Από σπόντα και όχι γιατί το θέμα με αφορά, οι απεργίες των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής μεταφοράς (ΜΜΜ) με επηρεάζουν άμεσα. Το «από σπόντα» έχει να κάνει με το γεγονός ότι λόγω της μηχανής που έχω πάνε πολλά χρόνια να χρησιμοποιήσω λεωφορεία, ηλεκτρικό, τρόλεϊ, τραμ ή άλλο δημόσιο μέσο μεταφοράς.

Τώρα όμως που αντιδρούν δυναμικά στις αλλαγές που επιχειρεί η κυβέρνηση, εισέπραξα κι εγώ μερίδιο αυτής της... ταλαιπωρίας, αφού σε μια προσπάθεια να βοηθήσω αυτούς που δουλεύουν και δεν μπορούν να πάνε στις δουλειές τους, τους πάω εγώ.

Μια τέτοια μέρα ήταν και η σημερινή. «Κόβω» χιλιόμετρα, γεμίζω το ρεζερβουάρ βενζίνη... Είμαι εκεί την ώρα που πρέπει και εξυπηρετώ εκείνους που με χρειάζονται.

Καταλαβαίνω την, ομολογουμένως, δύσκολη δουλειά των ταξιτζήδων. Οι ελληνικοί δρόμοι, ιδιαίτερα μιας μεγαλούπολης σαν την Αθήνα, δεν είναι και ότι καλύτερο. Και οι Έλληνες οδηγοί δεν φημίζονται για την ευγένεια τους, την υπομονή, τη διάθεση να εξυπηρετήσουν τους άλλους οδηγούς. Αυτό πια κι αν το ξέρετε...

Όμως νοιώθω καλά μέσα μου κι αυτό έχει σημασία. Προσπαθώ να βγάλω σε πέρας, με αξιοπρέπεια κι όλες τις άλλες υποχρεώσεις μου στο... βασικό επάγγελμα μου που είναι η δημοσιογραφία. Και τα καταφέρνω, με όλες τις δυσκολίες και τα προβλήματα που έχω να αντιμετωπίσω.

Αλλά σήμερα χάλασε ο καιρός. Ο πρωινός ήλιος, έδωσε τη θέση του σε μια ψυχρούλα δυνατή μετά το μεσημέρι. Άσε που... μπούκωσε, μαύρισε και δείχνει να το πηγαίνει για βροχή... Λες;