Στο βήμα οι ομιλητές τοποθετούνται. Δίπλα τους το προεδρείο της Γενικής Συνέλευσης και μέλη του Δ. Σ. του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ.

Μια ακόμα πλευρά της αίθουσας. Η διαδικασία είναι ήδη προς το τέλος κι ένας κόσμος έχει βγει από την αίθουσα για να ξεμουδιάσει λίγο.

Γεμάτη η ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα συνεδριάσεων του ξενοδοχείου ΤΙΤΑΝΙΑ δίπλα στην πλατεία Ομονοίας.

Παρακολούθησα στο ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ την ετήσια τακτική γενική συνέλευση του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ. Μια διαδικασία σοβαρή που αξίζει να έχεις το χρόνο να είσαι εκεί και να τους ακους. Σοβαροί, με προτάσεις ικανές να πάνε το κίνημα δυο βήματα παραπέρα.

Τα τελευταία 17 χρόνια συνεργάζομαι μαζί τους στην έκδοση του «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου» που βγάλαμε με τον Μανώλη Φωτόπουλο. Και πρέπει να πω ότι είναι από τις όμορφες στιγμές της δημοσιογραφίας η συνεργασία μαζί τους.

Έτσι νοιώθω και σήμερα στον ημιόροφο του ΤΙΤΑΝΙΑ. Γεμάτη η αίθουσα, όπως πάντα, άλλωστε... Θα το ξαναπώ κι ας κουράζει η επανάληψη. Τέτοια συμετοχή σε μια Γενική Συνέλευση θα τη ζήλευαν πολλά συνδικάτα που εκπροσωπούν εν ενεργεία εργαζόμενους.

Κι όταν τους βλέπεις έτσι δυνατούς και αποφασισμένους να τοποθετούνται πάνω στο βήμα δεν ακούγεται παράξενα η παρότρυνση απλού συνέδρου να προσχωρήσουν σε... κόμμα των συνταξιούχων και καταχειροκροτήθηκε.

Περίπου δυο ώρες κράτησε όλη η διαδικασία... Και έγινε κριτική για τη στάση των σωματείων των εργαζομένων ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό. Κι όταν αυτά τα ακούς από τα χείλη του Γ. Ζαχαρή που πριν εννιά μήνες έγινε συνταξιούχος και προλογήθηκε πολύ θετικά από τον προεδρεύοντα της Συνέλευσης Κώστα Γαζή έχουν μια ξεχωριστή αξία.

Τους παρακολουθώ με πολύ προσοχή σ' αυτά που λένε από τους βήματος. Όλα έχουν την αξία τους. Και η τοποθέτηση τόσο των απλών μελών, όσο και της διοίκησης του Σωματείου. Έχω πάρει πολλά μαζί τους.

Η ματιά τους είναι θετική κριτική κι έχει μεγάλη αξία να «βλέπεις» μ' αυτη τη ματά τα γεγονότα που εξελίσσονται γύρω μας. Νομίζω ότι μπορείς να τα δεις πιο καθαρά. Και στους καιρούς που περνούμε, τους δύσκολους, αυτό είναι, περισσότερο από ποτέ, αναγκαίο...