Αυτές οι φωτογραφίες μας τράβηξαν την προσοχή… Κολοκύθια, τα κίτρινα, είναι για σπόρο... Και τα θυμάμαι από μικρός, τα λέγαμε άγριες κολοκυθιές γιατί προχωράνε μέχρι 5-7 μέτρα και καρπίζουν μέχρι Οκτώβριο. Τα άλλα είναι σόι κολοκυθιάς, στην Άνδρο τα ονομάζουν λυράκια, γίνονται μικρό μέγεθος αλλά είναι πολύ καρπερά.


«Λυργιά πήγαινε, πήγαινε και ανέβηκε στην πορτοκάλια και κρέμασε το λυράκι». Αυτό είδαμε ως λεζάντα στη φωτογραφία αυτή που δημοσίευσε ο φίλος μας Λεωνίδας, στον τοίχο του. Μας άρεσε ο τρόπος παρουσίασης της. Και ρωτήσαμε να μάθαμε περισσότερα που θέλουμε να μοιραστούμε μαζί σας. Αλλού την λένε και λύρα.


Αυτή, λοιπόν, είναι μια άλλου είδους κολοκύθα… Βλέπεις ο Δημιουργός τα έχει φτιάξει όλα όμορφα και έχει δώσει τεράστιες ποικιλίες ακόμα και σε ομοειδή πράγματα. Έχουμε αναρωτηθεί, άραγε, ποτέ το γιατί. Ή είμαστε ικανοποιημένοι απλά από το γεγονός ότι υπάρχουν, τα θεωρούμε δεδομένα και τα τα απολαμβάνουμε;


Ιδού λοιπόν μερικές πληροφορίες: Η φωτογραφία αυτή είναι ένα κολοκύθι που δεν έχω δει στην Αθήνα .Είναι η γνωστή κόκκινη κολοκύθα όταν είναι μικρή. Αν την αφήσεις επάνω στο φυτό μεγαλώνει και αργότερα γίνεται κίτρινη. Δεν σαπίζει όσο μεγαλώνει .Έτσι και οι άνθρωποι την έχουν για τον χειμώνα.


Διότι κρατά αυτή η κολοκύθα, μπορεί να κρατήσει ολόκληρο τον χειμώνα και οι άνθρωποι στην Άνδρο την κάνουν τηγανητή που είναι πολύ νόστιμη και πίτα, είτε για φαγητό, είτε για γλυκό του ταψιού τύπου μπακλαβά και είναι πολύ ωραία. Καταλάβατε τώρα, πόσο πράγματα μπορεί να κάνει κάποιος από μια κολοκύθα;


Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η καλή μας φίλη Δήμητρα που το έχει με την κουζίνα, μας λέει πως όταν είναι πράσινη συνήθως την κάνουν βραστή με σκορδαλιά ή πίτα. Τι μάθατε κι εσείς σήμερα μαζί μου… Έτσι μ’ αρέσει να βλέπω το διαδίκτυο, ως ένα μέσο ανταλλαγής πληροφοριών που έχουν κάτι να προσθέσουν.