Να, κάτι τέτοια πρωτοσέλιδα, όπως αυτό του ΕΘΝΟΥΣ είναι που μας κάνουν να αναρωτιόμαστε ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης; Το θέμα βέβαια δεν είναι πρωτόγνωρο. Κρατάει χρόνια... Και κατά καιρούς προωθούν τις εκάστοτε φωνές εκείνων που χρηματοδοτούν τον εκδότη του κ. Μπόμπολα στις διάφορες πολυσχιδείς δραστηριότητες του. Δείτε ΕΔΩ ένα πολύ καλό δημοσίευμα για το ρόλο των ΜΜΕ στο Blog  μαθητείας των παιδιών μου.

Η εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ δεν κάνει αντιπολίτευση στη Νέα Δημοκρατία... Μάλλον φιλικά διακείμενη, είναι... Επομένως το θέμα σχετικά με τη βάση της, μπορεί να θεωρηθεί σοβαρό, με την έννοια ότι γνωρίζει καλά το χώρο εσωτερικά... Προσωπικά δεν μας κάνει καθόλου εντύπωση... Εσείς που μας παρακολουθείτε, ξέρετε το γιατί...

Το μεγάλο ανθρώπινο θέμα της ημέρας που δεν θα το βρείτε πουθενά ψηλά πέρα από την ΑΥΓΗ. Οι λόγοι είναι προφανείς: Δεν πουλάει ένα τέτοιο θέμα, άσε που αφορά αλλοδαπούς. Η ζωή τους στη ζυγαριά του κόσμου δεν έχει το ίδιο βάρος με αυτή των αυτόχθονων. Δείτε την είδηση ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Ζήσαμε να το δούμε κι αυτό... Πρόκειται για τον χαρακτηριστικό τίτλο της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, όπου ο... γίγαντας Γιάννης Στουρνάρας, υπουργός Οικονομικών, “διαπραγματεύεται” με την τρόικα, προασπίζοντας τα συμφέροντα μας, βεβαίως, βεβαίως... Αν υπάρχει, έστω και ένας κακόπιστος ανάμεσα μας που να συμφωνεί με το σχόλιο μου, παρακαλώ να σηκώσει το χέρι του...

Η ΕΣΤΙΑ μερικές φορές έχει τον τρόπο της να γοητεύει, αν και δεν ακολουθεί ακριβώς τους κανόνες της δημοσιογραφίας για την επικαιρότητα στις σελίδες της. Στην τελευταία σελίδα της δημοσιεύει καθημερινά δημοσιεύματα της πριν από 50, 80 ή και 100 χρόνια... Τι διαπιστώνουμε; Σαν να μην πέρασε μια μέρα... Δεν μας κάνει εντύπωση, δυστυχώς, ούτε κι αυτό... Απλά επισημαίνουμε πόσο στάσιμα είναι τα πράγματα...

Σήμερα λέω να ακολουθήσω μια άλλη τακτική. Δεν θα σας πω τίποτα για μένα. Τι σημασία έχει άλλωστε. Για όποιον ήθελε να μάθει για μένα δεν έχει παρά να ψάξει λίγο εδώ μέσα. Ανοιχτό βιβλίο είμαι, δεν έχω λόγους να κρύψω απολύτως τίποτα...

Θα σας δώσω λοιπόν τέσσερις διαφορετικές ιστορίες. Μικρές, απολαυστικές, διδακτικές. Εκ πρώτης όψεως δεν έχουν τίποτα κοινό μεταξύ τους. Εκ πρώτης όψεως... Διότι αν δεν φύγετε βιαστικά και το ψάξετε λίγο θα ανακαλύψετε πολλά πράγματα που τις ενώνουν.

Πρόκειται για το περιεχόμενο ενός e-mail από αυτά που έχω την τύχη να λαβαίνω καθημερινά από φίλουςξ, από ανθρώπους δηλαδή που κινούνται στην ίδια με εμένα λογική ότι ίδια πρέπει να βελτιωνόμαστε καθημερινά, επειδή είμαστε ατελείς...

Χαβιέρ Τομέο, Το σκουλήκι

Κι εσύ; Ποιος είσαι εσύ; ρωτάω το μικροσκοπικό πλάσμα, που ανακαλύπτω στα πόδια μου. Είμαι το σκουλήκι, μου αποκρίνεται. Ένα αργό κι αργοκίνητο ζωάκι. Ανασαίνω από το δέρμα μου κι ο πεπτικός μου σωλήνας διατρέχει ολόκληρο το σώμα μου. Η μητέρα μου μου είπε όταν γεννήθηκα: Μη σκας, Φρειδερίκο. Ούτε έξυπνος είσαι, ούτε ωραίος. Δεν έχεις φτερά. Ούτε καν πόδια δεν έχεις. Έρποντας όμως μπορείς να φτάσεις παντού.

Σώμερσετ Μωμ, Ζήτημα τιμής

Ένας Ιταλός που δεν είχε να φάει, έφτασε στη Νέα Υόρκη και σε λίγο βρήκε δουλειά ως οδοκαθαριστής. Τη γυναίκα του, που την αγαπούσε παράφορα, την είχε αφήσει πίσω στην Ιταλία. Όταν κάποτε, άκουσε φήμες, πως η γυναίκα του επρόκειτο να κοιμηθεί με τον ανεψιό του, λύσσαξε. Επειδή δεν είχε χρήματα να επιστρέψει στην Ιταλία, έγραψε στον ανεψιό του και τον κάλεσε να έρθει στη Νέα Υόρκη, όπου θα μπορούσε να βγάλει χρήματα. Ο ανιψιός ήρθε, και το βράδυ της άφιξής του ο σύζυγος τον σκότωσε. Αμέσως τον συνέλαβαν. Έφεραν τη γυναίκα του στη Νέα Υόρκη για να την ανακρίνουν. Αυτή για να τον απαλλάξει, ψευδομαρτύρησε ότι ο ανιψιός υπήρξε εραστής της. Ο άνδρας καταδικάστηκε σε φυλάκιση και πολύ σύντομα αποφυλακίστηκε με αναστολή. Η γυναίκα του τον περίμενε. Ήξερε ότι δεν τον είχε απατήσει, αλλά η ομολογία της είχε κλονίσει σοβαρά το γάμο τους, σαν να επρόκειτο για αλήθεια. Αυτό τον εξόργιζε. Της έκανε φοβερές σκηνές, και τελικά βλέποντας αυτή πως δεν είχε άλλη διέξοδο, κι επειδή τον αγαπούσε, του ζήτησε απελπισμένα να την σκοτώσει. Αυτός της έμπηξε το μαχαίρι στο στήθος. Η τιμή του είχε επιτέλους αποκατασταθεί.

Τζέημς Θέρμπερ, Η αρκετά ευφυής μύγα

Μια μεγάλη αράχνη, σ’ ένα παλιό σπίτι, είχε απλώσει έναν όμορφο ιστό για να πιάσει μύγες. Κάθε φορά που μια μύγα προσγειωνόταν και πιανόταν στον ιστό της, η αράχνη την έτρωγε, ώστε η επόμενη μύγα να έχει την εντύπωση πως ο ιστός είναι ένα ήσυχο και τερπνό λιμανάκι. Ωστόσο, μια μέρα, μια αρκετά ευφυής μύγα βούιζε ώρα πάνω από τον ιστό, χωρίς να προσγειώνεται, οπότε παρουσιάστηκε η αράχνη και της είπε: «Κατέβα κι έλα να καθίσεις». Η μύγα όμως ήταν πιο πονηρή από την αράχνη. Της είπε: «Δεν πηγαίνω πουθενά όταν δεν βλέπω άλλες μύγες, και σ’ αυτό το σπίτι δεν βλέπω άλλες μύγες». Συνέχισε λοιπόν να πετάει, και έφτασε σ’ ένα σημείο, όπου είχαν συγκεντρωθεί πολλές, πάρα πολλές, μύγες. Αμέσως θέλησε να πάει κοντά τους, όταν πέρασε από εκεί μουγκρίζοντας, μια μέλισσα και της είπε: «Πρόσεχε, ηλίθια! Είναι μυγόχαρτο! Οι μύγες έχουν πέσει όλες στην παγίδα» -«Ανοησίες», είπε η μύγα, «αυτές χορεύουν»! Και αμέσως κάθισε και κόλλησε στο μυγόχαρτο σαν όλες τις άλλες.

Συμπέρασμα: Μην εμπιστεύεσαι τις πλειοψηφίες, αλλά ούτε και κανέναν άλλο.

Φ. Κάφκα

«Αχ», είπε ο ποντικός, «μέρα με τη μέρα ο κόσμος γίνεται και πιο στενός. Στην αρχή ήταν τόσο μεγάλος, που με φόβιζε, έτρεχα και έτρεχα, και ήμουνα πανευτυχής που επιτέλους, μακριά, πολύ μακριά, δεξιά και αριστερά μου, έβλεπα τοίχους, αλλά αυτοί οι ατέλειωτοι τοίχοι πλησιάζουν με τέτοια ταχύτητα ο ένας τον άλλο, που βρίσκομαι ήδη στο τελευταίο δωμάτιο, και εκεί στη γωνία υπάρχει η παγίδα, όπου τρέχω να χωθώ».

«Γιατί δεν άλλαζες διαδρομή;» είπε η γάτα, και τον καταβρόχθισε.

• Από το βιβλίο: "Μεγάλοι Συγγραφείς γράφουν τις πιο μικρές ιστορίες του κόσμου".