Φοβερή διαπίστωση. Τα παιδιά με τα οποία “παίζουμε” στις Φυλετικές Μάχες στον Κ5 και μοιραζόμαστε στιγμές χαλάρωσης και δημιουργικής έντασης είναι... υπαρκτά. Δεν πρόκειται για κομμάτι της εικονικής πραγματικότητας, ούτε της φαντασίας μας που πριμοδοτείται από το internet.

“Έπεσε” λοιπόν η ιδέα να βρεθούμε, Κυριακή απόγευμα, όσοι μπορούσαμε, στο σταθμό του Θησείου και να πάμε για ένα καφέ γνωριμίας. Δήλωσα “ναι”. Ήθελα να τους γνωρίσω από κοντά.

Επτά η ώρα ήμασταν με τον Λάμπρο στην είσοδο του σταθμού του ΗΣΑΠ που βγαίνει στον πεζόδρομο της Αποστόλου Παύλου. Είχαμε προνοήσει να ανταλλάξουμε τηλέφωνα με τον Σίμο. Οι άλλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους. Είχαν ξαναβρεθεί στο Θησείο για καφέ. Και τελικά δεν ήταν δύσκολο.

Ο Σίμος, ένα παλικάρι 23 χρονών, υδραυλικός, αρχηγός στους Ακρίτες πριν ενωθούν με την ENIGMA και κάνουν την NOL, είναι ένα εκπληκτικό παιδί. Μέχρι να έρθουν και τα υπόλοιπα παιδιά κουβεντιάζουμε στην καφετέρια “Στοά”. Δεν είναι το ιδανικότερο μέρος μιας και η δυνατή μουσική δεν με αφήνει να συγκεντρωθώ στην κουβέντα μας, παρ' όλα αυτά μου δίνεται η ευκαιρία να μάθω πολλά πράγματα. Ρωτά απλά, απλοϊκά γι' αυτούς τους έμπειρους παίκτες των 2 και εκ. Πόντων, αλλά χαμογελούν και αντιμετωπίζουν με κατανόηση τις απορίες μου. “Όλοι έτσι ξεκινήσαμε” λέει ο Σίμος και χαμογελάει...

Με την ίδια πλούσια εμπειρία και ο Κώστας (tapeinos) και η Μαίρη (lolita), 21 χρονών (ο Κώστας θα πάει φαντάρος τον Αύγουστο...) φαίνονται πολύ καλά παιδιά.

Εννιά παρά φύγαμε. Τα παιδιά θα είχαν μακρύ βράδυ μπροστά τους που ξεκινούσε με τον καφέ αλλά για μας δεν υπήρχαν πια πολλά σημεία επικοινωνίας. Κι έτσι αποχωρήσαμε αφού χαιρετιστήκαμε άλλη μια φορά. Ειλικρινά χάρηκα πολύ που τους γνώρισα.