Το ότι η ηλικία μου (νομίζω…) με κάνει να ξυπνάω νωρίς, το ξέρετε… Το έχετε δει και από τις πρωινές αναρτήσεις οι οποίες γίνονται, εκεί γύρω στις επτά και κάτι… Με δεδομένο ότι χρειάζονται και μια προεργασία μια συνηθισμένη ώρα μου είναι η 6:30 πρωινή. Μ’ αρέσει εκείνη η ώρα. Έχω καθαρό μυαλό και νομίζω ότι μπορώ να γράψω καλύτερα.


Βέβαια για την ώρα μένω στην Αθήνα, σε μια πολυκατοικία, χαμηλά, όπου το πρωινό το νιώθεις μόνο καθώς το σκοτάδι υποχωρεί και δίνει τη θέση του στο φως… Τέτοιες όμορφες εικόνες σαν αυτές που πήρε η φίλη μας Βικτόρια, από το μπαλκόνι της στη Ζαγορά Πηλίου, μάλλον είναι αδύνατον να τις δούμε και να τις βιώσουμε…


Αλλά γι’ αυτό είναι οι φίλοι… Το μάτι τους, γίνεται μάτι μας… Βγαίνεις στο μπαλκόνι κι έχεις πιάτο όλο το Αιγαίο μπροστά σου. Στα επτά μόλις χιλιόμετρα μπορείς να κατέβεις στο Χορευτό να κάνεις το μπάνιο. Και μετά να ανέβεις στη Ζαγορά και να ξεκουραστείς στη μαγεία του βουνού του Πηλίου και τη μοναδική ομορφιά του.


Και συχνά – πυκνά, έχεις μπροστά σου τέτοιες φοβερές εικόνες… Νομίζεις ότι είσαι πάνω από τα σύννεφα, ότι ταξιδεύεις ήδη σε άλλους τόπους και χρόνους… Φανταστείτε τώρα εμάς, που είμαστε και προσάφορμοι, καθώς στο τέλος του μήνα, την άλλη εβδομάδας δηλαδή, φεύγουμε με την Alitalia για τη νότια Γαλλία για μια γεμάτη εβδομάδα.


Έχουμε λοιπόν σοβαρούς λόγους να στεκόμαστε λίγο περισσότερο, σ’ αυτό το γεγονός. Προσπαθούμε να διεκπεραιώσουμε τις τελευταίες υποχρεώσεις μας, επαγγελματικές ή άλλες, λίγο πριν φύγουμε για το ταξίδι μας. Κι όλα αυτά καθώς ζεσταίνει ο καιρός και η ζέστη που πέφτει πάνω μας, μας κάνει να νοσταλγούμε θάλασσα.


Στην επαρχία τα πράγματα είναι σαφώς πιο όμορφα… Η ατμόσφαιρα είναι καθαρή και το μάτι σου φεύγει μακριά από το μπαλκόνι σου. Το πράσινο αρχίζει να στρώνει τη γη.. Το βλέπετε ήδη σ’ αυτές τις φωτογραφίες τις φωτογραφίες που έχουν τραβηχτεί σταδιακά, μέσα σε ένα μήνα και βάλε… Είναι φανερό ήδη ότι μας ξεσήκωσαν…


Το έλεγε και ένας φίλος μου, ο Θέμης, σε μια ανάρτηση που έκανε προχθές από την Βάρκιζα… Οι μέρες είναι όμορφες, προκλητικά ζεστές, τόσο που θα έκανε κανείς μπάνιο ακόμα κι αν δεν ήταν χειμερινός κολυμβητής. Παλιά το πρώτο μπάνιο μου συνήθιζα να το κάνω την πρωτομαγιά, αλλά νομίζω ότι σε μια τέτοια θάλασσα θα έμπαινα, ευχαρίστως.


Το Χορευτό είναι η ωραιότερη και ιστορικότερη παραλία του Πηλίου. Τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί σε μια οργανωμένη παραλία που φιλοξενεί κάθε καλοκαίρι αρκετούς τουρίστες χάρη στις ομορφιές της και στις τουριστικές υποδομές που έχουν αναπτυχθεί. Από εδώ οι δυο τελευταίες φωτογραφίες της σημερινής ανάρτησης.