Τις φωτογραφίες αυτές τις είχα στα χέρια μου (που λέει ο λόγος…) πριν ακόμα φύγουμε για τη Γαλλία. Πήγαμε, καθίσαμε κοντά 10 μέρες εκεί, γυρίσαμε, πάει σχεδόν ένας μήνας τώρα από τότε και περισσότερο… Και να, που ήρθε η ώρα να τις ανεβάσουμε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ…


Βέβαια για να είμαστε ειλικρινείς, τώρα πια, το λιγοστό πράσινο, μετά τις βροχές και τον ζεστό ήλιο θα έχει θεριέψει όλη αυτή την υπέροχη ομορφιά και έτσι, σ’ αυτή την κατάσταση θα τη βρουν αύριο, Πρωτομαγιά, οι Θραψανιώτες που θα πάνε μια βόλτα προς τα εκεί.


Φυσικά, δεν είμαι ο μόνος που του αρέσει η τεχνητή λίμνη της Λιβάδας… Πολλοί συγχωριανοί την προτιμούν για μια απογευματινή βόλτα… Τελευταίες φωτογραφίες που δημοσίευσα από εδώ ήταν όταν τα νερά της κόντευαν να την κάνουν να ξεχειλίσει. Δείτε ΕΔΩ το σχετικό δημοσίευμα.


Πάντα μου άρεσε και έβρισκα χρόνο, ιδιαίτερα τα καλοκαίρια όταν πηγαίνω, να κάνω μια βόλτα προς τα εκεί… Αλλά αυτό που διαπιστώνω με θλίψη, είναι ότι τα έργα που έγιναν για την περιβαλλοντική αναβάθμιση της περιοχής έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους…


Όμως καθετί για να διατηρηθεί στον χρόνο, θέλει συντήρηση, αλλιώς ο ήλιος, η βροχή, οι καιρικές συνθήκες τα καταστρέφουν με τον καιρό. Το βλέπει κανείς στα ξύλινα τραπεζοκαθίσματα που κοντεύουν να διαλυθούν ή στο κτίριο που παρέμεινε ημιτελές, λόγω κρίσης.


Θα μου πείτε, εδώ αυτή η κρίση μας έχει διαλύσει εμάς, τους ανθρώπους, αυτά λογαριάζεις; Ναι, διότι όλα μαζί κάνουν τη διαφορά στην ποιότητα της ζωής μας. Είναι η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά, αυτή που τελικά  θα δημιουργήσει καλύτερες προϋποθέσεις, ώστε να είμαστε καλά μέσα μας.


Όλο αυτό το τριήμερο είναι καλό ο καιρός. Οι θερμοκρασίες έχουν πάρει τα πάνω τους και κάνουν ακόμα και μας, τους μη χειμερινούς κολυμβητές να επιθυμούμε την πρώτη μας καλοκαιρινή βουτιά στη θάλασσα, όχι στη λίμνη. Οι παλιότεροι δεν έχουν και τις καλύτερες αναμνήσεις από αυτό.