Περπατάμε με τον Λάμπρο στο άλσος της Νέα Φιλαδέλφειας. Η υψομετρική διαφορά είναι ήδη αισθητή...

Η τελευταία αποκριά τις είχε τις βροχές της. Όχι πως τη χάλασε στους καρναβαλιστές, άμα έχεις τη διάθεση, τίποτα δεν είναι σε θέση να στη χαλάσει, ακόμα και ο καιρός.

Χθες το μεσημέρι, κάπου ανάμεσα σ' ένα μαυρισμένο καιρό στην Αθήνα που το πήγαινε για βροχή, βρήκαμε τον καιρό να πάμε μια βόλτα στοάλσος της Νέας Φιλαδέλφειας. Ήταν ωραία. Ο ήλιος έπαιζε το... κρυφτούλι του ανάμεσα στα σύννεφα, καφτός, ζεστός, σχεδόν ανυπόφορος ώρες – ώρες. Έψαχνες λίγο ίσκιο να καθίσεις. Κι ας ήταν η παγωνιά μπόλικη...

Όντως, δεν κράτησε πάνω από δυο ώρες αυτή η χαρά Θεού. Αρκετή όμως για να... παιχνιδίσει το μάτι μας στο πράσινο, περπατώντας στους πεζόδρομους του άλσους, ανάμεσα στα ψηλά δέντρα και την πρασινάδα που έχει φουντώσει αυτόν τον καιρό.

Ακόμα κι ένα περιβόλι από γιγάντιες τσουκνίδες μοιάζει όμορφο στο μάτι που τις χαζεύει με την ώρα.

Ο Λάμπρος “παίζει” με τα παγκάκια. Πηδάει σαν κρι κρι στα υπερυψωμένα πλατωματα κι έτσι ψηλός όπως είναι, μοιάζει θεόρατος. Βλέπω τη διαφορά μας στη φωτογραφία και γελάω.Πόσο μεγάλωσε αυτή η “υποψία” ανθρώπου...

Στο πάρκο δεν κυκλοφορούν πολλοί άνθρωποι. Παρ' όλα οι σερβιτόροι κάνουν άθλιο σέρβις. Απογοητευτήκαμε. Ύστερα από μισή ώρα αναμονής σηκωθήκαμε και φύγαμε. Πήγαμε στο ζαχαροπλαστείο της ΧΑΡΑΣ στα Πατήσια και απολαύσαμε γρήγορα και άνετα το παγωτό, το σερβίρισμα και την καλή ποιότητα του. Παγωτό μες στο χειμώνα, απόλαυση μεν, δοκιμασία όμως για το λαιμό που ήδη αρχίζει και κάνει τις κόνξες του.

Μισή ώρα μετά, άρχισε η βροχή που κράτησε ώς αργά το βράδυ. Την αρχή δυνατή και μετά απαλή, σιγανή, τακτική... Λες να 'χουμε χιόνι αύριο;

Ήσυχα τα δρομάκια στο άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας...