Πυθάρια, γλάστρες στο σπίτι της Κατινιώς του Αιμίλιου, στο Θραψανό... Και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς στο χωριό των πυθαράδων...

Αυτό με το δέμα δεν έχει ξαναγίνει. Αλλά το καλοκαίρι, ιδιαίτερα τέτοιες μέρες του Αυγούστου, όλα μπορούν να γίνουν...

Είχα ζητήσει λοιπόν από τη Στασούλα να μου στείλει έναν τενεκέ λάδι για την Ειρήνη. Την προπερασμένη εβδομάδα είχαν απεργία τα φορτηγά, την περασμένη εβδομάδα η Ειρήνη είχε ήδη φύγει για Χίο κι εμείς κατεβήκαμε μια βόλτα στο Ελληνικό να δούμε τον μικρό Λαμπρούκο. Έτσι το ανέβαλε γι' αυτή την εβδομάδα.

Μόνο που όταν πήρε τηλέφωνο τον μεταφορέα για να περάσει να παραλάβει το δέμα της είπαν ότι είχαν κι αυτοί πάει σε... διακοπές, δεν δούλευαν. Με πήρε τηλέφωνο καταστεναχωρημένη. «Σου είχα μαζέψει και ντομάτες και κηπευτικά από τον κήπο και σταφύλια, κρίμα είναι να πάνε χαμένα»...

Έτσι σκεφτήκαμε μια άλλη λύση. Τη χρησιμοποιεί άλλωστε χρόνια τώρα η θεία η Άννα όταν στέλνει δέμα στα παιδιά της στην Αθήνα. Πήγε λοιπόν στο Ηράκλειο, στο λιμάνι, βρήκε το καράβι των Μινωικών Γραμμών που φθάνει το πρωί στον Πειραιά και θα πάω εγώ το πρωί να το πάρω από κει.

Μικρή η ταλαιπωρία μπροστά στον κόπο της αδερφής μου που πάντα, ας την έχει καλά ο Θεός, είναι διαθέσιμη σε ότι της ζητήσω...

Είπαμε, Αύγουστος είναι, το πιο δύσκολο τριήμερό του, θα περάσει, πού θα πάει...