Περπατημένοι δρόμοι... Ένα τραγούδι – ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη, τραγουδισμένο από τον Δημήτρη Λάγιο... Αφιερωμένο σε όλους όσους δίνουν καθημερινά το παρών στην πλατεία...

Απογευματάκι στο χαγιάτι του σπιτιού... Μόλις έχω σηκωθεί, ύστερα από ένα απογευματινό ύπνο σχεδόν τριών ωρών. Τριών; Για φαντάσου... Ήταν το ταξίδι, ήταν το ουζάκι στην Παναγιά την καρβουναρέικη, ήταν η κούραση που βγήκε, άλλος άνθρωπος νοιώθω...

Πίνω το καφεδάκι μου και προσπαθώ να ξαναμπώ στο ρυθμό της μέρας... Έχει αρχίσει να βραδιάζει. Πέφτει σιγά -σιγά το σκοτάδι... Κάνει και κρύο στα 800 μ. υψόμετρο... Κι είμαι με τα καλοκαιρινά... Καλοκαίρι ζεστό φύγαμε από την Αθήνα. Ούτε που μπορούσα να φανταστώ αυτό το πισωγύρισμα...

Χαλαρά... Χτυπά το τηλέφωνο. Είναι ο Μάρκος, ο φίλος μου... Έτσι για μια καλησπέρα. Προηγουμένως έχω δει το σχόλιο του στο SMS για τους συνδικαλιστές. Εύστοχο. Κάποιοι ναι, συναλλάχτηκαν με την εξουσία. Δεν μπήκαν όμως όλοι στις λιμουζίνες της. Αλλά χρεώθηκαν οι περισσότεροι το κακό. Δυστυχώς αυτός είναι ο τόπος μας, αυτοί είμαστε.

Βραδάκι Σαββάτου... Όμορφα. Κουβεντιάζουμε. Φυσάει ένα ελαφρό αεράκι. Στην επαρχία είναι αλλιώς... Οι ρυθμοί είναι διαφορετικοί, πιο ανθρώπινοι. Έχει αυτό το κάτι διαφορετικό που λείπει από μας, τους ανθρώπους της πόλης.

“Αγριο ποτάμι”. Νέος δίσκος σε μουσική & παραγωγή Γιάννη Κ. Ιωάννου. Στίχοι: Αναστασία Βαφειάδου, Άλμπουμ: Ξαφνική βροχή. WARNER Music 2011. Απόλαυση...