Ο 32χρονος δολοφόνος της συζύγου του, Μπάμπης Αναγνωστόπουλος, ήταν συνεχώς στο διαδίκτυο προσπαθώντας ψύχραιμα να φτιάξει εκείνο το κλίμα που θα τον ευνοούσε. Μέχρι που ήρθαν καταιγιστικά οι αποκαλύψεις με τη σύλληψη του στην Αλόννησο οπότε δεν είχε άλλη επιλογή παρά να ομολογήσει. Και αυτό έκανε.

Σας το είχα πει για την Τετάρτη, αλλά το άφησα για το Σάββατο, ώστε να έχω μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα των σχετικών γεγονότων. Θέμα μέγα έχει γίνει η δολοφονία στα Γλυκά Νερά της κ. Καρολάιν. Και δικαιολογημένα. Προσωπικά θέλω να στείλω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια της κοπέλας. Είναι θετικό το ότι η Ελληνική Αστυνομία εξιχνίασε αυτή την υπόθεση.

Θέλω προσωπικά να σταθώ σε όλη τη στάση των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Στο πως διαχειρίστηκαν την υπόθεση. Αλλά και στην τέχνη τους να ξεσηκώνουν μια ήδη μπαρουτιασμένη κοινωνία, προς όφελος της ακροαματικότητας.

Μέχρι τη στιγμή που παραδέχθηκε ο κ. Αναγνωστόπουλος ότι αυτός είναι ο δολοφόνος, τα περισσότερα ΜΜΕ αναφέρονταν στο πρόσωπο του απλώς ως Μπάμπης Αναγνωστόπουλος. Μόλις αποκαλύφθηκε ο δολοφόνος, ξαφνικά άρχισαν να αποκαλούν ως συζυγοκτόνο τον μέχρι πρότινος αποκαλούμενο ως Μπάμπη Αναγνωστόπουλο.

Απολύτως καιροσκοπική διαχείριση της ενημέρωσης. Αν υποθέσουμε ότι ο δολοφόνος ήταν κάποιος άγνωστος, no name άνθρωπος. Τι θα έγραφαν τα μίντια; Μια no name ενημέρωση του τύπου πχ "συνελήφθη 35χρονος για το φόνο στα Γλυκά Νερά" και αν ήταν διαφορετικής εθνικότητας από την ελληνική θα το τόνιζαν και αυτό, μήπως και πουλήσει πιο πολύ το θέμα.

Μήπως ξεσηκώσουν πιο πολύ τα πλήθη. "Ήταν ξένος". "Οι ξένοι φταίνε" και πάει λέγοντας. Θα γίνει κάποιος ντόρος, θα ξεσηκωθεί λίγος κόσμος, θα δουλέψει η βιομηχανία των ΜΜΕ. Θα γυρίσει ο ενημερωτικός τροχός της εκμεταλλεύσιμης πολτοποίησης του πόνου κάποιον ανθρώπων.

Αλλά τώρα που ήταν ο σύζυγός της ο δολοφόνος, η ενημέρωση έγινε βούτυρο στο ψωμί των δημοσιογράφων. Ξεσηκώθηκαν πολλές γυναίκες. Έγινε μεγάλη συζήτηση. Αντιπαραθέσεις. Απαιτήθηκαν δικαιώματα. Αλλά έχει χαθεί το σημείο.

Δεν υπάρχει πιο σημαντική δολοφονία και πιο ασήμαντη δολοφονία. Είτε σκοτώσει ένας άγνωστος κάποιον άγνωστο για τον χι ψι λόγο, είτε λόγο της κατάστασης δοθεί επώνυμη δημοσιότητα στο θέμα, όλες οι δολοφονίες είναι το ίδιο αποκρουστικές και απαίσιες.

Όπως υπάρχει τώρα η ανάγκη να απαιτηθεί το δικαίωμα για τη ζωή, έτσι θα υπήρχε ανάγκη να απαιτηθεί το δικαίωμα για τη ζωή και στην περίπτωση που ο δολοφόνος ήταν κάποιος άγνωστος. Είτε ο θύτης είναι μετανοημένος είτε όχι είναι το ίδιο και το αυτό.

Σε κάποια πράγματα μετράει μόνο το αποτέλεσμα. Είτε μετανοήσεις είτε όχι, το θύμα δυστυχώς θα είναι πάλι νεκρό. Στις δολοφονίες δεν παίζει ρόλο το ποιος είναι ο θύτης. Παίζει ρόλο η δολοφονία, ο θάνατος ενός ανθρώπου. Δεν παίζει ρόλο το ποιος τον σκότωσε, επειδή το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, ο θάνατος. Αυτό το "καμία μόνη" που ακούγεται από πολλές γυναικείες φωνές θα έπρεπε να ακουστεί και στην περίπτωση που ο δολοφόνος ήταν κάποιος εισβολέας στο σπίτι.

Θα ακουγόταν όμως; Ή απλά θα πέρναγε χωρίς να ακουμπήσει η είδηση αυτή; "Τόσα συμβαίνουν κάθε μέρα. Τι κρίμα!!" Και λοιπές ψευτοσυναισθηματικές παλινωδίες. Που μετατράπηκαν σε πύρινη οργή επειδή απλώς άλλαξε η ταυτότητα του δολοφόνου.

Ότι και να έχει γίνει δεν έχεις κανένα δικαίωμα να αφαιρέσεις τη ζωή κάποιου άλλου ατόμου. Κάθε δολοφονία είναι δολοφονία. Δεν υπάρχουν διακυμάνσεις σημαντικότητας, όπως παρουσιάζουν τα μίντια. Δεν υπάρχει εν βρασμό και εν εκείνο και εν το άλλο. Αν δεν είσαι ικανός να χαλιναγωγήσεις τον εαυτό σου σε έκρυθμες και πιεστικές καταστάσεις δεν χρειάζεσαι απαραίτητα ιατρική παρακολούθηση.

Αλλά σίγουρα χρειάζεσαι να μάθεις να εφαρμόζεις αρχές στη ζωή σου. Μόνο όταν οι άνθρωποι αποκτήσουν αρχές στη ζωή τους θα βελτιωθεί η κατάσταση. Τι είναι οι αρχές; Βασικές μεγάλες αλήθειες της ζωής. Δεν σκοτώνω κανέναν. Δεν χαλάω κάτι ποτέ και ειδικά αν δεν έχω τη δυνατότητα να το ξαναφτιάξω.

Όσο οι γονείς εστιάζουν τις προσπάθειες τους μόνο στο να παρέχουν υλική ευημερία και εξασφάλιση στα παιδιά τους και δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή στο να διδάξουν στα παιδιά αρχές, όπως η υπακοή, ο σεβασμός, η αγάπη, η αυτοσυγκράτηση, η κοινωνία θα βυθίζεται στο βούρκο της βαρβαρότητας και μιας κατάπτυστης εικονικής ανθρωπιάς.

Όσο οι γονείς δεν διδάσκουν τα παιδιά τους αρχές, κάθε τόσο θα βλέπουμε επιδειξίες, βιαστές, δολοφόνους, ληστές και διαφόρων ειδών αλήτες να λυμαίνονται την κοινωνία μας.

Όλες οι λύσεις βρίσκονται στο αξεπέραστο ρητό - οδηγό ζωής που είπε ο Ιησούς Χριστός: "... να αγαπάτε ο ένας τον άλλον· όπως εγώ σας αγάπησα, να αγαπάτε και εσείς ο ένας τον άλλον." Αυτή είναι η λύση σε όλα τα ανθρώπινα προβλήματα.