Την Κυριακή ήταν μια όμορφη μέρα, κατά γενική ομολογία. Και οι άνθρωποι βρήκαν την ευκαιρία να βγουν έξω, να περπατήσουν. Το κάναμε κι εμείς στο συνηθισμένο περπάτημα μας, ξεκινώντας από το Θησείο, περπατώντας την Αποστόλου Παύλου - Διονυσίου Αρεοπαγίτη και μετά για την επιστροφή "κόψαμε" μέσα από την Πλάκα.


Φυσικά και άλλοι είχαν την ίδια ιδέα και ξαφνικά μαζευτήκαμε πολλοί... Επιδιώξαμε βέβαια συνειδητά στενά δρομάκια στην Πλάκα, για την επιστροφή μας προς Μοναστηράκι μεριά, μέσω της Ρωμαϊκή Αγοράς και χαρήκαμε τον ήλιο και την ανοιξιάτικη ατμόσφαιρα.


Βέβαια τέτοια λουλούδια που σας έχουμε σήμερα για εικονογράφηση στο θέμα, δεν είδαμε στο δρόμο μας. Και πού να δεις δηλαδή μέσα στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, όπου τα σπίτια αν και όχι, ευτυχώς, με πολλά πατώματα, είναι το ένα πάνω στο άλλο. Πού να τα δεις;


Οι εικόνες όμως από τις μαζικές εξόδους και στο διαδίκτυο, επιβεβαίωσαν τις ανησυχίες μας... Το ίδιο γινόταν σε κάθε πάρκο, παραλία ή πλατεία. Ο ήλιος είναι πειρασμός μεγάλος και κάποια από μας δεν αντέχουν άλλο αυτή την συνεχόμενη "κλεισούρα". Θέλουμε να ζήσουμε και λίγο διαφορετικά.


Ωστόσο κι ένα παιδί ακόμα μπορεί να αντιληφθεί τους τεράστιους κινδύνους που εγκυμονούν από αυτόν τον εφησυχασμό... Το πρόβλημα δεν πέρασε. Ο αόρατος φονικός εχθρός είναι πάντα εδώ. Και ο αριθμός των εμβολιασμένων μέχρι στιγμής δεν μας δείχνει ότι έχει χτιστεί ένα τείχος ανοσίας.


Τώρα χρειάζεται μεγαλύτερη προσοχή... Τώρα δοκιμάζουμε τις αντοχές. Τώρα αποδεικνύουμε στον εαυτό μας ότι, αν κάνουμε λίγη υπομονή ακόμα, μπορεί και να τα καταφέρουμε να βγούμε αλώβητοι από αυτή τη σκληρή δοκιμασία της πανδημίας. Ελάτε να το προσπαθήσουμε όλοι μαζί.