Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176. Με χειμώνα καιρό, και τα χιόνια να έχουν φτάσει χαμηλά στην Πάρνηθα Όλα όμως θα γίνουν όπως ακριβώς πρέπει, έτσι ώστε το αποτέλεσμα να μας "γεμίζει" και να μας ενθουσιάζει. 
Πάμε ολοταχώς για τα 780.000 «κλικ» σ’ αυτό το Site από μοναδικές Ι.Ρ. Εντυπωσιακό!
Σταντ στην Αθήνα… Όσο περνάει ο καιρός θα τα βλέπετε όλο και πιο συχνά, όχι μόνο στο κέντρο, αλλά και σε άλλα σημεία στις γειτονιές… Σε όλο το Λεκανοπέδιο της Αττικής, αλλά και στην Ελλάδα.
Και δίπλα τους ανθρώπους που διακηρύττουν τη δική τους αλήθεια για τον Θεό που πιστεύουν… Κάντε μια στάση… Κουβεντιάστε μαζί τους… Ίσως δείτε αυτό το διαφορετικό που ευαγγελίζονται…
Εδώ είναι το Περιστέρι… Αλλά θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε άλλος Δήμος της Ελλάδας ή του κόσμου. Αν το προσέξετε θα δείτε σίγουρα κάτι ανάλογο στη δική σας πόλη. Είναι περισσότερο από βέβαιο…
Παρόμοιο έργο γίνεται σε όλο τον κόσμο… Τα περιθώρια στενεύουν και οι άνθρωποι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να πουν τα καλά νέα, να δώσουν ενθάρρυνση στους συνανθρώπους τους που λιποψυχούν από τα προβλήματα.
Πραγματικά ίδιες εικόνες παντού… Ο στόχος ο ίδιος… Να μάθουν οι άνθρωποι τον αληθινό Θεό, να βρουν ελπίδα για τη ζωή τους, να ανοίξουν ξανά τους ορίζοντες της σκέψης τους… Να ξεφύγουν από την κοροϊδία των θρησκευτικών και πολιτικών ηγετών του κόσμου..
Σας ευχαριστώ!.. Μόνο αυτό έχω να πω… Συνηθίζω κάθε νέα 10.000 νέα «κλικ», νέες επισκέψεις δηλαδή στο Site από διαφορετικές Ι.Ρ., να γράφω ένα μικρό σημείωμα, να διαπιστώνω την πορεία που χάραξα μέχρι εδώ και να προχωρώ στο δρόμο που θέλω να πάω στην κατεύθυνση που θεωρώ σωστή, μα δεν σας προλαβαίνω…
Μόνο χθες είχαμε, όπως θα διαπιστώσετε κι εσείς βλέποντας τον μετρητή που είναι τοποθετημένος στη μπάρα στα δεξιά του Site όπως το βλέπετε στον υπολογιστή σας, 870 επισκέψεις… Κι έτσι, λίγο κάτω, λίγο πάνω, κινείται καθημερινά η επισκεψιμότητα του… Κι αυτό αποτελεί για μένα μεγαλύτερη ευθύνη, να το ενημερώνω, να το φροντίζω ώστε να διατηρεί την επικαιρότητα και να ζει την κάθε στιγμή μοναδικά, όπως αξίζει στον κάθε άνθρωπο…
Εκτιμώ ότι τίποτα εδώ, δεν γίνεται τυχαία… Χρειάζεται δουλειά, υπομονή, επιμονή, προσπάθεια… Κι αυτό το κάνω… Και φαίνεται προοδευτικά στις 3.613 αναρτήσεις που έχω κάνει από την αρχή της δημιουργίας του ώς τώρα… Ή στα δυο χρόνια καθημερινής ενημέρωσης πειραματικού χειρισμού του Blogπου θα το βρείτε επίσης στη σελίδα αν ψάξετε λίγο και άνοιξε το δρόμο για τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.
Χαίρομαι, γιατί μοιραζόμαστε πράγματα… Καθημερινά ζητήματα που αφορούν τη χαρά και τη λύπη, συναισθήματα, εικόνες από την αληθινή ζωή… Τη δική σας συμμετοχή δεν τη βλέπω μόνο από την επισκεψιμότητα, αλλά και από τα σχόλια…
Τελευταία είναι όλο και πιο θετικά, όλο και πιο ζεστά, όλο και πιο ανθρώπινα κι αυτό με ενθαρρύνει και μου δίνει κουράγιο να συνεχίσω… Ξέρετε, ότι γίνεται εδώ, γίνεται εθελοντικά κι όπως θα διαπιστώσετε αν «ψάξετε» λίγο το Site, θα δείτε πως δεν έχει καμιά οικονομική υποστήριξη από διαφήμιση… Επομένως η μόνη αμοιβή είναι η χαρά που εισπράττει καθημερινά ο διαχειριστής της, εγώ δηλαδή…
Για να είμαστε ειλικρινείς, ότι συμβαίνει στην πραγματική ζωή, συμβαίνει κι εδώ... Πού και πού εμφανίζεται κάποιος «σωτήρας», ανώνυμα πάντα ή με ένα χαζό και ηλίθιο ψευδώνυμο, όπως το χθεσινό στο μήνυμα που άφησε, όλο φανατισμό, λέγοντας: «Αν το παιδί σου πάθει κάτι σοβαρό και χρειαστεί αίμα μη πας να δώσεις στο όνομα μιας διαστρεβλωμένης άποψης για αυτό που ονομάζεις θεό ή δεν ξέρω τι στο διάολο είναι αυτό που πιστεύετε! Περαστικά σας».
Φυσικά το κατέβασα μόλις έπεσε στην αντίληψη μου… Η ύβρις δεν έχει θέση εδώ… Θα μπορούσε, αν ήθελε, να κάνει ένα διάλογο και όχι βέβαια κάτω από μια τέτοια βάση, αλλά με σεβασμό στον απέναντι του και στις ιδέες του, ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί ή όχι.
Δυστυχώς την αγένεια την κουβαλάμε μέσα μας… Η ευγένεια καλλιεργείται… Και αντιλαμβάνομαι ότι μάλλον θα πρέπει να είναι άνθρωποι άρρωστοι που έρχονται μέχρι εδώ, διαβάζουν και… εκνευρίζονται… Λυπάμαι… Είναι καλύτερα να ζητήσουν τη βοήθεια ενός γιατρού, αντί να δοκιμάζουν τις λιγοστές αντοχές τους, μόνοι τους… Θα δουν το λάθος τους και ίσως μπορέσουν να ηρεμήσουν.
Ο διαδικτυακός αυτός τόπος είναι για φίλους και κανείς άλλος δεν έχει το δικαίωμα να έρχεται ακάλεστος αν δεν διαθέτει τις προδιαγραφές… Και αυτές είναι πολύ απλές: Να είναι Άνθρωπος και να σέβεται το συνάνθρωπο του... Το ότι είναι ελεύθερη η πρόσβαση και ανοιχτή στον καθένα δεν σημαίνει ότι μπορεί όποιος θέλει να κάνει ανεξέλεγκτη χρήση του διαδικτύου…
Βέβαια για να λέμε τα πράγματα ως έχουν, άνθρωποι τέτοιου είδους είναι λίγοι και ντρέπονται να βγουν και να μιλήσουν με το όνομά τους… Οι πολλοί, οι επώνυμοι, είναι εδώ δίπλα μου. Λένε τις ιδέες τους, καταθέτουν τις απόψεις τους και τις υπερασπίζονται. Γι’ αυτό τους χαίρομαι και γι’ αυτούς δεν πρόκειται ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ να υποστείλει τη σημαία του και θα συνεχίσει να καταγράφει τις αλήθειες του, όπως έκανε πάντα από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του, με το δικό του μοναδικό και πρωτότυπο τρόπο.
Ευχαριστώ τους χιλιάδες φυσιολογικούς ανθρώπους που έρχονται καθημερινά εδώ από ολόκληρο τον κόσμο, που δεν είναι πια παρά ένα μικρό χωριό και χαίρονται που βρίσκουν όμορφα πράγματα να διαβάσουν και να μοιραστούν μαζί μου.
Υπόσχομαι έτσι να συνεχίσω και στο μέλλον… Όσο μπορώ, όσο αντέχω κι όσο το μυαλό μου είναι σε θέση να υποστηρίζει θετικά αυτή τη διαδικτυακή προσπάθεια… Προς λύπη όλων εκείνων που είναι κολλημένοι στο παρελθόν και έχουν ακόμα τον μεσαίωνα, οδηγό στις αντιλήψεις τους… Ο κόσμος προχωρεί και τους αφήνει πίσω του, μόνους και δακτυλοδεικτούμενους…
Σχόλια (0)