Ιδιόμορφο το φετινό καλοκαίρι. Καυτό, δύσκολο με τους καύσωνες να είναι απανωτοί και με τον Covid-19 να μη λέει να ηρεμήσει, αφού δεν είναι λίγοι εκείνοι που για διάφορους λόγους αρνούνται να εμβολιαστούν. Κι από την άλλη, είναι κι αυτή η έντονη σεισμική διέγερση στην περιοχή του χωριού μου...


Αλλά η νοσταλγία είναι πάντα παρούσα... Κι ευτυχώς που εκείνοι που μας αγαπούν συχνά - πυκνά μας στέλνουν φωτογραφίες, επειδή με την παρουσία τους εκεί κρατάνε ζωντανό το σπίτι, τα λουλούδια, τα φυτά... Δείτε τις βουκαμβίλιες πως μεγάλωσαν, πάλι. Χρειάζονται βέβαια φροντίδα, αλλά θα περιμένουν λίγο ακόμα.


Έτσι ξέρουμε πώς είναι το σπίτι μας αυτή την περίοδο. Και μπορούμε να κάνουμε σχέδια για όταν τα καταφέρουμε να πάμε, δηλαδή μετά τον Οκτώβρη και αν τα πράγματα είναι καλύτερα από ότι είναι τώρα. Τότε θα τα φροντίσουμε καλύτερα και θα τους δώσουμε εκείνη τη ζωντάνια που αξίζουν.


Τότε θα φροντίσουμε κι αυτά τα δέντρα που δεν ξεράθηκαν αλλά παραμένουν καθηλωμένα στην ανάπτυξη. Ασφαλώς χρειάζονται κάποια βοήθεια για να δούμε τους καρπούς τους, τα μανταρίνια και τα λεμόνια. Δυστυχώς ήρθαν έτσι τα πράγματα που, τα φυτέψαμε και τα εγκαταλείψαμε.


Κι όπως βλέπετε κι εσείς, δεν είναι και προς θάνατον. Αλλά έχουν ανάγκη από λίπανση και πιο τακτικό πότισμα. Κι αυτό δεν μπορεί κανείς να το κάνει καλύτερα από εμάς, όση καλή διάθεση κι αν έχει. Λίγη υπομονή χρειάζεται. Κι έχουμε κάνει πολύ μέχρι τώρα, λίγη ακόμα.


Λαχταρούμε να βγούμε έξω από την εξωτερική αυλή του σπιτιού και να ρίξουμε μια ματιά στο δρόμο που οδηγεί προς το Αρκαλοχώρι. Ίσως και να πάμε μια βόλτα εκεί, το Σάββατο, στο παζάρι ή για να πάρουμε κάτι από τα μαγαζιά του που θα μας είναι αναγκαίο για το σπίτι...