Μα, πότε στην ευχή πέρασαν κιόλας 40 μέρες από τότε που έφυγε για πάντα από κοντά μας ο Αντώνης, ο άντρας της Ελένης; Φεύγει σαν αέρας ο καιρός, Όχι πως δεν το ξέραμε, αλλά κάθε φορά που μας προκύπτει να το διαπιστώσουμε ξανά η έκπληξή μας είναι μεγάλη.

Κυριακή πρωί, ώρα 11.15, είχε οριστεί το μνημόσυνο στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στη Νίκαια. GPS έβαλα για να το βρω. Δεν είχα ξαναπάει προς τα κει. Το βρήκαμε όμως, μ' αυτόν τον τρόπο εύκολα.

Και για άλλη μια φορά διαπίστωσα πόσο αγαπητός ήταν όσο ζούσε ο Αντώνης. Τόσο κόσμο σε μνημόσυνο είχα χρόνια να δω. Όπως και στην κηδεία του. Δεύτερη φορά, στην απουσία του, που με ξαφνιάζει, αυτός ο άνθρωπος.

Στην εκκλησία του Αϊ Γιώργη το 'χουν κάθε μισή ώρα, ένα μνημόσυνο. Το δικό μας ήταν το δεύτερο στη σειρά. Συγγενείς, φίλοι, γνωστοί, που ήξεραν ήρθαν. Είναι στον περίβολο της εκκλησίας και περιμένουν να στολιστεί να ετοιμαστεί το εσωτερικό του ναού για να μπούμε.

Γεμίζει ο ναός από τον κόσμο. Και δεν είναι καθόλου μικρός. Οι παπάδες δεν βιάζονται να τελειώσουν. Ύστερα περνάμε στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο πίσω από την εκκλησία με τα στρωμένα τραπέζια. Να σερβίρουν τον καφέ με παξιμαδάκι, το κονιάκ των τριών αστέρων, ελαφρύ, αλλά με την ένδειξη “αλκοολούχο” και τους καφέδες. Μια κυρία της εκκλησίας βρίσκει την ευκαιρία να περάσει από τα τραπέζια και να πουλήσει τα ημερολόγια τοίχου με θέμα την Καπαδοκία. Νίκαια, μικρασιάτες, Καπαδοκία. Ορθός ο συνειρμός και η παραπομπή στις χαμένες πατρίδες.

Ύστερα φεύγουμε. Πρώτα ένα φιλί στην Ελένη, τη γυναίκα του Αντώνη και ζεστό χαιρετισμό στα αδέρφια του. “Να 'μαστε καλά, να τον θυμόμαστε”. Ευχή από καρδιάς, στους ανθρώπους εκείνου που “έφυγε” νωρίς από κοντά μας, αν και όπως δείχνουν τα πράγματα, αγαπήθηκε πολύ.

Σαράντα μέρες από το ξαφνικό “φευγιό” του Αντώνη. Μα, πώς πέρασε τόσο γρήγορα ο καιρός; Πώς;

Κι απάνω που ετοιμαζόμουν να κάνω αυτή την ανάρτηση έμαθα ότι έφυγε από κοντά μας σήμερα το απόγευμα ο καλός ηθοποιός Γιώργος Φούντας σε ηλικία 85 ετών. Καλό σου ταξίδι Γιώργο...