Όλες αυτές τις ημέρες των υψηλών θερμοκρασιών, δοκιμάζονται οι αντοχές μας. Σε όλους μπορεί να συμβεί αυτό. Έτσι δεν είναι; Τέτοιες λοιπόν δύσκολες ώρες, αργά το απόγευμα όταν πέφτει πια το καύμα του ήλιου, μια βόλτα στο κοντινό μας ανοιχτό αρχαιολογικό πάρκο, είναι το καλύτερο που μπορεί να μας συμβεί...


Εδώ θα βρεις ίσκιους αρκετούς για δροσιά. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο που πέρα από τον κόσμο που το κατακλύζει, ο χώρος είναι αρκετά μεγάλος, ώστε να βρεις και σημεία χωρίς καθόλου ανθρώπους, όπως αυτό το στιγμιότυπο στο χώρο του Γυμνασίου. Όσοι ξέρουν τον χώρο, καταλαβαίνουν το σημείο.


Το πάρκο είναι φροντισμένο και περιποιημένο. Και τα λουλούδια του ακμαία και δυνατά. Έτσι μπορείς άνετα να τα χρησιμοποιήσεις για μια φωτογραφία. Με τη μάσκα στο χέρι για να θυμόμαστε εποχές, αν τα καταφέρουμε και επιβιώσουμε από αυτή τη δοκιμασία του κορονοϊού Covid-19.


Για μένα θα είναι πάντα ένας όμορφος προορισμός. Εύκολος και κοντινός. Το μάτι έχει ανάγκη να ξεφύγει από τους τέσσερεις τοίχους. Να φύγει λίγο πιο μακριά. Και το αυτί να ακούσει ήχους διαφορετικούς. Στη φύση έχεις προνόμια πολύ διαφορετικά και ο καθένας μπορεί να ζήσει μια τέτοια εμπειρία.


Οι μικρές χαρουπιές που σε λίγο θα αρχίσουν να δίνουν καρπό θα δημιουργούν μια ψευδαίσθηση δάσους. Το φαντάζεστε; Κάτι σαν δάσος στο κέντρο της Αθήνας! Αυτό είναι το πάρκο μας... Κι εδώ βρίσκουν κάθε απόγευμα καταφύγιο παιδιά που παίζουν ανέμελα και γονείς για τον περίπατο τους.


Να τα, εδώ. Έχουν κρεμάσει μια αιώρα ανάμεσα στα δέντρα και παίζουν πάνω της... Την κρέμασαν για όσο κρατήσει το παιχνίδι τους. Δυο, τρεις ώρες; Μετά, αν θέλουν να την ξαναβρούν, πρέπει να την ξεκρεμάσουν και να την πάρουν σπίτι τους. Για να τη φέρουν την επόμενη φορά που θα έρθουν.