Αυτό που ένοιωσα χθες ήταν μια ανείπωτη χαρά, καθώς, ξυπνώντας, είδα τις φωτογραφίες που είχε τραβήξει η Σούλα τη νύχτα, λίγο πριν πέσει για ύπνο. Χιόνιζε! Και το πρωί, με το πρώτο φως, είδα από το παράθυρο μου στο γραφείο τη φορτωμένη από χιόνια λεμονιά. Εδώ, από την Σπάτα.


Φυσικά και δεν έχασα την ευκαιρία να τραβήξω φωτογραφίες τόσο εγώ πρωί - πρωί, όσο και η Σούλα όταν σηκώθηκε. Και είχα σκοπό μ' αυτές κάνω τη σημερινή μου ανάρτηση. Αλλά στο μεταξύ, το διαδίκτυο γέμισε από φωτογραφίες φίλων, από τους δικούς τους τόπους. Έτσι προτίμησα τις δικές τους πρώτα. Δείτε αυτή, από την Αργυρούπολη.


Τις δικές μας, τις κράτησα για αργότερα... Για την ώρα δείτε μια φωτογραφία από την Κηπούπολη της Πετρούπολης, όπως την τράβηξε ο φίλος μας ο Πασχάλης. Απίστευτα πολύ το χιόνι. Και τον ευχαριστούμε γι' αυτό... Δεν θα πάει βέβαια στη δουλειά του, αλλά μια μέρα είναι, θα περάσει.


Ίδια τα πράγματα και στα Βριλήσσια! Ο καλός μας Σπύρος την έχει τραβήξει αυτή από τη βεράντα του σπιτιού του. Και δεν μας κάνει εντύπωση. Βόρεια προάστια είναι εκεί. Εδώ διαβάσαμε και είδαμε φωτογραφίες στο διαδίκτυο, με εκχιονιστικά στο Σύνταγμα και στο Κολωνάκι!


Στα λευκά ντυμένο και το Ηράκλειο Αττικής. Η φωτογραφία τραβηγμένη από ψηλά δείχνει χαρακτηριστικά τι συμβαίνει στην ευρύτερη περιοχή. Και το ωραίο είναι ότι συνέχισε να χιονίζει ως το μεσημέρι κάνοντας την καημένη τη λεμονιά μας να λυγίζει από το βάρος του χιονιού.


Και η Φιλαδέλφεια το ίδιο! Από το μπαλκόνι του σπιτιού, είναι παρμένη η φωτογραφία... Πού να βγει κανείς έξω; Δεν είναι να το ρισκάρει κανείς όσο συνεχίζει ο χιονιάς. Είπαμε: Προσέχουμε για να έχουμε... Μας αρέσει ναι, αλλά λίγη σωφροσύνη τη χρειαζόμαστε.