Μερικές φορές αναρωτιέμαι πώς συμβαίνει έτσι και τυφλώνονται οι διάνοιες ανθρώπων που διατείνονται ότι είναι φυσιολογικοί... Οι επιλογές, κάθε άλλο από φυσιολογικές είναι. Και δυστυχώς είναι συνειδητές. Είναι δυνατόν σε μια περίοδο έξαρσης της covid-19 και των παραλλαγών της να αγωνιούν για το... χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν;

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 18/12/2021

Ήθη και Έθιμα! Λίγοι ψάχνουν την προέλευση τους. Οι περισσότεροι βολεύονται ίσως από το «έτσι τα βρήκαμε, τα διατηρούμε ως κόρη οφθαλμού και τα συνεχίζουμε» ακόμα και όταν οι συνθήκες γύρω μας δεν είναι καλές, όπως αυτές που ζούμε αυτόν τον καιρό καθώς η πανδημίας της Covid-19 με τις μεταλλάξεις της μας που ταλαιπωρούν και απειλούν την ζωή όσων αρνούνται να ακολουθήσουν τις οδηγίες των γιατρών και των ειδικών.

Αυτές τις μέρες παρακολουθώντας τα ΜΜΕ ανακαλύπτω έκπληκτος πόσο πολύ επηρεάζουν τη ζωή μας. Τους ανθρώπους απασχολεί πώς θα κάνουν φέτος τα Χριστούγεννα και τις άλλες γιορτές που έχουν συνηθίσει; Λες και το αντιμετωπίζουν για πρώτη φορά.

Αλλά και πέρσι και πρόπερσι, ίδιο δεν ήταν το πρόβλημα; Πώς το έκαναν τότε; Και γιατί είναι τόσο καταπιεστικό, να εφαρμόσουν τις οδηγίες για τρίτη χρονιά;

Είμαστε από τη φύση μας άνθρωποι που αντιδρούμε στο καθετί. Στο εμβόλιο, στις υποχρεώσεις μας απέναντι στο δώρο της ζωής που οφείλουμε να το προστατεύουμε, σε καθετί που πρέπει να κάνουμε προκειμένου να θωρακίσουμε τον εαυτό μας και να γίνουμε τοίχος προστασίας στον κλειστό κύκλο της οικογένειας μας.

Το φοβερό είναι ότι τέτοιου είδους άνθρωποι επικαλούνται συνήθως το συνταγματικό τους δικαίωμα της άρνησης στην υποταγή. Μόνο που το ερμηνεύουν όπως θέλουν, επειδή πουθενά δεν προβλέπει το Σύνταγμα το δικαίωμα στην επιλεκτική άρνηση, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για την ανθρώπινη ζωή.

Κάνουν μάλιστα και ομάδες εφόδου, ενάντια σε κάθε λογική, προκειμένου να γίνουν «θεματοφύλακες» και το ερμηνεύουν και το εφαρμόζουν αυτό, όπως οι ίδιοι επιθυμούν, ανεξέλεγκτα. Ίσως επειδή ζουν στην Ελλάδα, ενεργούν χωρίς μέτρο, όπως στην περίπτωση του Γυμνασιάρχη της Πιερίας που τον συνέλαβαν με… χειροπέδες για να τον οδηγήσουν στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής, επειδή απλά εφάρμοζε, όπως είχε υποχρέωση, την εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας.

Φυσικά, όσοι έχουμε παρατηρήσει την εξέλιξη αυτής της είδησης έχουμε δει ότι απλά οι χειροπέδες άλλαξαν χέρια. Ο γυμνασιάρχης αφέθηκε ελεύθερος και οι ίδιοι συνελήφθηκαν και οδηγήθηκαν στον ανακριτή. Διαβάζουμε: Το δρόμο προς τη φυλακή «έδειξαν» ανακριτής και εισαγγελέας σε τρεις από τους έντεκα κατηγορούμενους για την αρπαγή του διευθυντή Γυμνασίου του Αιγινίου Πιερίας. Οι υπόλοιποι οκτώ αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους και, κατά περίπτωση, με χρηματική εγγυοδοσία. Και οι τρεις προφυλακισθέντες είναι άνδρες, ένας 66χρονος και δύο 41 ετών.

Σ’ αυτή την εποχή ζούμε. Της παράνοιας! Κι αντί να ανησυχούμε πραγματικά, κάποιοι ψάχνουν πώς θα κάνουν ρεβεγιόν τα Χριστούγεννα και πώς θα κάτσουν όλοι μαζί να φάνε στο οικογενειακό τραπέζι. Προφανώς είμαστε εκτός τόπου και χρόνου.

Μήπως, να το ξαναβλέπαμε λίγο αλλιώς; Με περισσότερη σοβαρότητα, κάνοντας το μέρος που μας αναλογεί, ώστε να λιγοστέψουμε το κακό που συμβαίνει γύρω μας, δίπλα μας;

Δυσκολεύομαι πια να βλέπω τις επίσημες ανακοινώσεις του ΕΟΔΥ κάθε απόγευμα που καταγράφουν απώλειες ανθρώπινων ζωών. Ενενήντα ή 100 συνάνθρωποι μας χάνουν τη ζωή τους κι εμείς κάνουμε σχέδια για το πού θα πάμε και πώς θα περάσουμε τις γιορτινές μέρες που έχουμε μπροστά μας. Ώρα να συνέλθουμε, να «πιάσουμε» επαφή με την πραγματικότητα.

Τελικά το πιο εύκολο είναι να δηλώσεις αρνητής των πάντων. Μπορεί την αρχή να μοιάζεις και να είσαι γραφικός, αλλά μετά δεν χρειάζεται να κάνεις και πολλά πράγματα. Εκτός και αν, όπως στην περίπτωση Τράγκα, δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις το κακό.

Εκείνοι θα εμβολιαστούν (οι άλλοι), εκείνοι θα προσέχουν (οι άλλοι), θα κυκλοφορούν με μάσκες, θα κρατούν τις αποστάσεις. Εσείς, αδιάφοροι και αντίθετοι με όλα αυτά, αφού τα βλέπετε ως δεσμεύσεις στην κατεύθυνση να ελέγχουν την προσωπικότητα σας.

Προφανώς τέτοιου τύπου άνθρωποι νομίζουν ότι μέχρι σήμερα είναι ελεύθεροι. Και αυτή την «ελευθερία» δεν θέλουν να απεμπολήσουν. Αλλά δεν είναι; Κάποιος ας τους ψιθυρίσει στο αυτί το… μυστικό. Ο μεγάλος αδελφός έχει τον τρόπο και τα μέσα να μας ελέγχει. Όμως δεν χρειάζεται να τρομάζουμε. Και ας πάψουμε να έχουμε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας. Ένας κόκκος, του κόκκου του σύμπαντος είμαστε, αλλά ξέρουμε κάποιον που μας αγαπά και μας φροντίζει. Και τον εμπιστευόμαστε κάνοντας το μέρος μας.

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο 18/12/2021 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου "Επισημάνσεις".