Ούτε εγώ, ούτε ο Λεωνίδας Α. Μπόνης, έχουμε καμιά σχέση με τη δημόσια παρουσία – δημοσιογραφία που ασκούν άνθρωποι σαν τον κ. Πορτοσάλτε (κάτω) ή τον κ. Ξιαρχό (πάνω). Διότι τελικά, αυτό κάνουν, είτε χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (Instagram), είτε το δημόσιο βήμα του ραδιοφώνου ή της τηλεόρασης.

Έρχονται στιγμές που νομίζεις πως τα έχεις ακούσει όλα. Αλλά εκείνες τις στιγμές έρχεται κάτι μεγαλύτερο να σε ξεπεράσει και να σου θυμίσει πως η ανοησία δεν έχει όρια.

Πάμε όμως να τα πιάσουμε απ' την αρχή; Είναι πραγματικά τραγικό, με όλη την έννοια της λέξης, να έχουν δημόσιο λόγο άνθρωποι με σκεπτικό σαν αυτό. Μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί και τρομοκρατικό ένα τέτοιο σκεπτικό.

Ένας 21χρονος οδηγός χωρίς δίπλωμα, παραβίασε φωτεινό σηματοδότη και σκότωσε ένα 47χρονο διανομέα φαγητού στη Θεσσαλονίκη. Και βγαίνει γνωστός δημοσιογράφος και λέει ότι ναι μεν σκοτώθηκε ο διανομέας που δεν έφταιγε, αλλά απ' την άλλη και οι διανομείς γενικά δεν πάνε πίσω, πετάγονται κατά πάνω σου και άλλα τέτοια αδιανόητα σχόλια. Είπε επίσης πως όσοι οδηγούν μηχανή θα πρέπει να μάθουν να κοιτούν δεξιά και αριστερά συνέχεια. Κάθεσαι και τον κοιτάς αποσβολωμένος.

Δηλαδή τι εννοεί; Ότι επειδή αρκετοί διανομείς φαγητού παρουσιάζουν μια παραβατική συμπεριφορά στο δρόμο, κάποιος έπρεπε να την πληρώσει τελικά; Ότι επειδή γενικά έχουμε δει διανομείς να μπαίνουν ανάποδα σε δρομάκια, δεν φταίει ο οδηγός που παραβίασε το κόκκινο φανάρι; Ο, τι τί δηλαδή; Επειδή κάποιοι διανομείς καβαλάνε πεζοδρόμια, είναι δίκαιο να την πληρώσει κάποιος τελικά;

Επειδή στην Ελλάδα δεν υπάρχει οδική παιδεία και παραβιάζονται οι φωτεινοί σηματοδότες, φταίνε οι δικυκλιστές που δεν κοιτάνε αν κάποιος παραβιάζει εκείνη την ώρα το κόκκινο; Θα τρελαθούμε εντελώς μου φαίνεται. Σαν παλιότερες αλλόφρωνες ανοησίες που ακούσαμε την περίοδο με τις φωτιές. Ό,τι θα έπρεπε αυτοί των οποίων τα σπίτια κάηκαν να τα έχουν ασφαλίσει. Λες και φταίνε αυτοί και όχι αυτός που έβαλε τη φωτιά ή ο ηθικός αυτουργός που την προκάλεσε έμμεσα. 

Βγαίνουν διάφοροι και λένε ό,τι θέλουν. Βγαίνουν και κοροϊδεύουν μια κοπέλα για τα κιλά της και που φόραγε ριγέ μπλούζα. Θα τα πιάσω με τη σειρά πάλι.

Πρώτον, ας θεωρήσουμε ότι είναι κακό από θέμα εμφάνισης να έχει κάποιος παραπάνω κιλά. Εσένα τι σε νοιάζει; Εσύ τα έχεις τα παραπάνω κιλά, ή αυτή η κοπέλα; Αν είναι κακό να έχεις παραπάνω κιλά λόγω εμφάνισης, εσένα τι σε νοιάζει; Ή εμένα τι με πειράζει; Αυτή θα έχει το πρόβλημα, όχι εγώ.

Μη μου πείτε ότι την αγαπάτε τόσο πολύ που θέλετε να την βοηθήσετε να χάσει τα κιλά αυτά; Και αν αυτό θέλετε, τότε διαλέξατε εντελώς λάθος τρόπο.

Δεύτερον, ας θεωρήσουμε πως είναι κακό να έχεις παραπάνω κιλά λόγω υγείας. Ισχύουν τα ίδια και εδώ.

Τρίτον, ποιος είπε πως τα ρούχα με οριζόντιες ρίγες σε παχαίνουν; Αυτά που ξέρω ότι παχαίνουν είναι τα γλυκά, όχι τα ρούχα. Αν η ματαιοδοξία κάποιου είναι τόσο μεγάλη που τον κάνει να θέλει να κρύψει τα παραπάνω κιλά του μέσω των ρούχων του, δεν έχω κάτι να πω.

Τέταρτον, ας υποθέσουμε πως όντως κάποια ρούχα σε δείχνουν πιο χοντρό, δεν χρειάζεται να μας απασχολεί. Ο καθένας είναι ελεύθερος να φορέσει ρούχα σε ότι χρώμα θέλει. Σε άλλους αρέσουν οι ρίγες, σε άλλους τα πουά, σε άλλους τα κάρο, σε άλλους τα μονόχρωμα και σε άλλους τα δίχρωμα. Άσε τον άλλον να βάλει ό,τι χρώμα θέλει.

Ποιος είναι αυτός που θα πει ποιο χρώμα πάει με ποιο; Ποιος είναι αυτός που θα πει πως δεν πάει δίχρωμη γραβάτα με κάρο πουκάμισο; Με τα ανθρωποποίητα κριτήρια δηλαδή, θα έπρεπε να ντρέπονται και οι ζέβρες επειδή είναι ριγέ και κάπως χοντρές; Ο καθένας μπορεί να φοράει ρούχα σε ό,τι χρώμα θέλει. Καμμιά κοινωνία δεν μπορεί να ορίζει αν ένα χρώμα ταιριάζει και σε χοντρούς ή μόνο σε αδύνατους. Παρακαλώ, ας πρυτανεύσει η λογική.