Μια προτροπή της Δέσποινα Βανδή για το “Χαμόγελο του Παιδιού”. Αν μπορούμε, ας την ακούσουμε. Καλό θα κάνουμε...

Πληθαίνουν οι αναγνώστες αυτού του Site. Πόσος καιρός πάει που κλείσαμε τα 85.000 “χτυπήματα” και ξαναέγραψα σημείωμα εδώ; Σαν χθες μου φαίνεται. Δυο πράγματα συμβαίνουν: Ή όντως φεύγει πολύ γρήγορα ο καιρός ή εσείς αυξάνεσθε και πληθύνεσθε στο πέρασμα του καιρού.

Όπως και να 'χει είναι ευχάριστο να διαπιστώνεις πως έχουν μια κάποια αποδοχή τα γραφτά σου. Τώρα, η αλήθεια είναι πως το “παλεύω” κι εγώ λίγο. Παρακολουθώ την επικαιρότητα, ανάμεσα στις δουλειές μου και προσπαθώ να είμαι δίπλα της.

Το γεγονός ότι το περιεχόμενο δεν είναι μονοθεματικό δεν μου δημιούργησε ποτέ ιδιαίτερο πρόβλημα. Μπορώ να γράφω και να σχολιάζω ελεύθερα για καθετί που γνωρίζω, με αφορά ή έχει να κάνει με τον περίγυρό μου.

Πολλές φορές περνάω από... τη δική μου “κρισάρα” όσα μου στέλνουν οι φίλοι και τα μοιράζομαι μαζί σας. Κι αυτό είναι που μου αρέσει. Αυτή η ζωντάνια και η κινητικότητα...

Είμαστε σαν μια παρέα εδώ μέσα. Και μπορεί, συνήθως να μιλάω εγώ, αλλά όταν χρειάζεται τα σχόλια σας είναι εύστοχα και καυστικά. Ελεύθερα και όταν εκτιμάτε ότι πρέπει να κάνετε. Όπως έχετε διαπιστώσει “ανεβαίνουν” χωρίς έλεγχο και αμέσως. Μόνο αν είναι υβριστικά παρεμβαίνω, αν και δεν έχει συμβεί ώς τα τώρα. Διαφορετικά απαντώ. Και προσπαθώ να έχω επιχειρήματα για να σας πείσω. Δεν ξέρω αν τα καταφέρνω, αλλά το προσπαθώ.

Ο “Θραψανιώτης” έχει πια τη δική του ταυτότητα στο διαδίκτυο. 90.000 “χτυπήματα” από διαφορετικές I.P. Δεν είναι και λίγα μέσα σε λιγότερο από δυο χρόνια...