Το Δ.Σ. Του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων συνεδρίασε το μεσημέρι του Σαββάτου 27/11. Είχαμε καιρό να βρεθούμε, να τα πούμε, να δούμε πού βρισκόμαστε, να οργανώσουμε μια Γενική Συνέλευση ενημέρωση στους νέους γονείς των παιδιών της φετινής πρώτης γυμνασίου και να εκλέξουμε την Εφορευτική Επιτροπή που θα οδηγήσει το Σύλλογο σε αρχαιρεσίες.

Το κακό είναι ότι από τα επτά μέλη, τα παιδιά των τριών πάνε φέτος στην πρώτη λυκείου και άρα δεν είναι μέλη του Συλλόγου και κατ' επέκταση του Δ.Σ. Και από τα τέσσερα που μένουν, εγώ και ο Άγγελος Χονδρορίζος που θα φύγουμε την επόμενη σχολική χρονιά αφού φέτος τελειώνουν τα παιδιά μας το γυμνάσιο.

Ανάγκη πάσα λοιπόν να βρεθούν νέοι γονείς πρόθυμοι να προσφέρουν από τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο τους προκειμένου να βοηθήσουν, το σχολείο και τα παιδιά για την καλύτερη λειτουργία του.

Δεν είναι εύκολη υπόθεση αυτό... Το ξέρουμε. Υπάρχει και μια γενικότερη απροθυμία να προσφέρουμε μέσα από τέτοιους συλλόγους. Πολλοί γονείς νομίζουν πως είναι αρκετό να τρέχουν σε δυο και τρεις δουλειές από το πρωί ώς το βράδυ για να μη λείψει τίποτα στο παιδί τους από το να μπουν στους συλλόγους και να παλέψουν για το συμφέρον των παιδιών τους. Λάθος. Αλλά, άντε να βρεις τρόπο και το εξηγήσεις αυτό.

Κι αν η συμμετοχή στα κοινά σε άλλες εποχές ήταν δύσκολη, στην εποχή που διανύουμε έχω την αίσθηση ότι θα 'ναι ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα. Αλλά ας μην προκαταλαμβάνω. Ας δω πρώτα τη συμμετοχή στη Γενική Συνέλευση, την προθυμία να δηλώσουν συμμετοχή για Εφορευτική Επιτροπή και τις υποψηφιότητες για μέλη στο Δ. Σ., την Εξελεγκτική Επιτροπή, εκπρόσωπο στη Σχολική Επιτροπή και αντιπροσώπους στην Ένωση Συλλόγων και Κηδεμόνων του 4ου Διαμερίσματος Δήμου Αθηναίων.

Ελπίζω αυτή τη φορά να μην ξαναδούμε τα έντονα στοιχεία κομματικοποίησης. Δεν βοηθούν κανέναν και δεν μας τιμούν. Το σχολείο έχει ανάγκη από κάθε άδολη προσφορά, από όπου και αν προέρχεται.