Κρατάει από προχθές αυτή η… κολόνια. Δώδεκα μόλις φωτογραφίες τράβηξα. Τις μισές μέσα στην αίθουσα και τις άλλες μισές έξω από αυτήν. Εκατοντάδες ήταν τα «χτυπήματα» στα κοινωνικά δίκτυα, στις ομάδες των αδελφών…


Αλλά το πιο σημαντικό δεν ήταν αυτό, αφορούσε τα σχόλια που έγιναν και είχαν σχέση με το περιεχόμενο της Συνέλευσης Περιοχής. Συμφωνούσαν όσοι την είχαν κάνει ότι ήταν κάτι υπέροχο και λαχταρούν την ώρα όσοι περίμεναν, επειδή την έχουν μπροστά τους.


Μου έκανε θετική εντύπωση ο αδελφός Κρίστιαν Μουντέν, Γερμανός στην καταγωγή, οποίος ήταν εκεί ως επισκέπτης ομιλητής από το Μπέθελ Ελλάδας και Κύπρου. Το «πάλευε» με τα ελληνικά του, αλλά είχε χιούμορ, αυτοσαρκαζόταν δημόσια, πράγμα που για να το κάνεις αυτό, χρειάζεται πολύ δύναμη.


Τελευταία φωτογραφία από τον εξωτερικό χώρο των εγκαταστάσεων της Μαλακάσας. Εδώ που καθίσαμε στο διάλειμμα για το φαγητό μας και κάναμε τις κοινωνικές συναναστροφές μας. Είδαμε φίλους, γνώρισα όπως πάντα κι άλλους αναγνώστες του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, κουβεντιάσαμε…


Ιδού μερικές από τις σημειώσεις μου στο πρόγραμμα των εργασιών της Συνέλευσης Περιοχής… Ήταν έξτρα, πέρα από τις 36 σελίδες στις οποίες κατέγραψα όλα τα εδάφια που χρησιμοποίησαν οι ομιλητές. Αλλά και χαρακτηριστικά σημεία από τις παρουσιάσεις τους…

Δεύτερη μέρα στον απόηχο της Συνέλευση περιοχής μας που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή που μας πέρασε, στη Μαλακάσα… Έτσι συνηθίζεται στη δημοσιογραφία όταν ένα γεγονός παραμένει μεγάλο και θέλει λίγη παραπάνω προβολή.

Έγινε αφορμή για συζήτηση με φίλους, αναπτύξαμε επιμέρους ζητήματα, ξαναείδαμε με προσοχή κάποια σημεία για να τα στοχαστούμε καλύτερα και να τα βάλουμε στην καρδιά μας. Είναι βέβαιο ότι θα μας φανούν χρήσιμα.

Μένουμε λοιπόν και σήμερα σε όλα αυτά. Και μαζί σας δίνουμε μια ιστορία που κυκλοφορεί αυτόν τον καιρό ανάμεσα στους αδελφούς… Σε εμένα έφτασε από καλό φίλο με e-mail, αλλά το είδα να φτάνει και στη σύζυγό με το VIBER από αγαπημένη φίλη στο Ηράκλειο Κρήτης. Έτσι είναι αυτά. Είναι υπέροχο να μοιραζόμαστε τα όμορφα πράγματα. Γινόμαστε καλύτεροι…

Ιδού η ιστορία μας:

Ένας άνθρωπος ναυάγησε σε ένα νησί μόνος του. Καθώς πέρασαν αρκετές μέρες έφτιαξε μια καλύβα για να τον προστατεύει από την βροχή και το κρύο. Μια μέρα βγήκε από την καλύβα του για να μαζέψει τροφή.

Όταν γύρισε είδε ότι η καλύβα του είχε αρπάξει φωτιά. Καταλαβαίνουμε πώς αισθάνθηκε, πόσο πικραμένος και στενοχωρημένος ήταν. Τα έβαλε με τον Θεό, και σκεφτόταν γιατί του το έκανε αυτό. Την άλλη μέρα έρχεται ένα καράβι για να τον σώσει.

Κατεβαίνουν οι άνθρωποι από το καράβι, και τους λέει: "Πώς με βρήκατε;"

Αυτοί του είπαν: "Από τα σύννεφα καπνού που μας έκανες".

Ηθικό Δίδαγμα: Είναι εύκολο να αποθαρρυνόμαστε όταν τα πράγματα πάνε άσχημα, αλλά δεν πρέπει να χάνουμε το κουράγιο μας, επειδή ο Ιεχωβά είναι ενεργός και αληθινός στη ζωή μας.

Ας το σκεφτούμε απλά, την επόμενη φορά που θα έχουμε την εντύπωση ότι η δική μας καλύβα έγινε στάχτη. Μπορεί να είναι απλώς το σήμα καπνού που θα φέρει βοήθεια από τον Ιεχωβά.

Έτσι λοιπόν, πρέπει να θυμόμαστε πως όταν αντιμετωπίζουμε κάποιο πρόβλημα, όλες οι αισθήσεις του Ιεχωβά είναι στραμμένες πάνω μας.