Συννεφιασμένος ουρανός με φωτογραφίες παρμένες κάπου στο δάσος, στην Εύβοια, εκεί όπου βρίσκεται κάθε μέρα λόγω της δουλειάς του, ο καλός μας φίλος Πέτρος Πατσαλαρήδης. Απίστευτο κάδρο! Πώς μπορούμε εμείς οι άνθρωποι της πόλης να έχουμε τέτοιες εικόνες; Αδύνατον...


Χαίρομαι λοιπόν κάθε φορά που τον βλέπω να ανεβάζει εικόνες στον τοίχο του στο Facebook. Και τις απολαμβάνω από την ησυχία του γραφείου μου, στη θαλπωρή του σπιτιού μου. Με "ταξιδεύουν" καθώς "φεύγω" μαζί τους και μεταφέρομαι στο βουνό, με την υγρασία της βροχής να είναι ευδιάκριτη παντού.


Όσο αγαπώ τις όμορφες καλοκαιρινές μέρες έτσι λατρεύω κι αυτές τις μουντές χειμωνιάτικες μέρες. Ο σοφός Δημιουργός, δεν έχει φτιάξει τίποτα στην τύχη. Ξέρει την ανάγκη μας να αλλάζουμε εικόνες και μας δίνει απλόχερα αυτή την ομορφιά στην καθημερινότητα μας.


Παρατηρώ προσεκτικά όλα όσα περιέχονται σ' αυτήν και σε όλες τις φωτογραφίες που δημοσιεύουμε σήμερα. Είναι υπέροχο όλο αυτό το σκηνικό. Ύστερα πάλι λέω ότι μάλλον θα κάνει κρύο και με προσγειώνει η ιδέα πως ο Πέτρος ίσως δοκιμάζει τις αντοχές μας σ' αυτή τη δύσκολη κατάσταση.


Αλλά πιάνω τον εαυτό μου να εισπράττει πολύ αγάπη, κάτι που φαντάζομαι το αισθάνεστε κι εσείς, οπότε καταλαβαίνω την ανάγκη του να μοιραστεί μαζί μας, όλη αυτή την ομορφιά που ζει καθημερινά, καθώς βρίσκεται εκεί για τη δουλειά του. Και καταλαβαίνω επίσης, γιατί αν και μόνος δεν αισθάνεται έτσι.


Το γκρι από τα βαριά σύννεφα του ουρανού, τα βουνά στο βάθος, το πράσινο από τα δέντρα, όλα μαζί συνθέτουν κάτι πολύ όμορφο. Που μέσω της δύναμης της τεχνολογίας μπορεί να φτάσει παντού στον κόσμο. Τι ωραίο που είναι να επιλέγεις να κάνει σωστή χρήση του μέσου...