ότι έτσι θα παρουσιάσουν περισσότερους κατοίκους ευελπιστώντας ότι έτσι θα πάρουν και περισσότερα χρήματα. Ακόμα κι εμένα με πήραν τηλέφωνο από το Δήμο Μίνωα, στον οποίο είναι το χωριό μου, ζητώντας μου να απογραφώ εκεί. Αρνήθηκα ευγενικά. Δεν θα το έκανα ποτέ και επιπλέον είχε ήδη περάσει από το σπίτι μου στην Αθήνα, ο απογραφέας. Αυτό, μάλλον, τους αποθάρρυνε και δεν επέμειναν. Έτσι με έβγαλαν από τη δύσκολη θέση της άρνησης.

Στην επόμενη δεκαετία, αν ζούμε και είμαστε καλά κι αν έχουμε πετύχει το στόχο να ζούμε εκεί, θα απογραφούμε κι όλας. Τι πιο φυσιολογικό από την απλή και καθαρή αλήθεια; Μακάρι να λειτουργούσαμε έτσι όλοι. Αυτός ο τόπος θα είχε μια καλύτερη τύχη, στα σίγουρα...

• Περί της απογραφής. Δείτε ΕΔΩ ένα καλό δημοσίευμα από την internetική πύλη του ΠΟΝΤΙΚΙΟΥ.

Μας καθήλωσε επτά μήνες τώρα. «Ξεκοκαλίσαμε» το βιβλίο. Και τώρα, σήμερα, το τελευταίο επεισόδιο...

Παρελθόν και παρόν συναντιούνται για να γράψουν το φινάλε στις ιστορίες των ηρώων μας... Η κόρη της Άννας, η Σοφία μεγαλώνοντας αντιμετωπίζει το βάρος της οικογενειακής της τραγωδίας και αποφασίζει να φύγει και να χτίσει τη ζωή της μακριά από την Κρήτη.

Η αφήγηση της ηλικιωμένης Φωτεινής θα τελειώσει και η Αλέξις, η κόρη της Σοφίας, με πλήρη πλέον γνώση της ταυτότητάς της, θα πρέπει να πάρει τις αποφάσεις της και να συνεχίσει τη ζωή της.

Στη σκιά της Σπιναλόγκας, θα ειπωθούν οι αλήθειες, θα επιτευχθεί η κάθαρση και η παλιά με τη νέα γενιά, μαζί πλέον, θα ατενίσουν με καθάριο βλέμμα το μέλλον...

• Δείτε περισσότερα πράγματα ΕΔΩ από το πρόγραμμα του MEGA.

Σημερινό δημοσίευμα στον "Ελεύθερο Τύπο" για τις εκλογές στην Ενωσης Συντακτών. Ας πάμε όσο το δυνατόν περισσότεροι για να αλλάξουμε αυτή την τελματωμένη κατάσταση. Ας δώσουμε φτερά στο συνδικαλιστικό μας σωματείο να δώσει αξιοπρεπείς μάχες, μπροστά στα δύσκολα προβλήματα του κλάδου...

Διαβάστε προσεκτικά το κείμενο που μου έστειλε με e-mail ο Δημήτρης Κουμπιάς. Περιγράφει όλα όσα ζήσαμε αυτά τα δύο χρόνια από τη διοίκηση της συγκεκριμένη Ενωσης. Και λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Αυτός είναι και ο πιο σοβαρός λόγος για τον οποίο δεν πρόκειται να τους ψηφίσω στις μεθαυριανές εκλογές. Κανέναν από όσους ευθύνονται για την κατάντια του κλάδου. Κ Α Ν Ε Ν Α Ν!

Προβληματίστηκα έντονα αν θα έπρεπε να ζητήσω για μια ακόμη φορά την ψήφο σας - τρίτη στην ΕΣΗΕΑ και δεύτερη στην ΠΟΕΣΥ - στις επερχόμενες εκλογές. Δεν μετείχα άλλωστε και στην πιο πετυχημένη και αποτελεσματική Διοίκηση της Ένωσης Συντακτών. Για την αναποτελεσματικότητα αυτήν όλα τα μέλη του Δ.Σ. έχουμε το μερίδιο που μας αναλογεί, κυρίως ως  παρατάξεις·  διαφορετικού μεγέθους όμως  είναι η ευθύνη των παρατάξεων με τέσσερις και τρεις εκπροσώπους και άλλη η ευθύνη των τεσσάρων παρατάξεων με έναν εκπρόσωπο η καθεμία.

Η συμμετοχή   μιας παράταξης στο προεδρείο - ο υπογράφων στο πλαίσιο της αντιπροσωπευτικότητας είχε τη θέση του ταμία, ως εκπρόσωπος της Δημοσιογραφικής Ενότητας - δεν άλλαζε τους συσχετισμούς στη λήψη καθοριστικών αποφάσεων.

Μιλώντας για αναποτελεσματικότητα,  δεν αναφέρομαι μόνο στο πώς χειριστήκαμε  την  πρωτόγνωρη - για τον κλάδο και τη χώρα γενικότερα - κρίση, αφού ομολογουμένως δεν υπάρχει προηγούμενη εμπειρία στην αντιμετώπισή της· δεν είχαμε τη μαγική συνταγή και κάποιες φορές αυτοσχεδιάζαμε. Αναφέρομαι σε θέματα ακόμη και λειτουργίας της ΕΣΗΕΑ, που μπορούσαν να ρυθμιστούν, ανεξάρτητα από την κρίση.

Φυσικά δεν μπορούσε  η Ένωση να μην αντιδράσει στη χιονοστιβάδα των γεγονότων που ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2009 με το κλείσιμο του «Ελεύθερου Τύπου».

Αναγκαστικά, μοναδική μέριμνα του Συμβουλίου ήταν  η αναζήτηση τρόπων αντίδρασης, όχι πάντοτε επιτυχημένων,  στα εργασιακά προβλήματα, όπως οι απολύσεις, οι μειώσεις μισθών (στην ΕΡΤ ξεπέρασαν το 35%), το κλείσιμο ΜΜΕ, οι επιζήμιες αλλαγές στο εργασιακό καθεστώς, η ελαστική απασχόληση με μπλοκάκια και η απειλή διακοπής της λειτουργίας δημοτικών ραδιοσταθμών·  με αποκορύφωμα την ουσιαστική άρνηση των εργοδοτών να υπογράψουν Συλλογικές Συμβάσεις, με στόχο να προχωρήσουν - με τις ευλογίες της κυβέρνησης - σε ατομικές και επιχειρησιακές.

Ούτε να μη δώσουμε τη μάχη για την ένταξη των συναδέλφων που εργάζονται σε ειδησεογραφικά sites στο Ταμείο Συντάξεων, για δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις εγγραφής τους στην ΕΣΗΕΑ. Μια μάχη που χάθηκε το περασμένο καλοκαίρι, με την εξάλειψη από το σχετικό νομοσχέδιο του άρθρου 67, που ρύθμιζε ένα  θέμα το οποίο  είχαμε θέσει στην Ιδρυτική Διακήρυξη μας (2/4/ 2008) και αναδείξαμε με αλλεπάλληλες ανακοινώσεις - αναρτήσεις στο site μας (www.dimenotita.gr), αλλά και με διαβήματα. Χάθηκε μια μάχη, όχι όμως ο πόλεμος.

Ωστόσο, αυτά τα πρωτόγνωρα προβλήματα και η αναζήτηση τρόπων αντιμετώπισής τους δεν έπρεπε να μας εμποδίζει να υλοποιήσουμε όσα είχαμε υποσχεθεί προεκλογικά όλες σχεδόν οι παρατάξεις. Από την - προσπάθεια έστω - αλλαγής του απαρχαιωμένου Καταστατικού και την εκκαθάριση του Μητρώου, μέχρι την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας της Ένωσης και τον εξορθολογισμό της λειτουργίας των υπηρεσιών. Εμπόδιο δεν ήταν η κρίση, αλλά η έλλειψη βούλησης. Εξ αιτίας της μη  εκκαθάρισης του Μητρώου, φθάσαμε στο σημείο να διαπραγματευόμαστε για τις Συλλογικές Συμβάσεις με εργοδοτικές Ενώσεις που οι πρόεδροί τους είναι... μέλη της ΕΣΗΕΑ.

Οι προτάσεις μας

Για τα προαναφερόμενα, υπήρξαν προτάσεις της Δημοσιογραφικής Ενότητας οι οποίες όμως έπεσαν στο κενό.

Σε μια από αυτές - πρωτοκολλήθηκε αλλά δεν συζητήθηκε - προτείναμε:

«Η Ένωση Συντακτών να διαθέσει μικρό μέρος των αποθεματικών της για την καταβολή των  43 € που πληρώνει μεγάλος αριθμός ανέργων συναδέλφων μας στον ΕΔΟΕΑΠ, προκειμένου να συνεχίζεται η ιατροφαρμακευτική περίθαλψή τους από τον Οργανισμό, όσο διαρκεί η ανεργία τους. Επισημαίνεται πως οι άλλες τρεις Ενώσεις που τα μέλη τους είναι μέτοχοι του ΕΔΟΕΑΠ καταβάλλουν τα ποσά που αντιστοιχούν για τα άνεργα μέλη τους.

Σύμφωνα με τωρινά στοιχεία του ΕΔΟΕΑΠ, στο  μητρώο του  είναι εγγεγραμμένοι συνολικά 584 άνεργοι έναντι 241 το καλοκαίρι του 2009. Εξ αυτών οι 345 είναι μέλη της ΕΣΗΕΑ (126 το 2009), οι 134 της ΕΠΗΕΑ  (65 το 2009), οι 44 της ΕΣΗΕΜΘ (32 το 2009) και οι19 της ΕΠΗΕΘ (16 το 2009). Το ετήσιο ποσό για το σύνολο των ανέργων ανέρχεται στις 301.344 ευρώ, το οποίο επιμερίζεται: 178.029 στην ΕΣΗΕΑ, 88.236 στην ΕΠΗΕΑ, 22.704 στην ΕΣΗΕΜΘ και 12.384 στην ΕΠΗΕΘ.

Το ετήσιο κόστος για τις Ενώσεις,  με την πρωτοφανή έξαρση της ανεργίας ίσως ξεπεράσει κατά πολύ τις 300.000 ευρώ έως το τέλος του χρόνου. Και το μεγαλύτερο μέρος  πρέπει να το πληρώνει η ΕΣΗΕΑ, αφού οι άνεργοι των άλλων Ενώσεων είναι λιγότεροι. Μεγάλο το κόστος βέβαια, αλλά  έχουμε χρέος να το αντιμετωπίσουμε».

Τους ανέργους αφορούσε και μια προσπάθεια ένταξής τους σε ευρωπαϊκό πρόγραμμα που ανέλαβε «να τρέξει» ο υπογράφων, με απόφαση  του Δ.Σ. λίγο πριν από το Πάσχα. «Πάγωσε» όμως για μετά τις εκλογές, «για να μην ωφεληθεί εκλογικά ο Κουμπιάς»

Αλλά και για την αντιμετώπιση της κρίσης η Δημοσιογραφική Ενότητα, σε ανύποπτο χρόνο -το καλοκαίρι του 2009, επί κυβέρνησης Ν.Δ. - είχε υποβάλει πρόταση στο Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ και προς τα κόμματα, στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, ζητώντας να ληφθούν μέτρα για τον Τύπο, με προϋπόθεση τη διατήρηση των θέσεων εργασίας. Τονίζαμε μεταξύ άλλων  στην πρότασή μας:

«Πιστεύουμε ότι η συνέχιση της λειτουργίας των περισσοτέρων ΜΜΕ αντιμετωπίζει μεγάλο κίνδυνο λόγω των συσσωρευμένων χρεών παλαιότερων ετών, τα οποία σήμερα είναι δύσκολο να εξυπηρετηθούν. Ο κίνδυνος αυτός θα γίνει ακόμη μεγαλύτερος, εάν οδηγηθούμε το επόμενο διάστημα σε μεγαλύτερα επιτόκια εξυπηρέτησης του δανεισμού.
Το σύνολο των δανειακών υποχρεώσεων των ΜΜΕ  να αναχρηματοδοτηθεί με ένα νέο ομολογιακό δάνειο χαμηλού επιτοκίου και αρχικής χαριστικής περιόδου πληρωμής, το οποίο θα καλυφθεί -  με βάση τις νόμιμες  τραπεζικές διαδικασίες - από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, από τα 28 δισ. Ευρώ» (που είχε διαθέσει η τότε κυβέρνηση).

Η πρόταση απορρίφθηκε τότε και πολύ αργότερα, όταν είχε ξεσπάσει η κρίση, κάποιοι στο Συμβούλιο παραδέχτηκαν πως ήταν «στη σωστή κατεύθυνση».

Για το Προεδρείο

Μια ακόμη παράμετρος δυσλειτουργίας της Ένωσης, είναι αναντίρρητα η αδυναμία έγκαιρης ανάδειξης του προεδρείου· λόγω εκλογικού συστήματος, αλλά και προσωπικών φιλοδοξιών. Και φυσικά δεν μπορεί να είναι υπερήφανα τα μέλη του απερχομένου Δ.Σ. που χρειάστηκαν πάνω από επτά μήνες για να συγκροτηθούν σε σώμα, παρά τις προσπάθειες ορισμένων μεταξύ των οποίων και ο υπογράφων. Μιλώντας στο Συμβούλιο ο Π. Ράμμος για το ποιοι ευθύνονται για τη μη συγκρότηση προεδρείου (πρακτικά της συνεδρίασης 1ης Δεκεμβρίου 2009), υπογράμμισε:

«Δεν θα μιλήσω αρνητικά για τη Δημοσιογραφική Ενότητα. γιατί πραγματικά έχει κάνει προτάσεις ο Δημήτρης ο Κουμπιάς. Διαφωνώ σε πολλά ζητήματα ριζικά με το τι πρεσβεύει η παράταξή του, τι προτάσεις έχει κλπ, αλλά στο θέμα της συγκρότησης δεν μπορεί παρά να του αναγνωρίσουμε όλοι ότι έχει κάνει προτάσεις- και αυτό και εκείνο και το άλλο, ψάχνει να βρει μια διέξοδο».

Και τελικά (όπως γράφτηκε στο site μας),  «καταλυτικά λειτούργησε η πρότασή μας, στις 12/01/10, για παραίτηση των μελών του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, σε συνδυασμό με την απειλή δυο συναδέλφων ότι θα προσφύγουν στο Πρωτοδικείο ζητώντας το διορισμό Διοίκησης. Και την Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010 - λίγο πριν συμπληρωθούν... οκτώ  μήνες από τις εκλογές-, το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ συγκροτήθηκε  σε Σώμα».

Γράφοντας όλα αυτά, δεν παραγνωρίζουμε βέβαια το πρόβλημα της Οικονομίας και την κρίση, που πάντως κάποιοι χρησιμοποιούν σαν πρόσχημα.  Και το πρόβλημα γίνεται εντονότερο όταν είμαστε αιχμαλωτισμένοι σε μια πολιτική λιτότητας, που δίνει προτεραιότητα στη μείωση των ελλειμμάτων, αδιαφορώντας για τις συνέπειες σε ύφεση, ανεργία και κοινωνική δυστυχία.

Σωρεύει βέβαιο κοινωνικό πόνο με αβέβαια οικονομικά αποτελέσματα και εκτοξεύει την ανεργία.

Οι προκλήσεις

Οι εργοδότες, με τις ευλογίες της κυβέρνησης, όχι μόνο αρνούνται να συνάψουν καινούργιες Συμβάσεις, ευελπιστώντας στις επιχειρησιακές, αλλά κατά τη διάρκεια των κατ' επίφαση «διαπραγματεύσεων» με τις Ενώσεις  των εργαζομένων καταπατούν και τις ισχύουσες.

Με «κούρεμα» μισθών και κεκτημένων, προσπάθεια επιβολής εκ περιτροπής εργασίας και  υποχρεωτικών ρεπό που θα ελαχιστοποιούν την αμοιβή της κυριακάτικης εργασίας και με τη συγχώνευση τμημάτων διαφορετικών επιχειρήσεων σε ενιαία Newsrooms, με πρόσχημα την κρίση επιδιώκουν να κατεδαφίσουν τα πάντα, ή μάλλον ό,τι έχει απομείνει ακόμη όρθιο.

Πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση, χαρακτηρίζουμε τις επικείμενες εκλογές σαν «τις κρισιμότερες στην ιστορία της Ένωσης».  Στην τωρινή συγκυρία δεν θα πω το αυτονόητο, αφού η πρωτόγνωρη κρίση όλο και θα βαθαίνει. Θα ήταν φυγομαχία  να αποφύγω τη συμμετοχή στις εκλογές, «θέτοντας εαυτόν μακράν του εχθρού». Να βγάλω τη στολή του συνδικαλιστή για  να φορέσω ενδεχομένως κάποια άλλη  ή  να αναζητήσω την ηρεμία μου· γνωρίζοντας ότι η επόμενη διετία θα είναι πιο δύσκολη. Και  δεν αντιμετωπίζεται με χάϊδεμα αφτιών και  επαναστατική απεργιακή γυμναστική.

ΥΓ: Στο κείμενο αυτό θα βασιζόταν η ομιλία μου στη «Γενική Συνέλευση». Ωστόσο, ελλείψει... ακροατηρίου περιορίστηκα στον υποχρεωτικό από το Καταστατικό απολογισμό του Ταμία και τοποθετήθηκα στο θέμα του «απολογισμού» του Προέδρου, λέγοντας: «Ούτε υπερψήφισα,  ούτε καταψήφισα τον απολογισμό, γιατί το κείμενο που διάβασε νωρίτερα ο κ. Σόμπολος και μας παρουσίασε χθες, λίγες ώρες πριν από τη συνέλευση στο συμβούλιο, δεν είναι απολογισμός. Μπορεί να είναι ρεπορτάζ, απομνημονεύματα, πιθανόν απολογία... Απολογία για το τι έγινε και κυρίως τι δεν έγινε κατά τη διάρκεια της θητείας του. Απολογία για τη μη υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων - παρά τη σιγουριά του και τις διαβεβαιώσεις για ευνοϊκή κατάληξη των διαπραγματεύσεων -, την πρόταση να μειωθούν οι μισθοί· ακόμη και για την ανακολουθία του στο θέμα της αλλαγής του εκλογικού συστήματος. Αν είχε παρουσιάσει απολογισμό, θα έπαιρνα θέση με την ψήφο μου. Τώρα, απλώς απέχω».

"Είμαστε απλοί άνθρωποι. Είμαστε σαν εσάς: τους ανθρώπους, που ξυπνούν κάθε πρωί για να σπουδάσουν, να εργαστούν ή να βρουν δουλειά, άνθρωποι που έχουν οικογένεια και φίλους. Οι άνθρωποι, που δουλεύουν σκληρά κάθε ημέρα για να προσφέρουν ένα καλύτερο μέλλον για τους γύρω τους.

Μερικοί από μας θεωρούνται προοδευτικοί, άλλοι συντηρητικοί. Μερικοί από εμάς πιστεύουν στο Θεό, μερικοί όχι. Μερικοί από εμάς έχουν σαφώς καθορισμένες ιδεολογίες, άλλοι είναι απολιτίκ, αλλά είμαστε όλοι ανήσυχοι και εξοργισμένοι για τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές προοπτικές που βλέπουμε γύρω μας: τη διαφθορά ανάμεσα σε πολιτικούς, επιχειρηματίες, τραπεζίτες, αφήνοντας μας αβοήθητους, χωρίς φωνή.

Αυτή η κατάσταση έχει γίνει κανονικά, μια καθημερινή ταλαιπωρία, χωρίς ελπίδα. Αλλά αν ενώσουμε τις δυνάμεις μας, μπορούμε να την αλλάξουμε. Ήρθε η ώρα να αλλάξουμε τα πράγματα, ήρθε η ώρα να οικοδομήσουμε μια καλύτερη κοινωνία μαζί. Ως εκ τούτου,υποστηρίζουμε ότι:

Οι προτεραιότητες για κάθε προηγμένη κοινωνία πρέπει να είναι η ισότητα, η πρόοδος, η αλληλεγγύη, η ελευθερία του πολιτισμού, η βιωσιμότητα και η ανάπτυξη, η ευημερία και η ευτυχία των ανθρώπων.

Αυτά είναι αναφαίρετες αξίες που πρέπει να ισχύουν στην κοινωνία μας: το δικαίωμα στη στέγαση, την απασχόληση, τον πολιτισμό, την υγεία, την εκπαίδευση, την πολιτική συμμετοχή, την ελεύθερη προσωπική ανάπτυξη, καθώς και τα δικαιώματα των καταναλωτών για μια υγιή και ευτυχισμένη ζωή.

Η τρέχουσα κατάσταση της κυβέρνησης και του οικονομικού μας συστήματος, δεν φροντίζουν αυτά τα δικαιώματα, και με πολλούς τρόπους αποτελούν εμπόδιο για την πρόοδο της ανθρωπότητας.

Η δημοκρατία ανήκει στο λαό το οποίο σημαίνει ότι η κυβέρνηση αποτελείται από κάθε έναν από εμάς. Ωστόσο, στην Ισπανία, τα περισσότερα μέλη της πολιτικής τάξης δεν μας λαμβάνουν καν υπόψη. Οι πολιτικοί θα πρέπει να μεταφέρουν τη φωνή μας στα θεσμικά όργανα, διευκολύνοντας την πολιτική συμμετοχή των πολιτών μέσω άμεσων καναλιών, κάτι που θα προσφέρει το μεγαλύτερο όφελος για την ευρύτερη κοινωνία. Ο ρόλος τους είναι να πλουτίσουν και να ευημερούν εις βάρος μας, που είμαστε απλοί θεατές της δικτατορίας των μεγάλων οικονομικών δυνάμεων που έχουν στην κατοχή τους στην εξουσία μέσω του δικομματισμού των PP & PSOE.

Η επιθυμία για η εξουσία και τη συσσώρευση της σε λίγους δημιουργεί ανισότητα, ένταση και αδικία, η οποία οδηγεί στη βία, την οποία εμείς απορρίπτουμε.Το πεπαλαιωμένο και αφύσικο οικονομικό μοντέλο ωθεί την μηχανή της κοινωνίας σε έναν συνεχόμενο κύκλο όπου οι λίγοι πλουτίζουν και οι πολλοί γίνονται φτωχότεροι, μέχρι την κατάρρευση.

Η θέληση και ο σκοπός του ισχύοντος συστήματος είναι η συσσώρευση του χρήματος, όχι όσον αφορά την απόδοση και την ευημερία της κοινωνίας. Σπαταλώντας πόρους, μολύνοντας τον πλανήτη, δημιουργώντας ανεργία και δυσαρεστημένους πολίτες.

Οι πολίτες είναι τα γρανάζια μιας μηχανής σχεδιασμένης για να εμπλουτίσει μια μειοψηφία η οποία δεν αφορά τις ανάγκες μας. Είμαστε ανώνυμοι, αλλά χωρίς εμάς τίποτε από αυτά δεν θα υπήρχε, γιατί εμείς κινούμε τον κόσμο. Αν ως κοινωνία δεν μάθουμε να εμπιστευόμαστε το μέλλον μας, ζώντας σε μια ανεξέλεγκτη οικονομία η οποία δεν επιστρέφει ποτέ τον παραγόμενο πλούτο στους περισσότερους, δεν θα μπορέσουμε να εξαλείψουμε τις αδικία απ’ την οποία υποφέρουμε.

Χρειαζόμαστε μία ηθική επανάσταση. Αντί να τοποθετούμε τα χρήματα πάνω τους ανθρώπους, ας τα φέρουμε στην υπηρεσία των ανθρώπων. Είμαστε άνθρωποι, όχι προϊόντα. Δεν είμαι ένα προϊόν αυτού που αγοράζω,του λόγου για τον οποίο το αγοράζω, ούτε αυτού από τον οποίο το αγοράζω

Για όλα τα παραπάνω, είμαι εξοργισμένος. Νομίζω ότι μπορώ να τα αλλάξω. Νομίζω ότι μπορώ να βοηθήσω.

Γνωρίζω ότι μαζί μπορούμε. Γνωρίζω ότι μπορώ να βοηθήσω. Ξέρω ότι μαζί μπορούμε".

Τα κατάφερα και πήγα χθες το βράδυ στο ανοιχτό θεατράκι του Κολωνού όπου πραγματοποιούνται οι πολιτιστικές εκδηλώσεις της Ένωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων της 4ης Κοινότητας Δήμου Αθηναίων. Κατά τις 8.30 το βράδυ έφτασα. Είχε αρκετό κόσμο στις κερκίδες. Χόρευαν παιδιά από τα 57 και 60 δημοτικά σχολεία και ήταν υπέροχα στους παραδοσιακούς και τους μοντέρνους χορούς.

Να' ναι υπερβολή που φάνηκε πως τα δικά μας παιδιά ήταν οι καλύτεροι; Μπορεί. Όμως έτσι ήταν στα μάτια μου. Σταθερά και σίγουρα στις κινήσεις τους με τη δασκάλα τους να στέκεται διακριτικά στο πλάι χωρίς να φωνάζει στα παιδιά, έδιναν την εντύπωση πως ότι έκαναν το έκαναν μόνα τους. Στο πλάι τους η πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων, Μαρία Θωίδη που παρουσίαζε από μικροφώνου τους χορούς... Πολύ σωστή κίνηση...

Το πάθος με τις φωτογραφίες και τις βιντεοσκοπήσεις είναι μια υπόθεση που αντιμετωπίζουμε κάθε φορά σε τέτοιες περιπτώσεις από τους γονείς ή τους συγγενείς. Θέλουν και δικαιολογημένα, να “κρατήσουν” αυτές τις στιγμές. Όμορφες στιγμές με τα παιδιά τους σε μια εξαιρετικά δημιουργική φάση. Φτάνουν μέχρι τη σκηνή. Και εκνευρίζονται, όταν κάποιοι φεύγουν περνώντας αδιάφοροι από μπροστά τους...

Όλα για τους θεατές γίνονται... Τους ανθρώπους στην κερκίδα που θα δώσουν το χειροκρότημα τους ως ανταμοιβή για τον κόπο που κατέβαλλαν προκειμένου να έχουμε αυτό το άρτιο αποτέλεσμα. Τους άξιζε αυτό το χειροκρότημα. Ήταν από τις καλύτερεςς δουλειές που έχω δε τα τελευταία χρόνια σε δημόσιο χώρο. Το γεγονός ότι άφησαν για λίγο τα διαβάσματα τους εν μέσω εξετάσεων για να έρθουν να χορέψουν, τους τιμά ακόμα περισσότερο...