Ανανεώσαμε τη συνδρομή μας στην onScreen για ένα ακόμα χρόνο... Έτσι συμβαίνει στις εταιρίες που διαχειρίζονται το λογαριασμό στην ιστοσελίδα αυτή. Μέχρι τον Απρίλη του 2012 θα είμαστε εδώ, παρεούλα, για να ανανεώσουμε, τότε πάλι, για ένα χρόνο.

Μ' αρέσει αυτή η γωνιά... Ζεστή, φιλόξενη και πάνω απ' όλα ανθρώπινη. Κάτι σαν την ίδια τη ζωή, ας πούμε.

Βρισκόμαστε καθημερινά εδώ, τα λέμε, δεν έχει και τόσο σημασία το θέμα, σημασία έχει η συντροφιά, η παρουσία, το “γειά σου τι κάνεις, είσαι καλά;”, αυτό κυρίως...

Ναι, βγάζουμε τα σώψυχά μας... Αυτά που θα λέγαμε στην παρέα μας, αν είχαμε την πολυτέλεια του ελεύθερου χρόνου και να μοιραζόμαστε πράγματα με τους ανθρώπους που εκτιμούμε για το ήθος τους και την εντιμότητά τους.

Ας είναι καλά τα παιδιά στην onScreen. Μας έδωσαν την τεχνική δυνατότητα να γνωρίσουμε καλά τις ευκολίες που παρέχει το You Tube, τα αρχεία PDF με τις δουλειές που φτιάχνω, τις εφημερίδες μου.

Γιατί μ' αρέσει; Γιατί γίναμε πια μια γειτονιά. Εσείς έχετε τη δυνατότητα να κάνετε σχόλια πάνω στις αναρτήσεις κι εγώ μπορώ να σας απαντήσω. Έχουμε τα μηνύματα SMS, αλλά και τη ζωντανή επικοινωνία. Έτσι ήταν πάντα η γειτονιά... Αυτή που χάσαμε κλεισμένοι στις πολυκατοικίες – κλουβιά.

Και να, που βρήκαμε έναν τρόπο να το αλλάξουμε αυτό... Να ξανα- επικοινωνήσουμε μ' έναν νέο τρόπο, χωρίς να σταματήσουμε και τους παλιού τρόπους. Πάντα μου άρεσε ένα ουζάκι στη λιακάδα, χαλαρά, με φίλους και καλή κουβεντούλα. Είμαστε αποφασισμένοι να μην απεμπολίσουμε καμιά κατάκτηση. Και θα το κάνουμε...

Λόγια που μου άρεσαν καθώς έκανα, πριν από λίγο μια τσάρκα στο Facebook. Από μια ανάρτηση Δημήτρη Βεριώνη  σε δικούς του στοίχους, μουσική: Νίκος Ζιώγαλας. Πρώτη εκτέλεση: Αναστασία Μουτσάτσου. Ποια θάλασσα σε άρπαξε και σ' έκανε δικό της, σε ζήλεψε και σ' έβαλε σ... (τη συνέχεια ακούστε τη στο τραγούδι).