Είπα την τελευταία βραδιά πριν την επιστροφή να την περάσω παρέα με φίλους... Είχε έρθει στο μέρος που είμαι, μια μπάντα μουσικών με μπουζούκι και κιθάρα και έπαιζαν ωραία λαϊκά. Μου άρεσε όλη η βραδιά κι είπα να της δώσω λίγο χώρο για έκφραση...

Το κλίμα ήταν καλό και οι άνθρωποι επίσης... Είχα καιρό να δω μαζεμένα τόσα χαμογελαστά πρόσωπα. Και μου έκανε καλό. Η όμορφη διασκέδαση λειτουργεί ως αγχολητικό. Ξέρεις ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, ή αν υπάρχει, εκείνη τη στιγμή τουλάχιστον, μπορείς να το αντιμετωπίσεις...

Οι μουσικοί καλοί... Πραγματικά μας πήραν και μας απογείωσαν. Παλιά λαϊκά τραγούδια, ζεϊμπέκικα που κάποιοι δεν έχασαν την ευκαιρία να σηκωθούν να χορέψουν. Εικόνες αληθινού γλεντιού απ' αυτές που δε συναντάς στις μέρες μας.

Το πρόσωπό τους, η ατμόσφαιρα, όλα ήταν ξεχωριστά. Απολάμβανα την κάθε στιγμή λίγο πριν πάρω το δρόμο για την επιστροφή. Το πιο όμορφο που άκουσα από έναν ηλικιωμένο κύριο:”Θρηνούμε τα παλικάρια μας” μου είπε και ήταν αλήθεια πολύ ξεχωριστός ο τρόπος... Θρήνος με... γλέντι και ποτό και γέλια, ελληνικό φαινόμενο...

Όταν οι άνθρωποι ξέρουν να δίνουν χώρο στη διασκέδαση, χωρίς να μετρούν το χρόνο. Και έτσι η ατμόσφαιρα γίνεται ξεχωριστή και τη μοιράζεσαι. Τέτοιοι κύκλοι είναι που φέρνουν πιο κοντά τους ανθρώπους. Πίνουν, γλεντούν, γελάνε... Κι όταν τελειώνει το γλέντι και σε χαιρετούν που φεύγεις, χαίρονται όταν λένε: “Με λένε Θανάση, εσένα;”

Πέρα από μερικές φωτογραφίες που τράβηξα, έδωσα τη δυνατότητα να καταγραφούν μερικές όμορφες στιγμές και σε βίντεο. Ζωντανή εικόνα και ήχος που σε μεταφέρει στο κλίμα της βραδιάς. Μιας βραδιάς που κινήθηκε έξω από τις συνήθειες μου να κοιμάμαι νωρίς τα βράδια...