Εκείνη την Πρωτομαγιά του 1976 που έφυγε για πάντα από κοντά μας ο Αλέκος Παναγούλης έτυχε να είμαι στην Κρήτη, σε ένα μικρό χωριό νότια του νομού Ρεθύμνου, το Κεραμέ. Δεν έχω ξαναπάει από τότε, αν και πολλά καλοκαίρια ήμουν πολύ κοντά, στον Πλακιά, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που δεν θα ήθελα να τη συζητήσουμε τώρα.

Θυμάμαι ωστόσο κι ας ήμουν μικρός και απολίτικος που μπορούσα και... ψιχανεμιζούμουν κάποια πράγματα.

Εφημερίδες δεν υπήρχαν τότε και θυμάμαι που άκουσα από το ραδιόφωνο, στη θάλασσα που είχαμε πάει για την Πρωτομαγιά, το θλιβερό νέο. Και ταράχτηκα. Κατάλαβα πως ήταν κάτι πολύ κακό, ιδιαίτερα κάτω από τις αδιευκρίνιστες συνθήκες που έγινε το αυτοκινητιστικό δυστύχημα στη λεωφόρο Βουλιαγμένης.

Ήταν 38 χρονών, εκείνο τον καιρό ως βουλευτής της Ένωσης Κέντρου έκανε τις αποκαλύψεις στα ΝΕΑ της εποχής για τα αρχεία της ΕΑΤ/ ΕΣΑ και η φαντασία μας οργίαζε...

Κι όταν αργότερα διάβασα στο βιβλίο της Οριάνας Φαλάτση γι' αυτόν και έμαθα περισσότερα πράγματα για τη δράση του, τόσο και τον θαύμαζα περισσότερο.

Για σκέψου, ήταν εκείνος που αποφάσισε να βάλει βόμβα στη γέφυρα , στην Βάρκιζα από την οποία θα περνούσε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος, την ώρα που ήταν ακόμα στα ντουζένια του. Συνελήφθη, γιατί η επιχείρηση απέτυχε, βασανίστηκε σκληρά από τα ΕΑΤ/ΕΣΑ, φυλακίστηκε στο Μπογιάτι, καταδικάστηκε σε θάνατο, απέδρασε κι έγινε πραγματικός ήρωας στη συνείδηση των σκλαβωμένων Ελλήνων. Πολύ περισσότερο εμάς των νέων που τον θαυμάζαμε για τη συνεπή στάση του.

Στη μεταπολίτευση εκλέχτηκε βουλευτής. Μοναχικός, δραστήριος, σοβαρός, επαναστατικός, τράβηξε το δικό τους δρόμο, έξω ακόμα και από το κόμμα που τον εξέλεξε. Κι αυτή η ανυπότακτη μέχρι το τέλος, ανυπακοή, ίσως και να του κόστισε τη ζωή εκείνο το μοιραίο βράδυ της Πρωτομαγιάς.

• Διαβάστε περισσότερα πράγματα για τον Αλέκο Παναγούλη ΕΔΩ.  
  
• Και ΕΔΩ δείτε για το σημερινό μνημόσυνο τιμής στην ήρωα που έφυγε πρόωρα.
• Και ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή ΕΔΩ.