Εκατομμύρια άνθρωποι, παγκόσμια, παρά το μεγάλο πρόβλημα με την οικονομία που ταλαιπωρεί τους ανθρώπους, γκρινιάζουν γιατί με τα μέτρα που έχουν πάρει οι κυβερνήσεις, τις αυξήσεις και τον πληθωρισμό που εξανεμίζουν μισθούς και συντάξεις, δεν θα μπορέσουν να γιορτάσουν όπως έχουν "μάθει" και τους πρέπει τα φετινά Χριστούγεννα. Βλέπεις, τα ήθη και τα έθιμα θέλουν να γιορτάζονται με κάθε μεγαλοπρέπεια και με τεράστιες οικονομικές θυσίες. Επιμένουν όλα αυτά να είναι στο μυαλό τους και να τους ταλαιπωρούν...
Ξημέρωμα, όπως δεν το έχετε δει... Οι κάτοικοι της πόλης δεν έχουμε αυτό το πλεονέκτημα
Τέτοιες εικόνες, λαχταρώ να τις δω όταν είμαι στο χωριό μου ή όταν πάμε κάπου εκδρομή, ίσως στις καλοκαιρινές διακοπές μας, εκεί πάντως που δεν δυσκολεύεται η οπτική ματιά να απλωθεί στον ουρανό. Επιπλέον αρκετοί είναι εκείνοι που έχουν τη συνήθεια να κοιμόνται αργά και φυσιολογικά ξυπνάνε αργά, όταν πια έχει ξημερώσει.
Αλλά τελικά, είναι πάρα πολύ όμορφη αυτή η ώρα που πήραμε από τους φίλους μας οι οποίοι έχουν το προνόμιο να ζουν στην επαρχία και να απολαμβάνουν τέτοια πρωινά ξυπνήματα με τη θέληση τους ή όχι. Τέτοιες όμορφες εικόνες, στη χαραυγή μια νέας μέρας, δεν είναι εύκολο να τις έχεις συχνά...
Κι ωστόσο, σχεδόν καθημερινά ο φίλος μου, Πέτρος Πατασαλαρήδης, από τη Χαλκίδα, τροφοδοτεί τη σελίδα του στο Facebook, με παρόμοιες εικόνες. Εκείνος βρίσκεται νωρίς στο βουνό, λόγω της δουλειάς του και μοιράζεται μαζί μας αυτή την ομορφιά. Εδώ η χιονισμένη Δίρφυ που κυριαρχεί στο τοπίο, καθώς η μέρα χαράζει.
Προσωπικά, μου αρέσει πολύ! Και είμαι σίγουρος πως κι εγώ θα μπορούσα να τραβήξω τέτοιες φωτογραφίες για να τις μοιραστώ με τους φίλους μου. Ιδιαίτερα εκείνους που δεν έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν τέτοιες όμορφες στιγμές. Το έχω κάνει στο παρελθόν και θα το ξανακάνω στο μέλλον.
Βλέπεις, μου λείπει πολύ, εδώ που μένω στην πόλη. Αν και ξυπνάω νωρίς το πρωί οι όγκοι των πολυκατοικιών δεν μου επιτρέπουν να το κάνω. Αντιλαμβάνομαι το φως της μέρας, αλλιώς, από το παράθυρο μου. Ναι, είναι εντελώς διαφορετικά τα πράγματα... Γι' αυτό και χαίρομαι σαν παιδί όταν έχω την ευκαιρία, όπως τώρα, να δω την αυγή.
Και κρατήστε, παρακαλώ, αυτή την μοναδική εικόνα της ανατολής του ήλιου κάπου στο βουνό που κινείται και εργάζεται ο φίλος μου, Πέτρος. Δεν είναι υπέροχη; Δεν γεμίζεις ενέργεια; Δεν είναι μια υπόσχεση Εκείνου που ελέγχει τα πάντα, ότι κι αυτή μέρα που έχουμε μπροστά μας θα κυλήσει όμορφα; Και βέβαια είναι.
Σχόλια (0)