Από τα παιδικά μου χρόνια, θυμάμαι πόσο πολύ μας άρεσε όταν χιόνιζε στο χωριό... Κι αυτό γιατί ήταν σπάνιο, ως φαινόμενο, στην Κρήτη. Θυμάμαι όμως χιονιές. Όμορφα περιστατικά που έχουν καταγραφεί στη μνήμη μου. Τα συνδύασα, καθώς έβλεπα τις φωτογραφίες που έστειλαν φίλοι.


Το έστρωσε λοιπόν για τα καλά! Οι μετεωρολόγοι έπεσαν μέσα καθώς μιλούσαν για χιόνια στην Κρήτη και τις Κυκλάδες. Για να πω την αλήθεια το νοστάλγησα, καθώς μια με τον κορονοϊό και μια με τους σεισμούς, έχουμε δυο χρόνια και κάτι να πάμε.


Ξαναβλέπω τις φωτογραφίες του χιονισμένου χωριού μου... Τι όμορφα που είναι! Ας είναι καλά όσοι ανταποκρίθηκαν άμεσα στο κάλεσμα μας και μας τις έστειλαν. Η καρδιά μας είναι εκεί και θέλουμε να ζούμε κι εμείς τέτοιες όμορφες στιγμές και να τις μοιραζόμαστε με φίλους.


Δες αυτή πίσω από το Σταυρωμένο. Αρκετό είναι το χιόνι. Το είδαμε και μέσα από τα πολλά βίντεο που έφτασαν σε μας, από διάφορα σημεία του Θραψανού. Τι όμορφα που είναι! Φαντάζομαι κάποιους να παίζουν χιονοπόλεμο, τον πιο αβλαβή παιχνιδιάρικο πόλεμο με τους φίλους τους και να γελούν!


Η φωτογραφία είναι από τον Λυγαρά! Χιονισμένο τοπίο, δέντρα χωρίς φύλλα στο καταχείμωνο. Κι όλα αυτά θα αλλάξουν όψη, αμέσως μόλις μπει η άνοιξη και θα ξαναπετάξουν φύλλα και βλάστηση και ζωή! Τι όμορφοι που είναι αυτοί οι κύκλοι και πόση χαρά μας δίνουν!


Το Θραψανό ότι κι αν γίνει θα είναι πάντα στην καρδιά μου. Εδώ γεννήθηκα, μεγάλωσα, έκανα του πρώτους φίλους, πήγαμε στο ίδιο σχολείο, πάιξαμε τα ίδια παιγνίδια, μοιραστήκαμε τις ανησυχίες της ζωής. Το χωριό χιονισμένο έχει την ομορφιά του, όπως και να το κάνουμε...