Η πρωινή ομίχλη έχει καλύψει το χωριό Κεφαλάρι Κορινθίας...

Ο καιρός δεν ήταν καλός για πεζοπορία το Σαββατοκύριακο. Βροχερός καθώς ήταν δεν βοηθούσε να βγεις και να γνωρίσεις την περιοχή. Το κάναμε , όσο μπορούσαμε, με το αυτοκίνητο. Μια περιπλάνηση σε κάμπους με ανθισμένες αμυγδαλιές και αμπέλια που περιμένουν να "στρώσει" λίγο ο καιρός για να πάνε να τα κλαδέψουν οι ντόπιοι...

Ύστερα δρόμοι, αγροτικοί στρωμένoι με μια άσφαλτο που ο Θεός να την κάνει και μικρά χωριουδάκια διάσπαρτα στη διαδρομή. Με ευδιάκριτη την κοινωνική διαφορά, άλλα είχαν σπίτια άνετα, σύγχρονα, προσεγμένα κι άλλα ήταν ετοιμόρροπα, εγκαταλειμμένα.

Η ελληνική επαρχία σ' όλο της το μεγαλείο. Σκέτη αποκάλυψη. Περάσαμε ανάμεσα από μέρη όπου το χιόνι είχε στρωθεί τις προηγούμενες μέρες και υπήρχε ακόμα, πετρωμένο πού και πού. Είδαμε καταρράκτες με νερά να τρέχουν και να πηγαίνουν χαμένα.

Και...χαθήκαμε. Το πιο εύκολο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί στην ελληνική επαρχία είναι να... χαθείς... Η σήμανση των δρόμων είναι ελλιπής, σπάνια αντιλαμβάνεσαι πού βρίσκεσαι. Καλύτερα είναι να ρωτήσεις για να βεβαιωθείς.

Θέλαμε να δούμε τα Τρίκαλα Κορινθίας που μας είχαν περιγράψει ως τουριστικά. Η αλήθεια είναι πως έχουν μια ανάπτυξη με νέες σύγχρονες οικοδομές σε παραδοσιακή μορφή αλλά δεν με... τρέλαναν κι όλας.

Για να επιστρέψουμε στο Κεφαλάρι χρειάστηκε να κάνουμε τον μεγαλύτερο κύκλο που μπορεί να φανταστεί κανείς προκειμένου να έχουμε ένα αξιοπρεπές οδικό δίκτυο. Κατεβήκαμε μέχρι το Ξυλόκαστρο, πήγαμε παραλιακά ώς το Κιάτο και ξανακάναμε τη διαδρομή που περπατήσαμε όταν ήρθαμε μέσα στο σκοτάδι. Κοντά τρεις ώρες στο τιμόνι. Πτώμα γύρισα. Ούτε να φάω μεσημέρι μου έκανε όρεξη. Προτίμησα να... ξαπλώσω και να ξεκουραστώ.

Έξω συνεχίζει να βρέχει... Για τα καλά αυτή τη φορά...

• Καλή εβδομάδα με μια... ντάμα. Δείτε πατώντας ΕΔΩ και ξανασυζητήστετο πώς ξέρετε να παίζετε ντάμα!