Η αρχαία Κόρινθος κατοικήθηκε ήδη από τα νεολιθικά χρόνια (6500-3250 π.Χ.). Η πόλη, γνωστή από τους μυκηναϊκούς χρόνους, αναφέρεται στον Όμηρο ως «αφνειός» (= πλούσια) (Ιλιάδα Β 570), λόγω της ιδιαίτερα εύφορης γης της. Η μεγάλη παραγωγή αγροτικών προϊόντων, ήδη από τους πρώιμους ιστορικούς χρόνους, ευνόησε την ανάπτυξη έντονης εμπορικής δραστηριότητας, κυρίως προς τη δυτική Μεσόγειο, ενώ τον 8ο αιώνα π.Χ. ιδρύθηκαν κορινθιακές αποικίες, όπως η Κέρκυρα στο Ιόνιο Πέλαγος και οι Συρακούσες στη Σικελία, με σημαντικό ρόλο και συμβολή στην ιστορία του αρχαίου μεσογειακού κόσμου. Εδώ η Σούλα μαζί με τη Χάρης, μόλις βγαίνουμε από τον αρχαιολογικό χώρο.


Η οικονομική άνθηση της πόλης έφτασε στο απόγειο κατά τον 7ο και τον 6ο αιώνα π.Χ., υπό τη διοίκηση του τυράννου Κύψελου και του γιου του Περίανδρου. Η ισχύς της Κορίνθου αποτυπώθηκε με μεγαλειώδη τρόπο σε περικαλλή κτήρια όπως ο Ναός του Απόλλωνος (560 π.Χ.), ενώ η ανάδειξη των Ισθμίων, των αγώνων που τελούνταν στο κορινθιακό Ιερό του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης στον Ισθμό, σε Πανελλήνιους Αγώνες (584 π.Χ.) ενίσχυσε ακόμη περισσότερο τη φήμη και την επιρροή της πόλης. Από τα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ., ωστόσο, η άνοδος της Αθήνας και η κυριαρχία της στην παραγωγή αγγείων και στο εμπόριο της Μεσογείου επέφερε σταδιακά περιορισμό της επιρροής των Κορινθίων, ιδίως μετά τους Περσικούς Πολέμους (490-479 π.Χ.), όπου, παρά την ισχυρή συμμετοχή τους, αναγκάστηκαν να αποδεχθούν την πρωτοκαθεδρία των Αθηναίων.


Στον Πελοποννησιακό Πόλεμο (431-404 π.Χ.) η Κόρινθος τάχθηκε ανοιχτά στο πλευρό της Σπάρτης, παροτρύνοντάς την εξαρχής να στραφεί στρατιωτικά εναντίον των Αθηναίων. Παρά την ήττα της Αθήνας, όμως, και παρά τη συμμετοχή της σε μια σειρά από πολεμικές επιχειρήσεις, μεταξύ των οποίων και ο λεγόμενος «Κορινθιακός Πόλεμος» εναντίον της Σπάρτης (395-387 π.Χ.), η πόλη της Κορίνθου δεν κατόρθωσε να ανακτήσει την παλαιά της δύναμη. Η διοργάνωση ενός πανελλήνιου συνεδρίου στην Κόρινθο το 337 π.Χ., από τον βασιλιά Φίλιππο Β΄ της Μακεδονίας, της νέας αναδυόμενης δύναμης του ελληνικού κόσμου, την επανέφερε προσωρινά στο προσκήνιο, ωστόσο πολύ γρήγορα υποτάχθηκε στους Μακεδόνες.


Την αποτίναξη του μακεδονικού ζυγού το 243 π.Χ. από τον Άρατο τον Σικυώνιο, ακολούθησε η προσχώρησή της στην Αχαϊκή Συμπολιτεία, μία ομοσπονδία πόλεων-κρατών της νότιας Ελλάδας. Ωστόσο, η αντιπαράθεση της Συμπολιτείας με τη Ρώμη οδήγησε το 146 π.Χ. στην περίφημη μάχη της Λευκόπετρας, στην περιοχή του Ισθμού, όπου τα ελληνικά στρατεύματα συνετρίβησαν από τις ρωμαϊκές λεγεώνες υπό τον Λεύκιο Μόμμιο (LuciusMummius). Όπως αφηγούνται Έλληνες και Ρωμαίοι συγγραφείς, τη στρατιωτική ήττα ακολούθησε η ολοσχερής καταστροφή και ερήμωση της πόλης (Κικέρων, Deimperiocn. pompeiadqviritesoratio 11? Orationesdelegeagraria 2.87. Στράβων, Γεωγραφικά 8.23. Παυσανίας 2.1.2).


Εκατό περίπου χρόνια αργότερα, το 44 π.Χ., ο ισόβιος δικτάτορας (dictatorinperpetuum) της Ρώμης Ιούλιος Καίσαρας αποφασίζει την επανίδρυση της Κορίνθου ως ρωμαϊκής αποικίας, αναγνωρίζοντας την ιδιαίτερη γεωγραφική σημασία της στην ευρύτερη στρατηγική του για την ανατολική Μεσόγειο. Ο βίαιος θάνατός του την ίδια χρονιά δεν ματαίωσε το μεγαλόπνοο σχέδιό του, καθώς το συνέχισε ο διάδοχός του Οκταβιανός, ο μετέπειτα Αύγουστος. Η νέα πόλη ονομάστηκε ColoniaLausIuliaCorinthiensis ή ClaraLausIuliaCorinthus ή IuliaCorinthusAugusta, ως αποικία της Ιουλίας οικογένειας του Καίσαρα και του Αυγούστου (GensIulia), και ορίστηκε το 27 π.Χ. πρωτεύουσα της ρωμαϊκής Επαρχίας της Αχαΐας (ProvinciaAchaiae), που περιλάμβανε μεγάλο μέρος της ηπειρωτικής Ελλάδας, την Πελοπόννησο και αρκετά νησιά.


Λόγω της ερήμωσής της μετά τη μάχη της Λευκόπετρας, η πόλη εποικίστηκε αρχικά με απελεύθερους Ρωμαίους και βετεράνους στρατιώτες, που σύντομα πλαισιώθηκαν από Έλληνες, οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν την ιδιαίτερα εύφορη γη που δημεύτηκε από τη Ρώμη (agerpublicus) και παραχωρήθηκε σε νέους ακτήμονες. Στόχος της Ρώμης ήταν αφενός η δημιουργία μιας σταθερής ρωμαϊκής βάσης στην ταραχώδη Ανατολή και αφετέρου η ταχύτερη διέλευση του ρωμαϊκού στόλου μέσω του Διόλκου, της μοναδικής χερσαίας, λιθόστρωτης οδού για πλοία που διέσχιζε τον Ισθμό, όπως μαρτυρεί μία λατινική επιγραφή του 102 π.Χ. που καταγράφει τη διέλευση του στόλου για την αντιμετώπιση των πειρατών καθοδόν προς τη Σίδη της μικρασιατικής Παμφυλίας, υπό τον ρήτορα AntoniusMarcus, παππού του Μάρκου Αντωνίου, συντρόφου της βασίλισσας Κλεοπάτρας και θανάσιμου αντιπάλου του Οκταβιανού στον πόλεμο για τη διαδοχή του Ιουλίου Καίσαρα.


Πολύ σύντομα ο πληθυσμός της πόλης αυξήθηκε σημαντικά, καθώς αναπτύχθηκαν εκ νέου η γεωργία, η κτηνοτροφία και το εμπόριο, με αντίστοιχες εξαγωγές μαλλιού, βαμμένων μάλλινων υφασμάτων, ελαιολάδου και μελιού, αλλά και ξυλείας και μεταλλικών αντικειμένων. Από την άλλη, οι ανάγκες και οι συνήθειες των Ρωμαίων κατοίκων της νέας πόλης, καθώς και ο διεθνής ρόλος της, οδήγησαν σε εισαγωγές αγαθών από άλλες περιοχές της Αυτοκρατορίας, όπως κρασιού και οικοδομικών υλικών (μαρμάρου, γρανίτη), που ήταν απαραίτητα για τις νέες, πολυτελείς κατασκευές. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η πόλη επανασχεδιάστηκε με σύστημα ιπποδάμειο, δηλαδή με κάθετους και οριζόντιους οδικούς άξονες (cardines και decumani) που οριοθετούσαν πολεοδομικές νησίδες (insulae).


Γύρω από την Αγορά της ανεγέρθηκαν περικαλλή δημόσια οικοδομήματα και ιδιωτικά μνημεία εύπορων Ρωμαίων και Ελλήνων, που θέλησαν να δηλώσουν εμφατικά την παρουσία τους στην πρωτεύουσα της Επαρχίας. Μαρτυρίες για την κατασκευή των κτισμάτων απαντώνται σε πολλές επιγραφές, ενώ απεικονίσεις τους υπάρχουν κυρίως σε μεταγενέστερα τοπικά νομίσματα. Οι φράσεις του Οράτιου «noncuivishominicontingitadireCorinthum / nonlicetomnibusadireCorinthum» (Επιστολές 1.17.36) και του Στράβωνος «ου παντός ανδρός ες Κόρινθον εσθ’ ο πλους» (Γεωγραφικά 8.6.20) αντανακλούν την ευημερία της πόλης και το υψηλό κόστος που απαιτούσε η διαμονή εκεί. Περί τα μέσα του 1ου αιώνα μ.Χ., όταν την επισκέφθηκε ο απόστολος Παύλος, η Κόρινθος ήταν πλέον μια σημαντική ρωμαϊκή πόλη της Αυτοκρατορίας, διοικούμενη από δύο τοπικούς άρχοντες, τους duoviri, στα πρότυπα των υπάτων (consules) της Ρώμης, μία μικρογραφία της πρωτεύουσας που αποτελούσε σημείο αναφοράς στη σκέψη και το ταξίδι των Ρωμαίων προς την Ανατολή.


Τα στοιχεία που λαμβάνουμε καθώς συνεχίζουμε την έρευνα για την αρχαία Κόρινθο είναι πάρα πολλά. Επιλέγουμε να φτάσουμε στις μέρες μας… Έτσι παρά τις καταστροφές που υπέστη από την επιδρομή των Ερούλων (267 μ.Χ) και το καταστροφικό χτύπημα του εγκέλαδου περί το 375 μ.Χ., η πόλη παραμένει κραταιά και στην συνέχεια ορίζεται ως πρωτεύουσα του Ελλαδικού Θέματος της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Το 1204 κατελήφθη από τους Φράγκους, μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς, ενώ γνώρισε και μία μικρή περίοδο Ενετοκρατίας, την οποία διαδέχθηκε και πάλι η οθωμανική κατοχή ως την απελευθέρωση και την ίδρυση Ελληνικού Κράτους το 1830.


Περιορισμένη σε έκταση και αποτελέσματα έρευνα έγινε κατά τα έτη 1892 και 1906 από τον Α. Σκιά με δαπάνες της Αρχαιολογικής Εταιρείας. Συστηματικές ανασκαφές στην περιοχή που συνεχίζονται έως σήμερα, άρχισαν το 1896 από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών. Υπάρχουν πολλές ακόμα φωτογραφίες από το χώρο, αλλά νομίζω ότι ήδη δώσαμε μεγάλο βάρος. Αύριο θα δούμε την ανθρώπινη πλευρά μιας εκδρομής ανάμεσα σε φίλους. Ένα μεσημεριανό στη λίμνη Ηραίου ή Βουλιαγμένης, λίγο μετά το Λουτράκι, όπως το ζήσαμε και ήταν τόσο όμορφο…

• Αναδημοσίευση από το http://odysseus.culture.gr/ Συντάκτης: Σωκράτης Κουρσούμης

Λίγα χιλιόμετρα από την σημερινή Κόρινθο, βρίσκουμε την αρχαία Κόρινθο και τον αρχαιολογικό χώρο της, μοναδικό και αντιπροσωπευτικό της ιστορίας της. Η πρώτη εγκατάσταση ανθρώπων στην περιοχή γίνεται τη νεολιθική εποχή, στους ανατολικούς πρόποδες του Ακροκορίνθου. Η θέση εξασφαλίζει πλήρη έλεγχο της χερσαίας επικοινωνίας μεταξύ Πελοποννήσου και Στερεάς Ελλάδας, διέθετε πόσιμο νερό και στα «πόδια της» εκτεινόταν εύφορη πεδιάδα. Εξαιρετική επιλογή τοποθεσίας, απόδειξη, στο πέρασμα του χρόνου μέχρι και τα μεσαιωνικά χρόνια, ο οικισμός δεν άλλαξε ουσιαστικά τοποθεσία.


Η μεγάλη ακμή της Κορίνθου ξεκινά με τις αποικίες, κυρίως στην Κέρκυρα και τις Συρακούσες. Εδώ εμφανίζονται πρώτη φορά και οι τριήρεις. Όλα συναινούν στο να γίνει η Κόρινθος ο σημαντικότερος εμπορικός προορισμός στον ελλαδικό χώρο. Στα ίχνη της ολβίας Κορίνθου λοιπόν, θα συναντήσουμε τον επιβλητικό ναό του Απόλλωνα, την Αγορά, το ναό της Οκταβίας, τα Καταστήματα της Οδού Λεχαίου, το «Βήμα του Αποστόλου Παύλου», το Θέατρο και το Ωδείο.


Οι πρώτες ανασκαφές στην αρχαία Κόρινθο έγιναν το 1892 και το 1906, από τον Ανδρέα Σκιά. Σημαντικότερη όμως υπήρξε η ανασκαφή που ξεκίνησε και συνεχίζει μέχρι σήμερα η Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών το 1896. Πρέπει να αναφέρουμε ότι ο αρχαιολογικός χώρος της Κορίνθου, αυτός που περιέγραψε ο Παυσανίας όταν έφτασε εδώ το 155 μ.Χ., είναι η ρωμαϊκή Colonia, όταν η πόλη, ως πρωτεύουσα της επαρχίας της Αχαϊας, ήταν ίσως η σημαντικότερη της Ελλάδας.


Μπαίνοντας στον αρχαιολογικό χώρο, πάνω από τον κεντρικό χώρο της αγοράς, δεσπόζει ο αρχαϊκός ναός του Απόλλωνα, χτισμένος στα 530 π.Χ. Οι δωρικοί μονολιθικοί κίονες με την αρχαϊκή αυστηρή γραμμή τους, ήταν 6 στις στενές πλευρές και 15 στις μακρές. Σήμερα μόνον εφτά από αυτούς παραμένουν περίοπτοι στη θέση τους. Η οροφή στηριζόταν σε εσωτερικές κιονοστοιχίες και ο ναός ήταν χωρισμός σε δύο δωμάτια, πρόναο και οπισθόδομο. Οι εφτά αυτοί κίονες ήταν το μόνο εμφανές κτίσμα πριν ξεκινήσουν οι ανασκαφές.


Δυτικά του Απόλλωνα βρίσκεται η κρήνη Γλαύκη, ονομασμένη από την κόρη του βασιλιά Κρέοντα, η οποία πνίγηκε στα νερά της για να σωθεί από τις φλόγες δηλητηριασμένου πέπλου, δώρο της Μήδειας. Είναι σχεδόν εξ’ ολοκλήρου λαξευμένη στο βράχο, ενώ 4 επιμήκεις δεξαμενές στα νότια της τροφοδοτούσαν με νερό ισάριθμες λεκάνες. Στην πρόσοψη υπήρχε στοά με 4 τετράγωνες κολόνες μεταξύ παραστάδων, που στήριζαν τη βαριά λίθινη αψιδωτή οροφή. Το σχήμα της Γλαύκης, σε αντίθεση με άλλες κρήνες της αρχαίας Κορίνθου, έμεινε σχεδόν αναλλοίωτο σ’ όλη τη διάρκεια της χρήσης της.


Νότια του ναού του Απόλλωνα βρίσκεται η Αγορά της Κορίνθου, ορθογώνια με διαστάσεις 160 μέτρα μήκος και 70 πλάτος, η οποία αποτελούνταν από τα Βορειοδυτικά, Δυτικά και Κεντρικά καταστήματα, μικρούς ναούς, βωμό αλλά και το περίφημο «Βήμα» απ’ όπου ο Ρωμαίος ανθύπατος απευθυνόταν στους συγκεντρωμένους πολίτες. Από αυτή τη θέση, το 52 μ.Χ. ο απόστολος Παύλος κήρυξε τον Χριστιανισμό και έτσι έγινε ευρύτερα γνωστό ως «Βήμα του Αποστόλου Παύλου».


Νοτιότερα βρίσκεται η Νότια Στοά, αποτελείται από σειρά ομοιόμορφων καταστημάτων, καθένα από τα οποία ήταν χωρισμένο σε δύο δωμάτια. Μπροστά στα καταστήματα υπάρχει διπλή σειρά κιονοστοιχίας, εξωτερικά δωρική, και εσωτερικά ιωνική ενώ παρεμβάλλεται το Βουλευτήριο. Κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια των Προπυλαίων, προσεγγίζουμε την οδό Λεχαίου. Κοντά της βρίσκεται η κρήνη Πειρήνη με τα 6 ανοίγματα της. Με το όνομα αυτό ήταν γνωστές 2 κρήνες, μία στον Ακροκόρινθο και μια στην Αγορά.


Η δεύτερη βρίσκεται στα αριστερά της οδού Λεχαίου, κοντά στα Προπύλαια, ενώ ο μύθος θέλει να σχηματίστηκε από τα δάκρυα της Πειρήνης, όταν η Άρτεμη σκότωσε κατά λάθος το γιο της, Κεγχρία. Τη σημερινή της μορφή πήρε στα ρωμαϊκά χρόνια και ιδιαίτερα στην εποχή του Ηρώδη του Αττικού. Ογκώδεις αψίδες με κόγχες για αγάλματα περικλείουν στις 3 πλευρές υπαίθριο χώρο με ανοιχτή δεξαμενή στο κέντρο. Στην τέταρτη πλευρά μια σειρά 6 λίθινων αψίδων χρησιμεύει σαν πρόσοψη σε 6 τετράγωνα δωμάτια. Πίσω από αυτά υπάρχουν 3 βαθιές λεκάνες και πιο πίσω 4 μακρόστενες δεξαμενές, λαξευμένες στο βράχο.


Τον 6ο και 5ο αι. π.Χ. η άντληση του νερού γινόταν από τις λεκάνες. Αργότερα διαμορφώθηκαν δωμάτια που απομόνωσαν τις λεκάνες ενώ ο μπροστινός χώρος παρέμεινε μια ανοικτή αυλή. Στα ρωμαϊκά χρόνια χρονολογείται και η διακόσμηση της με επιχρίσματα, μαρμάρινες επενδύσεις και τοιχογραφίες. Η ρωμαϊκή Κρήνη στη Νότια Στοά είναι το πιο κομψό από τα ρωμαϊκά κτίρια και βρίσκεται δυτικά της εισόδου της Νότιας Βασιλικής. Είσοδος με 2 κίονες οδηγούσε στο δωμάτιο με την κρήνη στο κέντρο. Δεξιά κι αριστερά της δεξαμενής υπήρχαν μικρά δωμάτια με κτιστό θρανίο στο πίσω μέρος για την τοποθέτηση αγαλμάτων.


Το μέγεθος, η θέση και η διακόσμηση της με μάρμαρο, πεσσίσκους, παραστάδες, δείχνουν ότι αποτελούσε μέρος λατρευτικού κτίσματος. Προχωρώντας έξω από τον κυρίως αρχαιολογικό χώρο βρίσκεται το Ωδείο, κατασκευασμένο στο τέλος του 1ου αιώνα μ.Χ., ανακαινίστηκε από τον Ηρώδη τον Αττικό, οπότε και δημιουργήθηκε η αυλή με τις στοές γύρω. Λίγο χαμηλότερα βρίσκεται το μεγάλο Θέατρο της Κορίνθου. Τα παλαιότερα ίχνη (τέλος 5ου π.Χ. αιώνα) αφορούν σε κατασκευή με ξύλινη σκηνή, ενώ σώζονται λείψανα χτιστής σκηνής του 3ου π.Χ. αιώνα. Οι κερκίδες αυτού του θεάτρου υπολογίζεται ότι περιελάμβαναν 18.000 θεατές. Στις αρχές του 3ου μ.Χ. αιώνα η ορχήστρα μετατράπηκε σε ρωμαϊκή αρένα. Βορειότερα δίπλα στο τείχος της αρχαίας πόλης και κοντά στην πηγή Λέρνα σώζονται λείψανα του Γυμνασίου και του Ασκληπιείου. Η ανασκαφή έδειξε πως το Ασκληπιείο ήταν σκαλισμένο κατά μεγάλο μέρος στο βράχο. Ο ναός είχε διαστάσεις 14,93×8,32 μέτρα με σηκό και πρόναο με 4 δωρικούς κίονες μπροστά.


Τοποθεσία: αρχαία Κόρινθος, Τ.Κ. 20007, Αρχαία Κόρινθος (Νομός Κορινθίας) Τηλέφωνο: +30 27410 31207, φαξ: 27410 31480, Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. Γενική Είσοδος: Ολόκληρο: €6, Μειωμένο: €3 Ισχύουν για Μουσείο και Αρχαιολογικό Χώρο. Μειωμένο εισιτήριο (3€). Ώρες Λειτουργίας: Χειμερινό: Από 1η Νοεμβρίου έως 31 Μαρτίου 2012: 08:30-15:00 Θερινό: Από 1η Απριλίου έως 31 Οκτωβρίου 2012: 8:30-15:00 Πρόσβαση στον Αρχαιολογικό Χώρο Παράκαμψη προς Αρχαία Κόρινθο της Εθνικής Οδού Κορίνθου – Πατρών, με κατεύθυνση προς Πάτρα. Πρόσβαση για Α.Μ.Ε.Α.: Πρόσβαση ΑμεΑ στο Μουσείο και τον Αρχαιολογικό Χώρο.– Λαογραφικό Μουσείο Κορίνθου Πωλητήριο: Διατίθενται προς πώληση οδηγοί και αντίγραφα αρχαιοτήτων.

• Πηγή: http://www.mythicalpeloponnese.gr/

Η Κόρινθος ήταν «μια ξακουστή και ακόλαστη πόλη, όπου συναντιούνταν οι φαυλότητες Ανατολής και Δύσης». Βρισκόταν πάνω στο στενό ισθμό που ένωνε την Πελοπόννησο με την ηπειρωτική Ελλάδα, κι έτσι έλεγχε την κύρια οδό προς την ενδοχώρα. Στις μέρες του αποστόλου Παύλου είχε περίπου 400.000 κατοίκους, και οι μόνες πόλεις που την ξεπερνούσαν σε πληθυσμό ήταν η Ρώμη, η Αλεξάνδρεια και η Αντιόχεια της Συρίας.


Η αρχαία Κόρινθος ήταν χτισμένη σε έναν ισθμό ανάμεσα στο ηπειρωτικό τμήμα της Ελλάδας και στη χερσόνησο της Πελοποννήσου στο νότο. Στον Κορινθιακό Κόλπο βρισκόταν το Λέχαιο, το οποίο εξυπηρετούσε τη θαλάσσια συγκοινωνία με την Ιταλία, τη Σικελία και την Ισπανία στη δύση. Στο Σαρωνικό Κόλπο, οι Κεγχρεές εξυπηρετούσαν τη ναυτική κίνηση προς και από το Αιγαίο, τη Μικρά Ασία, τη Συρία και την Αίγυπτο.


Εφόσον τα ακρωτήρια στο νότιο άκρο της Πελοποννήσου ήταν ανεμοδαρμένα και επικίνδυνα για τη ναυσιπλοΐα, οι θαλασσοπόροι προτιμούσαν συνήθως να αγκυροβολούν σε ένα από τα δύο λιμάνια της Κορίνθου, να μεταφέρουν το φορτίο τους διά ξηράς και να το ξαναφορτώνουν στο άλλο λιμάνι. Τα ελαφρά πλοία μπορούσαν μάλιστα να τα ρυμουλκήσουν στην άλλη πλευρά του ισθμού πάνω σε έναν πλακόστρωτο δρόμο με δύο παράλληλες αυλακώσεις, το λεγόμενο δίολκο, ο οποίος εκτεινόταν από τη μια θάλασσα ώς την άλλη.


Ως εκ τούτου, η θέση της πόλης τής επέτρεπε να κυριαρχεί στο θαλάσσιο εμπόριο μεταξύ ανατολής και δύσης, καθώς και στο χερσαίο εμπόριο μεταξύ βορρά και νότου. Η μεγάλη εμπορική κίνηση έφερε στην Κόρινθο, όχι μόνο πλούτο, αλλά και τη διαφθορά που είναι κοινή σε πολλά λιμάνια. Την εποχή του αποστόλου Παύλου, η Κόρινθος ήταν πρωτεύουσα της ρωμαϊκής επαρχίας της Αχαΐας και σημαντικό διοικητικό κέντρο.


Η θρησκευτική ποικιλομορφία της πόλης πιστοποιείται από το γεγονός ότι διέθετε ναό για τη λατρεία του αυτοκράτορα, ναούς και ιερά αφιερωμένα σε πολλές ελληνικές και αιγυπτιακές θεότητες, καθώς και Ιουδαϊκή συναγωγή.—Πράξ. 18:4. Τα είδαμε όλα αυτά στην εκδρομή μας. Απομεινάρια τους θα δείτε και στις επόμενες αναρτήσεις ξεκινώντας από αύριο σε τούτο το web site. Σήμερα θα μείνουμε σε όσα αφορούσαν τον καιρό που πήγε ο απόστολος Παύλος και έζησε εκεί... Αυτό θα μας κάνει να κατανοήσουμε καλύτερα μερικά πράγματα που μας αφορούν...


Σ’ αυτή την ακμάζουσα, αλλά ηθικώς διεφθαρμένη μητρόπολη του ρωμαϊκού κόσμου, ο απόστολος Παύλος έφτασε γύρω στο 50 Κ.Χ. Στη διάρκεια της 18μηνης παραμονής του ιδρύθηκε εκεί μια Χριστιανική εκκλησία. (Πράξ. 18:1-11) Πόση αγάπη έτρεφε ο Παύλος για εκείνους τους πιστούς, στους οποίους αυτός πρώτος μετέδωσε τα καλά νέα για τον Χριστό! Μέσω μιας επιστολής τούς υπενθύμισε τον πνευματικό δεσμό που υπήρχε μεταξύ αυτών και εκείνου, λέγοντας: «Εάν έχητε μυρίους παιδαγωγούς εν Χριστώ, δεν έχετε όμως πολλούς πατέρας· επειδή εγώ σας εγέννησα εν Χριστώ Ιησού δια του ευαγγελίου».—1 Κορ. 4:15.


Το βαθύ ενδιαφέρον για την πνευματική τους ευημερία υποκίνησε τον Παύλο να γράψει την πρώτη του επιστολή προς τους Χριστιανούς της Κορίνθου, στη διάρκεια της τρίτης ιεραποστολικής του περιοδείας. Είχαν περάσει μερικά έτη από τότε που έμεινε στην Κόρινθο. Τώρα ήταν περίπου το 55 Κ.Χ., και ο Παύλος βρισκόταν στην Έφεσο. Προφανώς είχε λάβει μια επιστολή από τη σχετικά νέα εκκλησία της Κορίνθου, στην οποία έπρεπε να απαντήσει.


Επιπρόσθετα, ο Παύλος είχε μάθει ανησυχητικά νέα. (7:1· 1:11· 5:1· 11:18) Όλα αυτά του προξένησαν τόση λύπη, ώστε ο απόστολος αναφέρθηκε στην επιστολή με τις ερωτήσεις που του είχαν στείλει οι Κορίνθιοι, μόνο όταν έφτασε στο 1ο εδάφιο του 7ου κεφαλαίου της δικής του επιστολής. Κυρίως λόγω των νέων που είχε μάθει, ο Παύλος αισθάνθηκε την έντονη ανάγκη να γράψει στους συγχριστιανούς του στην Κόρινθο. Περισσότερα, αύριο…

Πρωινό του Σαββάτου, τελευταίες ημέρες του Μαΐου. Ηλιόλουστο, σχεδόν καλοκαιρινό… Έτσι όμορφα εξελίχθηκε όλη την ημέρα… Για κάποιο λόγο, ο καιρός άφησε πίσω του το κρύο και τη βροχή των προηγούμενων ημερών και φόρεσε τα καλά του να μας προϋπαντήσει στο σημείο συγκέντρωσης, στην πλατεία Αττικής για την προσδιορισμένη εκδρομή…


Ανεβάζω τις πρώτες φωτογραφίες μέσα από το λεωφορείο, καθώς πηγαίνουμε στην Κόρινθο… Ένα 52άρι πούλμαν, σύγχρονο, γεμάτο. Προετοιμασμένοι στην καρδιά και με χαμόγελα, διατεθημένοι να περάσουμε καλά... Όλοι, από την εκκλησία Αθήνα Αττική. Στη διάρκεια της διαδρομής που δεν είναι μεγάλη, είχαμε πολλά και ενημερωτικά σχόλια για ότι βλέπαμε, απ’ όπου περνούσαμε…


Πρώτη στάση στον Ισθμό της Κορίνθου… Πόσα χρόνια είχα να περάσω από αυτό το μέρος που κάποτε περνούσαμε πιο ταχτικά. Όταν φτιάχτηκε ο καινούριος δρόμος , εδώ στον Ισθμό άρχισε να υπάρχει η παρακμή και να κάνει την εμφάνιση της η… εγκατάλειψη. Ελάχιστα μαγαζιά λειτουργούν πια. Ο οικονομικός μαρασμός είναι εμφανής… Κάποτε ο τόπος έσφυζε από ζωή. Τώρα…


Καθόμαστε να ξαποστάσουμε λίγο σε ένα καφενεδάκι, στον Ισθμό. Πρώτη στάση στην εκδρομή μας. Κι ο παππούς Διονύσης πήρε ένα μαντολάτο… Θύμισες, παλιές… Αλλά για να δούμε περισσότερα πράγματα για τον Ισθμό… Ο Ισθμός της Κορίνθου είναι μια στενή λωρίδα γης που ενώνει τη Στερεά Ελλάδα με την Πελοπόννησο ενώ η διώρυγα που έχει διανοιχθεί σε αυτόν ενώνει το Σαρωνικό με τον Κορινθιακό κόλπο. Έχει μήκος 6 περίπου χιλιόμετρα και το πιο στενό σημείο είναι εκεί όπου έχει κατασκευαστεί η διώρυγα της Κορίνθου (1880-1893).


Πήγαμε από πιο κοντά να τον δούμε. Ο κόσμος συνοστίζεται για μια φωτογραφία. Δεν είναι εύκολο να περπατήσεις στη μικρή λωρίδα για τους πεζούς… Ο Ισθμός της Κορίνθου ήταν στο παρελθόν στρατηγικό σημείο και για το λόγο αυτό είχε κατασκευαστεί τείχος ήδη από τους αρχαίους χρόνους, το οποίο είχε διατηρηθεί μέχρι τους Βυζαντινούς χρόνους (Εξαμίλιον). Αλλά δεν ήταν έτσι πάντα…


Μεταξύ του τείχους και του περιβόλου υπήρχε ο δίολκος, οδός μέσω της οποίας μεταφέρονταν εμπορεύματα και μικρά πλοία για να αποφευχθεί ο περίπλους της Πελοποννήσου. Η διάνοιξη του ισθμού της Κορίνθου φαίνεται να είχε απασχολήσει αρκετά και τον αρχαίο κόσμο. Ο Ιούλιος Καίσαρας αφού ξανάχτισε από τα θεμέλια την Κόρινθο, που πριν από 100 χρόνια είχε καταστρέψει τελείως ο Μόμμιος σχεδίασε τη διάνοιξη του Ισθμού της Κορίνθου, που τη ματαίωσε η δολοφονία του.


Η διώρυγα της Κορίνθου είναι διώρυγα η οποία ενώνει τον Σαρωνικό με τον Κορινθιακό κόλπο, στη θέση του Ισθμού της Κορίνθου, λίγο ανατολικότερα από την πόλη της Κορίνθου. Κατασκευάστηκε όπως είπαμε μεταξύ των ετών 1880-1893, έργο του Έλληνα μηχανικού Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη. Η κατασκευή της είναι αποτέλεσμα της αναπτυξιακής πολιτικής του πρωθυπουργού Χαρίλαου Τρικούπη, ο οποίος με την κατασκευή μεγάλων έργων υποδομής στόχευε στη δημιουργία ενός σύγχρονου και οικονομικά ανεπτυγμένου κράτους.


Ήταν ανάγκη. Στα αρχαία χρόνια μεταξύ του τείχους του Ισθμού και του περιβόλου του υπήρχε η δίολκος, οδός μέσω της οποίας μεταφέρονταν εμπορεύματα και μικρά πλοία για να αποφευχθεί ο περίπλους της Πελοποννήσου. Τώρα, στο χώρο υπάρχουν πολλά μαγαζιά που περιμένουν τον επισκέπτη να τον εξυπηρετήσουν. Ο περιηγητής έχει τη δυνατότητα να πάρει έναν καφέ ή να ψωνίσει ένα αναμνηστικό. Ναι, αυτή η στάση εδώ ξεκουράζει τους εκδρομείς…


Ψάξαμε λίγο περισσότερο το θέμα μέσω του διαδικτύου… Θέλαμε να μάθουμε πού βρισκόμαστε… Κι έτσι είδαμε ότι η ιδέα της διώρυγας υπήρχε ήδη από την εποχή του Περίανδρου, το 602 π.Χ. Ο πρώτος που προσπάθησε την υλοποίησή του ήταν ο Νέρων, το 66 μ.Χ., σε σχέδια του Ιούλιου Καίσαρα και του Καλιγούλα. Μετά το θάνατο του Νέρωνα, συνέχισε την προσπάθεια ο Ηρώδης ο Αττικός, ο οποίος όμως την εγκατέλειψε. Απλά πράγματα μας φαίνονται σήμερα… Κοίτα όμως από πέρασαν για να φτάσουν σ’ αυτό το σημείο…


Έτσι μαθαίνουμε ότι οι εργασίες για τη διώρυγα άρχισαν το 1880, από την Διεθνή Εταιρεία της Θαλασσίου Διώρυγος της Κορίνθου. Λόγω έλλειψης κεφαλαίων το έργο ολοκληρώθηκε από εταιρεία του Ανδρέα Συγγρού το 1893. Η διώρυγα έχει μήκος 6.346 m, πλάτος στην επιφάνεια της θάλασσας 24,6 m, στο βυθό της 21,3 m, ενώ το βάθος της κυμαίνεται από 7,50 έως 8 m. Για μας ήταν μια όμορφη στάση ξεκινώντας την εκδρομή μας. Στο αυριανό σημείωμα θα δούμε για την Αρχαία Κόρινθο. Προετοιμαστείτε να σας… ταλαιπωρήσω λίγο…

Μερικές σκηνές από το έργο, όχι από τη σκηνή όπως αντιληφθήκαμε ως θεατές, αλλά από την περιοχή (Βοτανικός στο ύψος της Αγίας Άννης) όπου παίζεται η παράσταση "Περιμένοντας τον Γκοντό". Το έργο δεν μας ενθουσίασε... Το θέατρο μ’ αρέσει όταν μιλά απλά στην καρδιά του θεατή. Κι αυτό δεν μίλησε…


Τα περίπλοκα νοήματα του έργου και η εμπλοκή του συγγραφέα με κομμάτια της Γραφής, παραποιημένα, στο έργο του, εκεί που κατά τη γνώμη μας δεν είχαν καμιά σχέση και κυρίως, αυτή η ατέλειωτη φιλοσοφία και φλυαρία των ανθρώπων επί σκηνής, ήταν από τα αρνητικά του σημεία…


Μερικές φορές, απροκατάλυπτος, προσπαθώ να παρακολουθήσω τους ανθρώπους της τέχνης (επειδή μ’ αρέσει η πνευματική δημιουργία…) για να την καταλάβω και να ωφεληθώ από αυτήν… Ειλικρινά δεν μπορώ να αντιληφθώ την υπερτίμηση της παράστασης «Περιμένοντας τον Γκοντό».


Το γεγονός ότι μια ομάδα νέων παιδιών, ηθοποιών, η CARTEL, προσπάθησε για το καλύτερο, δεν είναι αρκετό για να τη σώσει… Ευτυχώς η συνέχεια της βραδιάς μας ήταν καλύτερη… Την κάναμε, δηλαδή εμείς καλύτερη, με επιλογές πιο σοφές…

Είχαμε ακούσει πολλά για αυτή τη θεατρική παράσταση και είπαμε να πάμε να τη δούμε. Χρειάστηκε να ψάξουμε πολύ στη βιομηχανική περιοχή του Βοτανικού, στα γεωγραφικά όρια του Αιγάλεω για να βρούμε τη θεατρική σκηνή CARTEL και να δούμε το έργο του Σάμουελ Μπέκετ «Περιμένοντας τον Γκοντό».

Ούτε κι εγώ θυμάμαι πόσα χρόνια ακούω γι’ αυτή την παράσταση… Απόδειξη και η αφίσα δίπλα, από άλλο, προηγούμενο ανέβασμά της από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος… Δεν την είχαμε δει και αποφασίσαμε να πάμε, όπως είπα… Και το τολμήσαμε χθες το βράδυ…

Ειλικρινά, το λιγότερο είναι ότι ταλαιπωρηθήκαμε ανάμεσα σε χωματόδρομους (στην Αθήνα!) μέχρι να το βρούμε. Η ίδια η παράσταση μας απαγοήτευσε. Όχι η ερμηνεία των ηθοποιών. Αλλά το σενάριο… Αυτό ακριβώς που άλλοι εκθείαζαν.

Ας είναι… Το σημείωμα αυτό γράφτηκε απλά ως καταγραφή της εμπειρίας μας. Και φυσικά δεν προτρέπει κανέναν να πάει να τη δει… Δεν μας εντυπωσίασε, ούτε μας βοήθησε να κατανοήσουμε καλύτερα το έργο το σημείωμα στο πρόγραμμα της παράστασης, φτωχικό σε περιεχόμενο, αν και με μόλις ένα ευρώ. Έτσι δεν μπορέσαμε καν να προσεγγίσαμε τα μηνύματα του έργου. Και, προσωπικά, δεν θεωρώ ότι χάσαμε και τίποτα…

Τα όσα ακολουθούν σχετικά με την υπόθεση του έργου, είναι από την ιστοσελίδα της αξιόλογης θεατρικής ομάδας:

Δύο περιπλανώμενοι αλήτες δίνουν ραντεβού στη βιομηχανική περιοχή του Βοτανικού. Σ' έναν έρημο δρόμο. Στο μοναδικό δέντρο που διακόπτει τη μονοτονία του τοπίου. Περιμένουν κάποιον να έρθει.

«Τίποτα δεν συμβαίνει. Κανένας δεν έρχεται. Κανένας δεν φεύγει. Είναι φοβερό!»

Ο Εστραγκόν έχει την τάση να ξεχνά κάτι αμέσως μόλις συμβεί, είναι ευμετάβολος, συχνά σκεπτικός και κάπως ανυπεράσπιστος, βλέπει συχνά όνειρα, βρωμάνε τα πόδια του, κάποτε -λέει- ήταν ποιητής και πιστεύει ακράδαντα πως «οι άνθρωποι είναι για τα πανηγύρια». Ο Βλαδίμηρος είναι πιο πρακτικός τύπος, κάπως επίμονος, ούτε θέλει να ακούει για όνειρα, θυμάται λεπτομερώς κάθετί που συμβαίνει, έχει βαθιά ελπίδα πως ο Γκοντό θα έρθει, είναι προστατευτικός, ξέρει νανουρίσματα, αλλά μυρίζει το στόμα του.

Καβγαδίζουν, βαριούνται, επαναλαμβάνονται.

Απειλούν ότι θα αυτοκτονήσουν. Κάνουν γυμναστικές επιδείξεις. Παίζουν θέατρο. Και διαρκώς μιλούν για κάποιο ραντεβού. Αρκούν αυτά για να ξεφύγουν από την ανία και την πλήξη της ύπαρξης; Αρκεί να περιμένεις κάτι; Ή κάποιον;

Περιμένοντας τον κύριο Γκοντό

Με την ελπίδα ένα γεγονός (ή πράγμα ή πρόσωπο ή θάνατος) να αλλάξει με τρόπο θαυματουργό την κατάσταση, να παρακαμφθεί το αδιέξοδο. Να σταματήσει αυτή την κατάσταση αναμονής, κατά την οποία η ροή του χρόνου παίρνει την πιο καθαρή, φανερή, δραστική και αδυσώπητή της μορφή. Να πάψει τις στιγμές που μας φέρνουν αντιμέτωπους με το βασικό πρόβλημα της ύπαρξης.

Λίγα λόγια για τον Σάμουελ Μπέκετ 

Ο Σάμουελ Μπέκετ γεννήθηκε το 1906, στο Φόξροκ της Ιρλανδίας (κάπου στα περίχωρα του Δουβλίνου), διαμορφώθηκε ως πνευματική προσωπικότητα κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου και το 1969 πήρε το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ανήκει στη γενιά των δραματουργών (Μπέκετ, Ιονέσκο, Ζενέ, Αντάμωφ, Πίντερ, Άλμπυ) που, μακριά ο ένας από τον άλλο, αρνούνται συγχρόνως τους παραδοσιακούς κανόνες που επί αιώνες δέσμευσαν την θεατρική έκφραση και που με πλήθος κοινών στοιχείων, αποκρυσταλλώνουν ένα ολοκαίνουριο είδος σκηνικής γραφής.

Το πιο γνωστό του έργο και -κατά πολλούς- το σημαντικότερο θεατρικό έργο του 20ου αιώνα, γράφτηκε στα 1948-1949, στα ερείπια της καταστροφής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ πρωτοπαίχτηκε το 1953, στην αποφασιστική για τις εξελίξεις της σύγχρονης δραματικής τέχνης, δεκαετία του 1960.

Ο Ιρλανδός συγγραφέας προτίμησε να γράψει τα αριστουργήματά του στα Γαλλικά, σε μια επίκτητη γι΄ αυτόν γλώσσα, προκειμένου να απαλλαγεί από οποιοδήποτε ύφος και να διοχετεύσει την ευφυΐα του, όχι σε στολίδια, αλλά σε μια απόλυτη σαφήνεια και οικονομία έκφρασης, ως αποτέλεσμα μιας οδυνηρής πάλης με το ίδιο του το εκφραστικό μέσο.

Στο «Περιμένοντας τον Γκοντό», την «ιλαροτραγωδία» που περιγράφει τη ζωή δύο ημερών δύο ηρώων και στο οποίο το ζήτημα της αβεβαιότητας αποτελεί ουσία, δεν υπάρχουν «κλειδιά» που βοηθούν στην αποκρυπτογράφηση. Πρόκειται για ένα έργο - ερώτηση, που αναζητά επίμονα απάντηση στα «Ποιος είμαι;» και «Τι σημαίνει όταν εγώ λέω "εγώ";» και που διαισθητικά παρουσιάζει την αντίληψη του συγγραφέα σχετικά με την ανθρώπινη ύπαρξη. Που στερείται πλοκής -ακόμη πιο ολοκληρωτικά απ' τα υπόλοιπα έργα του «Θεάτρου του Παραλόγου»- και που επιδοκιμάστηκε από κορυφαίους, μα και ανόμοιους, θεατρικούς συγγραφείς της γενιάς του, όπως ο Ζαν Ανούιγ και ο Θόρντον Ουάιλντερ, οι οποίοι αισθάνθηκαν με την εμφάνισή του, πως το πεδίο της θεατρικής γραφής έπαψε να έχει σύνορα.

Η προστάτις της τέχνης και διάσημη συλλέκτρια έργων τέχνης, Πέγκυ Γκούγκενχαϊμ, είχε πει για τον Μπέκετ πως «είχε διατηρήσει μια τρομερή ανάμνηση της ζωής μέσα στη μήτρα της μητέρας του, απ' την οποία ποτέ δε λυτρώθηκε». Ο Μπέκετ, που ένιωθε τη ρουτίνα σαν «καρκίνο του χρόνου» και την κοινωνική συναναστροφή ως «σκέτη πλάνη», αποτύπωσε στον «Γκοντό» την τρομακτική σταθερότητα του κόσμου.

Όταν ο Alan Schneider, ο πρώτος Αμερικανός σκηνοθέτης του έργου, ρώτησε τον Μπέκετ τι θέλησε να πει με το έργο, έλαβε την απάντηση: «Αν το ήξερα, θα το έλεγα στο έργο». Όταν ο Άγγλος ηθοποιός, που έπαιξε τον Εστραγκόν, PeterWoodthorpe, τον ρώτησε, επίσης, μια μέρα σ’ ένα ταξί, ποιο είναι το θέμα του έργου: «Όλο το θέμα είναι η συμβίωση, Πήτερ· η συμβίωση είναι», απάντησε ο Μπέκετ.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Νίκος Καραγέωργος.

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Γιώργος Γεροντιδάκης, Βασίλης Μπισμπίκης, Κατερίνα Σιώζου, Παναγιώτης Σούλης, Στέλιος Τυριακίδης.

Ο σκηνοθέτης και οι ηθοποιοί έχουν επιμεληθεί τα σκηνικά, τα κοστούμια και τους φωτισμούς ως μέρος της διαδικασίας των δοκιμών.

Φωτογραφίες – βίντεο: Αθηνά Λιάσκου.

Προβολή - Επικοινωνία: BrainCo.

Παραστάσεις: Από την Παρασκευή 22 Μαΐου στον Τεχνοχώρο CARTEL. Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 9.00 μ.μ.. Τιμές εισιτηρίων: 12€, 8€ (φοιτητικό), 5€ (ατέλειες, ανέργων). Κάθε Παρασκευή γενική είσοδος 8€, 5€ (ατέλειες, ανέργων). Διάρκεια: 90 λεπτά. Τηλέφωνο κρατήσεων: 693 9898258 (ώρες επικοινωνίας 14:00-21:00)

Ιδού μερικοί τίτλοι από τα πρωτοσέλιδα των αθηναϊκών εφημερίδων της 28/05/2015 που υποστηρίζουν τους προβληματισμούς που καταγράφονται στις «Επισημάνσεις». Εδώ ο τίτλος είναι από το ΕΘΝΟΣ.


Τα ίδια και στην εφημερίδα ΛΟΓΟΣ που αυτή τη φορά στοχεύει σωστά, αν και δεν μας έχει συνηθίσει σε κάτι τέτοιο, δεδομένης της μικρής κυκλοφορίας του…


Η ΑΥΓΗ επικεντρώνει σε κάτι που στα ΜΜΕ σχολιάστηκε πολύ θετικά μιας και όντως η όποια απόφαση παρθεί θα έχει πολιτική χροιά… Δεδομένου και του ενδιαφέροντος των οικονομικά ισχυρών της γης…


Αντιφατικά βρίσκουν τα μηνύματα Αθήνας – πιστωτών στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Το ζεστό – κρύο που μας δίνουν πολύ συχνά τα τελευταία χρόνια, δείχνει να έχει εφαρμογή και εδώ κατά την εφημερίδα…


Στα ΝΕΑ προτάσσουν το ΦΠΑ, τις πρόωρες εκλογές και τις ΗΠΑ που κατά την εκτίμηση της έχει εμπλοκή και ως υπερδύναμη έστω και με την όποια υποχώρηση της, φαίνεται ότι είναι σε θέση να επιβάλει μια συμφωνία…


Την εμπλοκή των ΗΠΑ επιβεβαιώνει στο πρωτοσέλιδο της, η ομογενειακή εφημερίδα ΚΗΡΥΚΑΣ προτάσσοντας την ανησυχία του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών Τζάκ Λιού για κάποιο «ατύχημα». Κι αυτοί μάλλον κάτι θα ξέρουν περισσότερο…


Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ το παίρνει αλλιώς… Μιλά για (Α)συμφωνία. Μια ιδιότυπη συμφωνία, διαφορετική για τον καθένα από τους εμπλεκόμενους. Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα αν λάβουμε υπόψη και τα χθεσινά νέα της τηλεόρασης…


Το κομματικό όργανο του ΚΚΕ, ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, βρίσκει την ευκαιρία να μιλήσει για «νέες αντιλαϊκές δεσμεύσεις». Με τόσες διαφορετικές απόψεις, ποιος έχει δίκιο. Στη δημοσιογραφία υπάρχει ένα ιδιότυπο αξίωμα που λέει: Όλοι! Ο καθένας βλέπει από μια διαφορετική σκοπιά το ίδιο πράγμα.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 30/05/2015

Ξανά στην ειδησεογραφία το σχέδιο της συμφωνίας που κατά τις εκτιμήσεις κάποιων που αυτοπροσδιορίζονται ως ειδικοί εκτιμούν ότι γράφεται ήδη, όμως οι τελευταίες σελίδες που αφορούν τα σημεία «αγκάθια» αναμένεται να μείνουν κενές μέχρι να βρεθεί η χρυσή τομή Αθήνας – δανειστών. Στο φουλ λοιπόν οι μηχανές του Μαξίμου με ένα καυτό τριήμερο να βρίσκεται μπροστά στους επιτελείς, οι οποίοι θα είναι σε ανοιχτή επικοινωνία με τα ελληνικά κλιμάκια στο Brussels Group.

Την ίδια ώρα ο πρωθυπουργός δεν σταματά τις επαφές που κάνει σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο, προκειμένου να δοθούν λύσεις στα σημεία που οι συζητήσεις δεν προχωρούν άλλο. To καλό σενάριο αναφέρει πώς έως το Σαββατοκύριακο το προσχέδιο της τελικής συμφωνίας θα είναι έτοιμο, με βάση τις κοινές λύσεις που θα βρεθούν στο Brussels Group, αλλά και την εισήγηση, που εκτός απροόπτου, θα κάνει το Euroworking Group της Πέμπτης.

Το κείμενο της συμφωνίας θα βρεθεί στο επίκεντρο του Eurogroup, πιθανότατα την ερχόμενη Τρίτη 2 Ιουνίου, προκειμένου να δοθεί το πολυπόθητο φως στην ελληνική οικονομία. Η εντολή προς τα τεχνικά κλιμάκια, όπως αποτυπώθηκε και από το πολύωρο τετ α τετ του πρωθυπουργού με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, είναι να επιταχυνθούν οι διαδικασίες σε τρία θέματα.

ΦΠΑ: Κανείς δεν γνωρίζει ακόμα αν θα κυριαρχήσει η άποψη της Αθήνας για τριπλό συντελεστή ή των θεσμών για διπλό. Σε κάθε περίπτωση το μεγάλο «παζάρι» γίνεται για τα προϊόντα που θα τοποθετηθούν στον χαμηλό συντελεστή με την κυβέρνηση να υποστηρίζει πως η εισπραξιμότητα του μέτρου θα κριθεί από την κατανάλωση η οποία δεν πρέπει να υποχωρήσει.

Δημοσιονομικό κενό: Η διαφορά παραμένει περίπου στο 1 δισ. ευρώ, με το Μαξίμου να τονίζει πως το χάσμα μπορεί να γεφυρωθεί, καθώς διαφέρει ο τρόπος υπολογισμού με τους εταίρους.

100 δόσεις: Στο μέγεθος της εισπραξιμότητας φαίνεται ότι εστιάζεται η διαφορά με τους δανειστές με την Αθήνα να υπολογίζει τα έσοδα στα 600 εκατομμύρια ευρώ. Διαφορετική άποψη «προς τα κάτω» έχουν οι δανειστές. Στη συμφωνία αναμένεται να υπάρχει σαφής αναφορά για το πώς θα κινηθούν τα δυο βασικά ζητήματα που αφορούν το ασφαλιστικό, αλλά και το εργασιακό, τα οποία μετατίθενται χρονικά

Εργασιακό: Πηγές αναφέρουν πως οι δανειστές εξακολουθούν να «στυλώνουν τα πόδια» στην αύξηση του κατώτατου μισθού, αλλά ακόμα και στο θέμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων.Οι τελικές συζητήσεις αναμένεται να κινηθούν σε κάθε περίπτωση στα πρότυπα του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (ILO).Και εδώ, πάντως, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, το ΔΝΤ φαίνεται να είναι αυτό το οποίο πιέζει για άλλες λύσεις που δεν συμβαδίζουν με το πρόγραμμα της Αθήνας.

Ασφαλιστικό: Οι πληροφορίες αναφέρουν πως η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος παραμένει έως το 2017 σε αναστολή, δεν θα υπάρχει καμία μείωση κύριας ή επικουρικής σύνταξης, ενώ θα προχωρήσουν και οι συγκεκριμένες κατηγορίες πρόωρων συνταξιοδοτήσεων που έχουν να κάνουν με τα ευγενή ταμεία.Το ασφαλιστικό, μέσα από αναλογιστικές μελέτες μεταφέρεται χρονικά για το φθινόπωρο με κορυφαίο υπουργό της κυβέρνησης να τονίζει πως «αυτό που θέλει η Ελληνική πλευρά είναι να μην πιάνονται τα θέματα από τους δανειστές αποσπασματικά, αλλά να συζητηθούν συνολικά τον Σεπτέμβριο».

Το ΔΝΤ: Ερωτηματικό εξακολουθεί να αποτελεί η στάση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Οι εκτιμήσεις που υπάρχουν είναι πως δεν θα σταθεί εμπόδιο, αν και κορυφαία στελέχη του έχουν εμφανιστεί με αρνητικές διαθέσεις το τελευταίο διάστημα.Η εικόνα που υπάρχει πάντως από το Μαξίμου, είναι πως αν και δεν αναμένεται να υπάρξει θετική αξιολόγηση από την Ουάσιγκτον, εντούτοις, θα αποφύγει να σταθεί εμπόδιο στη συμφωνία, Ελλάδας - Κομισιόν.Η κατάσταση μοιάζει να μην είναι απλή από τη στιγμή που η Γερμανική πλευρά θέλει την παραμονή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα έως τον Μάρτιο του 2016.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και δηλώσεις του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ ο οποίος είπε ότι υπάρχει η πεποίθηση, η οποία ενισχύεται, πως η κήρυξη στάσης πληρωμών από μέρους της Ελλάδας μπορεί να αποφευχθεί, μετέδωσε τις προηγούμενες ημέρες  το πρακτορείο ειδήσεων MNI .

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο 29.05.2015 στην κρητική εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».