Χθες βράδυ είχαμε μια διαφορετική έξοδο. Εκμεταλλευτήκαμε τις αργίες των ημερών και πήγαμε σε ένα θέαμα που η αλήθεια είναι πως δεν βλέπουμε κάθε μέρα… Είδαμε κλασικά μπαλέτα στην Εθνική Λυρική Σκηνή.


Μέχρι να ανοίξει το θέατρο και να πάμε στις θέσεις μας, είχα την ευκαιρία να περιηγηθώ λίγο στο φουαγιέ του θεάτρου ΟΛΥΜΠΙΑ, επί της Ακαδημίας, ένα από τα πιο παλιά και με ιστορία θέατρα της Αθήνας…


Μια ομορφιά ξεχωριστή που άρμοζε σε έναν χώρο τέχνης σαν κι αυτόν… Η αλήθεια είναι πως δεν είχα ξαναέρθει ως τώρα. Και καθετί στο χώρο μου έκανε εντύπωση. Ήταν οπωσδήποτε κάτι διαφορετικό απ’ ότι είχα δει μέχρι σήμερα.


Τα κοστούμια από τις παραστάσεις στις βιτρίνες είναι κάτι συνηθισμένο στα θέατρα που έχουν ιστορία. Και η Εθνική Λυρική Σκηνή έχει τη δική της μεγάλη ιστορία που χρονολογείται από τη δεκαετία του 1930, όπως διάβασα στην έρευνα που έκανα.


Στο φουαγιέ πάντα, λίγο πριν μπούμε στην αίθουσα «Μαρία Κάλλας» για να απολαύσουμε τον «Καρυοθραύστη», μια φωτογραφία λειτουργεί ως ανάμνηση μιας όμορφης στιγμής. Όλοι έχουμε ανάγκη από την τέχνη. Προσθέτει στην κουλτούρα μας και διευρύνει τον ορίζοντα σκέψης μας.


Και μια φωτογραφία από την παράσταση του «Καρυοθραύστη». Δεν είναι δική μου, διότι και πολύ σωστά απαγορεύεται η λήψη φωτογραφιών ή βιντεοσκόπηση στη διάρκεια της. Η ίδια όμως η Εθνική Λυρική Σκηνή έχει φροντίσει γι’ αυτό.


Εδώ το πολυπληθές μπαλέτο μπιζάρεται στο τέλος της παράστασης… Μια όμορφη στιγμή που επιθυμεί κάθε ηθοποιός ή χορευτής πάνω στη σκηνή. Το χειροκρότημα είναι η αμοιβή τους για το ταλέντο τους και την υποκριτική τέχνη τους. Καμιά φορά είναι πιο πολύτιμο και από τα χρήματα…

Πήγαμε και το είδαμε χθες. Αμέσως μετά την περιοδεία στην Θεσσαλονίκη, ο «Καρυοθραύστης» επέστρεψε στο Θέατρο ΟΛΥΜΠΙΑ για την καθιερωμένη πλέον τα τελευταία χρόνια σειρά επετειακών παραστάσεων. Στην εξαιρετικά επιτυχημένη παραγωγή του Μπαλέτου της ΕΛΣ, η χορογραφία εστιάζει στο όνειρο της Κλάρας, που αποδεικνύεται μια δραματική διαδικασία ενηλικίωσης μέσα από την αγάπη και τον φόβο. Η συγκεκριμένη χορογραφία του Ρενάτο Τζανέλλα πρωτοπαρουσιάστηκε το 2000 στην Κρατική Όπερα της Βιέννης. Τα εντυπωσιακά σκηνικά και τα κοστούμια της παραγωγής έχει σχεδιάσει ο διακεκριμένος σκηνογράφος Κριστόφ Κρέμερ, ο οποίος έχει συνεργαστεί με σημαντικά λυρικά θέατρα και φεστιβάλ όπως η Κρατική Όπερα Βιέννης, Κρατική Όπερα Δρέσδης, Φεστιβάλ Μπρέγκεντς, Γερμανική Όπερα Ρήνου, Θέατρο των Ανακτόρων Μονάχου, Κρατικό Θέατρο Βησμπάντεν κ.ά.

Μουσική διεύθυνση: Ζωή Ζενιώδη

Χορογραφία: Ρενάτο Τζανέλλα

Σκηνικά - κοστούμια: Κριστόφ Κρέμερ

Διεύθυνση Παιδικής Χορωδίας: Μάτα Κατσούλα

Toυς βασικούς ρόλους ερμηνεύουν οι: Κλάρα Μαρία- Πρίγκηπας Αλεξέι: Ε. Ανδρεούδη - Α. Κουρούτης, Ντροσελμάγιερ: Α. Αγαπιάδης, Νεράιδα του Βορρά: Π. Σακελλαροπούλου. Συμμετέχουν η Ορχήστρα, οι Α’ Χορευτές, οι Σολίστ, οι Κορυφαίοι και το Corps de Ballet της ΕΛΣ.

Μερικές πληροφορίες για τον «Καρυοθραύστη»

Ο «Καρυοθραύστης» (στα ρωσικά Σσιελκούντσικ) είναι μπαλέτο σε δύο πράξεις και τρεις σκηνές του ρώσου συνθέτη Πιότρ Ιλίτς Τσαϊκόφσκι. Ο Τσαϊκόφσκι συνέθεσε το έργο το 1892, ενώ το λιμπρέτο βασίστηκε στη διασκευή του παραμυθιού ο «Καρυοθραύστης» και ο βασιλιάς των ποντικών του Ε. Τ. Α. Χόφμαν από τον Αλέξανδρο Δουμά. Η πρωτότυπη χορογραφία είναι του Λεβ Ιβανόφ.

Το παραμύθι

Η ιστορία αναφέρεται στο δώρο που έκανε στη μικρή Κλάρα ο νονός της, ο Ντροσελμάγιερ, σε μια μικρή Γερμανική πόλη. Ήταν ένας κινούμενος στρατιώτης, που λειτουργεί ως καρυοθραύστης. Όταν η γιορτή τελειώνει και οι καλεσμένοι φεύγουν, η Κλάρα μπαίνει στο ήσυχο σαλόνι για να κοιμίσει τον καρυοθραύστη. Καθώς το ρολόι χτυπά μεσάνυχτα, το κορίτσι αποκοιμάται και μεταφέρεται σε έναν παραμυθένιο κόσμο. Το δέντρο μεγαλώνει μαγικά, όλα τα παιχνίδια, ανάμεσά τους και ο καρυοθραύστης, ζωντανεύουν και ρίχνονται στη μάχη με μεγάλα ποντίκια που εισβάλλουν στο δωμάτιο. Τελικά ο καρυοθραύστης κερδίζει τη μάχη και μεταμορφώνεται σε έναν όμορφο πρίγκηπα.

Στη δεύτερη πράξη η Κλάρα και ο πρίγκηπας - Καρυοθραύστης ξεκινούν για ένα μαγικό ταξίδι. περνούν από την Βασίλισσα του Χιονιού αλλά και από την χώρα των Ζαχαρωτών με την νεράιδα Ζαχαρένια. Η Κλάρα δεν θέλει να αποχωριστεί τον Καρυοθραύστη της, όμως καθώς ξυπνά κοντά στην οικογένειά της, το μόνο που κρατά στα χέρια της είναι ο Καρυοθραύστης, η κούκλα που της είχε χαρίσει ο νονός της.

Η πρεμιέρα

Η πρεμιέρα της παράστασης δόθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1892 στο θέατρο Μαριίνσκι της Αγίας Πετρούπολης. Η πρώτη παράσταση στο εξωτερικό δόθηκε 42 χρόνια αργότερα, στο Λονδίνο το 1934. Από τότε έχουν γίνει πολλές παραστάσεις σε όλο τον κόσμο, με αρκετές διασκευές στη χορογραφία, καθώς ο κάθε χορογράφος προσπαθεί να δώσει τη δική του εκδοχή της ιστορίας, πάντα μέσα στα πλαίσια του πρωτότυπου κειμένου.

Το μπαλέτο

Το μπαλέτο έχει χορογραφηθεί επίσης και από δύο εκ των κορυφαίων χορευτών του 20ου αιώνα. Από τον Ρούντολφ Νουρέγιεφ για τα Βασιλικά Μπαλέτα της Σουηδίας και τον Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ για το American Ballet Theater. Η συνηθέστερη εποχή που ανεβαίνει είναι αυτή την περίοδο, καθώς τότε είναι κατάλληλο το ρεαλιστικό σκηνικό για τη φανταστική αυτή ιστορία και παρουσιάζεται κάθε χρόνο.

• Οι πληροφορίες είναι από την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια Wikipedia