Τι τελευταίες μέρες ζούμε τον σουρεαλισμό του Μαρτίου. Είδαμε πώς το κρύο, η βροχή και ο ήλιος είναι ή μπορεί να είναι, δυο βήματα δρόμος… Τι κι αν άνθισε η μυγδαλιά πρόωρα, από τον Φλεβάρη, ο χειμώνας σαν να έχει πατήσει πεισματικά το πόδι του και δεν έχει διάθεση να φύγει… Το βλέπετε κι εσείς ή είναι απλά αίσθηση μου;


Ο καιρός χθες ήταν βροχερός και κατά τις προγνώσεις των ειδικών θα συνεχίσει και σήμερα… Κι όμως στη μνήμη μας είναι οι πρόσφατες ηλιόλουστε μέρες, όπως αυτή της φωτογραφίας από την  αυλή του σπιτιού του αδελφού μου Κωστή, στο χωριό Θραψανό Ηρακλείου Κρήτης… Είναι παρμένη μια μέρα στο δεύτερο δεκαήμερο του Φλεβάρη.


Ύστερα ο Πέτρος Πατσαλαρήδης, ο φίλος μας από τη Χαλκίδα, μας παίρνει από το χέρι για να μας δείξει, πώς μπορεί στ’ αλήθεια να είναι μια βροχερή μέρα στην εξοχή, λίγο πριν ανοίξουν οι ουρανοί… Σύννεφα μαύρα, απειλή για όσους δεν έχουν φροντίσει να βρουν ένα ζεστό ασφαλές απάγκιο και να προστατευθούν.


Λίγο πιο κοντά, λίγο πιο μακριά, όλοι όσοι έχουμε ζήσει τέτοιες στιγμές, ξέρουμε πως χρειάζεται να πάρουμε γρήγορες αποφάσεις. Θα μείνουμε, θα φύγουμε; Το αυτοκίνητο βέβαια είναι κοντά, αλλά αρκεί; Καμιά φορά η φρόνηση και η λογική είναι το ζητούμε για τέτοιες στιγμές. Και χωρίς αμφιβολία, τη χρειαζόμαστε όλοι.


Έχω ζήσει στιγμές μαυρίλας, από την κακοκαιρία που έρχεται και στο γραφείο μου, στο κέντρο της Αθήνας. Και έχω δει να ανοίγουν οι ουρανοί και η δύναμη της βροχής, οι κεραυνοί και οι αστραπές να μη λένε να σταματήσουν… Κι εσύ να προσεύχεσαι και να περιμένεις να περάσει λίγο το κακό μήπως και τα καιρικά φαινόμενα κοπάσουν, για να φύγεις, ασφαλής…


Κάπως έτσι εξελίσσονται οι τελευταίες μέρες… Και ξέρω πως δεν είναι μόνο η Αθήνα, σχεδόν σε όλη την Ελλάδα εξελίσσονται αυτά τα καιρικά φαινόμενα… Αλλού μάλιστα είναι ακόμα πιο τραβηγμένα. Η φίλη μας Σούλα Καψάλη από το Βανκούβερ του Καναδά γράφει αναρτήσεις και ανεβάζει φωτογραφίες από την πόλη της. Για τέταρτο συνεχόμενο μήνα χιονίζει στο Βανκούβερ. Αν είναι δυνατόν!