Οι φωτογραφίες σ’ αυτό το δημοσίευμα είναι παλιές… Δηλαδή τρεις εβδομάδες πίσω, προς το τέλος του Ιουλίου, τότε που πήγαμε μια βόλτα, απόγευμα Σαββάτου για να ξαναδεί ο παππούς Διονύσης μέρη γνωστά που κάποτε, στο παρελθόν τα έκανε πιο συχνά… Και αφού περάσαμε τη Χασιά πήραμε το δρόμο που ανεβαίνει στις παρυφές της Πάρνηθας προς τη μεριά των Δερβενοχωρίων… Κάναμε μια στάση στην Κρύα Βρύση, μια όμορφη πηγή που η Δήμος έχει αξιοποιήσει δεόντως με το να φτιάξει έναν χώρο που μπορεί αν απολαύσει κανείς με την παρέα του.


Μέχρι και ένα πέτρινο θεατράκι υπόδειγμα είδαμε… Και φυσικά γίναμε για λίγο ηθοποιοί, στο κέντρο του ενδιαφέροντος… Στο μεταξύ φτάσαμε ως εδώ περνώντας τη Χασιά με τις ταβέρνες της και τα κρεατικά της… Πρόκειται για μια ιδιαίτερα απομονωμένη περιοχή αμιγούς κατοικίας που περιβάλλεται από τους ορεινούς όγκους Πλατώματος, Λυκορράχης, Χασιάς, Κακής Ράχης και Φυλής, στους πρόποδες της Πάρνηθας. Δεν είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένη και η ρυμοτομία έχει ελλιπή ονοματολογία. Από εδώ μπορείς να πάρεις και πολύ καλό ψωμί για το σπίτι στην επιστροφή…


Αν θέλετε να πάτε τώρα το καλοκαίρι εναλλακτικές διακοπές σε βουνό, μακριά από τον ξέφρενο τουρισμό, που να συνδυάζει αναψυχή, καλό φαγητό, ιστορικό - λαογραφικό ενδιαφέρον αλλά και ενδιαφέροντα αθλήματα, τότε το ιδανικό μέρος είναι τα Δερβενοχώρια! Τα Δερβενοχώρια είναι ένα σύνολο πέντε χωριών που εκτείνονται δυτικά της Πάρνηθας και βρίσκονται ακροβολισμένα σε ένα γραφικό και γεμάτο έντονα χρώματα οροπέδιο, σε υψόμετρο περίπου 530 έως 570 μέτρων, καταλαμβάνοντας έκταση περίπου 40 χιλιάδων στρεμμάτων.


Στα Δερβενοχώρια αξίζει να επισκεφθείτε το Ιστορικό κάστρου της Πανάκτου, το κάστρο Πυργάρι στα Σκούρτα, τον Ενετικό πύργο στην Πύλη, τον ανδριάντα του Στρατηγού Αθανάσιου Σκουρτανιώτη, έργο του Γλύπτη Γ. Μέγκουλα στην Πλατεία Σκούρτων, το μνημείο του Στέφα Μαλιάτση στις Πόρτες, τον οικισμό Τσιγγουράτι, την γέφυρα Γκέλη του 1600, το ταμπούρι του Στρατηγού Σκουρνατιώτη στην Πύλη και πολλά άλλα μνημεία. Ακόμη μπορείτε να απολαύσετε την θέα του οροπεδίου από το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, στην κορυφή Μάλια Μουλίθι Σκούρτων.


Θα απολαύσετε όλες τις υπέροχες και μαγευτικές διαδρομές και τα πανέμορφα τοπία, με τα πόδια ή το αυτοκίνητο, μέσα στο απέραντο πευκόφυτο δάσος που απλώνεται με την πλούσια πανίδα και χλωρίδα, να διαβείτε μέσα σε υπέροχες ορεινές χωμάτινες διαδρομές και χαράδρες και να δείτε τα διάφορα σπήλαιο- βάραθρα της περιοχής. Εμείς το κάναμε μονορούφι και ήταν κουραστικό λίγο γιατί μετά γυρίσαμε από την Ελευσίνα μέσω Αττικής Οδού… Αλλά ταβέρνα που τηρεί τις προδιαγραφές, όπως τις θέλαμε δεν βρήκαμε γι’ αυτό και φάγαμε στη Νέα Φιλαδέλφεια…


Στη Κρύα Βρύση απολαύσαμε από την πηγή, στην κυριολεξία ένα πολύ ωραίο νερό. Παλιά, μας έλεγε ο παππούς Διονύσης από δω έπαιρναν νερό με ότι μέσα διέθεταν και τα είχαν για πόσιμο στα σπίτια τους… Η αλήθεια είναι ότι είναι εξαιρετικό έτσι παγωμένο… Και δεν χάνεται. Μέσα από ειδικά αυλάκια που δημιουργούν μια πολύ όμορφη αίσθηση στον επισκέπτη καταλήγουν σε κάποια δεξαμενή από την οποία υδρεύεται ο οικισμός της Χασιάς. Μπράβο τους που δεν αφήνουν τίποτα να πάει χαμένο…


Βγάλαμε τις φωτογραφίες που χρειαζόμαστε και τις ανεβάσαμε από κει στο Facebook. Για κάποιο λόγο, ίσως επειδή είχαμε αρκετές δραστηριότητες, όλη αυτή η βόλτα δεν δημοσιεύτηκε ποτέ στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Και να που ήρθε η ώρα τους… Θα θέλαμε βέβαια να μπορούσαμε να καθίσουμε λίγο περισσότερο στην ταβέρνα που βρίσκεται εκεί δίπλα, αλλά όλα έδειχναν ότι ήταν κλειστή αν και η πινακίδα πιο χαμηλά στη διασταύρωση έλεγαν ότι λειτουργούσε χειμώνα - καλοκαίρι τους μονούς μήνες. Θύμα κι αυτή των Μνημονιών;


Συνεχίσαμε για τα Δερβενοχώρια… Είχα έρθει κάποτε, όταν δούλευα στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά με τον πρόεδρο Μιχάλη Ζησιμόπουλο. Ήρθαμε όμως νύχτα και φύγαμε νύχτα. Στη μνήμη μου υπήρχαν ακόμα οι καλοί μεζέδες και η παρέα στη χασαποταβέρνα που καθίσαμε… Αλλά αυτή τη φορά, τίποτα δεν ήταν το ίδιο… Μεγαλώσαμε ή οι ντόπιοι κάτι έκαναν και το άλλαξαν αυτό; Όπως και να έχει το πράγμα, μας άρεσε η βόλτα, αλλά μέχρι εκεί... Θα το ξανασκεφτούμε να πάμε μόνο για φαγητό…


Σας το συστήνουμε να το κάνετε σαν βόλτα, ή να το βάλετε στα σχέδια σας πριν φύγει το καλοκαίρι… Θα εντυπωσιαστείτε από τις πολλές ταβέρνες με τους πλούσιους ντόπιους μεζέδες, τα παραδοσιακά εδέσματα και τα εγχώρια προϊόντα που πωλούνται στο παζάρι που γίνεται κάθε Κυριακή. Τα Δερβενοχώρια, όπως και να το κάνεις,  είναι ένας ειδυλλιακός παράδεισος, που συνδυάζει ξεκούραση και ψυχαγωγία σε απόσταση μόλις 45 χιλιομέτρων από την Αθήνα! Αξίζει να τα επισκεφτείτε!