Εικόνες που σημάδεψαν τη χρονιά που φεύγει... Να θυμόμαστε τα πιο σημαντικά πράγματα...

Βραδινή βόλτα στο Villages Cinemas που δεν πέφτει ούτε καρφίτσα από τον κόσμο. Ήρθαμε να δούμε μια ταινία, αλλά είναι αδύνατον να πλησιάσεις στο ταμείο για να κόψεις εισιτήριο. Το πράγμα όμως φαινόταν από νωρίς. Καθώς πλησιάζαμε στο παρκινγκ του Allu Fan Park στον Αϊ Γιάννη Ρέντη είδαμε εκτός του χώρου στάθμευσης υπερβολικά πολλά αυτοκίνητα. Για να πω την αλήθεια δεν είχα ξαναδεί τόσα, στα χρόνια που πάμε… Μέσα το αδιαχώρητο. Με δυσκολία βρήκαμε μια θέση για το αυτοκίνητο.

Αλλά και το να περπατήσεις στο πεζοδρόμιο, με τα περίπτερα που πωλούν του κόσμου τα μικροδωράκια είναι μια μοναδική εμπειρία μέχρι να φτάσεις στους κινηματογράφους. Στριμωξίδι και κακό. Κι ύστερα ατέλειωτη πολυκοσμία. Πιτσιρικάδες οι περισσότεροι... Βοηθάει κι ο καιρός. Καλοκαιρινή μοιάζει η βραδιά. Έχει βέβαια και την ψυχρούλα του, αλλά κι εμείς, όπως και τα περισσότερα παιδιά, καθίσαμε στις κερκίδες στο στολισμένο ημικύκλιο με τις τεράστιες γιορτινές μπάλες της πλατείας. Και ήταν εντελώς υποφερτό. Οι φωνές των παιδιών γεμίζουν και «ζεσταίνουν» την ατμόσφαιρα. Ο Λάμπρος τρώει μει μερίδα μπούτια κοτόπουλου καυτερά KFC. Συνάντησε μάλιστα και έναν συμμαθητή του που ήρθε με τους γονείς του να δει την «Κληρονόμο».

Τελικά μια βόλτα ήταν. Ίσα να ξεσηκωθούμε λίγο από τον καναπέ και την τηλεόραση. Κι αυτή όλο επαναλήψεις είναι. Λένε πως κάνουν οικονομία τα κανάλια. Μα εδώ τους λείπει η φαντασία. Ένα τσίρκο στο ΣΚΑΪ μας κράτησε λίγο παραπάνω. Φύγαμε την ώρα που ο ALPHA έδειχνε τους «Δέκα μικρούς Μήτσους» του Λαζόπουλου. Στον καιρό του ήταν μια πρωτοπορία. Σήμερα μόνο κάποιες ατάκες μένουν αναλλοίωτες στο χρόνο…

Έξω, τουλάχιστον, έχει ζωή και κίνηση. Υπάρχουν παιδιά που τρέχουν. Μπορεί να φοράνε μπουφάν και κουκούλες για το κρύο, αλλά το καταδιασκεδάζουν και στα γύρω μαγαζιά δε βρίσκεις τραπέζι να καθίσεις. Περιμένοντας για την παράστασή τους (όσοι τα κατάφεραν κι έκοψαν εισιτήριο…) έχουν πάει να «τσιμπήσουν» κάτι ή να πιουν ένα ποτό.

Το έχουν αυτό οι μέρες των γιορτών. Γιατί περνάνε, έτσι κι αλλιώς, γρήγορα. Δες, Κυριακή κι όλας κι είναι ώρα να κάνουμε κάποιες δουλειές που αφήσαμε στη μέση για να ξεκινήσει καλά, από αύριο, η τελευταία εβδομάδα αυτού του χρόνου.

Έχω να «στήσω» δώδεκα σελίδες του «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ» και να τις πάω το πρωί στο τυπογραφείο. Κουτσή – ξεκουτσή η βδομάδα έχει και μέρες δουλειάς…

• Και καθώς τελειώνει η χρονιά τα παιδιά συνεχίζουν, χρόνια τώρα, να στέλνουν γράμματα στο Αϊ Βασίλη και να του ζητούν πράγματα... Δίτε ΕΔΩ τι ζητά στο Blog του ο εκπληκτικός Κώστας Κίτσιος.