Βρισκόμαστε εν έτη 2020. 11 χρόνια από το 2009. Και η νέα δεκαετία φαίνεται πως δεν έχει ξεκινήσει με τον καλύτερο τρόπο. Η οικονομική κρίση άλλαξε τα πάντα. Άλλαξε νοοτροπίες και τρόπους λειτουργίας στην καθημερινότητα. Ακούστηκε ότι ήρθε η ανάκαμψη και ότι τελικά μόλις ανακάμψαμε... Tι κρίμα.... Ήρθε ο κορονοϊός και έφερε ξανά ύφεση στην οικονομία. Η οικονομία είναι σαν ένα ακορντεόν, που παίζει ανάλογα του πως τα φέρνουν οι καιροί. Φουσκώνει και ξεφουσκώνει. Αν αύριο το πρωί δολοφονηθεί κάποιο στέλεχος κάποιας πολυεθνικής εταιρείας η κάποιας κυβέρνησης στον κόσμο, τα χρηματιστήρια θα πάρουν τον κατήφορο. Γιατί; Οι επενδυτές θεωρούν ανασφαλές το πεδίο για να επενδύσουν.


Κατακερματίζεται μια οικονομία. Ανεργία. Ύφεση. Όταν η μεγαλύτερη επίπτωση τέτοιων θλιβερών γεγονότων έχει άμεσο αντίκτυπο στην οικονομία, τότε πόσο απευαισθητοποιημένη και πωρωμένη κοινωνία μας περιβάλει; Όταν έχεις φτάσει ως κοινωνία στο σημείο ώστε κάθε ενεργός παράγοντας, είτε είναι κοινωνική αναστάτωση, είτε πολιτική αλλαγή και αντιπαράθεση, είτε υγειονομική απειλή, να επηρεάζει ως επί το πλείστον την οικονομία σου, τότε κατά βάθος δεν έχεις οικονομική κρίση.


Έχεις κρίση αξιών. Και κρίση αξιών δυστυχώς έχει σχεδόν όλος ο πλανήτης. Σχεδόν ό,τι και να συμβεί έχει επίπτωση στην οικονομία. Τα χρηματιστήρια ανεβοκατεβαίνουν κάθε μέρα επειδή οι αξίες μας έχουν πιάσει πάτο. Τα πάντα μετριούνται σε χρήματα. Λίγοι είναι αυτοί που είναι ικανοποιημένοι με αυτά που έχουν. Όλοι θέλουν περισσότερα και περισσότερα και βυθίζονται στην απληστία. Βέβαια δεν μπορούν να έχουν όλα αυτά που θέλουν. Αυτό το ονομάζουν λοιπόν "οικονομική κρίση".


Όσο είμαστε άπληστοι δεν θα βγούμε ποτέ από την "οικονομική μας κρίση". Γιατί πάντα θα θέλουμε περισσότερα και πάντα δεν θα μπορούμε να τα αποκτήσουμε. Πότε δεν υπήρχε οικονομική κρίση; Αν πάμε πίσω, τοτε που πολλοί σκορπούσαν τεράστια ποσά στα νυχτερινά κέντρα, είχαν δύο δάνεια, διέθεταν 2 εξοχικά, κάθε μέλος της οικογένειας είχε δικό του αμάξι και έκαναν διακοπές στην Ευρώπη. Τότε δεν είχαμε οικονομική κρίση γιατί είχαμε ό,τι θέλαμε. Άρα η οικονομική κρίση είναι στην πραγματικότητα κρίση αξιών.


Αν χρειάζεσαι 5,5 χρόνια για να καταλάβεις ότι αυτός που σκοτώνει, ο συνεργός του και οι ηθικοί αυτουργοί του φόνου είναι εγκληματίες, αυτό πώς λέγεται; Όταν η εισαγγελική πρόταση της εισαγγελέας κ. Αδαμαντία Οικονόμου πρότεινε την απαλλαγή των πολιτικών στελεχών της Χρυσής Αυγής για την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης, αυτό πως λέγεται; Κρίση κοινωνικής ταυτότητας; Έλλειψη ευσυνειδησίας; Έλλειψη αγάπης; Όλα αυτά μαζί.


Ζούμε σε μια εγωκεντρική και κακομαθημένη κοινωνία αχόρταγων ανθρώπων που ξέρει εντέχνως να μας γεννά νέες "ανάγκες" καθημερινά. Ζούμε σε μια κοινωνία με έλλειψη αγάπης για τον πλησίον. Μόλις συνειδητοποιήσουμε ότι τα πιο σημαντικά πράγματα δεν είναι τα χρήματα και ότι ούτε αγοράζονται με αυτά τότε θα ξεπεράσουμε και την "οικονομική μας κρίση". Μόλις καλλιεργούμε αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον τότε θα βρούμε αληθινή ευτυχία και δικαιοσύνη.