Κλείνει το περίπτερο που έπαιρνα τις εφημερίδες καθημερινά, στην πλ. Βάθη, στη διασταύρωση Καματερού, Χαλκοκονδύλη, Αριστοτέλους και Σωκράτους από αυτό το Σάββατο. Οι άνθρωποι που το διαχειρίζονταν, η Ανδιάννα με το γιο της Θεοδώση λένε «οριστικά» και το εννοούν.

Ρώτησα με πραγματικό ενδιαφέρον (συνεργαζόμαστε εδώ και πέντε χρόνια…) και μου είπαν ότι δεν είναι μόνο τα ακριβά, είναι που δε «βγαίνουν».

Από το 1983 που είμαι στην ΠΕΤ ΟΤΕ αυτοί είναι οι δεύτεροι που το «κλείνουν» το ίδιο περίπτερο. Τα περίπτερα συνήθως έχουν άδεια στο όνομα κάποιους αναπήρου πολέμου κι αυτοί στη συνέχεια τα ενοικιάζουν σε βιοπαλαιστές για το μεροκάματο του τρόμου…

Είναι πάντως σκληρό όταν νοιώθεις να σε «πλησιάζει» η οικονομική κρίση, έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες. Τι θα κάνουν αυτοί οι άνθρωποι; Πώς θα ζήσουν στους δύσκολους αυτούς καιρούς; Ποιος θα τους ρωτήσει και θα ενδιαφερθεί πραγματικά γι’ αυτούς; Μάλλον κανείς…

Οι εμπλεκόμενοι θα βρουν γρήγορα λύση στο πρόβλημά τους. Ήδη μου τηλεφώνησε ο εφημεριδοπώλης που παίρνουμε τις εφημερίδες και μου είπε ότι από Δευτέρα… μετακομίζουμε στο περίπτερο επί της Χαλκοκονδύλη. Θα πάω, δεν έχω άλλη επιλογή. Το ζήτημα είναι όπως το έβαλα παραπάνω. Κι αυτό είναι που με ανησυχεί.

Το ίδιο πρόβλημα, ως αρρώστια εξαπλώνεται και στη συνοικία που μένω, τον Κολωνό και τα Σεπόλια. Παραδοσιακά μαγαζιά δεν αντέχουν την κρίση και κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Τα «πωλητήρια» και «ενοικιαστήρια» πολλαπλασιάζονται. Το πρόβλημα παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις…

Και είμαστε ακόμα στην αρχή. Από το Σεπτέμβριο τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα…