Η κάρτα εισόδου στα σούπερ μάρκετ που έχουν εγκαινιάσει για την καλύτερη και πιο ασφαλή εξυπηρέτηση των πελατών. Ζήσαμε να το δούμε κι αυτό. Και ποιος ξέρεις τι άλλα πράγματα έχουμε ακόμα μπροστά μας!


Μία φράση που πλέον δεν λέει σχεδόν κανένας... αφού οι περισσότεροι που έζησαν το 1920 έχουν πεθάνει. Μία φράση, όμως, που σίγουρα θα λέει η γενιά μου και η προηγούμενη γενιά από ‘μένα στα παιδιά και στα εγγόνια της. 

Γιατί, όμως, θα μείνει αξέχαστο σε όλους μας το 2020; Όπως θα έχετε καταλάβει ήδη, για τον γνωστό, παγκοσμίως πλέον, COVID-19 ή κορονοϊό. Έναν ιό, μία πανδημία, η οποία έχει κοστίσει, μέχρι στιγμής, σε πάνω από 5.000 ανθρώπους τη ζωή τους. Χιλιάδες νέα κρούσματα ανακοινώνονται καθημερινά σε χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία. Επιχειρήσεις κλείνουν και η οικονομία δυσχεραίνει.

Στα καταστήματα που είναι ακόμα ανοιχτά, όπως τα supermarket, τα μέτρα που έχουν παρθεί είναι πολύ περιοριστικά σε σχέση με το πόσοι μπορούν να εισέλθουν στο κατάστημα και τι αποστάσεις πρέπει να κρατήσουν μεταξύ τους. Οι άνθρωποι που κυκλοφορούν έξω είναι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης ή σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και παράνοιας.

 Οι εργαζόμενοι των νοσοκομείων κοιμούνται και ξυπνάνε φοβισμένοι μη τυχόν και έχουν κολλήσει και αυτοί, μη τυχόν και έχουν μεταφέρει ήδη τον ιό στην οικογένειά τους. Εργάζονται υπερωρίες και παλεύουν να σώσουν τις ζωές των συναθρώπων τους και καταλήγουν στο τέλος της ημέρας να αμφιβάλλουν για το αν θα βγουν οι ίδιοι ζωντανοί μέσα από αυτόν τον γολγοθά.

Γιατί, λοιπόν, να μην προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε σε αυτόν τον «πόλεμο» που επικρατεί; Εσύ που ετοιμάζεσαι να πας στο supermarket, είναι πραγματικά μεγάλη ανάγκη ή βάζεις σε κίνδυνο την υγεία σου για κάτι λιγότερο σημαντικό; Εσύ που είναι αναγκαίο να βγεις από το σπίτι σου για κάποιον λόγο τηρείς όλες τις οδηγίες που σου έχουν δοθεί; Φόρεσες γάντια και μάσκα;

Εσύ που μόλις γύρισες σπίτι, έπλυνες τα χέρια σου; Έβαλες αντισηπτικό ή οινόπνευμα; Έβγαλες τα ρούχα σου έξω να αεριστούν; Εσύ που δεν βγαίνεις από το σπίτι, φροντίζεις να ανανεώνεται το οξυγόνο μέσα στο σπίτι σου ανοίγοντας όλα τα παράθυρα έστω για δέκα λεπτά;

Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες αλλά με υπομονή και ευλάβεια όλα θα πάνε καλά. Στο σπίτι μπορεί κάποιες στιγμές να νιώθουμε αποπνικτικά, όμως υπάρχουν πράγματα που μπορούμε να κάνουμε. Γυμναστική, ανάπτυξη ενός νέου χόμπι, έρευνα για πράγματα που μας ενδιαφέρουν αλλά πάντοτε παραπονιόμασταν ότι ένα 24ωρο δεν είναι αρκετό όταν καταπιανόμαστε με τη ρουτίνα.

Πόσα βιβλία έχεις στη βιβλιοθήκη που δεν τα έχεις ξεφυλλίσει ποτέ; Πόσες σκονισμένες αναμνήσεις μπορείς να βρεις μέσα στο παλιό φωτογραφικό άλμπουμ; Αν δεν έχουμε τα συμπτώματα του ιού γιατί να μην καλέσουμε έναν ή δύο φίλους (που να μην έχουν συμπτώματα) σπίτι μας για λίγη παρέα; Μία βιντεοκλήση μέσω κοινωνικών δικτύων μπορεί επίσης να καταλήξει σε κάτι τόσο διασκεδαστικό.

Ας μην επιβαρύνουμε τους γύρω μας. Ας αρχίσουμε να σκεφτόμαστε συνολικά, το καλό όλων. Ας κάνουμε μέσα πράγματα που θα εξαφανίσουν την τόσο μεγάλη ανάγκη που μας δημιουργείται για να βγούμε έξω. Άλλωστε ζούμε στην εποχή της ψηφιακής επανάστασης. Ας εκμεταλλευτούμε την τεχνολογία που έχουμε στα χέρια μας τώρα που την έχουμε ανάγκη και ίσως τελικά να καταφέρουμε να βγούμε καλύτεροι άνθρωποι από αυτήν την κατάσταση και λίγο πιο δυνατοί.