Την Αγησίλαο τον γνωρίζετε. Είναι ο σύζυγος της αδελφής μου Στασούλας που μένουν στο Θραψανο. Αυτές τις μέρες δοκιμάστηκαν κι αυτοί στο χωριό από τον πρόωρο καύσωνα του Ιουνίου. Έτσι την περασμένη Κυριακή πήρε τη γυναίκα του και πήγαν μια βόλτα στο Γεράκι. Και πολύ καλά έκαναν!


Το Γεράκι είναι ένα χωριό στην επαρχία Πεδιάδας, με 375 κατοίκους με βάση την απογραφή του 2001. Αποτελεί ομώνυμο Δημοτικό διαμέρισμα στο Δήμο Καστελλίου του νομού Ηρακλείου . Βρίσκεται στους δυτικούς πρόποδες του βουνού Σαρακηνό (υψόμετρο 1.588 μ.) στη Δίκτη.


Στα ανατολικά του χωριού βλέπουμε τη Γερακιανή Λαγκάδα, τοπίο με φυσική ομορφιά. Η απόστασή του από το Ηράκλειο είναι 48,9 χιλιόμετρα. Παράγει λάδι, σταφίδα, οινοστάφυλα και δημητριακά, ενώ φημίζεται και για τα κτηνοτροφικά του προϊόντα.


Κι αυτό πρέπει λογικά να είναι το βουνό Σαρακηνό. Τώρα που το σκέφτομαι, δεν έχει τύχει ποτέ ώς τώρα να πάω κι εγώ τα καλοκαίρια που κατέβαινα στο χωριό. Αλλά εμένα τότε αυτό που με ενδιέφερε, ήταν να ξεκουραστώ και όχι να κάνω τουρισμό. Αυτό είχα ανάγκη εκείνο τον καιρό.


Το βίντεο που μας έστειλε η Στασούλα με τα σχόλια της ήταν πολύ συγκινητικό. Και οι εικόνες της, πανέμορφες επειδή σ' αυτά τα φαλακρά βουνά κάπου - κάπου υπάρχει και λίγο πράσινο. "Παγώσαμε" την εικόνα και σας προσφέρουμε ένα στιγμιότυπο. Δεν είναι το καλύτερο, αλλά είναι αντιπροσωπευτικό.


Αυτά τα βουνά είχα υπόψη μου στην Κρήτη, καθώς μεγάλωνα. Κι όταν ήρθα στην Αθήνα και πήγα στην Πάρνηθα και είδα αυτό το πυκνό δάσος, έμεινα έκθαμβος με την ομορφιά. Αλλά μετά κατάλαβα πως κάθε μέρος έχει τη δική του. Τώρα που ξαναβλέπω προσεκτικά αυτές τις εικόνες διαπιστώνω μια άλλη, άγρια, ομορφιά!