Περάσαμε και τις 29.048+ μοναδικές επισκέψεις στο ανανεωμένο site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ...

29011

Μας αρέσει να περνάμε παραγωγικά τον ελεύθερο χρόνο μας, προθέτοντας κάτι όμορφο στη ζωή μας. Και χαιρόμαστε όταν τον βλέπουμε να έχει την αποδοχή σας. Να μεγαλώνει και να αναπτύσσεται, καταγράφοντας την καθημερινότητα, από μια άλλη σκοπιά... Να, λοιπόν που περάσαμε και τις  29.048 επισκέψεις, από εντελώς διαφορετικές Ι.Ρ. Σας ευχαριστούμε.  Δείτε το πατώντας πάνω σ' αυτή τη φωτογραφία και θα σας πάει αυτόματα στο νέο site... Το εντυπωσιακό είναι ότι λειτουργεί άψογα, ενώ συνεχίζει παράλληλα, να είναι ζωντανό και το αρχείο. Το βλέπετε δώ, άλλωστε, μπροστά σας...

28.000
Το χτίζουμε καθημερινά με πολύ υπομονή και αγάπη... Δυο μήνες μετά το νέο ξεκίνημα μας, φτάσαμε τις 2.000 επισκέψεις. Και συνεχίζουμε. Δείτε το ΕΔΩ. Έτσι κλείσαμε αυτό το κεφάλαιο της ιστορίας. Και υλοποιήσαμε τα σχέδια μας, να  μην "κατέβει" το site αυτό. Παραμένει όπως είπαμε ως ιστορία. Εδλώ θα βρείτε δημοσιεύματα σαν αυτό ΕΔΩ το δημοσίευμα που κάναμε τον Σεπτέμβρη του 2020, τότε που οι βροχές δοκίμασαν και το χωριό μου. Η μνήμη λειτουργεί άψογα και "δένουμε" το χθες με το σήμερα...

27.000

Χωρίς να το θέλω, δυσκόλεψα και δυσκολεύω πολλούς που δεν ξέρουν και δεν μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει το όνομα του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ. Αν και μέσα στον ιστότοπο το εξηγώ αναλυτικά, δεν είμαι βέβαιος ότι όλοι όσοι  διαβάζουν, το κάνουν αυτό προσεκτικά. Ας το αναφέρω άλλη μια φορά, ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ είναι το όνομα του ανθρώπου που γεννήθηκε στο Θραψανό! Δείτε ΕΔΩ μια ανάρτηση που κάναμε τον Μάιο του 2020, όταν το συνεργείο του ALPHA επισκέφτηκε κάποια από τα αγγειοπλαστεία του χωριού μου.

26007
Αυτό το site λοιπόν πέρασε στην ιστορία και λειτουργεί ήδη ένας νέος ιστότοπος, φρέσκος,όσο φρέσκο μπορεί να είναι το διαδίκτυο, με σύγχρονα χαρακτηριστικά που καταγράφουν τα πράγματα, από εδώ και πέρα, με το δικό του πρωτότυπο τρόπο. Με αληθινές ιστορίες που μιλάνε για το παρόν και δεν κάνουν διαγωνισμούς ειφυήας για να αποκτήσουν αναγνωσιμότητα. Δεν έχουμε διαφημίσεις και με επιλογή μας δεν λειτουργούμε εμπορικά, δεν μας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Δείτε ΕΔΩ άλλη μια ανάρτηση από την επίσκεψη του τηλεοπτικού σταθμού ALPHA στα ανθοκήπια του Θραψανού.

25.698.070225
Σιγά –σιγά, υπομονετικά, ανοίγουμε νέους δρόμους με τον ανανεωμένο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΙΩΤΗ. Και να που ξεπεράσαμε και τις 29.048 επισκέψεις  από διαφορετικές Ι.Ρ. Είμαστε χαρούμενοι, επειδή ξέρουμε πώς υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι εκεί έξω, που περιμένoυν καθημερινά να δουν την ανάρτηση μας, σ’ αυτό τo site, ενώ έχουν και τη δυνατότητα να τη σχολιάσουν. Δείτε μας ΕΔΩ.

Φιλοξενούμενοι με αγάπη στο σπίτι του Γιώργου Φανουργάκη, στο Ηράκλειο Κρήτης…

Posted in Κρήτη

fanurgakis1.0714
Για ένα καφέ πήγαμε προσκαλεσμένοι στο σπίτι του αδελφού Γιώργου Φανουργάκη στην Καλλιθέα, στο Ηράκλειο Κρήτης και θαυμάσαμε την όρεξη, τη διάθεση του για ζωή και την προσοχή που δίνει στον κήπο του, σε λεπτομέρειες ουσίας… Ελπίζω αυτές οι λίγες φωτογραφίες που δημοσιεύω να μπορέσουν να δώσουν το κλίμα που έζησα εκεί…

fanurgakis2.0714
Δυο βήματα από το κέντρο της πόλης του Ηρακλείου είναι το σπίτι του, σε μια όχι και τόσο πυκνοδομημένη περιοχή κι αυτό του δίνει τη δυνατότητα να έχεις την αίσθηση ότι ζεις στην επαρχία, ενώ είναι τόσο κοντά στο κέντρο…. Κοιτάξτε μια λεπτομέρεια μοναδική. Ο φράκτης του κήπου του παίρνει μια άλλη ομορφιά και μόνο από το χρώμα του.

fanurgakis3.0714
Μετά τον καφέ και το παγωτό και την όμορφη φιλοξενία της συζύγου του Νίκης, περπάτησα λίγο στον κήπο του και κατέγραψα μερικά στιγμιότυπα που μου άρεσαν για να τα μοιραστώ μαζί σας. Ο Γιώργος ήθελε να του δώσω την ευκαιρία να τα φτιάξει ακόμα καλύτερα, αλλά τo αυθεντικό είναι που μετρά για μένα…

fanurgakis4.0714
Δείτε την ομορφιά στα λουλούδια του… Δεν ξέρω καν πώς τα λένε, αλλά είναι υπέροχα τα άνθη τους… Τελικά τόσο απλή και όμορφη μπορεί να γίνει η ζωή μας… Τη φορτώνουμε μερικές φορές και με τούτο και με τ’ άλλο και στην ουσία, αυτά που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε καλά, είναι ελάχιστα… Η ομορφιά είναι στο απλό…

fanurgakis5.0714
Δεν είναι πανέμορφη κι αυτή η σύνθεση του ανθισμένου λουλουδιού με τα δυο διαφορετικά άνθη του; Ονομάζετα "δειλινό" γιατί τα άνθη του βγαίνουν αυτή χρονική περίοδο και πέρα από την ομορφιά τους μυρίζουν υπέροχα... Λουλούδια από την τοπική πανίδα που ομορφαίνουν τη ζωή μας.

fanurgakis6.0714
Η φιλοξενία είναι για τον Γιώργο και την οικογένεια του, το πιο σημαντικό, σοβαρό και όμορφο πράγμα που είδαμε τις λίγες ώρες που καθίσαμε κοντά τους… Χαμογελαστά πρόσωπα, διάθεση για όμορφη κουβέντα, εξυπηρέτηση… Αυτά τα μικρά, το ένα δίπλα στο άλλο και επαναλαμβανόμενα, είναι που δίνουν την ομορφιά στην καρδιά του ανθρώπου. Ψαχνόμαστε καμιά φορά για τα μεγάλα και εμφαντικά και αρνούμαστε να δούμε τη σπουδαιότητα του απλού στη ζωή μας.

fanurgakis7.0714
Η κουβέντα στον ίσκιο της καλαμιάς ήταν από τα πιο όμορφα πράγματα που κράτησα από αυτήν την απογευματινή συναναστροφή στο σπίτι του Γιώργου Φανουργάκη. Τον ευχαριστώ από την καρδιά μου κι εκείνον και τη σύζυγο του, Νίκη. Ζήσαμε μερικές ώρες σε έναν ξεχωριστό τόπο. Μου έδωσαν την ευκαιρία να γνωρίσω το σπίτι τους, ένα τόπο που τον έχουν γεμίσει με την αγάπη τους και την ομορφιά μιας σχέσης ξεχωριστής…

Με καλές προοπτικές ξεκινά ο φετινός τρύγος των σταφυλιών, μακάρι να είναι έτσι...…

Posted in Δημοσιογραφικά

me.vuleaki.0714Με τον αδελφό Νίκο Βουλελάκη στις αρχές του Ιούλη στο Ηράκλειο της Κρήτης, όταν υποδεχτήκαμε τους 400 και πλέον αδελφούς από όλον τον κόσμο που έκαναν κρουαζιέρα στη Μεσόγειο, αμέσως μετά τη Διεθνή Συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, Αθήνα 2014.

xoros.kritikos

Και χορό έστησαν οι Κρητικοί στο λιμάνι του Ηρακλείου δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα πολύ όμορφη… Τέτοια που δεν χόρταινε να βλέπει ανθρώπου μάτι… Ευχαριστώ γι’ αυτή τη μοναδική ομορφιά που απόλαυσα μ’ αυτή τη συναναστροφή…

 
Δύο βίντεο που προβλήθηκαν στη Διεθνή Συνέλευση, Αθήνα 2014.
Επάνω: «Παράδεισος». Κάτω: «Ανάσταση».
 
 
Δείτε ΕΔΩ το αρχαίο δράμα της Διεθνούς Συνέλευσης που είδαμε από τις γιγαντοοθόνες του ΟΑΚΑ «Ούτε Ένας Λόγος Δεν Απέτυχε». Κι ΕΔΩ δείτε τι έγραψε ένας διαδικτυακός τόπος για τη Διεθνή Συνέλευση, Αθήνα 2014 καθώς και πολλές φωτογραφίες από το χώρο…

StafiliaΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 12/07/2014

Είναι νωρίς ακόμα, αλλά οι τίτλοι στις τοπικές εφημερίδες επισημαίνουν ότι ο τρύγος ξεκινά με καλές προοπτικές… Το έψαξα λίγο το πράγμα. Ούτε ένα τσαμπί λιάτικο σταφύλι δεν υπάρχει ακόμα ώριμο για να φάμε. Είναι αγουρίδες, τότε; Διάβασα πιο προσεκτικά το κομμάτι. Μιλά για πρώιμες ποικιλίες, γι’ αυτό προβλέπεται να αρχίσει ο τρύγος στα μέσα του Ιουλίου και γύρω στις 5 Αυγούστου αναμένεται να ξεκινήσει ο τρύγος των επιτραπέζιων σταφυλιών, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των εξαγωγικών επιχειρήσεων.

Οι ειδήμονες λένε πως φέτος θα είναι μια καλή χρονιά… Οι ποσότητες των επιτραπέζιων σταφυλιών θα είναι υψηλότερες κατά 35% σε σύγκριση με πέρσι, ενώ η χρονιά φαίνεται να είναι πιο όψιμη κατά δέκα περίπου μέρες…

Μια κάποια αισιοδοξία υπάρχει και σχετικά με τα επίπεδα των τιμών, συγκριτικά με πέρσι, αφού οι ελληνικές εξαγωγές δεν αναμένεται να συμπέσουν με τις μεγάλες ποσότητες που «ρίχνουν» στην ευρωπαϊκή αγορά η Ιταλία και η Ισπανία.episimansis

Προσωπικά δεν αισθάνομαι και δεν είμαι ειδικός με τέτοια ζητήματα, αν και όταν κατεβαίνω για διακοπές στο χωριό μου, μου αρέσει να πηγαίνω στα χωράφια και να βλέπω από κοντά την όποια παραγωγή. Ωστόσο οι πληροφορίες επιμένουν ότι οι εξαγωγές επιτραπέζιων σταφυλιών σουπέριορ και ραλί αναμένεται να ξεκινήσουν στις 15 Ιουλίου. Πρόκειται για μικρές ποσότητες που δεν είναι ικανές να καθορίσουν τα επίπεδα στα οποία θα κινηθεί η αγορά.

Σχετικά με την ποιότητα των σταφυλιών, φαίνεται να είναι αρκετά καλή. Θα τα δω κι εγώ από κοντά την ερχόμενη εβδομάδα. Ξέρω τα αμπέλια που κάνουν πρόωρα καρπούς και τα επισκέπτομαι πάντα, λίγο πριν τις 20 Ιουλίου, οπότε και κορυφώνονται οι ζέστες που ταλαιπωρούν ανθρώπους και φυτά.

Μια τέτοια πολύ υψηλή θερμοκρασία της προηγούμενης εβδομάδας φοβούνται ότι ως καύσωνας ίσως επηρεάσει την ποιότητα τους και δημιουργήσει προβλήματα στα κλήματα τους.

Ας είναι, ο χρόνος θα δείξει… Αυτό που παρατηρώ, είναι ότι έχει λιγοστέψει πολύ η παραγωγή… Αρκετοί είναι αυτοί που ξερίζωσαν τα αμπέλια τους, επιθυμώντας να μπουν στην επιδοτούμενη καλλιέργεια ειδικών ποικιλιών που προορίζουν τους καρπούς τους για κρασί..

Και αρκετοί επίσης είναι εκείνοι που έμειναν πιστοί στην ελιά, ένα διαχρονικό δέντρο που οι καρποί τους είναι σε θέση να θρέψουν σωστά μια οικογένεια.

Τα χρόνια άλλαξαν… Στις παιδικές μου μνήμες, η εποχή του τρύγου είχε κάτι το εξαιρετικά ξεχωριστό. Γινόταν πανηγύρι από τα γέλια και τις φωνές στα πολλά αμπέλια και τους οψιγιάδες... Σήμερα, όλα είναι διαφορετικά. Και σ’ αυτό, νομίζω ότι έπαιξε μεγάλο ρόλο το σύστημα που δουλεύονται τα σταφύλια και οι επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις στοχευμένες καλλιέργειες που δεν καταλάβαμε ποτέ τι είχαν στο νου τους, εκείνοι που σχεδίαζαν.

Σήμερα ψάχνουμε να φάμε ένα τσαμπί σταφύλι… Σαν τους τουρίστες καταντήσαμε που βλέπαμε κάποτε και γελούσαμε... Ένα τσαμπί σταφύλι κι ένα μικρό αμπέλι, ίσα να βγάζουμε το κρασί και τη ρακή της χρονιάς. Μόνο αυτό θέλουν πια, οι περισσότεροι. Ή μόνο αυτό μπορούν…

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο (12/07/2014) στη στήλη μου «Επισημάνσεις» στην κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ.

Ας ρίξουμε μια ματιά στο αγγειοπλαστείο του αδερφού μου, Κωστή, στο Θραψανό…

Posted in Κρήτη

kostis0.0907144
Όλες αυτές τις μέρες που βρίσκομαι στο χωριό μου γράφω για τόσα πράγματα και ένα μόνο έχω αφήσει πίσω… Τα αγγειοπλαστικά… Αυτά που η παράδοση θέλει να είναι κορυφή στο Θραψανό. Το χωριό των αγγειοπλαστών…

kostis1.0907144
Ας πάμε μια βόλτα, σήμερα στο αγγειοπλαστείο του αδερφού μου Κωστή… Μικρά αντικείμενα κάνει, ως μάστορας. Και χρηστικά επί το πλείστον, όπως εδώ, τις γλάστρες που βλέπετε ντανιασμένες, περιμένοντας τους αγοραστές…

kostis2.0907144
Τώρα πια δεν αγωνιούν, όπως τα παλιά χρόνια, να φορτώσουν και να πάνε να πουλήσουν. Οι έμποροι έρχονται και ψωνίζουν μέσα από τον τόπο παραγωγής… Κι αυτό έχει την ομορφιά του, ως παρατηρητής. Να παρακολουθείς δηλαδή ολόκληρη τη διαδικασία…

kostis3.0907144
Μ’ αρέσει να πηγαίνω συχνά στον τόπο που παράγονται αυτά τα πήλινα αντικείμενα. Στην εποχή μας πιο κομψά το λένε εργαστήριο, αλλά εμείς οι μεγαλύτεροι ακολουθούμε την ορολογία που ξέρουμε… Όταν μιλάμε γι’ αυτό, λέμε ότι πάμε στο καμίνι…

kostis4.0907144
Νιώθεις μια δροσιά πολύ όμορφη τέτοιες ζεστές μέρες του Ιουλίου, να κινείσαι ανάμεσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους που ξέρουν να «δουλεύουν» τον πηλό, να του δίνουν σχήμα και να ολοκληρώνουν μια διαδικασία που ακόμα και τώρα, στα μάτια μου, μοιάζει μαγική…

kostis5.0907144
Τα προηγούμενα πήλινα που είδατε με άλλο χρώμα είναι ψημένα, γι’ αυτό και είναι κόκκινα και μερικά τείνουν προς το λευκό… Ετούτα εδώ, είναι στη διαδικασία της παραγωγής. Νωπά είναι ακόμα, άψητα… Έχουν δρόμο μπροστά τους… Μέχρι να φτάσουν στον καταναλωτή.

kostis6.0907144
Όπως κι αυτά εδώ, που φτιάχτηκαν τις προηγούμενες μέρες… Θα πρέπει να φύγει όλη η υγρασία από πάνω τους για να είναι έτοιμα να μπουν στο καμίνι και να ψηθούν σε υψηλές θερμοκρασίες. Θα έχουμε τη δυνατότητα να τα δούμε όλα αυτά στη συνέχεια από πιο κοντά…

Οι άνθρωποι καταγράφουν σε όμορφες πινακίδες, «σοφά λόγια» ανδρών…

Posted in Κρήτη

kato.vrisi.pinak0.070714
Είχα υποσχεθεί από χθες, καθώς πρόβαλα την Κάτω Βρύση του Αστριτσίου, να σας "δώσω" μερικές από τις πινακίδες που έχουν τοποθετήσει άνθρωποι σε διάφορα σημεία. Και το κάνω σήμερα…

kato.vrisi.pinak1.070714
Δεν είχα το χρόνο να διαλέξω τις καλύτερες, από πλευράς περιεχομένου… Δεν καθίσαμε και πάρα πολύ για να τις αξιολογήσω πριν από τη φωτογράφηση. Αυτό που προσπάθησα, ήταν να σας δώσω λίγο το κλίμα. Ελπίζω να τα κατάφερα..

kato.vrisi.pinak2.070714
Απ’ ότι μας είπε ο Νικόλας, ο παλιός ενοικιαστής της ταβέρνας – καφέ, εκείνος έχει αναλάβει αυτό το έργο. Και προσπαθεί να περνάει εδώ το χρόνο του, παραγωγικά. Δεν μας είπε από πού τα ξεσηκώνει, αλλά προβληματίζει, έτσι κι αλλιώς τους περαστικούς.

kato.vrisi.pinak3.070714
Τις έχει βάλει παντού, όπου μπορείς να φανταστείς, πάνω σε κορμούς δέντρων ή στα υποστηρίγματα, οπουδήποτε μπορεί να περιτρέξει το βλέμμα του ανθρώπου. Κι έτσι, θέλεις κι αν δεν θέλεις, θα τις διαβάσεις…

kato.vrisi.pinak4.070714
Δεν είναι όλες επιτυχημένες… Εμένα τουλάχιστον αυτή εδώ, δεν με εκφράζει… Αλλά ίσως μερικοί άνθρωποι τη θεωρούν έξυπνη. Όπως και να ‘χει δείτε ότι την έγραψε πάνω σε ένα κορμό δέντρου, τον οποίο, ο δημιουργός, χρωμάτισε διακριτικά…

kato.vrisi.pinak5.070714
Κι αυτά τα λόγια του Ναπολέοντα Βοναπάρτη μας υπενθυμίζουν την ανάγκη να διατηρούμε ακέραια την υπευθυνότητα μας, καθημερινά και να κάνουμε συνετή τη χρήση του όρκου μας… Δεν είναι αλήθεια; Η Γραφή, βέβαια, το καταγράφει με καλύτερο τρόπο…

kato.vrisi.pinak6.070714
Κι’ αυτό πάλι, για το τι μπορεί να κάνει μια κυβέρνηση, πώς σας φαίνετε; Προφανώς οι άνθρωποι που το έγραψαν είχαν υπόψη τους τις ανθρώπινες κυβερνήσεις. Δεν χωρά αμφιβολία… Αλλιώς δεν θα κατέληγαν σε ένα τέτοιο συμπέρασμα...

Απόγευμα στην Κάτω Βρύση στο Αστρίτσι, έναν μικρό παράδεισο, δίπλα μας. Έχετε πάει;

Posted in Επικαιρότητα

kato.vrisi1.070714Συχνά, όταν έρχομαι στην Κρήτη φροντίζω να πάω μια βόλτα με καλή παρέα στην Κάτω Βρύση, στο Αστρίτσι, για ουζάκι… Είναι ένας υπέροχος τόπος, όχι πολύ μακριά από το χωριό μου, με πολύ πράσινο και δροσιά. Κάπου 8.500 πλατάνια υπάρχουν εκεί και τα τρεχούμενα νερά κάνουν τον τόπο ξεχωριστό.

kato.vrisi2.070714
Οι τακτικοί αναγνώστες μου θα το θυμούνται, χρόνια τώρα… Δεν υπάρχει περίπτωση να έρθω καλοκαίρι και να μην πάω μια βόλτα από εκεί… Κι ωστόσο αυτό δεν αποτελεί ρουτίνα... Κάθε άλλο… Θεωρώ πως η Κάτω Βρύση είναι ένας καλός τόπος για ξεκούραση… Απογευματάκι πάντα, αν και όπως μας είπαν οι άνθρωποι που λειτουργούν το καφενείο – ταβέρνα είναι ανοιχτά από τις 10 το πρωί, καθημερινά…

kato.vrisi3.070714
Και φαντάζομαι πως και το μεσημέρι θα είναι πολύ όμορφα εδώ… Χθες κάθισε κοντά μας να πιει τον καφέ του, ο άνθρωπος που έδωσε ζωή στον τόπο αυτόν, ο Νικόλας… Και μας έλεγε την εμπειρία του, όταν πρωτοείδε αυτόν τον τόπο γυρνώντας από τη Γερμανία, γεμάτο βάτα.. Είχε πολύ ενδιαφέρον να τον ακούς. Κι εμένα μου αρέσει πάντα να ακούω μεγάλους ανθρώπους…

kato.vrisi4.070714
Το έχουν αυτό το προνόμιο, μερικοί άνθρωποι ανάμεσα μας… Να σε κρατάνε καθηλωμένο με τον τρόπο που μιλάνε και διηγούνται ιστορίες... Κι αν το δείτε αυτό σε συνάρτηση με τον τόπο, τότε πραγματικά είναι το κάτι άλλο, σχεδόν μαγικό… Αυτό το μοίρασμα είναι που μου αρέσει πιο πολύ απ’ όλα… Είναι κάτι, που δεν το συναντάς κάθε μέρα στη ζωή σου…

kato.vrisi5a.070714
Στη σημερινή ανάρτηση γνωρίζω λίγο το χώρο στους νέους αναγνώστες, που μετά την Διεθνή Συνέλευση της Αθήνας 2014 είναι ήδη αρκετοί, διότι οι παλιοί, προφανώς τον θυμούνται… Αύριο θα σας δώσω κάτι, επίσης όμορφο από το χώρο… Πινακίδες, όμορφα ζωγραφισμένες με δυνατά μηνύματα για προβληματισμό… Λόγια σοφών ή απλά προσεγμένα, όπως αυτό το καλωσόρισμα…

kato.vrisi5.070714
Όταν κάνεις μια βόλτα σ’ αυτόν τον μικρό επίγειο παράδεισο, επιβάλλεται να καθίσεις στα τραπέζια του. Εξάλλου δεν είναι λίγοι αυτοί που έρχονται από το Ηράκλειο ή τα γύρω χωριά, όπως εμείς… Που δεν είναι και πολύ μακριά. Μια υπέροχη διαδρομή έχεις να κάνεις, έτσι και αλλιώς ανάμεσα σε καταπράσινη γη.

kato.vrisi6.070714
Κρατήστε αυτές τις φωτογραφίες για σήμερα… Και το χαμόγελο αυτής της κοπέλας που σερβίρει τους πελάτες της. Δεν είναι κάτι που το συναντά κανείς κάθε μέρα σε μαγαζιά που προσφέρουν υπηρεσίες σε είδη καφενείου, γι’ αυτό και είναι πραγματικά μοναδικό να το ζεις αληθινά.

Εκδρομή στο χωριό Μάρθα, μια ξεχωριστή εμπειρία γνωριμίας με τον τόπο

Posted in Επικαιρότητα

martha1.060714
Πήγαμε να δούμε μια αδελφή, την Καλλιόπη Μαργαριτάκη, 82χρονων, που ζει μόνη της στο χωριό Μάρθα, στο δρόμο για τη Βιάννο. Εδώ φωτογραφημένοι μαζί της (είναι αριστερά μου) στο σπίτι της με την αδελφή μου Στασούλα και τον αδελφό Διονύση.

martha2.060714
Δυο φωτογραφίες είναι πάντα καλύτερες από μία... Και πραγματικά σ’ αυτή εδώ η φωτογράφος μας ήθελε να χαμογελάσουμε… Μόνο που η αδελφή Καλλιόπη δεν πρόλαβε να πάρει το χέρι της από το πρόσωπο της…

martha3.060714
Μεσημεριάτικα βγήκα μια βόλτα κι περπάτησα στα στενά σοκάκια του χωριού, να το γνωρίσω λίγο. Τα περισσότερα σπίτια μοιάζουν εγκαταλειμμένα. Κι όπου υπάρχουν άνθρωποι μιλούν δυνατά και ακούγονται μακριά... Καμια εικοσαριά ανθρωποι ζουν μόνο εδώ..

martha4.060714
Προσπάθησα να «ανεβάσω» στο Facebook μερικές φωτογραφίες από εκεί. Αδύνατον. Το σήμα της WIND δεν είναι καλό και δεν βοηθάει να ανεβούν οι φωτογραφίες που έχουν ένα κάποιο βάρος, σε όγκο πληροφοριών…

martha5.060714
Δεν το έβαλα κάτω. Προσπάθησα ξανά και ξανά... Θέλουν το χρόνο τους αυτά για να γίνουν... Αλλά δεν με νοιάζει καθόλου. Βρήκα έναν ίσκιο και κάθισα να γράψω, περιμένοντας κάποια στιγμή να γίνει όλο αυτό. Το σύστημα το πάλευε… Δεκαπέντε λεπτά μετά, είχαν «ανέβει» δύο από τις πρώτες έξι…

martha6.060714
Τα τζιτζίκια έχουν στήσει το τραγούδι τους και φυσάει ένα ωραίο, απαλό αεράκι που κάνει υποφερτή τη ζέστη… Μ’ αρέσει όλο αυτό το σκηνικό στο χωριό με τα εγκαταλειμμένα σπίτια. Η φαντασία μου δημιουργεί ιστορίες ανάμεσα στα χαλάσματα και τους γκρεμισμένους τοίχους.

martha7.060714
Στενοί δρόμοι, τέτοιοι που κάποτε εξυπηρετούσαν μόνο γαϊδουράκια και τώρα με δυσκολία χωρά ένα αυτοκίνητο. Δεύτερο με τίποτα δεν περνά… Χρειάζεται να βρεθεί ένα πλάτωμα για να εξυπηρετηθούν. Κι έχει μερικά τέτοια, η Μάρθα. Μου αρέσει όλη αυτή η ξεχωριστή ομορφιά…

martha8.060714
Θυμάμαι τη Μάρθα από πάνω, από το δρόμο της δημοσιάς… Δεν είχα έρθει ποτέ από κοντά. Δεν έτυχε. Πρώτη φορά το έκανα τώρα… Γνώρισα μια πολύ αξιόλογη πιστή γυναίκα, παράδειγμα προς μίμηση για πολλούς σήμερα. Κρατά την ακεραιότητα της, παρά τις δυσκολίες της μοναχικής ζωής της. Φιλόξενη, η αδελφή Καλλιόπη με εντυπωσίασε καθώς γνώριζε μεγάλα κομμάτια της Γραφής απέξω…

Κυριακάτικο πρωινό στο χωριό μου Θραψανό, που βρίσκεται στο Ηράκλειο της Κρήτης

Posted in Επικαιρότητα

thrapsano4Από την περασμένη Τρίτη βρίσκομαι ήδη στην Κρήτη κάνοντας χρήση των καλοκαιρινών διακοπών μου. Μ’ αρέσει εδώ, στο χωριό που γεννήθηκα, το Θραψανό… Ο τόπος, οι άνθρωποι, οι μνήμες από τα νεανικά μου χρόνια, όλα έρχονται και μου δίνουν μια όμορφη αίσθηση ξεκούρασης…

vukanvilies1.010714
Πρώτη φροντίδα μου να πάω λίγο στο πατρικό μου, να το δω, να προχωρήσω λίγο και φέτος τις δουλειές, ώστε κάποια στιγμή (και όχι πολύ μακριά πια…) να είναι σε θέση να κατοικηθεί… Ήθελα να δω τις βουκαμβίλιες που φύτεψα πέρσι τι πρόοδο είχαν… Τις βρήκα μέσα στα αγριόχορτα…

vukanvilies2.010714
Ποιος να τις περιποιηθεί, ποιος να τους δώσει αγάπη όταν λείπει, αναγκαστικά για δουλειά, εκείνος που τις φύτεψε; Έπιασα την τσάπα (σκαλίδα τη λένε στην Κρήτη) και με τα αμάθητα χέρια μου, έκανα το καλύτερο που μπορούσα… Έπρεπε να γίνει, οπωσδήποτε. Και ήταν το πρώτο που έκανα…

vukanvilies3.010714
Ωστόσο όταν αγαπάς κάτι, θέλεις να το βλέπεις περιποιημένο και όμορφο, έτσι δεν είναι; Αυτό το αίσθημα ευθύνης με διακατέχει κι εμένα κι έτσι φέτος θα ασχοληθώ περισσότερο από άλλες φορές με τέτοια μικρά ζητήματα που όμως ομορφαίνουν την ψυχή τους ανθρώπου…

vukanvilies4.010714
Δείτε τις λίγο μετά… Χωρίς τα ζιζάνια που δημιουργούσαν προβλήματα στην ανάπτυξη τους. Μοιάζει εύκολο, αλλά δεν είναι για κάποιον σαν εμένα που ξέρει να χειρίζεται μόνο το στυλό του καλύτερα από οτιδήποτε άλλο. Που δεν «πιάνουν» εύκολα τα χέρια του.

vukanvilies5.010714
Πήγα λοιπόν και τις ξεβοτάνισα κι έβγαλα τα αγριόχορτα και τις καθάρισα. Δεν ήταν εύκολο για μένα, αλλά τα κατάφερα… Επειδή ήξερα πώς ότι θέλουμε το μπορούμε, τo τόλμησα… Και το αποτέλεσμα ήταν καλό… Θέλει βέβαια πολύ δουλειά ακόμα, αλλά από κάπου πρέπει να αρχίσεις…

vukanvilies6.010714
Τις καθάρισα, τις σκάλισα, τις πότισα, τις βουκαμβίλιες της καρδιάς μου... Και αναδείχτηκαν. Αργότερα, με τον καιρό, θα μεγαλώσουν και θα πιάσουν τον τόπο. Κι εμένα μου αρέσει πολύ αυτή η ομορφιά. «Ζεσταίνουν» το περιβάλλον που έχω διαλέξει να ζήσω τα τελευταία χρόνια της ζωής μου.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA